Het is voor mij ook alweer jaren terug dat ik de film gezien heb hoor dus misschien overdrijf ik de vergelijking wat. Maar ik bedoelde meer de richting waarop het plot zich kan gaan bewegen; dat door ondanks Satoru's pogingen het happy end steeds verder uit zicht raakt.




Het ziet er er zonder meer altijd zeer gelikt uit. Maar meer is ook het ook (vaak) niet. Daarom begrijp ik niet zo dat die populariteit toch zo hoog blijft en niet gaandeweg wegebt. Er is toch wel wat meer aan anime dan enkel mooie plaatjes?
Het zou mooi zijn als het eens een serie komt van KyoAni die minder steunt op het visuele. Niet dat zij een stapje terug doen qua animatie , maar dat het verhaal zelf wat sterker is. Juist omdat ze populair zijn zouden ze ook wat grotere keuzevrijheid moeten hebben lijkt me. Toch bang van hun formule af te wijken vermoed ik. SHAFT heeft een beetje hetzelfde probleem. Te druk bezig met zichzelf als studio te profileren. Qua bedrijfsvoering op zich begrijpelijk maar het resultaat is weinig verrassend.

De reputatie van Kyoani is dusdanig hoog dat zelfs een paar missers die niet kunnen schaden, lijkt mij. Immers, dit was de studio achter veel van de grootste series van de afgelopen tien jaar, met titels als Haruhi, Clannad, K-On, Free! en Lucky Star. Onderschat ze niet, er zijn maar weinig studio's die zo consistent grote hits eruit kunnen gooien (en spul hoeft niet eens goed te zijn om populair te worden, immers).

Ik zou zeggen dat ze daarom juist minder experimenteren - succes maakt studio's nog weleens lui (en hebzuchtig). Dat zag je ook met Gainax na NGE. De matige Light Novels waarvan ze adaptaties maken de laatste tijd (Kyoukai no Kanata, Phantom World) worden ook gekweekt door henzelf - ze hebben namelijk wedstrijden waar ze prijzen uitreiken aan nieuwe light novels, die dan een adaptatie kunnen krijgen, mits ze een grotere vinger in de pap krijgen wat betreft merchandise en rechten e.d. Intern proberen ze dus een kunstje te ontwikkelen voor gegarandeerde sales, en doen wat ze willen past daar niet bij. Maak het mooi, gooi er populaire elementen in, inpakken en gaan met die hap.

Het zijn meestal de kleinere/jongere/minder populaire studio's die juist verrassend uit de hoek kunnen komen, omdat ze daar (vaak) nog geen formule hebben en meer bereid zijn gokken te nemen. Hell, mijn favoriete series van de laatste jaren kwamen van studio's als Silver Link, Lerche en Satelight. Mijn favoriete serie dit seizoen komt van Studio freaking Deen! Nu blijven het gokken en gaan die pogingen soms ook faliekant de mist in, maar hey, ze proberen het tenminste. Dat kan ik van een zielloos product als Phantom World niet zeggen.

Net de eerste aflevering van Gundam Thunderbolt gekeken. Jazztastic! Bruute animatie, en zoals altijd zien we het verhaal van beide kanten. Dit is een keeper.

Ik begrijp zeker waarom ze populair zijn geworden. Het verbaast me echter dat ze dat nog steeds zijn. Hun successen liggen toch voornamelijk in het verleden. En voor anime begrippen écht een forse tijd geleden.
Van jouw lijstje:
Haruhi (10 jaar), Clannad (9 jaar), K-On (7 jaar), Free!(3 jaar) en Lucky Star (9 jaar).

De meeste recente van de bovenstaande Free heb ik dan weer niet gezien. Maar ik had het idee dat die vooral populair was omdat er niet zoveel high budget fujoshi materiaal op de markt is. Ik kan er natuurlijk naast zitten.
Het is ook niet dat ik ze bij voorbaat afschrijf. Een leuke serie van ze vond ik bv. Nichijou (ook alweer 5 jaar terug). Het is bij mij puur verwondering dat mensen elke keer weer veel van ze verwachten ook al is het resultaat daar niet naar.

