Vraag me af wat hij bedoelde met de timing, aangezien je zou denken dat er voor Dual Destinies ook een anime als reclame gemaakt had kunnen worden.

Bungou Stray Dogs

Deze nieuwe serie van Bones draait om een jonge knul die uit zijn weeshuis geschopt wordt en vervolgens aan de grond zit. Als hij vervolgens een mafketel van de (opzettelijke) verdrinkingsdood redt, komt hij in aanraking met diens detectives-groep (allemaal gebaseerd op klassieke schrijvers) en de zaken die ze onderzoeken. Iets dat voor hem goed uitkomt, aangezien er een bovennatuurlijke tijger achter hem aan zit. Maar die tijger lijkt een stuk dichterbij te zijn dan hij denkt...

Dit was een best vermakelijk actieverhikel, om eerlijk te zijn. De opzet van de serie is aardig, de hoofdpersonages zijn een leuk groepje mafketels en het neemt zichzelf niet super serieus. Studio Bones weet ook goed de sfeer te zetten met hun beelden. Het enige waar ik nog vraagtekens bij zet is het plot; daar weten we nog weinig van, en ik vraag me af of er meer uit kan komen behalve typische monster-van-de-week praktijken (en dan niet van Kekkai Sensen niveau). Maar hé, als het me niet weet weg te jagen in de volgende twee eps is dit wel een blijver.

Unhappy (of Anne-Happy)

Schattige meisjes serie numero twee. Ditmaal is de smaak van de dag het feit alle meisje pechvogels zijn, die terechtkomen is een klas speciaal voor pechvogels. De hoofdpersoon is verliefd op een verkeersbord, een ander meisje heeft pech in letterlijk alles wat ze doet (en dieren haten haar) en een ander is altijd ziek en stort constant in. En er zijn er nog twee, maar die worden pas in de volgende ep geïntroduceerd ofzo.

De aloude vraag gaat weer op; is het grappig of niet? Het antwoord voor deze serie is 'meh'. Het is zeker grappiger dan iets als Bakuon!!, maar er mislukken meer grappen dan er slagen. De meiden zijn ook niet bijzonder amusant op zichzelf en ze beginnen al snel in herhaling te vallen. Misschien dat het later nog beter wordt, maar eh, ik weet niet of ik wel zin heb om dat uit te vinden. Ik wacht de reacties wel af, maar vooralsnog is het een 'nee'.

Enkel factoren die waarschijnlijk mee hebben gespeeldd is dat Capcom het bijvoorbeeld enkele jaren financieel wat zwaarder had geleden, het inplannen van TV series ook tijd/ruimte kost (nu staat Ace Attorney ingepland samen met Detective Conan, wat zo'n beetje de best mogelijke plek is die je kan hebben als detectiveserie) en het qua thema ook beter past bij de komende game (omdat Maya weer terug is in AA6).

Ik heb ook Bungo Stray Dogs gekeken. De manga heb ik een paar jaar geleden al besproken voor de AniWay. De eerste aflevering is zo goed als een 1:1 adaptatie van het eerste hoofdstuk, dat eigenlijk een beetje zwak is. De serie wordt wel leuker naar mate je meer leert over de verschillende personages en hun krachten. De serie is een stuk leuker als je de schrijvers/dichters en hun werk kent, maar zelfs los daarvan is het een aardige actieserie (bijvoorbeeld: het is 'grappig' als je beseft dat Dazai Osamu echt heel vaak heeft geprobeerd zelfmoord te plagen. Zijn boek Ningen Shikkaku/No Longer Human is dan ook semi-autobiografisch).


Ik heb tot deel 3, 4 gelezen, maar het is niet echt een monster-van-de-week serie. Al snel komt er een vijandelijke organisatie met een eigen groep van mensen met bovennatuurlijke krachten. Op een gegeven moment komen er zelfs personages gebaseerd op buitenlandse schrijvers (Agatha Christie en zo). Het is meer JoJo.

Netoge no Yome wa Onnanoko ja Nai to Omotta?

Deze (harem?)-komedie draait om een otaku die vaak een free-to-play MMORPG speelt. Hij heeft ook een hechte band met zijn guild daar (waaronder een populaire dude en een pay-to-winner), al is hij wat minder onder de indruk van de affectie die hij daar krijgt van zijn ingame-vrouw (de laatste speler). Na eerdere ervaringen in de game, waar een meisje in de game waar hij verliefd op werd eigenlijk een oude dude was, twijfelt hij nogal aan de echtheid van die affecties - hij laat haar doen wat ze wil, maar hij verwacht volledig dat ze gewoon een dude in het echte leven is. Tot hij een meet-up heeft van de guildleden in het echte leven - niet alleen is ze echt een meid (een muurbloempje uit zijn klas) maar hetzelfde geldt voor zijn andere teamleden. En ze zitten allemaal op zijn school!

