Even tussendoor: in hoeverre is het toeval dat we deze op Allerzielen starten? Jeweetwel, halfvergeten dag waarop gebeden wordt voor zielen die zich nog in het vagevuur bevinden enzo.

Kies!

A: het is een enorme toeval omdat ik gewoon een datum pikte die 1) ruimte gaf na Lychee, maar ook 2) ruimte openliet voor eventueel nog een sessie dit jaar.

B: Ik word onbewust aangestuurd door geesten.

Ik schiet trouwens al redelijk op met het herlezen. Van sommige personages had ik echt: wacht, heb ik jou echt al ooit eens eerder gezien...?! En voor mensen die geen plannen hebben voor het weekend: je kan de eerste 8 volumes lezen / 20 afleveringen kijken en na het weekend meedoen met de eerste sessie :D

We kunnen beginnen :D

Tamara's willekeurige opmerkingen deel 1-8*

Deel 1
-Dat is een flinke trap in het gezicht. Ichigo mag blij zijn dat de naden van z'n broek zo sterk zijn. Bij het Cosplay Repair Point zagen we eens een broek die er veel minder goed van af was gekomen.

-De manier waarop Rukia haar intimiderende uitstraling in één klap om zeep helpt met wat schetsjes is komische perfectie.

-'Dark force' – ik was helemaal vergeten dat ze die termen gebruikten. Gebruik de force, Ichigo!

-Na al die idiote schooluniformen in anime de afgelopen tijd, is het verfrissend om weer iets normaal draagbaars te zien.

-Wow, ik was bijna vergeten dat Rukia zo streng en manipulatief kon zijn. Na haar 'vakantie' als mens en de daaropvolgende gebeurtenissen is een stukje rustiger. Ichigo heeft natuurlijk wel gelijk: verwachten dat hij elke keer zijn leven riskeert is niet eerlijk.

-Meisje met de prei! “Oh, dit? Ik ben aangereden! ^_^'” Orihime toch...

-”She's best friends with this guy I've know since 8th grade.” Wacht, wat? Chad? Is Orihime daar beste vrienden mee? Ik dacht dat hij haar via haar beste vriendin Tatsuki kende, en miss Karate kent hij al sinds de basisschool. Ah, er werd in het Japans natuurlijk een woord gebruikt dat Tatsuki's geslacht niet verraadt, en Ichigo had het niet over het tweede jaar van het middelbaar, maar over het tweede jaar van de basisschool. Mysterie opgelost! (Gok ik.)

-Hey, wacht, Orihime's plotdraad is hetzelfde als die van Edna uit Tales of Zestiria. Hollow, Hellion – één pot nat. Orihime, het is maar goed (voor ons) dat jouw broer niet hoeft te wachten tot helemaal het bijna-einde van de game...

-'Do or die' is geen geschikt motto voor in een kliniek, vooral niet wanneer er al eens mensen zijn gestorven! o_o

Deel 2
-Meestal wanneer mangameisjes ziek worden, is dat omdat ze dan heel fragiel en zorgbehoevend afgebeeld kunnen worden. Karin bezorgt gewoon de wc-pot een slechte dag (inclusief geluidseffecten). Goed zo, Karin!

-Weet je, dit is zo'n beetje de eerste en laatste keer dat Chad cool is. Een elektriciteitspaal uit de grond rukken en richting een vijand zwaaien die je niet eens kunt zien? Waanzin! En waanzinnig!

-Nu schuilen er nog tragische verhalen achter de Hollows en hun slachtoffers. Toch een teken dat ook Bleach niet aan krachtinflatie (en -escalatie) kon ontkomen.

-Leugenaar. Rukia weet zelf ook wel dat Soul Society verre van ideaal is... Maar ja, het is niet alsof er een andere optie is voor de jongen :/

-Natuurlijk wilde Rukia het konijntje! Konijntjes zijn schattig! Als je iets de hele tijd bij je moet dragen, wil je iets met een leuk design, toch? Ik ben er nog steeds rouwig om dat mijn smartphone geen ruimte heeft voor mobielhangertjes ;_;

-Kons tragische verleden is het soort tragedie dat Bleach binnen een paar delen al is vergeten. Nog even, Kon, en je bent niets anders dan een perverse mascotte!

Deel 3
-“Verse lijken blijken lastig te vinden.” Gewoon vrienden worden met iemand met een detective-vloek. Oké, misschien een beetje lastig als je in Jump zit, maar je zou eens op de koffie kunnen gaan bij een concurrent.