Meerdere van die series zijn jaren achtereen populair geweest en kregen meerdere seizoenen, OVA's en/of films. Of het bronmateriaal (Haruhi) leeft nog steeds voort, waardoor de anime relevant blijft. Bovendien zitten er series tussen die absolute merchandise-machines zijn. Pakweg elke 2-3 jaar een giga-populaire serie is genoeg voor een studio om in het zicht te blijven.



De buikspieren, zwembroekjes en bromances spelen zeker een rol in de populariteit, maar buiten dat is het ook gewoon een vermakelijke sportserie. Je moet alleen wel van de schaamteloosheid kunnen genieten of het op z'n minst kunnen negeren, anders is de serie onkijkbaar.

En natuurlijk niet te vergeten het verschil in smaak tussen het westen en Japan, veel series van KyoAni zijn immens populair in Japan en hebben een mega impact gehad op de anime industrie. Series als Haruhi (met name de film The Disappearance of Haruhi Suzumiya), K-on!! en Clannad Afterstory staan vaak in de top anime series van Japanse anime websites, zoals wij hier in het westen MAL kennen. Op MAL is Phantom World op dit moment met een 6.97 de serie met de laagste rating van KyoAni.

^ Clannad Afterstory (en in mindere mate The Disappearance of Haruhi Suzumiya) staan op westerse sites ook in de top.

Grote onthulling in de nieuwe aflevering van Erased, maar helaas eentje van de teleurstellende soort. Dusdanig voorspelbaar dat ik het in deze serie juist niet verwacht had. Beetje jammer, hopelijk weten ze er in de laatste twee afleveringen toch nog een bevredigend einde aan te knopen.

Ondertussen bedraagt m'n door m'n vakantie opgelopen kijkachterstand dit seizoen nog "maar" 54 afleveringen, en dat terwijl ik een aantal series toch definitief danwel voorlopig aan de kant heb geschoven (o.a. Phantom World, BBK/BRK, Pandora en ook Utawarerumono). Naast Erased ben ik ook met Dagashi Kashi en Gundam (ep. 21 wist het meest hilarische én het meest trieste moment uit de serie in één aflevering te combineren) alweer helemaal bij, beiden stellen geen moment teleur. KonoSuba heeft zich inmiddels ook een blijvertje getoond. Bij zowel AssClass en Gate blijft toch het gevoel hangen dat deze niet het niveau van hun eerste seizoen halen. Rakugo zorgt ook voor wat gemengde gevoelens, op de momenten dat rakugo of andere theatervormen van stal gehaald worden is het absoluut top, maar hetgeen daaromheen speelt verloopt wel erg traag, en sowieso vind ik het vreemd dat ze na een begin in de jaren '70 vrij lang in een verder verleden blijven hangen. Aan Grimgar, Schwarzesmarken, Dimension W, Ajin, Durarara!! en Osomatsu-san ben ik überhaupt nog niet toegekomen.

Bij de shorts blijft Ojisan to Marshmallow geweldig, terwijl Sekko Boys het vooral van wat leuke momenten moet hebben. Een tussentijdse nieuwkomer is Kanojo to Kanojo no Neko: Everything Flows Airing, een variatie op een eerdere short die op een aangename manier voorbij kabbelde. De rest van de shorts heb ik gedropt, met name Yami Shibai was nu toch een echte aanfluiting.

Ik neem aan dat het met de manga te maken heeft. Die telt ondertussen 9 delen (en loopt nog), dus om met de anime toch iets te bereiken, moest die soort van lange flashback er snel uit.

WizardOfOss' probleem is juist dat vrijwel de hele serie in die flashback zit. Ik zie het zo: de flashback is eigenlijk het hoofdverhaal en aflevering 1 was een flashforward. Daarin zien we hoe de verhouding tussen de twee hoofdpersonen liggen en in de volgende afleveringen zie je hoe het zo is gekomen. Misschien dat we aan het einde van de serie weer terugkeren in de flashforward, misschien ook niet.