Juistem, die opzet heeft behoorlijk wat willing suspension of disbelief nodig. Maar naast dat, is dit nog een best aardige serie. Anders dan veel andere komedies dit seizoen wist deze zowaar nog met regelmaat grappig te zijn, zowel door het gedrag van de personages ingame als hun interacties daarbuiten. De personages zijn ook oké (op die tsundere na dan) en ik heb sowieso wel zin in dit soort serie. Laten we eens even kijken waar dit heengaat in de volgende eps.

Kabaneri of the Iron Fortress

Deze steam-punk serie draait om een wereld waar een soort zombies het land overspoeld hebben. Het is zo erg geworden dat men nu voornamelijk leeft in grote ommuurde steden en alleen rondreist via gepantserde treinen. De hoofdpersoon is een ingenieur die werkt in zo'n trein, evenals iemand die prefereert de strijd aan te gaan met die zombies door, wel, wetenschap. De meeste mensen geloven namelijk nog dat de zombies worden veroorzaakt door vloeken (terwijl hij gelooft dat het een virus is) en hij werkt aan zowel een medicijn als betere wapens dan de gammele geweren van de zombie-bevechters. Jammer voor hem alleen dat de heersende klasse er niets van moet weten. En dan gaat het op een dag gruwelijk mis, als een trein vol zombies dwars door de barricade crasht en de stad in puin legt. Tijd voor hem om zich nu te bewijzen!

Wat is het met Studio Wit en hun monsters-overspoelen-de-wereld series? Eerst waren het vleesetende reuzen, toen vampieren, en nu weer zombies. Wat volgt, weerwolven? Lovecraftiaanse horrors? Enfin, wat deze serie in feite is, is Attack on Titan 2.0 - dat schoot me na vijf minuten al te binnen. En...dat is geen slecht iets, want AoT was een van de beste actie-series van diens jaar. De steampunk-wereld komt overtuigend over, de hoofdpersoon en wat zij-personages (zoals het jongere meisje) weten te interesseren en de actie ziet er goed uit. Het is echt typisch puntje-van-je-stoel werk, en een beter actie-spektakel zullen we waarschijnlijk wel niet krijgen dit seizoen. Ik ga dit dus zeker kijken, een insta-blijver wat mij betreft.

De eerste drie draaien allemaal om mensetende monsters, toch? En is de boodschap niet vaak: "Shit, mensen zijn ook niet bepaald fantastisch..."?

De volgende stap is duidelijk: een serie met een Soylent Green-twist.

Wat, een soort Saya no Uta op grotere schaal? Daar zou wat in zitten...

Sakamoto Desu ga

Deze gag-serie draait om een perfecte student, genaamd Sakamoto. Alles dat hij doet is cool, niets weet hem ook maar te verassen en alle meiden vallen als een blok voor hem. Met als direct resultaat dat veel mensen de schurft aan hem hebben, van een groep pestkoppen tot een model die geen aandacht krijgt. Helaas voor hen hebben hun pogingen om Sakamoto te saboteren vaak het averechtse affect, waardoor die zich op steeds weirdere manieren weer als coole dude kan tonen.

De manga waar dit is op gebaseerd is blijkbaar redelijk populair, en in zekere zin is het wel te zien waarom. Sakamoto is zo overdreven perfect dat de serie vaak de absurditeit inschiet, en het is die onvoorspelbaarheid en over-de-top natuur dat de grappen leuk maakt. Hij gaat van leren vliegen met een paraplu in een tyfoon naar zwaardvechten met een bij, en telkens is er weer iemand anders die hem dwarszit (wat voor variatie zorgt). Het levert in de eerste aflevering in ieder geval een amusante serie op, maar de hamvraag is hoe lang dit leuk blijft. Het is en blijft immers een redelijk gelimiteerd concept. 3-episode regel dus.

