Tja x) Zoals de titel zegt..
Eenzaamheid.

Hebben mensen hier ook wel eens enorm last van? En hoe ga je er dan mee om?
( Op moment een zwaar eenzaam gevoel en dacht laat ik eens een post erover maken haha )

Ik ben nooit eenzaam, ik heb het internet.
Jk, ik ben sowieso meer een einzelgänger, maar ben ook regelmatig eenzaam.
Ik heb wel een paar goede vrienden, maar het probleem is dat als ik veel met ze doe, ik alleen wil zijn. Als ik alleen ben, wil ik iets gaan doen met mijn vrienden. Het is een eindeloze vicieuze cirkel.

Haha tja dat probleem ken ik x) Als ik bezoek ofzo heb is het eventjes leuk alleen snel heb ik ook al zoiets van Plz.. ga weer weg kan ik weer me eigen dingen doen.. En dan zijn ze uiteindelijk weg en heb ik weer iets van.. is te stil.... Argg... Maar ligt ook wel wat aan de persoon. Bij sommige heb ik ook iets van.. Ga nooit meer weg.. Blijf hier... x)

Second that.
Maar ze moeten wel heel speciaal zijn om zo'n status te behalen .

Agreed. Heb 2 van zulk soort mensen. En die zie ik ook nog eens bijna nooit.. Maarja niks aan te doen helaas..

Ik heb hetzelfde als Hachikuji.
Als ik in zo'n cirkel beland, kijk ik altijd een comedy anime, dat helpt wel. Je hebt het gevoel dat je tussen vrienden zit, maar toch laten ze je met rust.

Ik denk dat iedereen dat gevoel wel eens heeft!

Ik kan mijzelf heel eenzaam voelen als ik (om één of andere reden) met heel veel mensen in een ruimte ben en het gevoel heb nergens echt aansluiting te kunnen vinden... Zo van "Wat doe ik hier!?"... Ik ben niet zo'n outgoing typje, misschien heeft dat er ook wel mee te maken...

Mijn eenzaamheidsbestrijding. Works for me.

Gek genoeg voelde ik me het meest eenzaam toen ik omringd was met mensen die niets anders dan schadelijk voor me waren (wat ik op dat moment nog niet inzag) en totaal niet bij me pasten. Mensen met wie ik het contact een aantal jaar daar voor al had moeten verbreken (vooral veel vrienden van m'n ex en "mensen uit het dorp"), maar waar ik toch mee om was blijven gaan uit gewoonte.

Sinds ik met die mensen afgelopen het contact definitief heb verbroken, voel ik me juist veel minder eenzaam (ondanks het feit dat het aantal contacten momenteel te wensen over laat). Wellicht omdat ik niet meer op m'n figuurlijke tenen hoef te lopen om drama en geroddel te voorkomen, me niet anders hoef voor te doen dan ik ben, niet meer beïnvloed word door hun negatieve levensstijl (waar ze mij regelmatig in probeerden mee te slepen), hun racisme (tegenover niet-blanke mensen) en seksisme en omdat ik geen last meer heb van hun eeuwige puberale en negatieve houding ten opzichte van heel veel aspecten in het leven. Gek genoeg is sinds die mensen uit m'n leven verdwenen zijn m'n humeur en houding aanzienlijk verbeterd en heb ik een heel stuk minder kopzorgen gekregen.

Gelukkig heb ik nog een aantal mensen over die ik al vanaf m'n 16e-20ste ken en die ik nog wel vaak spreek en zo nu en dan zie (ze wonen allemaal vrij ver weg), dus het valt allemaal reuze mee. Het is prima te doen zo, wat mij betreft nu. En aangezien ik alweer meer dan genoeg plannen voor 2013 en 2014 heb en er een aantal veranderingen in mijn leven op stapel staan die wellicht ook veranderingen/toevoegingen aan m'n sociale leven zullen opleveren, heb ik dan ook geenszins het gevoel dat het de rest van m'n leven zo zal blijven. Sterker nog; ik zie de toekomst vrij rooskleurig in.

Ik zit nu moederziel alleen in mijn woning in mijn computerkamertje met een rol chocolate chip cookies en wat te drinken. Heerlijk . Zo meteen maar richting bedje gaan en nog even wat lezen voordat ik in slaap val. Morgen vroeg op de sportschool die koekjes maar even weg trainen. Dusss.... Alleen, ja. Eenzaam, nee niet echt. Soms is het wel leuk om visite te krijgen, maar over het algemeen vind ik dat een goede gast, een gast is die thuis blijft.

Pretty much, maar dat is in principe mijn eigen schuld. Ik ben redelijk paranoïde en vertoon vaak ontwijkend gedrag. Hoe ik ermee om ga? Ik werk eraan door meer uit te gaan en verberg mijn social anxiety. Afgezien van dat: gamen, fitness, lezen, anime kijken, gitaar spelen en studeren.

:')

http://www.youtube.com/watch?v=tH2w6Oxx0kQ

Ik heb een paar goede vrienden en die zie ik af en toe buitenshuis. Genoeg wat mij betreft en anders pak ik de telefoon. Ben niet zo van de social media. Ik voel me eigenlijk nooit eenzaam want heb het altijd druk met mijn werk en in mijn vrije tijd besteed ik de meeste tijd aan mijn hobby's. Verder heb ik eigenlijk alleen maar zakelijke relaties, mensen die ik ken via mijn werk en Linkedin of Yammer. Ik vermaak me prima in mijn eentje.

Oh TS. Als je het nog niet hebt gedaan, ga Welcome to the NHK kijken.

http://www.youtube.com/watch?v=ZFgtC_H79m4

op school vraag ik me af of het wel mijn echte vrienden zijn maar bij de mangakissa voel ik me echt op mijn gemak en helemaal niet alleen

ik voel me nooit echt eenzaam ofzo, ik heb niet super veel vrienden, maar precies genoeg en het helpt ook wel dat ik redelijk op mezelf gesteld ben. de laatste tijd heb ik een hele leuke klas en we hebben zeker iedere maand wel een feestje.

in 2010 heb ik me wel eens eenzaam gevoeld maar dat was compleet mn eige schuld, Cod MW2 was uit en ik speelde no life.. letterlijk..