Ja, Erased is helaas behoorlijk voorspelbaar. De serie is erg gehyped en veel mensen vinden het een meesterwerk, maar met zo'n verhaal kan ik het daar niet mee eens zijn. De hoofdpersoon valt me tegen, hij gedraagt zich niet naar zijn werkelijke leeftijd. Als zijn mentale leeftijd overeen kwam met zijn fysieke leeftijd, had ik zijn keuzes kunnen begrijpen.

Ik vraag me af hoelang ze die Precure-zooi nog door laten gaan. De nieuwe serie ziet er echt vreselijk uit

Klopt. In het begin zijn een aantal interessante personages geïntroduceerd, maar die hebben we sindsdien (nou ja, ik ben pas bij ep. 6) niet meer teruggezien. Er van uitgaand dat ze toch een belangrijke rol in het verhaal zullen gaan spelen had ik het boeiender gevonden als ze tussen beide periodes heen en weer zouden schakelen, om zo stukje bij beetje tot de grote onthullingen te komen.

Ik ken de manga overigens niet, maar als die inderdaad al 9 volumes beslaat vraag ik me toch ook wel af in hoeverre deze 13 afleveringen een afgerond verhaal moeten gaan vertellen.
"Meesterwerk: vind ik (ook los van die onthulling) teveel eer, maar een sterke serie vind ik het toch zeker. Dat Satoru zich niet altijd naar z'n werkelijke leeftijd gedraagt heeft denk ik ook wel een reden: het maakt des te duidelijker hoezeer hij als volwassene "mislukt" was. En hij moet in feite de hele tijd een rol spelen (waar hij bij vlagen toch even uit valt), dan treedt er toch vervaging tussen de rol en de realiteit op. Dat merk je ook als hij zich er herhaaldelijk aan moet herinneren dat hij een kerel van 29 is. Kenya is wat dat betreft eigenlijk zijn tegenpool: te volwassen voor zijn leeftijd. Je zou toch haast denken dat daar meer achter steekt...

Wat ik echter vooral een sterk punt van de serie vind is hoe er met tijdreizen wordt omgegaan: in de meeste films en series wordt gedaan alsof een minieme verandering de toekomst totaal op z'n kop zal zetten. Zie bijvoorbeeld Back to the Future (wat overigens wat mij betreft wél absoluut een meesterwerk is), met z'n steeds maar weer veranderende foto's en krantenkoppen. In Erased blijkt de toekomst nu eens vrij lastig te veranderen: je kan een gebeurtenis wel voorkomen, maar als je de omstandigheden niet wegneemt is dat slechts uitstel.

Is dat niet juist het punt? Dat Satoru, hoe volwassen hij zich ook voelt, in veel opzichten nog een kind is? Sommige mensen groeien immers maar langzaam op, fysieke leeftijd of niet, en een onderdeel van zijn ontwikkeling is om echt volwassen te worden (zoals zijn moeder, tegen wie er altijd een contrast is vergeleken met hem).

Voor de rest staat Erased nog steeds hoog bij mij (al dan niet meer aan de top), al is het zeker geen perfecte serie. Of ze er een bevredigend einde aan weten te bouwen is nu meer dan ooit belangrijk voor mijn uiteindelijke oordeel.

Vreemd, bij mij is het andersom. Het eerste seizoen van AssClass vond ik redelijk traag op gang komen, terwijl deze gelijk al door kan knallen. Ik heb er geen klachten over. En de doorlopende arc van Gate's tweede seizoen vind ik ook interessanter dan het soms wat rommelige verloop van het eerste seizoen. De hele eerste serie van Gate kwam bij mij niet verder dan simpel vermaak, maar nu is de eerste keer dan het verhaal me echt bij de lurven heeft.

Van de rest van de series staat Konosuba nog bovenaan (waarom heeft het maar tien afleveringen, gah!). Gundam is ook nog steeds sterk, Schwarzesmarken heeft zich na een rommelig begin echt tot een pakkende thriller weten te ontwikkelen, Grimgar en Dagashi Kashi blijven goed in wat ze doen en Dimension W blijft een vermakelijke actieserie. BBK/BRK, Pandora, Ajin (niet zo onder de indruk van deze), Durarara en de shorts zijn meer filler, maar eh, ik zal ze wel uitkijken.

