One Punch Man

Tijd voor de meest gehypede serie van dit seizoen, blijkbaar. Een verhaal over een superheld die zo sterk is geworden dat hij elk gevecht met één klap wint, en hij verveelt zich dus te pletter. En als hij dan eindelijk een echt uitdagend gevecht krijgt, blijkt het een droom te zijn. Hij moet het maar doen met Power Ranger-reject monsters, en zit vurig te wensen op iets beters.

Het is een redelijk origineel concept, en het komt in deze eerste aflevering nog best goed tot zijn recht. Het is niet moeilijk om sympathie te voelen voor de hoofdpersoon, en wanneer hij (in zijn droom) dan ook losgaat, is het gelijk een enorm spektakel. De actiescenes zijn namelijk makkelijk de beste die ik tot nu toe heb gezien dit seizoen. De serie neemt zichzelf ook nooit zo serieus (ondanks de duizenden mensen die de pijp uit gaan en de verwoeste steden) en er zijn bij vlagen nog goede grappen te vinden. De enige vraag die nog resteert is hoe lang dit leuk blijft, want het kan makkelijk een vaste formule gaan volgen en diens glans verliezen.

Maar hey, kijken zal ik voor nu in ieder geval. Laat maar zien wat voor weirde situaties je uit dit concept kan brouwen!

Komori-san wa kotowarenai!

Dit is een short over een lang schoolmeisje genaamd Komori. Haar probleem is dat iedereen om haar hulp vraagt en ze geen nee durft te zeggen.

...



Ik denk dat ik het seizoen maar zonder shorts stel als het op deze voet doorgaat...

Edit:

Comet Lucifer

Stop me als je dit al eens een keer gehoord heb: een jonge knul leeft een avontuurlijk leven rondom zijn woonplaats, een leven dat verstoord wordt door een grote ontdekking. Een ontdekking dat de in vorm komt van een vreemd, semi-mens meisje. Maar er zit een organisatie achter haar aan en hij wordt in het nauw gedreven...tot een grote mech ten tonele verschijnt die kont kan schoppen. Met de mech aan zijn zijde stort hij zich dus in het conflict!

...dat beschrijft tal van mecha-series, en wat dat betreft voegt deze serie weinig origineels toe. Maar het verschil met verbind-de-puntjes materiaal als die stomme magische school-series en dit archetype verhaal is dat dit nog wel eens interessante series tot gevolg kan hebben. De eerste episode van deze serie was ook nog best vermakelijk, en het heeft potentie om best leuk te worden. Maar het is aan de tijd om uit te wijzen wat voor kant deze serie opgaat; gaat de kwaliteit richting niveautje Eureka Seven, of wordt het meer een Captain Earth? Na drie afleveringen zal ik het antwoord wel weten.

Utawarerumono: Itsuwari no Kamen
Voor de verandering kan ik het nu eens een keer volledig met Yupa eens zijn. Ook ik keek dit zonder enige voorkennis, en ook mij zal daardoor wel het een en ander ontgaan zijn. En dan is dit inderdaad een degelijke, maar nog niet heel erg verrassende eerste aflevering.

JK Meshi
Ik had ergens gezien dat dit over eten ging (de rest van de synopsis was het ene oog in en het andere oog uit gegaan...), en zoals al wel bekend zal zijn ben ik dan van de partij. En dan is het toch tegenvallend als de gehele eerste helft van de aflevering überhaupt niet over eten gaat, maar over drie schoolmeisjes die uitleggen hoe de voetballers Robbes en Pierre tijdens de Franse revolutie eerst winnen, maar vervolgens verliezen van Thermidor. Dat je het maar weet. En dan is het tijd voor een onderbreking, en komt het culinaire aspect. Misosoep met tomaten, olijfolie en sesam. Vast ook best lekker, maar veel belangrijker is dat elk aspect daarvan volstrekt wetenschappelijk onderbouwd goed voor je is. Ook al is het een short van slecht 3,5 minuut, deze doffe ellende voelde aanzienlijk langer aan...

Osomatsu-san
Soms heb je van die karakters die je qua uiterlijk wel herkent, zonder hun oorsprong of de context te kennen. Osomatsu-san en zijn 5 identieke broers zijn van die karakters. Blijkbaar afkomstig uit een gag-anime uit de jaren '60, en nu dus weer terug op TV. In ongewijzigde vorm, zwart-wit nota bene. Gelukkig realiseren ze (de personages zelf dus) zich al snel dat wat een halve eeuw geleden succesvol was nu niet meer werkt. En dat het dus anders moet. Wat volgt is een even absurde als hilarische wervelstorm aan verwijzingen naar heden ten dage populaire series en genres, inclusief een grandioze SnK-parodie die daarmee eigenlijk meteen ook Shingeki! Kyojin Chugakko enorm te kakken zet. Om uiteindelijk ogenschijnlijk toch weer min of meer terug te keren naar de basis. Ik heb werkelijk geen idee wat het vervolg op gaat leveren (en de zes broers pretenderen dat evenmin te weten), maar als dit een voorbode is voor de rest...

