Aaaaaaaaaaw! Een dikke knuf aan iedereen!

oh leuk XD
een knuf van Voldemort -_-
Ik ben niet bang voor de naam.
maar nog.. ik zou niet door hem geknuft willen worden XD
Straks wurgt ie me ofzo XD

Hmm I also pass x) Gewoon omdat ie eng is.

aww, Voldie, kom maar hier en geef een grote hugg aan je oude vriend!

*Glompt Voldemort*
*Word aangestaard*
"Wat?"
*Glompt Draco*

Ik laat mijn grote vrienden van Candlemass voor mij spreken:
https://www.youtube.com/watch?v=woe_4gkS4XU

Of in de woorden van Turbonegro:
https://www.youtube.com/watch?v=i3YGdPMl-2w

Hoe dan ook, ik denk dat iedereen wel heeft dat hij/zij zich (even) eenzaam voelt. Punt is denk ik om ook iets te vinden wat je leuk vindt om (alleen) te doen als er geen mensen zijn om dingen mee te doen. En anders mensen vinden om dingen te doen of gwn tegen te praten via telefoon, whapp, internet of whatever ;P Niet hetzelfde als in het echt ontmoeten. But it's something! ;D

Tevens is het volstrekt logisch om je eenzaam te voelen zelfs al ben je bij een groep mensen. Eenzaamheid is ook vaak niet geheel de aan- of afwezigheid van mensen maar een gevoel wat leeft door de situatie waar iemand zich in bevind. En dat is dus op meerdere manieren op te lossen maar ook niet op sommige andere manieren.

En ik ben voorstander van de gedachte dat iedereen een ander aantal vrienden nodig heeft, sommigen moeten hele hordes vrienden hebben (of willen denken dat dat zo is) anderen hebben genoegen aan die ene goede vriend/vrienden of een paar/handvol mensen of inderdaad aan een leuk huisdier Ieder mens is anders.

In mijn geval is het een soort van combinatie van een kleine groep mensen die ik als goede vrienden reken, veel mensen waar ik mee praat/game en het ook echt wel gezellig mee kan hebben en dan is er natuurlijk nog de familie (en daar hoort de kat ook bij ;P)
Still, iedereen heeft eenzame momentjes

Ergens wist ik gewoon dat het om dit nummer ging

gemaakt door een klas genoot van me:

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... Cu6tlZe2cc

Geniaal!

Ik heb vrienden en familie zoals iedereen natuurlijk maar ik ben niet zo'n persoon die uitgaat of gaat stappen (in een kroeg zitten en drinken, vet man). Ik ben ook vaak thuis omdat het gewoon lekker voelt xD. Ik voel me niet eenzaam maar ik vind het niet erg om alleen in een kamer of huis te zitten. Voordelen zijn dat niemand ziet wat je doet, niemand kan erover zeuren en je kunt doen wat je wilt :3. Maar toch ja soms ga ik naar me vrienden toe om gitaar te spelen of een potje lannen xD.
Ik wou dat ik met jullie bevriend kan worden maar helaas woon ik te ver weg . Misschien ben ik ook wat ouder xD 20 jaar oud tja .

Ja, alleen zijn kan best fijn zijn. Met anderen pas je je toch vaak (ongemerkt) aan en alleen kan je lekker neutraal zijn. Ik heb nu een hele drukke periode op de uni en in vind het heerlijk om het weekend in een soort van cocon te kruipen van huiswerk en gamen (vaak tegelijk en ja, het werkt;)). Maar met 20 ben je volgens mij lang niet de oudste hoor, ik ben 24 . Woon je dan in zo een uithoek?

Niet echt. Ik heb een vriend, vriendinnen en vrienden (anime fans en niet-anime fans) en een gezellige familie. Op school, op m'n werk en in de sportschool kan ik goed omgaan met iedereen en ik ben best sociaal dus echt eenzaam ben ik niet.