-Een meisje dat in de kast woont van een tienerjongen... Ik denk dat het in elk ander geval het begin zou zijn van een fanservice-serie, maar in Bleach krijgt alleen Kon iets te zien.

-Nee, wacht, 4 jaar is te jong voor de tweede klas van de basisschool... Wie is dan die beste vriend van Orihime? Heeft Tite Kubo hier een plotdraad laten vallen? Ik ben onder de indruk. Dat zou betekenen dat Kubo al een personage is vergeten voordat hij werd geïntroduceerd!

-Weet je wat triest is? Grand Fisher liep al bijna 50 jaar vrij rond voordat hij op Ichigo en zijn moeder stuitte. En tijdens de confrontatie is Ichigo echt nog geen sterke soul reaper, maar in zijn eind kwam hij toch een heel eind. Decennia aan ellende had voorkomen kunnen worden als Soul Society een officier of een competent team had gestuurd.

Deel 4
-Weet je, ik heb al iets van twee maanden geen televisie meer gekeken. Ik kan me niet voorstellen dat wat hier te zien is beter is dan aan waar Ichigo aan wordt blootgesteld.

-'Rukia reageert op moderne technologie'-momenten blijven grappig. Het is doodzonde dat Kubo veel minder humor inzet in de latere delen van de serie.

-Cijferlijst: dit is waarom Ichigo een van de betere SJ-helden is. Hij doet z'n best op school, maakt altijd zijn huiswerk en haalt nette cijfers. Hij is gewoon slim, ook al lijkt dat tijdens gevechten niet altijd zo. Z'n probleem is eerder dat hij een beetje impulsief is daarom niet echt vooruitdenkt. En zelfs dat kan hem (deels) vergeven worden, want met zo'n groot zwaard zijn mogelijke tactieken beperkt.

-Foei, Uryu, zo maak je geen vrienden.

Deel 5
-Ik was laatste bij de drogist om drop te halen, maar helaas was de kruisdrop (=beste drop) bijna op. De enige andere optie was een nieuw soort: doodskoppen – de ene helft drop, de andere helft een fruitig rood iets. Ichigo heeft zijn eigen officieuze snoepjes :D

-Uryu is het enige personage waar ik twee stukken merchandise van heb: een mobielhanger en een plush (gebaseerd op de scene waarin hij dat knuffelkonijn repareert). De eerste heb ik gekocht op de tweede Tsunacon voor aan de Tegendraadskas. Toen er wat Bleach-fans aanschoven voor de workshop, vertelde ik met trots dat ik een zeer toepasselijke Bleach-hanger had gekocht voor aan de kas, en vroeg of ze konden raden wat het was. Hij had iets te maken met dit, hier, deze stand! Niemand wist het... Het is een stand van een handwerkclub en niemand kon het raden... O, en de plush stamt uit de tijd dat je met Archonia Punten enkel speciaal gemarkeerde artikelen kon uitkiezen. Omgerekend was Uryu bijna gratis, omdat niemand hem wilde hebben. Best wel sneu, eigenlijk :(

-De eerste keer dat ik dit deel las, had ik echt een hekel aan Uryu vanwege die actie (geef boogschutters geen slechte naam, ja?!), maar na onthullingen in latere delen, snap ik het wel een beetje. Hij weet al jaren wat voor ellende Hollows kunnen aanrichten, en hoe incompetent Soul Reapers (vrijwillig!) zijn. En dan komt er zo'n beunhaas aanzetten. Hoewel hij niet al Ichigo's gevechten met eigen ogen zal hebben gezien, zal hij wel ongeveer meegekregen hebben wat er afspeelde. En tja, Ichigo's stijl maakt niet bepaald een goede indruk... Voor de veiligheid van iedereen, probeert hij Ichigo dus op z'n plaats te zetten. Dat er zoveel Hollows op het lokaas afkwamen, was niet zijn bedoeling en had hij ook niet kunnen voorspellen. Natuurlijk is zijn gedrag niet goed te praten, maar de actie is niet zo egoïstisch als die lijkt te zijn.

-Maaltijden uit de supermarkt smaken altijd beter als ze flink zijn afgeprijsd.