Is mijn smaak zo afwijkend dan? Dan ben ik benieuwd wat jij van de volgende serie vindt...

Osomatsu-san
Nog nooit gehoord van Osomatsu-kun? Ik ook niet hoor, het is een manga uit de jaren 60. Twee anime-adaptaties dateren uit '66 en '88. Wat doet deze dinosaurus in het schema? Nou, blijkbaar was mangaka Fujio Akatsuka een zeer populaire slapstickcomedyschrijver in die tijd. Als hij nog geleefd had, was hij nu 80 geworden en zie daar de reden voor deze herleving.

Wat deze aflevering zo leuk maakt, is dat de makers zelf ook geen idee hebben hoe ze dit populair kunnen maken in de huidige tijd en dus maken ze dát het onderwerp van deze aflevering. De stokoude cast probeert aan te sluiten bij deze tijd door populaire series te imiteren van UtaPri tot Ouran High School Host Club en van Kuroko no Basket tot Attack on Titan. Deze zelfspot kwam geheel onverwacht en nu is mijn interesse gewekt in wat de échte serie gaat zijn. Dit kan nog twee uiteenlopende kanten opgaan.

Dat was eigenlijk niet hoe ik het bedoelde, het was meer dat het mezelf opviel hoe vaak ik naar reacties van Dvallinn verwijs. En wat ik van Osomatsu-san vond? Zie hierboven, die had ik er net nog bij geëdit

Peeping Life TV
Okeeee.....wat moeten we hier in vredesnaam mee? In het kort: vier losse verhaaltjes waarin steeds twee mensen wat aan het bakkeleien zijn. Niet meer, niet minder. Nou vooruit, een van de figuren in kwestie is Mighty Atom, een andere is Black Jack, en ook een paar mij onbekende superhelden passeren de revue. De stijl is simpel: een volkomen statische achtergrond gedurende elk segment, en ter compensatie personages die niet stil lijken te kunnen staan/zitten, de hele tijd op een tamelijk onnatuurlijke, marionet-achtige wijze blijven bewegen. Of het leuk is? Euh tsja, eigenlijk ben ik gewoon met stomheid geslagen, het is zodanig ongrappig dat het ergens toch weer grappig wordt. Of zo. In ieder geval het onbetwiste hoogtepunt: de opening door Bradio, ook al bekend van Death Parade.

JK Meshi

Oh kijk, nog een slecht geanimeerde short over schattige meisjes die schattige dingen doen, maar ditmaal gekruist met een halfslachtige kookserie. Yay. Ze kramen een en al ongrappige onzin uit en het kookgedeelte komt neer op geblèr over of het goed is voor je huid of niet.

Ugh, ik kijk nog liever reclames.

Peeping Life TV

Wat.

Zijn dit serieus motion-capture-gebaseerde animaties van geïmproviseerde personages? Die op elkaar zaniken over stupide dingen? En dat is een hele tak van komedie? En als thema zijn ze gebaseerd rondom Tatsunoko-personages en series, zoals Black Jack, Yatterman en Astroy Boy? Huh.

Weet je, ik heb geen idee hoe ik dit moet beoordelen. Het is niet mijn ding, dat is duidelijk, maar is dit ook slecht gedaan of niet? Ik heb geen flauw idee. Het enige dat ik weet is dat ik dit links laat liggen. Te weird voor mij.

En was dat freaking Honeybee Hutch in de opening? Man wat had ik de schurft aan dat ettertje en zijn stomme serie vroeger.

Osomatsu-san

Ik was eigenlijk van plan dit te skippen, want ik verwachtte een gammele short gebaseerd rondom een nu obscure antieke anime. Ik kon er blijkbaar niet verder naast zitten. Want niet alleen is het een volledige serie, maar ook een totaal zelfbewuste - niemand zit te wachten op een reboot van een comedy-serie die airde voordat het grootste deel van het publiek überhaupt geboren was.

Dus besluit de serie helemaal los te gaan. Ze nemen totaal de zeik met allerlei andere series in hun poging om populair te worden (vooral de idol-serie parodie is hilarisch) en het bruist allemaal van de energie. Het liet me al een paar keer hardop lachen, wat al genoeg reden is om de tweede aflevering te checken, en de maffe personages hebben genoeg potentie om leuk te blijven.

Het is zeker de meest verrassende serie nog dit seizoen zover, en ik hoop dat ze dit niveau weten aan te houden. Dit kan weleens een sleeperhitje worden. Nu kijken wat de volgende twee eps doen.