Is niet altijd zo geweest, op de middelbare school was ik een eenzame anime nerd die geen sociale contacten kon onderhouden. Op de basisschool werd ik veel gepest. Ik keek alleen anime of ik tekende alleen in mijn vrije tijd en wilde vaak met niemand afspreken of moeite doen voor vrienden. Qua uiterlijk zag ik er ook niet uit, ik was dik, verslonsde mezelf heel erg, liep vaak in dezelfde kleding en ik liep krom en teruggetrokken. Maar de laatste 3 jaar ben ik enorm veranderd door anime kijken terug te brengen naar een hobby ipv dat het mijn leven bepaald, door te sporten en gezonder te eten, door vriendschappen serieus proberen te onderhouden en door kritisch naar mezelf en naar mijn valkuilen te kijken!

Maar ik ben wel gewoon mezelf gebleven...alleen heb ik nu meer zelfvertouwen. Ik ben niet opeens begonnen met uitgaan ofzo. Mensen raadden dat mij altijd aan destijds, ga naar de kroeg enzo en ga uit. Dan word je socialer en ontmoet je mensen. Maar dat is niets voor mij....

Ik raad dus mensen aan die niet meer eenzaam willen zijn: kijk eerst naar jezelf, hoe je overkomt op mensen of wat je kunt veranderen aan jezelf of aan je leven. Wil je mensen ontmoeten maar uitgaan vind je niets aan? Er zijn zat andere plekken: de bieb, trein, sportschool, game winkels enzovoort. Durf je mensen niet aan te spreken? Probeer je over die angst heen te zetten....geef een complimentje aan iemand zoals 'leuke tas' ofzo in een winkel of in de trein en vaak ontstaat dan een gesprek. Zo niet pech, volgende keer beter. Maar blijf altijd jezelf want anders wordt je echt ongelukkig en dat houd je niet vol.

En als je je nog steeds eenzaam voelt, zoek een hobby of doe iets waar je je goed bij voelt! Ik voel me ondanks dat het nu goed met me gaat nog steeds eenzaam soms, vooral sinds ik ben verhuisd naar een andere stad. Dan ga ik tekenen, gamen of sporten en dat helpt enorm want ik vind dat hartstikke leuk en ik doe het graag, het zijn dingen waar ik me goed bij voel en vooral als ik teken. Ik denk dan ook even alleen aan het moment zelf en dan voel ik me al niet meer eenzaam of een stuk minder eenzaam. En soms zelfs meer dan als ik zou afspreken met klasgenoten ofzo :p.

ehm, ik wil niet vervelend doen of zo, maar jij laat het nogal klinken alsof eenzaam zijn je eigen schuld is. Ikzelf ben erg eenzaam, maar dat is niet vanwege lack of trying. Ik ben altijd aardig tegen mensen, ik help waar ik kan, en ik probeer zo goed mogelijk aan school te werken en voor mijzelf te zorgen. Toch ben ik eenzaam op school, en dat ligt niet aan mij. "Eenzaam" is toch een gevoel, en hoewel ik mijn best doe verandert het niks aan het feit dat ik als laatste gekozen word of mensen bij mij komen zitten, dan iets hebben van "oh daar passen we ook met z'n allen" en dan weer weg gaan, ik mij eenzaam voel. Sorry als je het anders bedoelt, maar dit is soort van hoe ik het lees

In mijn geval was het vooral mijn eigen schuld. In veel gevallen van eenzaamheid vind ik dat iemand eerst naar zichzelf kan kijken. Maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Toch toch ben ik ervan overtuigd dat een beetje zelfreflectie enorm kan helpen om je eenzaamheid deels op te lossen. Maar zoals ik al zei, niet bij iedereen is dat zo en ik ben het met je eens dat zelfs wanneer alles meezit je je inderdaad soms eenzaam voelen. Ik ook, ik ben bijvoorbeeld verhuisd en ik voel me vaak nog steeds eenzaam ook al BEN ik niet eenzaam. Ik bedoelde dus niet dat eenzaamheid altijd aan jezelf ligt, ik beschreef mijn eigen situatie en ik ben ervan overtuigd dat er meer mensen zijn, ook op dit forum, die in dezelfde situatie waren als ik en best naar zichzelf mogen kijken eerst. Maar als je je eenzaam voelt omdat je je onbegrepen voelt bijvoorbeeld dan begrijp ik dat het niet zozeer ligt aan iemands overkomen en dat je aan 'kijk eerst naar jezelf bla bla' niets hebt!