-Karin, ik denk niet dat jij het recht hebt anderen te beschuldigen van krakkemikkige logica, mevrouw 'ik geloof niet in spoken, ook al kan ik ze zien, want ik ontken permanent dat ze bestaan'.

-Ik heb het altijd jammer gevonden dat Tatsuki geen grotere rol speelt en dat dit deel een van haar zeldzame kansen om te schitteren is.

Deel 6
-Tite Kubo is een fiets?

-Ichigo, roepen dat je knappe jongens aan het huilen wilt maken, komt niet erg mannelijk over.

-Uryu, ik zou ook pissig zijn als ik volkomen werd genegeerd tijdens belangrijke, dramatische momenten, maar... ARM IN LIJN MET DE PIJL! Als je schiet, doe het dan ook goed <_<

-Ik begrijp Uryu's gevoelens uitstekend. Ik overweeg te gaan boogschieten bij de schutterij in het dorp, maar de uniformen zijn zo ouderwets en lelijk!

-Yay, inspirerende speech! Werk samen! Dit is nog iets wat ik zonde vind aan de huidige arc: die is nu al zo'n tien delen bezig en ondanks de belofte van de auteur dat samenwerking het beste is, zien we er niets van. Blah.

-Ik vraag me af hoe het zit met andere niet-zanpakuto-wapens.Vernietigen die de hollows niet ook? Zo ja: lekker hypocriet. Zo nee: tweak Quincy-wapens dan zodat ze hollows niet vernietigen.

-Weet je, het zou me niets verbazen als Rukia een fujoshi is.

-Een langlopende verhaallijn verschijnt!

Deel 7
-Uryu brengt tsundere-smoesjes naar nieuwe hoogten! (Ik wou dat de handwerkwinkel in het dorp zo lang open was... Oké, je went vanzelf aan winkeltijden uit de jaren 50, maar toch...)

-Renji, zo maak je geen vrienden! Nou ja, je haalt de schade over 25 delen wel in.

-Kon, je stelt je aan. M'n neefje liet z'n knuffel eens in de plee vallen.

-Trainingsarc in 3... 2... 1...

-Renji, zo'n hoge trap is een slecht idee als je zoiets draagt. Nou ja, tenzij je de ontvanger wil traumatiseren, natuurlijk.

-Eerst wil Ichigo knappe jongens aan het huilen maken, vervolgens probeert hij kleine meisjes in elkaar te slaan. Dat is nou onze held!

-Een voorbeeld van Ichigo's hoogwaardige denkvermogen tijdens gevechten: “Als ik sneller kan rennen, kan ik misschien ook haar aanvallen ontwijken.” Dat is nou onze held!

-Ururu's helmding wordt groter en groter. Ze lijkt een beetje op een paddenstoelpersoon uit de Mario-reeks.

-Eh, poezebeest, ik denk niet dat 'wees meer als Orihime' goed advies is in welk geval dan ook. Ze eet prei met banaan en wil later een massavernietigingsrobot worden. Dat, en ze accepteert binnen enkele seconden dat katten praten en haar gevechtstraining willen geven. Als je de alarmbellen dan nog niet hoort...

-Kons radiopraatje: Eh, als Karin en Yuzu geen tweeling zouden zijn, maar wel even oud zijn, weet je wat dat zegt over Ichigo's ouders? Dat het goede mensen zijn, omdat ze een kind hebben geadopteerd! Ja, laten we het daar maar op houden.

Deel 8
-En zo begint Ichigo's verzameling van superkrachten. Is het een soul reaper? Is het een hollow? Nee, het is Ichigo!

-Shonenmanga van nu zouden niet meer wegkomen met al die rokers. Renji, als personage dat binnenkort belangrijk wordt, moet je het goede voorbeeld geven aan de makkelijk te beïnvloeden jeugd! Weg met die peuk!

-Deze trainingsarc leest echt heel anders na de onthullingen in de huidige arc.

-Nee, niet de hoed! O! Wrede wereld! ;_;

-Vijf RPG's in tien dagen... Zo te zien waren het PlayStation- (of wellicht Dreamcast-)games. Afgaande op wat toen verkrijgbaar was, hebben we het over een gemiddelde speelduur van 30 uur. 150 uur in totaal, 15 uur per dag... Yep, iemand heeft geen leven!

-En het grote avontuur begint!

-Haha, die uitslag van populariteitswedstrijd. Over een paar jaar weet niemand meer wie je bent, Mizuiro!