Dat gaat weer richting Lovecraft. Soylent Green zou betekenen dat de Japanse overheid een creatieve oplossing heeft gevonden voor zowel overpopulatie als 'ongewenste' leden binnen de samenleving. Bijvoorbeeld: de serie speelt zich af in de nabije toekomst, bijvoorbeeld 2035. Het is bekend dat (lees: sinds 2015, of zo) dat bejaarden steeds jonger sterven, iets wat volgens de overheid te wijten valt aan veranderde levensgewoonten. Wat de hoofdpersoon echter opvalt, is dat ook veel jonge mensen uit zijn omgeving op mysterieuze wijze komen te overlijden of ronduit verdwijnen. Het gaat veelal om mensen die door de samenleving als nutteloos worden gezien: jongeren die na hun studie geen vaste baan hebben kunnen vinden, het blinde zusje van zijn beste vriend. Zijn pogingen om werk te vinden gaan echter ook niet geweldig, en op een dag ontsnapt hij ternauwernood aan een heftig verkeersongeluk. Wanneer hij thuiskomt staat zijn beste vriend hem op te wachten. Ze moeten nu vluchten, want de overheid heeft hen beide tot 'nutteloos' verklaard. Hun nieuwe thuis: het verwaarloosde metrostelsel van Tokyo, waar een groep rebellen zich heeft verzameld.

Ik heb de afgelopen dagen pas tijd gehad om weer anime te kijken dus ik ben een beetje laat, maar alsnog hier mijn mening!

Mayoiga
Mijn god wat veel personages. Was te verwachten gezien ze met een bus gaan maar ik hoop niet dat van me verwacht word dat ik nu al die namen kan onthouden. Het voorstellen duurde ook erg lang vond ik, vooral omdat ik de namen toch direct weer kwijt was. Het verhaal vond ik wel interessant! Hopelijk blijft dat zo. Vond het tempo verder op zich ook wel prima.

Super Lovers
Bij deze serie had ik verwacht dat het me heel erg tegenvallen. Het gaat over een high school student die in de zomer bij zijn moeder komt wonen en daar zijn nieuwe geadopteerde broertje ontmoet. Het kind heeft een naar verleden en is hierdoor erg afstandelijk, maar het lijkt goed te klikken tussen hem en zijn oudere broer. Ik vond de eerste aflevering erg leuk, er zaten veel grappige stukjes in en het was leuk om te zien hoe het kind steeds meer gehecht raakt aan zijn broer. Tot nu toe is het verhaal ook best sterk. Ik ben erg benieuwd naar de volgende aflevering!

Pan de Peace!
Huh waarom is dit maar drie minuten?? Ik dacht eerst dat ik een preview zat te kijken in plaats van een gewone aflevering. De serie heeft op zich niet echt een uniek verhaal, een meisje dat nieuwe vriendinnen maakt op haar nieuwe school, maar de gezamenlijke hobby van het groepje is brood waardoor het toch mijn aandacht houdt. Ik blijf me namelijk verbazen hoe enthousiast ze over brood kunnen praten. Verder vond ik het best grappig dus ik blijf deze volgen.

Netoge no Yome wa Onnanoko ja Nai to Omotta?
Meh, deze vond ik tegen vallen. Het verhaal was vrij onrealistisch en de helft van de aflevering ging over het spel wat mij niet zo interesseert. Ook houd ik niet zo van het nutteloze inzoomen op de borsten of vlak onder het rokje van de meiden. Los daarvan was het best grappig dus ik geef het nog een kans.

Shounen Maid
Deze serie gaat over een kind dat zijn moeder verliest en bij zijn oom (waarvan hij eerst van zijn bestaan niks af wist) in zijn enorme huis intrekt. Blijkbaar kan die oom niet opruimen en weigert de butler het te doen, dus wordt het kind (dat gek is van schoonmaken) aangesteld als schoonmaker. Twee vliegen in een klap, want zo voelt het kind alsof hij toch werkt en zichzelf redt. Ook van deze serie had ik verwacht dat ik het niet zoveel aan zou vinden maar eigenlijk vond ik het wel leuk. Er zitten namelijk veel grappige stukjes in en het verhaal is ook interessant. Als dat zo blijft, blijf ik deze serie wel volgen.

Dit was de helft van de series die ik deze lente wilde volgen, tot nu toe ziet het er naar uit dat ik genoeg te kijken heb haha

Valt het mee? Bij het zien van de titel en omschrijving had ik echt zo iets van: "WTF? Shotacon op Crunchyroll?" en vooral ook: "Nope. Nopenopenope. Nooooooooooope."

