In eerste instantie had ik toch heel ander verhaal verwacht (afgaande op de anime alleen). Vooral de derde aflevering zat behoorlijk inderdaad overvol met clues als je erop lette. Ik davht dat we dus veel meer de detective kant op zouden gaan. Maar we lijken nu veel meer in de psyche van Magate (en Moe in zekere zin) te duiken. Solving the mystery moet nog even wachten.

Maar nu ben ik benieuwd : hoe zou de G-serie beter werken als anime?

Mori's detectiveverhalen hebben altijd veel filosofie, maar het lijkt erop alsof de anime echt aparte 'detective' en 'filosofie' episodes heeft.

De G-serie werkt denk ik beter als anime, omdat de verhalen op zich korter zijn, maar er wel een doorlopende verhaallijn is. Ik heb nu vijf van de boeken gelezen, maar hoewel in elk boek het "hoe" van het mysterie (meestal een moord) wordt opgelost, blijft de "waarom" vaak nog open: het enige wat de hoofdrolspelers zeker weten is dat Griekse letters een rol spelen in het geheel (vandaar de naam "G" serie). Het zou perfect werken als een anime, waarbij elk boek dan twee episodes zou duren en je toch een doorlopend verhaal hebt.

Overigens is de structuur van de G serie ook ietsjes anders. Minder filosofie-dialoog gericht, meer detective-dialoog gericht en meer 'groepjes' van personages die allemaal vanuit een ander perspectief het mysterie proberen op te lossen. (De 3 hoofdrolspelers van de G series, maar ook bv. Saikawa, Moe en Kunieda van de S&M serie als ondersteunende rollen).

Afgelopen week was het weer een detective-aflevering en ik moet zeggen dat de aanpak (hoewel logisch) ook wat minpuntjes kent. Door de themasplitsing zijn de vorige gebeurtenissen alweer twee weken geleden. De rode draad vervaagt op deze manier enigszins. Het nieuwtje van F=15 vond ik nu ook niet echt geinspireerd.

Wat ik van jou hoor klinkt het inderdaad alsof de G-serie beter zou werken. Verschillende verhalen maar verbonden door eenzelfde psychologisch thema zouden zorgen voor een betere verwevenheid van het geheel. Daar moet de "F"-serie nog wel even aan de bak om tot een prettig einde te komen.

Dit seizoen begint voor mij toch een beetje problematisch te worden. Dankzij m'n vakantie had ik al een behoorlijke kijkachterstand opgelopen, en mede door omstandigheden in de werksfeer ben ik er nog nauwelijks aan toegekomen de draad weer op te pakken. One Punch Man is dusdanig briljant dat ik daar alweer helemaal mee bij ben en blijf, maar verder ben ik nog niet verder gekomen dan een enkele aflevering van Owari no Seraph en Osomatsu-san, plus wat shorts. Maar van de overige volwaardige series ben ik dus nog niet verder gekomen dan de eerste aflevering, en al met al staan er momenteel dus nog 53 afleveringen in de wachtrij, en dat worden er eerder meer dan minder...

Nu heb ik al wel wat voorzichtige maatregelen genomen: Shingeki! Kyojin Chuugakkou en Peeping Life TV had ik eigenlijk nog een tweede kans willen gunnen, maar heb ik nu toch maar gewoon gedropt. Kowabon heb ik als short nog wel die tweede en zelfs derde kans gegund, maar dat bleek toch verspilde tijd. Maar wellicht moet ik bij een paar andere series toch ook eens heel kritisch de 3-episode regel gaan toepassen...

Die keuze is voor mij ook al gemaakt: de latere afleveringen van Kowabon zijn praktisch niet meer te vinden.
Nja

Inmiddels weer een beetje bij, ben maar even serie voor serie de schade gaan inhalen:

• Bij One Punch Man was ik zoals gezegd alweer helemaal bij, zeker een van de beste series van dit jaar, misschien wel dé beste.
• Young Black Jack heb ik tot de 3e aflevering gekeken, en nu toch maar even in de wachtkamer gezet. Enerzijds wekt de serie de nodige irritatie op, maar tegelijk heb ik het gevoel dat het niet reddeloos verloren is, dat er toch potentie in zit. Misschien geef ik het nog een kans. Misschien ook niet.
• Owari no Seraph is zeker zo vermakelijk als het eerste seizoen, al heb ik zoals elders al aangegeven wel zo m'n vraagtekens bij het verloop van het verhaal.
• Ushio to Tora was nog een doorlopende serie van het zomerseizoen, na een "yokai van de week"-begin is dat toch uitgegroeid tot een geweldig avontuur.
• Mobile Suit Gundam: Iron Blooded Orphans is misschien wel de grootste verrassing tot nu toe. Dat komt deels door niet al te hoge verwachtingen, zonder ooit een Gundam-serie te hebben gezien had ik er toch een bepaald beeld bij. En dan deed de eerste aflevering ook nog eens vrij sterk aan Aldnoah.Zero denken, een serie die veel pretendeerde maar weinig daarvan wist waar te maken. Maar deze Gundam-reeks is anders. Het gaat niet puur om vechtende superrobots, het gaat vooral om mensen. Stuk voor stuk boeiende personages met overtuigende beweegredenen maar zeker ook hun tekortkomingen en donkere trekjes (denk aan hoe Mikazuki zich al meermaals een wel erg koelbloedige killer heeft getoond). Dat terwijl juist sommige "bad guys" meer blijk van moraliteit geven. En als er dan robots aan te pas komen is het op een voor mecha-begrippen tamelijk realistische manier: geen onoverwinnelijke superwapens, maar machines met hun beperkingen. Uiteraard kan het in de resterende 15 afleveringen alsnog totaal de soep in lopen, maar de basis is in ieder geval gelegd voor een episch ruimteavontuur.
• Net Utawarerumono: Itsuwari no Kamen weer afgestoft, maar eens zien waar dat heen gaat...