-Uryu, op het laatste moment nog aan je kostuum werken? Je bent toch geen cosplayer...

*Voor de rest ga ik het niet doen, in elk geval niet per deel. Dit zijn namelijk al zo'n 1700 woorden. Oeps?

Heb je dat net zo uitgetikt, of heb je dat nog apart bijgehouden tijdens het lezen van elke volume? ^^

Het was echt al jaren geleden dat ik deze serie voor het laatst las, en sommige dingen kwamen verrassend 'vers' over. Over het algemeen: deze eerste arc waarin we kennismaken met iedereen is niet bijster origineel, maar wel gewoon heel leuk gedaan! Qua opzet is het natuurlijk heel klassiek (jongen krijgt mysterieuze nieuwe krachten, leert nieuwe wereld kennen) en het doet vooral aan Yu Yu Hakusho denken (vechten tegen wezens uit de onderwereld), maar Tite Kubo's strakke art en humor weten toch op te vallen. In de eerste acht volumes volgt het een heel vertrouwd patroon (nieuwe krachten leren kennen, een persoonlijk verhaal, een verhaal waarin blijkt hoeveel de hoofdrolspeler is gegroeid en een onoverkomelijke hindernis waarvoor de hoofdrolspeler moet trainen), maar de uitgebreide cast van kleurrijke personages zorgt ervoor dat je toch altijd benieuwd ben naar hoe het verder verloopt, ook al weet je diep van binnen wel hoe het gaat. Wat mij betreft is Bleach dan ook (in deze acht volumes) een serie die niet bijzonder origineel is, maar wel goed doet wat het probeert te doen (zeg maar een Samurai Deeper Kyo in een hoger segment).

Ik denk heel erg aan de Soul Society arc als ik aan Bleach denk, maar ik vind deze eerste arc eigenlijk veel leuker. Het is grappiger, er zijn leukere personages en het kon zowel de 'schoolkomedie/drama', als de 'supernatuurlijke-actie-serie' kant op.

Wat losse puntjes:
- Voor het gemak geloof ik maar even dat het puur toeval is dat de mensen met een affiniteit voor speciale krachten allemaal in Ichigo's klas zitten, maar wordt er ooit nog uitgelegd waarom Chad en Orihime's krachten zich specifiek in die vorm manifesteren, en bijvoorbeeld niet in iets dat meer op een zanpakuto of zo lijkt?

- Oh, wat geniet ik toch telkens weer van de hoofdstuk-titel illustraties! Waarom zijn die zo leuk en divers, terwijl de covers van de boekjes zelf zo saai zijn? De illustraties die vaak helemaal niets met het hoofdstuk te maken hebben doen sterk denken aan Dragon Ball covers, waar Toriyama ook altijd helemaal los ging met bizarre voertuigen en het plaatsen van de personages in andere contexten. Kubo Tite houdt trouwens erg van kleding ontwerpen, lijkt het, en het is een beetje jammer dat de Soul Society arc best eentonig is qua mode.

- Ik heb al ietsjes verder gelezen in de Soul Society arc voor de volgende week, en het is verbazingwekkend hoe snel de trainings arc in deel 6~7 al 'nutteloos' blijkt te zijn: een paar delen verder haalt Ichigo weer allemaal nieuwe krachten tevoorschijn vanuit het niets (net als hier).

- Op de vorige pagina had ik wat gezegd over hoe ik voor het eerst met Bleach in aanraking kwam, maar ik herinnerde me tijdens het lezen dat de DS game Jump Super Stars ook best veel invloed op me had. Ichigo was een leuk personage om mee te spelen en ik had destijds waarschijnlijk alleen volume 1 gelezen, maar de koma van verder in de serie die in de game voorkwamen zagen er best interessant uit, en ik denk dat ik daardoor echt ben begonnen met het volgen van de Engelse uitgave.


Sowieso vond ik de vertaling van Viz een beetje raar op dit punt. Er wordt echt overmatig veel Japanse termen gebruikt, en daarachter meteen weer de Engelse vertaling, zelfs voor woorden die eigenlijk ook zelfstandig in het Engels zouden werken. Dit is niet "dichter" bij het Japans, het is gewoon afleidend.


Ik heb de manga niet in het Japans, dus ik dacht, ik check het even via de anime, maar daar is de zin sowieso anders (daar heeft hij het erover dat Orihime de beste vriendin is van iemand uit de buurt).