Wel, met die vergelijking zat ik minder te denken aan kosmische horrors en meer aan het kannibalisme-element. In zo'n serie zou de mensheid dan kennismaken met zo'n alien ras (die bestaat uit schattige meisjes ofzo, want anime) die zich al snel wereldwijd integreert in de menselijk samenleving. Alles lijkt pais en vree, hun technologie helpt de mensheid flink op weg...en de aliens zelf eten niets meer dan een soort groene gelei, die ook al snel populair wordt onder mensen omdat het allerlei voedselproblemen oplost en onuitputtelijk lijkt te zijn. Onze hoofdrolspeler is ook groot fan! Maar als tijdens een routine-bezoek aan zo'n alien schip er iets misgaat met een transporter, komt hij in een verkeerd deel van hun schepen terecht. Wat blijkt; de aliens hielden de mensen al langer in de gaten, hebben ze gekidnapt voor onderzoek, en besloten toen om de labratten maar te kweken en genetisch te manipuleren tot ze een goede, minder intelligente, als konijnen voortplantende voedselbron vormden - de herkomst van de groene gelei. En als de hoofdpersoon bekend wil maken dat hun vlees en spullen gemaakt worden van gekweekte mensen, blijkt het tot zijn schrik dat de meeste mensen er geen probleem mee hebben - immers, die gekweekte mensen tellen niet meer als mensen! Kannibalisme op deze manier wordt een steeds normaler iets, en het is niet alsof de aliens een diep plan verscholen houden. Dus is de hoofdpersoon nu gek, of de wereld zelve? Kan je ook gelijk peer-pressure thema's en dergelijke erdoorheen gooien.


Ik las ergens dat ze in de eerste aflevering al zitten te vozen, terwijl het ventje nog minderjarig is (onder het mom van 'dit is hoe families elkaar begroeten in Canada!). En dat is naast het feit dat het is alsof de hele serie gebouwd is op hetzelfde principe als het eind van Bunny Drop.

Nope. Ik blijf hier mijlenver van weg.

Kiznaiver

Kijk eens aan, een nieuwe full-length Trigger serie. Deze draait om een groep tieners die leven in een vage stad waar een groot experiment aan de gang lijkt te zijn. Eentje die onder het mom van wereldvrede mensen pijn wil laten delen onder elkaar; zowel om te zorgen dat als iemand wat aangedaan wordt, de andere persoon het ook voelt, en om mensen in het algemeen sterker te maken. Verwondingen worden namelijk ook gedeeld en zo verzwakt. Het groepje tieners worden de onwillige labratten van het experiment en zijn nu dus aan elkaar gebonden.

En dat was zo'n beetje alles wat ik kon begrijpen want deze serie is weird. Het doet denken aan half Kill La Kill en half Monogatari op zijn weirdst. Oftewel, een hoop weirde concepten, maffe personages en lange, vage conversaties voor imposante achtergronden. De directie van het plot is nog vaak op het moment, maar het is genoeg om mij te interesseren, in ieder geval. Ik geef deze bal mafheid nog wel een kans.

Tanaka-kun is Always Listless

Deze serie gaat over een gozer die dol is op slapen.

Dat was het. Dat is de grap. Cue 25 minuten aan varianten op dezelfde grap van 'Tanaka probeert ergens te slapen en ondervindt hinder' en zijn vriend die daarop reageert. De show is ontzettend langzaam, de grappen zijn zelden amusant en ik kreeg hier al snel de neiging van om zelf mijn nest op te zoeken. Dit is makkelijk de saaiste show van het seizoen tot nu toe, ugh. Het enige pluspunt dat ik het kan geven is dat het me een goede mogelijkheid gaf om een nieuwe high-score in Wario Ware neer te zetten. 79 in 9-Volt's stage, yay.

Mayoiga's tweede ep ook gezien, en ik zit nog steeds te wachten tot er een zooi mensen de pijp uit gaan voordat ik überhaupt de moeite neem de namen te leren van de rest. Voor de rest zijn ze nu tenminste bij de setting van de rest van het verhaal (?) aangekomen, dus kan het echte plot van gang. Al heb ik nu nog steeds moeite het serieus te nemen...

Kabaneri of the Iron Fortress doet inderdaad nogal aan Attack on Titan denken, zonder een echte rip-off te zijn. En laten we wel zijn: er zijn slechtere voorbeelden denkbaar. Vooralsnog valt op de uitvoering helemaal niks aan te merken.