Phantom World aan de andere kant is de slechtste Kyoani serie sinds Kyoukai no Kanata (ik heb er meer lol in de serie de grond in te boren op het moment) en Utawarerumono...ugh. Laten we het daar maar niet over hebben. Grootste teleurstelling van de afgelopen paar jaar.

Al met al een redelijk goed winter seizoen, moet ik zeggen. Al zal mijn backlog niet groeien door dit seizoen, want ik kijk eigenlijk alle belangrijke series (spul als Active Raid en dergelijke is middelmatig gebleven, dus daar verspil ik geen moeite aan).

Liep een beetje achter, maar heb in het weekend wat afleveringen er doorheen gejaagd en ben nu zo goed als bij met Lupin III Part IV. Wat een prachtige serie toch! Weet het net als de Mine Fujiko serie te verrassen door een totaal ander beeld van de Lupin III franchise te presenteren? Nee, helemaal niet. Juist niet. Ja, alles heeft een nieuw likje verf gekregen, ja, de serie heeft wat 'moderne' invloeden als een verhaallijn gekregen, maar alles voelt toch heerlijk vertrouwd aan, en daarom is het zo leuk.

De ending (Chanto iwanakya aisanai) geeft me hetzelfde gevoel. Nieuw, leuk lied, maar het is wel typisch Lupin muziek, omdat (serie componist) Ono er achter zit

Zo, ik ben weer bij met Schwarzesmarken. Ik ben dol op politieke intriges en dergelijke, en mecha die aliens in elkaar slaan zijn ook niet verkeerd, maar...

Ik kan de serie niet voldoende series nemen. Ik heb echt het idee dat het zichzelf constant in de voet schiet door of veel te ver te gaan, of niet ver genoeg.

Bijvoorbeeld:
-Die pilotenpakjes! Het is alsof alle meiden waterballonnen als borsten hebben! Waterballonnen die op springen staan! Dramatische scènes zijn moeilijk series te nemen als de helft van het scherm wordt gevuld met overvolle waterballonborsten. (Wat Firefox overigens een echt woord vindt - waterballonborsten.)

-Over drama gesproken, het audiodeel van dramatische scènes bestaat half uit namen die op dramatische wijzen worden uitgesproken. Vaak proppen ze zelfs namen waar ze eigenlijk niet horen, gewoon om het allemaal dramatisch te laten klinken. Bijvoorbeeld: twee sprekers zitten te samenzweren over de telefoon. Je zou denken dat ze een low profile zouden houden. Maar nee, de twee sprekers noemen elkaar dramatisch bij naam én titel. Niet omdat ze iets of iemand uit hun schuilplaats willen verleiden, of zo, maar puur voor de kijkers.

-De serie doet heel erg de best om de meisjes ten alle tijden mooi te laten lijken. Net verrot gemarteld? Geen zorgen, die complexe haarstijl zit nog helemaal perfect en er zijn alleen wat blauwe plekjes te zien! De dames zien er nog steeds goed genoeg uit om je piemeltje in te willen steken! Hé, Schwarzesmarken, ooit van zwellingen gehoord? En nee, dan bedoel ik niet dat wat je piemeltje meemaakt wanneer je naar mooie vrouwen kijkt... Als je de gruwelijkheden van oorlog en onderdrukking wilt laten zien, moet je durven al het lelijke te laten zien.

-De groepssamenstelling is hilarisch. Je hebt uiteraard de hoofdpersoon die dubbeldienst doet als avatar voor de kijker, een klein leger aan tienermeisjes met waterballonborsten en... een of andere gast die misschien een paar seconden screentijd per aflevering kijkt en nog minder vaak z'n mond opentrekt. De serie is bijna voorbij, en zijn enige rol in het geheel lijkt een poging tot het ontkennen van de haremstatus van de held. Token vent. Ja, zeg, heb dan op z'n minst de ballen om alle ballen (behalve die van de avatarpersoon) uit het team te verwijderen.