Er zijn hoesjes met zo'n haakje voor straps, denk ik.


Dat gehint aan het einde van dit verhaal... gaat dat nog ergens naar toe?


Herinneringen aan het wachten tot half negen om dan naar Hallo Day te fietsen, omdat hun 1500Y sushi sets dan voor de helft van de prijs weggingen (en het was Fukuoka, dus sowieso dagverse sushi :D)


Ah, dit verklaart al iets waar ik nieuwsgierig naar! Heb nooit verder gelezen dan Soul Society, dus vroeg me inderdaad af of we daarna weer teruggingen naar de gewone wereld en zij weer wat meer in beeld kwam. Want ze was stiekem toch wel m'n favoriete personage :P

Tijdens het lezen, al had ik er na acht delen wel genoeg van.



Mee eens, maar naarmate de serie vordert verdwijnt de school echt steeds meer naar de achtergrond.



Een latere arc (deel 49-54, als ik het me goed herinner) gaat daar een beetje over. Dan blijkt er opeens een hele groep te zijn met soortgelijke krachten als die van Chad (en Orihime). En in de arc daarvoor wordt min of meer bevestigd dat Karakura de Bleach versie is van Sunnydale. Bovendien heeft Ichigo invloed op iedereen, omdat z'n krachten geen uitknop hebben.



Het stomme is: op de illustraties zie je vaak erg leuke kleding, maar in de serie zelf is dat veel minder (is natuurlijk veel tekenwerk). In de anime stoort het nog meer, want daar combineert Orihime kleuren op dezelfde manier als maaltijdingrediënten.

Over eentonige mode gesproken, iemand ooit Bleach: The Blade of Fate gespeeld? Ontzettend leuke fightinggame voor de DS, met als grootste nadeel dat de meeste personages ongeveer hetzelfde dragen.



Ik denk dat Ichigo een van de grootste slachtoffers is van krachtinflatie in de geschiedenis van Jump. Bovendien is de vooruitgang erg rechtlijnig. Het komt er steeds weer op neer dat Ichigo harder kan slaan en dat levert soms behoorlijk saaie gevechten op. (Daarom is Uryu ook mijn favoriet: als hij vecht, gebruikt hij of een nieuwe tactiek/truc en/of is het gevecht belangrijk voor z'n persoonlijke ontwikkeling/het verhaal. Bij Ichigo is het meer zo van: tja, hij is de hoofdpersoon, dus hij moet vechten, dus zien we regelmatig onbelangrijke gevechten die meer en meer op opvulling gaan lijken.)



En daar stoppen ze nooit mee, helaas...



Heb er nog niet echt een kunnen vinden. Het zal vast niet helpen dat de Samsung S3 Mini passé is ^_^'



Nee, 60 delen later nog steeds niet :D (Of het moet zo banaal geweest zijn, dat ik het ben vergeten.)



Ik had haar zo ingeruild voor Chad... Niets tegen Chad, maar na de eerste tien delen is de koek echt op. Omdat hij stil is, is de interactie tussen hem en andere personages beperkt en z'n krachten zijn vreselijk saai. Tatsuki vormt dan weer een leuk contrast met Orihime en ze is in het gewone leven net zo sterk als Ichigo, dus als ze krachten had ontvangen... Aan de andere kant, als ze mee was gegaan naar Soul Society, waren andere personages waarschijnlijk in de verdrukking gekomen.

Nooit gespeeld, maar ik weet nog wel dat de game razend populair was onder (Japanse) importers. Ik herinner me nu ook dat ik best lang had getwijfeld of ik de GameCube game zou kopen, hoewel dat ook kwam vanwege Younha's opening song (zij zong ook de ending song "Hokiboshi" voor de Bleach anime).

Nu ik erover nadenk, ik heb ook destijds behoorlijk wat Rie Fu geluisterd. Gek eigenlijk, want ik heb volgens mij bij elkaar misschien een hele aflevering van de anime gekeken...


Hoshin Engi!

Oh, ja, over Uryu gesproken: het was best grappig om hem te zien in deze vroege delen, want (voor mijn gevoel) wordt hij in eerste instantie gepresenteerd als de klassieke rivaal-die-bondgenoot-wordt, zoals Vegeta, maar dan toch weer niet echt, en dan zijn de rest van de Soul Reapers zijn vijanden en... zijn positie is een beetje vaag. Aan de ene kant betekent het dat hij leert, aan de andere kant denk ik ook van: beslis nou eens!