Van Bungo Stray Dogs had ik eigenlijk ook een meer serieuze, actie-gerichte aanpak verwacht, maar in plaats daarvan overheerst de humor. En eigenlijk werkt dat prima. Het is inderdaad wel afwachten waar dit verder toe gaat leiden, maar het begin is in ieder geval goed.

Sakamoto desu ga daarentegen voldoet precies aan de verwachtingen: volslagen absurde humor rond een leerling die werkelijk elke situatie de baas kan. En daarbij altijd de coolheid zelve blijft, wat er ook gebeurt.

Flying Witch zorgt dan voor een rustpunt tussen al dat spektakel en mafheid. Een 15-jarige heks die in een dorpje terechtkomt, aangename slice-of-life met een komisch randje. En ook een goede serie voor mijn obsessie anime-lokaties in werkelijkheid te lokaliseren: Horosaki Station was uiteraard al lang voor de naam in beeld kwam herkenbaar, de bushalte, het winkelcentrum en enkele andere shots heb ik ook al gevonden, maar naar het huis, de slijterij en de school zal ik nog even moeten zoeken...

En tussendoor nog de 2e aflevering van Space Patrol Luluco, wederom niet echt hilarisch maar leuk genoeg voor die paar minuten.

Haha oeps ik moest shotacon opzoeken om te kijken wat het ook alweer was en er begint me nu iets te dagen.. Tot nu toe is alles nog onschuldig, maar de naam Super Lovers en de intro en outro suggereren hele andere dingen Daar lijkt het kind wel ouder te zijn dus misschien is het dat ze elkaar na zoveel jaar weer tegen komen? Ik wacht het nog even af, maar ik ga me wel even mentaal voorbereiden op wat voor wending dit verhaal eventueel kan nemen haha ohhh soms ben ik zo naïef.


Dat viel wel mee, was een kus op de mond. Ik ging er in ieder geval vanuit dat het een cultuurverschil was haha. Maar wat ik net al zei, ik ben soms wat naïef

Kuromukuro

Een nieuwe mecha-serie, van P.A. Works nog wel. Huh. Deze serie draait om de dochter van een hoge pief bij de UN, die rare artefacten onderzoeken die her en der verspreid liggen. Dingen als een soort mech en een soort doos waar niemand in kan komen. Op een dag gaat ze weer haar moeder opzoeken in dat grote gebouw, als die dag net ladingen mech-achtige aliens neercrashen in de omgeving en vervolgens de UN aanvallen. Terwijl de mensen in hun eigen mechs die dingen proberen neer te meppen, gaat de zwarte doos voor haar open en komt er een soort naakte samurai uit banjeren, die onmiddellijk de aliens gaat bevechten. Een dude die blijkbaar denkt dat zij een prinses is.

Dus ja, typische mech-serie dus. Een van de twee hoofdpersonages zal wel in die mech belanden om vervolgens de suffe badguys tot moes te stampen, en ondertussen zal de dochter wel uitvinden dat haar vader ofwel tragisch om het leven is gekomen ofwel hij voor de badguys werkt of whatever. Om eerlijk te zijn zag ik eigenlijk weinig dat echt interessant of uniek was in deze serie, dus mijn interesse kon het niet lang vasthouden. Zeker in een seizoen als dit, met talloze '3 episode regel'-series, verspil ik liever geen tijd in series waar ik weinig potentie in zie. Als het een onverwachte hit wordt, dan hoor ik het later wel.

Hai-Furi

Gesproken over series met potentie, deze liet dat namelijk wel zien. Het begint namelijk als een typische schattige-meisjes serie, ditmaal gesitueerd rond meiden die op een maritieme academie zitten. Wat dus meer marine-boten betekent, die zij moeten leren te besturen en dergelijke. Ze vormen groepjes (en de hoofdpersoon wordt aangesteld als kapitein van het trainningschip), alle personages hebben hun eigen karaktertrekjes en al giechelend varen de meiden over de zeeën. Zoals verwacht tot dat punt.

En dan, na motorproblemen, komen ze drie uur te laat aan bij een grote bijeenkomst. Waarna hun leraar onmiddellijk op hen begint te vuren. Eerst reageren de meiden nog lacherig, of verwachten ze dat het een soort test is. Maar dan beginnen de schoten steeds dichterbij te komen, worden delen van het schip geraakt en raken mensen gewond. Ze besluiten dan maar terug te vuren, leggen het andere schip lam en gaan ervandoor. Waarna de leraar doodleuk doorgeeft dat ze compleet AWOL zijn gegaan en het groepje het schip gekaapt heeft, wat schokken door het land laat gaan.