Op de skiplijst staan overigens weer wat sequels (Haikyuu!! S2, Ame-iro Cocoa, Teekyuu, Yuriyuri) en een serie waarbij ik niet eens voorbij de eerste vijf minuten kwam, want freaking boy-idol serie (Koukou Hoshi Kageki aka High School Star Musical).

Dat improvisatie-aspect was me ontgaan, maar dat werpt toch een iets ander licht op de serie. Het leuke aan improvisatie is juist dat je spontaan de grootst mogelijke onzin moet zien te verzinnen, en juist die spontaniteit maakt grappen leuk die wanneer ze helemaal uitgedacht zouden zijn dood zouden slaan. Maar door er nu een laag animatie overheen te leggen haal je die spontaniteit er weer grotendeels uit. Heel vervreemdend.

Shin Atashin'chi
Na Osomatsu-san nog een komische serie (weliswaar een stuk minder antiek) die een reboot krijgt. Deze keer echter wel op wat conservatievere wijze, want hoewel ik de oude serie nooit gezien heb lijkt het me sterk dat er aan de formule veel gesleuteld is. Het draait om de dagelijkse beslommeringen van een soort van normaal Japans gezin: een zeer aanwezige en tamelijk neurotische moeder, de kinderen met hun onzekerheden, en een vader die vooralsnog grotendeels buiten schot is gebleven. Het is blij vlagen best grappig, maar zeker niet heel verheffend. Ook al zijn er inmiddels reeds drie afleveringen verschenen, ik voelde na het zien van de eerste aflevering nou niet direct de behoefte de rest ook te kijken.

Tijd voor de nieuwe stortvloed aan series op één dag!

Tantei Team KZ Jiken Note

Neregate's lijst categoriseert deze semi-short als een mysterie-serie, maar dat moet met een korrel zout genomen worden. Het is namelijk eerder iets dat voor het shoujo-publiek gemaakt lijkt te zijn. Oftewel, het plot is 'verlegen meisje past nergens bij, tot ze de populairste jongens van de school leert kennen en daarmee gaat rondhangen', zoals wel vaker het geval is in dat genre, compleet met het volledige spectrum aan stereotiepen voor de jongens (de heethoofdige, de flirtige, de serieuze met de bril en de energieke). Het enige mysterie dat er in voorkomt zijn gevallen van 'wie heeft mijn fiets gejat' die ze samen gaan oplossen.

Ja, hier ben ik niet het publiek voor. En als ik slice-of-life mysterie-series wil zien, dan ga ik Hyouka wel herkijken.

Kowabon

Weer een horror-short? Heeft niemand dan iets geleerd van Pupa?

Het is ook ongeveer dezelfde kwaliteit als die serie. In dit geval rotoscopen ze een paar acteurs tijdens video-gesprekken met elkaar, waarna er 'enge' dingen gebeuren op de achtergrond. Maar, wel, ik betwijfel of je zelfs een peuter hiermee bang zou maken. Het ziet er ook ronduit amateuristisch uit.

Skip, skip, skip.

Beautiful Bones -Sakurako's Investigation- (Sakurako-san no Ashimoto ni wa Shitai ga Umatteiru)
Shotaro is een doodgewone leerling. Hij is gefascineerd door Sakurako, een osteoloog (botdeskundige) die op haar beurt gefascineerd is door botten. Samen gaan ze naar het strand om te graven naar botten, dat wil zeggen: Sakurako geeft instructies en houdt een beloning voor een mooie vondst. De botten die zij samen vinden zijn echter voornamelijk menselijk en dus gaat deze serie over het achterhalen van de doodsoorzaak.

Dit zou een interessante detectiveserie kunnen zijn ware het niet dat de twee hoofdpersonen irritant zijn. Shotaro is duidelijk het geweten van de twee ("nee Sakurako-san, je mag deze schedel niet mee naar huis nemen") en Sakurako de geïdoliseerde vrouw voor kijkers met een gekke fetish. Want deze aflevering laat vooral zien hoe geweldig leuk en gek en mooi ze wel niet is. Dit dolle duo zien we door een perverse camera die bij elke vrouwelijke introductie inzoomt op haar lichaam. Toegegeven, de art en animatie zijn prachtig, maar verder is hier niks dat mij interesseerde.

Zo te zien weer twee series om bij voorbaat over te slaan, maar aangezien Kowabon me vooraf nog wel interessant leek heb ik me daar toch maar aan gewaagd. Dat had ik dus net zo goed niet hoeven doen. 3 minuten is uiteraard erg kort om een verhaal in te vertellen, maar de makers lijken het hier niet eens te proberen, creativiteit nul-komma-nul. En de animatie werkt ook alleen maar storend. Yami Shibai bewijst dat je met simpele technieken en een goede vertelwijze we degelijk in 3 minuten iets naargeestigs neer kan zetten, maar Kowabon lijkt dan toch niet meer dan een mislukte poging daartoe.