Ik vraag me af hoe dat met de Nederlandse vertaling ging.


Ik was deze overduidelijke haak voor verdere avonturen al helemaal vergeten en was best verbaasd toen ik het dus bij het herlezen tegenkwam, maar kennelijk ben ik niet de enige die het vergeten was :D *kuch*Kubo Tite*kuch*

Ik zou zeggen dat hij een zeer loyale rivaal is, want Ichigo is eigenlijk ook de reden dat hij meegaat naar Soul Society, toch? Rukia kent hij amper (geeft hij zelf ook toe), Orihime is slechts een klas- en clubgenoot (maar volgens mij wel zijn type, haha) en Chad kent hij ook alleen via Ichigo. Ik denk dat Uryu zich schuldig voelt vanwege het hele hollowlokaas-gebeuren, en nieuwsgierig is naar Ichigo, omdat ze best veel gemeen hebben. Bovendien heeft hij een behoorlijk sterk gevoel voor rechtvaardigheid, vandaar dat hij bijvoorbeeld zo snel te plekke is wanneer Rukia op het punt staat te worden meegenomen naar Soul Society.

Oké, het goede redenen zijn het niet, maar volgens mij weet hij zelf niet eens precies waarom hij doet wat hij doet...



Oké, ik heb het misschien een beetje verkeerd verwoord. Dat er een wereld vol met machtige hollows is, dat zien we allemaal in de grote arc na de Soul Society. Ik kan me alleen niet herinneren dat hij iets met die specifieke hollows (zoals Grand Fisher) doet. Wat raar is, aangezien dat een grote is in Ichigo's persoonlijke geschiedenis enzo. Dus aan de ene kant is het een haak, aan de andere kant weer niet.

... Of ik heb het mis en heeft mijn geheugen me in de steek gelaten. Hoe dan ook, het is Kubo's schuld.

Zo, ik heb ondanks alles toch een kopie van de Bleach manga weten te bemachtigen. Tijd voor wat commentaar.

De pre-Soul Society arc is, zoals Ash al heeft opgemerkt, niet origineel, maar biedt wel nét een iets andere insteek dan het klassieke 'schooljongen-krijgt-superkrachten' verhaal. Ichigo is qua karakter niet een idioot zoals de typsiche shonen-held zich gedraagt (zie Monkey D. Luffy of Naruto), maar is redelijk intelligent en competent. Wellicht dat hij soms iets te snel uit zijn slof schiet, maar dan is dat eerder grappig bedoeld. Daarnaast heeft Ichigo een redelijk goede band met zijn familie, wat je niet vaak ziet bij shonen helden omdat de ouders van een typische shonen held meestal dood of vermist zijn.

Kubo's tekenstijl flink is verfijnd. In de eerste hoofdstukken ziet Ichigo er nog wat knokig uit, maar zo tegen het einde van de pre-Soul Society arc heeft de cast wel zijn definitieve vorm gekregen. Ook zie ik in de eerste hoofdstukken Kubo's aversie jegens het tekenen van achtergronden: een trend die zich tot op de huidige Bleach manga doorzet.

Rest nog mijn vraag waar de titel "Bleach" vandaan komt. Zijn de shinigami het bleeksel van het hiernamaals?

Daarnaast denk ik dat deze eerste arc ook essentieel is voor de Soul Society arc zelf. Zonder de vijftig hoofdstukken waarin Ichigo en Rukia met elkaar kennis maken en een band met elkaar ontwikkelen, was de emotionele drijfveer van Ichigo, Chad, Ishida en Orihime om Rukia terug te redden uit Soul Society erg zwak geweest. Het moment waarop Renji en Byakuya de vloer aanvegen met Ichigo vind ik dankzij de eerste hoofdstukken erg sterk en hebben een bepaald emotioneel gewicht. Het doet mij een beetje denken aan de Water 7 arc uit One Piece waarin Nico Robin opeens de Strawhat piraten de rug toe keert en doet alsof ze niks meer met hen te maken wilt hebben.

Nu ik het besef: wat speelt er precies tussen tussen Ichigo en Rukia? Vriendschap? Kameraadschap? Liefde? Ik heb er nooit mijn vinger op weten te leggen.