Wel, dat liep snel uit de hand. De serie lijkt op plotgebied dus grotere ambities te hebben dan enkel de typische praktijken, en mijn interesse hebben ze ermee te pakken. In feite voelt het als een iets serieuzere (en sneller verlopende) variant op Girls und Panzer, wat hopelijk ook betekent dat er toffe schipsgevechten uit voortkomen (á la Arpeggio of Blue Steel). Dus ja, ik hoop de serie dit goed weet uit te bouwen in de volgende episodes, want dan is dit zeker een blijver.

Ah, ja, dat zou kunnen werken! (En beter dan mijn idee, want de Japanse overheid staat vrij hoog op de lijst van dingen die je beter niet te kwaadaardig kunt maken.)




Hey, eerlijk is eerlijk, zoiets verwacht je niet op Crunchyroll en volgens mij wordt de serie ook niet zo gepromoot.

Iets zegt me dat ik enthousiaster zou zijn geweest over Twin Star Exorcists als ik deze een paar dagen eerder gekeken had. Niet dat er echt iets mankeert aan deze eerste aflevering, het is gewoon prima shonen-actie met een lekker duister randje maar ook de nodige wacky momenten. Maar als het om dat duistere randje gaat legt deze serie het toch ruimschoots af tegen Kabaneri, en voor de meer wacky kant lijken My Hero Academy en Bungo Stray Dogs vooralsnog overtuigender. En ook de vooruitblik op de tweede aflevering maakt me nu niet direct enthousiast.

Ik heb afgelopen week natuurlijk ook een aantal series bekeken, waarvan de meeste vandaag in een groep.

Flying Witch is een aparte serie. De meeste series met een magie-element gebruiken het als een manier van aanvallen; zelfs Little Witch Academia deed dit. Deze serie is vooralsnog puur slice-of-life met hier en daar een grap. De mandragora was leuk en ook de inschattingsfout dat mensen zonder magie met stomheid zijn geslagen als iemand op een bezem komt aanvliegen.

The Lost Village viel me reuze mee, ik was bang voor een bus vol generieke personages die binnenkort het loodje leggen, maar ze zijn allemaal excentriek. Ik zal ze niet bij naam onthouden, maar hun interacties waren zeker grappig. Tja, of het beloofde dorp echt een paradijs is, daar heb ik mijn twijfels over...

My Hero Academia is de zoveelste serie over superhelden, maar heeft een pakkende, positieve uitstraling ondanks de sneue hoofdpersoon zonder krachten die toch graag een held wil zijn. Ik hoop dat hij net als in Broken Blade een eigen manier vind om zijn zwakte te gebruiken. All Might is een ontzettend saaie superheld, totdat blijkt dat hij iets verbergt. Bloed ophoesten is ook niet normaal voor een superheld.

Bungo Stray Dogs verraste me met zijn comedy. Historische personen gebruiken als superhelden zagen we al in Nobunagun, dus een komische draai eraan is zeker welkom. Ik zag de twist aankomen, maar was tevreden met de conclusie. Het enige waar ik bang voor ben is een Monster van de Week.

Kabaneri of the Iron Fortress is absoluut een Attack on Titan-kloon en toch verveelt het geen moment. De hoofdpersoon is iets complexer dan Eren, hoewel hij ook aardig heethoofdig kan zijn. Zombies hebben niet de creepfactor van naakte reuzen, dus ik hoop dat de serie met meer geheimen komt om ons bezig te houden. Het ziet er in ieder geval weer fantastisch uit, ondanks dat Amazon Prime nog niet weet wat full HD is.

Kiznaiver is ook een vreemde eend in de bijt. Ik ben helemaal aan boord voor een gek concept als mensen met elkaars pijn verbinden. Het verhaal is nog onduidelijk en de hoofdpersoon mag wel iets minder depressief in het leven staan. Maar draai alsjeblieft de nek om van dat irritante domme meisje. Waarom dit soort archetypen blijven terugkomen is mij een raadsel... Ik denk dat we hier een beste OP van het seizoen hebben en misschien wel een Kill la Kill 2.0.

De volgende series heb ik gekeken, maar kwamen niet op mijn lijst:
Endride
Twin Star Exorcists
Kuromakuro
Ace Attorney
Joker Game
Kumamiko
Haven't You Heard? I'm Sakamoto

De komende dagen komen nog enkele series uit. Ik geef Big Order nog een kans, de rest ziet er niet zo interessant uit.