Maar mezelf een beetje kennende acht ik de kans aanwezig dat ik de serie tot het einde ga volgen

Beautiful Bones -Sakurako's Investigation-

Deze serie doet me sterk denken aan de detective-series die mijn moeder altijd kijkt, zoals Bones. Een excentrieke dame en een mannelijke partner gaan samen botten bestuderen en lossen zo zaken op - beiden series kunnen zo beschreven worden. En ze zijn ook allebei frequent stupide; het is maar al te duidelijk dat je je gevoel voor realisme buiten de deur kan achterlaten.

Maar weet je, ik vind het best goed popcornvermaak. Zowel in de manier waarop de zaken opgelost worden als het als kijker aanwijzen en lachen om alle domme dingen die er in de serie gebeuren. En in dat opzicht kan ik niet zeggen dat de serie me verveelde. Het is ook zeker niet een genre waar ik insta de schurft aan heb, en hey, misschien weet het nog wat interessante zaken op te leveren. Wie weet. De volgende eps kunnen het me misschien vertellen.

Series die ik bij voorbaat skip zijn overigens weer sequels (Hidan no Aria AA, Shin Atashin'chi, Hokuto no Ken: Ichigo Aiji) en bagger (Dance with Devils).

Fushigi na Somera-chan
Een short over een schattig meisje met magische krachten, en de evenzo schattige meisjes om haar heen. In niet altijd even schattige situaties. Het is zo random als het maar zijn kan, niet eens zozeer grappig maar wel met een aardig "hoe verzin je het?"-gehalte. Ach, daar kan ik wel 5 minuten aan spenderen.

Fushigi na Somera-chan

Wel, het is weer eens tijd voor een van die shorts in het 'kijk eens hoe random we kunnen zijn' genre. Ditmaal draaiende om een meisje met een magische hand, en haar straatarme leven. De hele serie verloopt ook alsof de versnelknop aanstaat, waardoor zelfs de meer geslaagde grappen te snel voorbij vliegen. Ik werd er al snel moe van, meh. Het is weliswaar niet zo slecht als sommige andere shorts dit seizoen, maar het is niet of dat nu zo'n prestatie is.

Anti-Magic Academy: The 35th Test Platoon

Dus in plaats van een magische school, hebben we nu een anti-magie school-serie, waar ze nu juist jagen op mensen met magie. De innovatie!

Jammer alleen dat de serie dezelfde troep is in een ander jasje.

We krijgen hier dus weer te maken met een stel zwakke buitenbeentjes, draaiende rond een dude die een zwaard gebruikt terwijl iedereen guns draagt (omdat hij 'edgy' is, hi ha ho ha...ugh), een sniper met grote tieten, een technicus met grote tieten en een snobberig meisje met grote tieten (serieus, dat is het eerste dat opvalt aan hun design). Waar de hoofdpersoon natuurlijk op een gegeven moment weer met zijn snufferd invalt. Aber natürlich. Het verhaal zit vol met 'mijn ouders zijn dooooood', suffe badguys en wilde veranderingen in toon, van falende humor tot melodrama. De actie is verder ook slap en er zit geen interessant idee in de hele serie. Het is nog erger dan die andere twee series, allemachtig.

Mijn opinie van dit seizoen begint te droppen met elke serie die ik kijk...

Anti-Magic Academy: The 35th Test Platoon
Bij de titel moeten er eigenlijk al alarmbellen gaan rinkelen. Ja, dit is weer een adaptatie van een actie-fantasy lightnovel. Compleet met zwartharige OP protagonist, schattige meiden in bunnykostuum, oeps-ik-struikel-en-val-met-mijn-hand-op-je-tiet-hè-wat-voel-ik-nou, een dramatische ondertoon die compleet faalt en een belachelijke fantasysetting. We moeten geloven dat leerlingen worden opgeleid tot inquisiteur - zij arresteren mensen die magie gebruiken. Daarbij krijgen ze allerlei vuurwapens maar mogen niet doden. Dat ondervindt elite-girl Oka die tijdelijk wordt gedegradeerd naar het "Small Fry Platoon", een team van mislukkelingen dat blijkbaar niet van de opleiding wordt gekickt. Maar ook zij zou geschorst moeten worden, want als ze wordt geconfronteerd met een moordenaar zal ze meteen de doodstraf ter plaatse willen volstrekken. Gelukkig is daar de zwartharige protagonist om haar tot kalmte te brengen! Deze aflevering doet alles volgens het lightnovelboekje en is daarom bijzonder suf en zonder greintje originaliteit.