Aan de andere kant, tegen de tijd dat je acht boekjes hebt uitgegeven, betekent dat je wel non-stop voor twee jaar hebt getekend, dus het is vanzelfsprekend dat zijn stijl veranderd is in die tijd ;)


Ergens aan het einde van het verhaal met Orihime's broer legt Rukia uit dat de zanpakuto Hollows van hun zonden zuivert, dus in die zin zijn de shinigami dus inderdaad het bleeksel van het hiernamaals.

Volgens mij wordt de titel ook gebruikt als contrast tegen het "zwarte" van de serie. De Hollows, de kleding van de Shinigami, zelfs Ichigo's achternaam heeft het karakter voor zwart (_Kuro_saki). Bleeksel=wit zorgt voor een contrast wat je bv. ook terug ziet in de covers voor de boekjes.


Eerlijk gezegd vond ik de band tussen Ichigo en Rukia nou weer niet zo sterk afgebeeld in de eerste arc. Ja, Ichigo en zijn familie zij gered door Rukia en hij is haar heel dankbaar daarvoor, en daana hebben ze ook heel wat meegemaakt, maar is er echt een duidelijke band tussen hen ontstaan? Je geeft het zelf al aan; je kan niet precies je vinger erop leggen wat hun relatie is, maar ik had nooit echt het gevoel dat wat ze dan ook hebben, echt goed verklaard waarom Ichigo al die moeite doet om Rukia te redden behalve dan "hij voelt zich verantwoordelijk ervoor" (i.e. het neigt bijna meer richting het beschermen van zijn eigen eer, dan om het willen redden van Rukia als persoon).

Samen vechten kan wel snel een sterke band kweken. Die twee hebben de dood meerdere malen samen in de ogen gestaard, dus natuurlijk voelen ze kameraadschap. En ik denk dat, juist omdat ze al zoveel risico hebben gelopen, het hele infiltreren van Soul Society niet eens zo'n grote stap lijkt als dat het eigenlijk is (Ichigo's impulsiviteit helpt hier natuurlijk ook niet).

Of er tussen Ichigo en Rukia meer is dan kameraadschap - geen idee. Ik denk ook niet dat we het ooit echt zullen weten, tenzij Kubo koppeldrang krijgt in de laatste delen. Veel langlopende mangaseries houden romantiek op de zijlijn, zodat fans zelf alles en iedereen kunnen koppelen. Relaties worden vaak pas definitief gemaakt, wanneer het einde nadert en er geen fans meer te verliezen zijn.

Ach, van een Jump actieserie verwacht ik sowieso niet veel qua romantiek; dan verwacht ik zelfs nog meer van Magazine en Sunday. Trouwens, nu ik erover nadenk, van de Jump actieseries die ik heb met een romantische (sub)plot, denk ik dat alleen City Hunter echt memorabel is, omdat je ondanks al het tsundere gedoe je in de loop der jaren de twee echt naar elkaar ziet groeien. Dat is ook de reden waarom vervolg-maar-niet-echt-want-parallele-universum Angel Heart werkt; het bouwt erg op de relatie tussen Ryo en Kaori die we hebben zien groeien in City Hunter. Wat dat betreft had ik het zeker niet erg gevonden als de trip naar Soul Society nog wat deeltjes had geduurd, zodat we toch wat meer interactie hadden kunnen zien (want schooldrama heeft potentie!) :)

Ik bladerde net nog wat door de delen, en wat dingen die ik de vorige keer was vergeten:
- Don Kanonji! Ik vind hem niet echt leuk als personage, maar wat zijn die korte stukjes tussen de hoofdstukken door toch enorm grappig!
- Nog eens over de training van Ichigo: het allerlaatste stukje van de training moet eigenlijk best dramatisch zijn (je krijgt Shinigami krachten of je wordt een Hollow!), maar je ziet nooit waarom Ichigo het uiteindelijk wel haalt. Het gebeurt gewoon. En dat is eigenlijk een beetje een anti-climax. Nu ga ik ervan uit dat dat gedoe met dat Hollow masker nog verder wordt uitgewerkt en zo (toch...?), maar het doet erg denken aan dat stukje in Dragon Ball, waarin Goku het Super Heilige Water drinkt en ook de keuze krijgt van of sterker worden, of dood gaan. En ook dan is er geen echte reden waarom hij niet dood gaat. Behalve dan dat hij de hoofdrolspeler is. (En ja, toen was doodgaan in Dragon Ball nog wel iets dramatisch).
- Wordt er na de Soul Society arc trouwens nog iets gedaan met err... het werk van de Shinigami? Dus niet alleen Hollows verslaan, maar ook hun andere werk? Zoals al ik zei, ik vind deze arc het leukst van wat ik heb gelezen en er is allemaal uitleg over hoe doodgaan werkt, het verdrijven van Hollows, het concept van evenwicht en zo.... maar komt dat nog terug?