Dan resten nog Osomatsu-san (3 eps.) en Subete ga F ni Naru (1 ep.), maar vooral die laatste zit toch wel enigszins in de gevarenzone...

Even een snel vraagje voor wie Subete ga F ni Naru volgt: nu de serie bijna ten einde is, is het nog wat?

Ben inmiddels ook met Utawarerumono: Itsuwari no Kamen helemaal bij, maar na een goede start kan ik niet zeggen dat de serie z'n niveau heeft weten vast te houden, toch een beetje een tegenvaller. Dan kan ik nu nog wel een andere serie van dit seizoen oppakken, of kan m'n tijd eens gebruiken om eens iets wat ouders kijken...

Nee, helaas niet. Het verhaal wordt ontzettend uitgerekt en de opheldering van het mysterie is teleurstellend. De serie was voor mij verspilde tijd.


Mee eens. Ik heb deze serie na acht afleveringen opgegeven, omdat slice-of-life met veel slechte grappen het hoofdgenre bleek te zijn.

Zoiets vreesde ik al een beetje. Ik had op ANN ook al even stiekem naar het scoreverloop gekeken, en daar viel me ook al op dat de serie na voornamelijk hoge beoordelingen nu ineens een flinke dreun kreeg. Maar aangezien dit soort mysteries uiteraard nogal spoilergevoelig zijn leek het me geen goed plan de recensies te lezen. Nu heb ik gisteren toch nog wel de tweede aflevering gekeken en werd niet teleurgesteld, maar een mysterie goed opbouwen is iets heel anders dan een mysterie goed afronden.

Denk dat ik hem dan inderdaad maar laat vallen, heb nog genoeg oudere series in de wachtrij staan. En de series die ik nog wél volg zitten mooi allemaal in het weekend, dus kan ik nu rustig even met iets anders aan de gang.

Overigens was aflevering 11 van Utawarerumono wel weer goed te genieten: grotendeels écht grappig in plaats van flauw, de meeste dames sowieso aan de zijlijn (met popcorn euh ramen toekijkend alsof het een film betrof, en nee, geen enkele badscene!), met wat puntjes van karakterontwikkeling en blijkbaar ook de nodige verwijzingen naar de eerste serie (die ik echter niet gezien heb). Nu nog even werk maken van een overkoepelend verhaal, en het kan toch nog wel wat worden.

Goed dat ik mijn tijd ook niet heb verspild met The Perfect Insider; ik heb de serie na een aflevering of zes laten vallen, toen ik me realiseerde dat ik de serie elke keer weer met tegenzin keek. Het heeft weinig nut om dan nog door te gaan.

Osomatsu-san heb ik ook gedumpt, omdat de kwaliteit van de humor maar omlaag bleef gaan. Ik weet niet of het komt door het gedoe rond de parodieën die ze maakten, maar het voelt echt alsof de 'bite' er een beetje uit was in de latere afleveringen. Meer en meer viel het terug op dingen als toilet-humor, en de slimmere of satirische elementen waren bijkans verdwenen. Ja, dan heb ik ook wel wat beters te kijken.

Utawarerumono: Itsuwari no Kamen is inderdaad ook een tegenvaller. Ik zal het nog wel blijven volgen tot het eind, maar zelfs met een goede tweede helft is deze serie al inferieur aan elk ander verhaal dat ik ooit van deze makers heb gespeeld. Ik bedoel, waar is het plot?! De serie zit al zeven afleveringen niets te doen dan rond te suffen in een stad met halfgare slice-of-life perikelen. Er moet toch wel wat meer gedaan kunnen worden met de setting, lijkt mij.

One Punch-Man, Noragami Arogoto, Seraph of the End en Owarimonogatari zijn wel solide gebleven, gelukkig, terwijl Gundam: Iron Blooded-Orphans makkelijk mijn grootste verrassing is dit seizoen. Niet gedacht dat een Gundam serie me ooit zou kunnen pakken, maar het is makkelijk de beste actie-serie dit seizoen.

Terwijl het herfstseizoen praktisch ten einde is nog even kort over de doorlopende series:

Osomatsu-san is voor mij wel een blijvertje. Niet alle fragmenten zijn even geslaagd, en voor een serie als deze was de EP12-recap sowieso volstrekt overbodig. Maar er zitten meer dan genoeg geslaagde grappen in om toch trouw te blijven kijken.

Utawarerumono: Itsuwari no Kamen daarentegen wordt steeds twijfelachtiger. Iedere keer als je denkt dat er iets van een verhaal gaat komen worden er maar weer wat flauwe harem-perikelen bij gesleept. Waarom?!

Gundam: Iron Blooded-Orphans blijft zoals eerder al aangegeven een van de grote verrassingen, en net als je het gevoel krijgt dat het toch richting wat luchtiger actie-vermaak gaat worden er toch weer even een paar bloedserieuze momenten ingegooid. De serie heeft sowieso wel m'n interesse in de hele Gundam-franchise aangewakkerd, ben nu ook begonnen aan MSG Thunderbolt en MSG: The Origin. En dan ligt er ook nog een 1/144 Barbatos in m'n winkelmandje van Amazon...