Oh: en ik schiet al op met het lezen voor volgende week. Men mag nu al beginnen met gokken hoe vaak ik Saint Seiya ga noemen :D

Bleach is Saint Seiya met zwaarden.

Verder...

Spoilerwaarschuwing voor Bleach vol. 21+!



Ja, het speelt een belangrijke rol in de korte trainingsarc die min of meer in 21 start en de lange arc die daarop volgt.

Meer spoilers: Ichigo is niet de enige met zulke krachten, en de originele ontdekking ervan heeft iets te maken met waarom Urahara uit Soul Society is getrapt en met de shinigami die Rukia heeft 'gedood'.



Het hele evenwicht-gedoe komt inderdaad nog terug vanaf, uhm... deel 55? Grote arc die nu bezig is. Moet de laatste worden.

Oh, en beide verhaallijnen hebben op hun eigen manier het een en ander weg van de Hades arc. Orihime die vrijwillig naar de onderwereld gaat, Shinigami-kapiteins die sneuvelen alsof ze Gold Saints zijn enzo...

Ik denk niet dat Ichigo naar Soul Society gaat om zijn eigen eer te beschermen. Ichigo heeft toch een groot gevoel voor verantwoordelijkheid en schuld aan Rukia. Rukia redt immers aan het begin van de serie het leven van Ichigo en begeleidt hem in de wereld van de shinigami terwijl ze zelf weet dat ze hiermee een enorm risico neemt. Ook vind ik dat de twee al best veel met elkaar hebben gedeeld, met name tijdens de King Fisher mini arc.


Volgens mij zei Eiichiro Oda over One Piece dat de enige liefde van de Strawhat piraten de liefde voor avontuur was. Toch verschilt de aanwezigheid van romantiek nogal per shonen actieserie. Naruto zat bol van de liefdes-subplots (Naruto en Sakura / Sakura en Sasuke / Naruto en Hinata). Ik denk dat de basis er wel is voor een relatie tussen Ichigo en Rukia, maar dat het er nooit van terecht komt. Ach ja, voer voor de fanfiction schrijvers.

Het heeft ook wel veel te maken met de richtlijnen van elke van de bladen. Niet voor niets is Kameraadschap - Inzet - Overwinning het motto van Jump en dat weten zowel de mangaka als de editors van Jump ook heel goed. Bleach is wat dat betreft echt precies hetegene wat je van een Jump serie kan verwachten. Romantiek in shonen manga verwacht je bijvoorbeed al sneller in een Sunday of Magazine serie. Detective Conan (Sunday) heeft behoorlijk (veel te veel) romantische subplots lopen (waarvan 90% ook eens over jeugdvrienden gaat). Van Champion aan de andere kant verwacht ik nog minder dan van Jump.

Experiment: ik pak even Even A Monkey Can Draw Manga's hoofdstuk over shonen manga erbij om te kijken hoe Bleach scoort!
- De brilsmurf: Uryu heeft een bril, maar is geen avatar voor de lezer, noch echt een sidekick.
- Pantyshots: volgens mij heeft Rukia niets aan de lezer laten zien, toch? Sowieso is de kledij van de Shinigami niet echt handig voor pantyshots, hoewel we volgende week al wel alvast kunnen praten over fanservice ergens anders op de Y-as.
- Confrontaties: Ja. Heel veel ja. Hierna nog meer, maar ook deze eerste arc gebeuren dingen alleen maar tijdens de confrontaties.
- Krachtinflatie: Ja. Gaat nog harder volgende week, maar ook in de eerste paar delen weet Ichigo wel steeds grotere vijanden te verslaan.
- Hoofdrolspeler-als-nieuwe-leerling-in-de-klas: nee, Rukia is dat. Die scene doet echter wel denken aan hoe het volgens het boekje moet.
- Speciale training met rare methodes: Hahahahahahahaha. Ja.

Nu alleen nog afwachten om te zien of de serie eindigt met Ichigo's gezicht in de hemel.