He he, dat gevoel heb ik van maandag t/m vrijdag. Ik voel me altijd eenzaam op school. In mijn hele klas is er maar een persoon die (laat merken dat hij) mij niet aardig vind, en mensen vinden mij over het algemeen wel aardig. Maar in mijn klas zijn allemaal vaste groepjes en ik hoor bij geen enkele. Ik heb een vriend in mijn klas, maar op school gaat hij om met zijn vrienden en niet echt met mij. Ik heb hele lieve vriendinnen, maar die zitten in andere klassen, met andere pauzetijden. Ik wordt vaak als laatste gekozen, en soms als ene laatste uit medelijden, en dat doet wel pijn. Maar dat ligt er waarschijnlijk ook aan dat ik zulke andere hobby's heb als de mensen op school, en over het algemeen heel verlegen ben en niet goed met mensen. Als ik dan met mensen probeer te praten krijg je van die genante stiltes, en dan haak je toch af op een gegeven moment

Och, tijd die je leuk vond om te verspillen, is geen tijdverspilling .

Ah, herkenbaar, al had ik dat vroeger meer dan nu. Ik heb een groep fijne vrienden, waar ik ook regelmatig mee af spreek. Op de Uni heb ik wel mensen waar ik regelmatig mee om gaan, maar soms voel ik me toch wel een vreemde eend in de bijt. Als ik me eenmaal zo ga voelen, dan wordt het alleen maar lastiger contact te zoeken met anderen en als ik het doe wordt het nogal awkward. Maar gelukkig gaat het meestal weer voorbij . Toch zou ik wel willen dat ik af en toe wat dieper contact met mensen had en voel ik me af en toe ook alleen als ik met mensen ben, omdat ik er dan niet hetgene uit krijg wat ik eigenlijk nodig heb. Maar gelukkig zijn er ook mensen waar dat wel mee kan!

Sommige mensen zijn gewoon voorbestemd om als loner door het leven te gaan. Veel contacten ben ik in de loop der tijd verloren en soms heb ik meer het idee dat ik meer vijanden dan vrienden heb. Maar dat vind ik niet zo erg, want het geeft me een extra reden om te haten en meer op mijn hoede te zijn. Ik hecht me dan ook totaal niet meer aan mensen. Doet het ook minder pijn als ze de pijp uit gaan, of ze je voor de zoveelste keer belazeren. Ook heb ik een schurfthekel aan het hele social media gebeuren van tegenwoordig. Ik kan me nog een internet herinneren, waarin je gewoon incognito kon zijn (in zekere zin).

Dit heb ik ook jaren lang gehad ja x) Weet hoe dat voelt. Vreselijk vond ik het altijd.
Op het moment heb ik in me klas genoeg vrienden en zo. Waarmee we ook aardig vaak buiten school om afspreken voor een film avond of stappen of met zijn allen ergens lunchen enzo.
Maar verder niet echt iets. Alleen met de groep.

Maar ja ik heb vaak geen geld dus heeft het ook geen zin om mee te gaan x)

Ehm..
ja.. ik voel me weleens eenzaam.
Maar das meestal als ik alleen thuis ben...
M'n vriend woont ook niet echt om de hoek..

Gelukkig heb ik thuis de hondjes, die praten helaas niet terug.
Toch heb ik soms wel t gevoel dat ze me wel begrijpen als ik ertegen praat

Dus eigenlijk ben ik toch weer niet zo eenzaam

Dat had ik ook met 1 van me ratjes die vorige week helaas overleden is. Als ik op de bank lag me rot te voelen kwam die wil eens spontaan de kooi uitklimmen en bij me komen liggen x)
Had de kooi altijd open met een trapje naar me bank

Zo hadden wij vroeger een hondje wat ook haarfijn aanvoelde wanneer ik om een knuffel verlegen zat! ^^ Bijzonder om te ervaren hoe goed sommige dieren dat aanvoelen hè!? Ons hondje is ook veel te vroeg overleden, ik mis hem nog heel vaak... Sterkte met jouw verlies...

Honden laten ook bepaalde stoffen vrij die je gelukkig maken als je ze aait/knuffelt

Fijn dat je er wel uitkrijgt wat je nodig hebt bij die mensen. Tja, 't is altijd vervelend, maar als "persoon met een rare hobby" zul je je toch wel vaak anders blijven voelen. Daar kan ik wel over mee praten. Na ja, dan gaan we weer verder



Ach, alleen een groep is ook leuk. Beter een vogel in de hand dan tien in de lucht. Ik heb ook nooit genoeg geld, maar als ik wil zwemmen of zo, dan betalen mijn ouders dat. The advantage of being young




Wij hadden een kat. Die kwam dan bij me liggen als ik alleen aan 't spelen was. Ze is helaas overleden toen ik 11 was, maar ze was ook al oud. Wat Nadine al zei: Sterkte met het verlies. 'T kan flink pijn doen als iets waar je van houd dood gaat

Hm.. Ik heb totaal niet het idee dat mijn kat me begrijpt, maar ze is wel erg goed gezelschap op de momenten dat het wat minder met me gaat. Niet omdat ze zo (niet-)knuffelbaar is ofzo (hoewel ze wel altijd tegen me aan kruipt als ik slaap), maar gewoon haar aanwezigheid ervaar ik vaak als geruststellend/opwekkend als ik gespannen ben.

Dat bedoelde ik

dank jullie voor jullie medeleven Ik mis het ook ontzettend een kat in huis te hebben. Woonde hiervoor bij mijn broer maar die was er bijna nooit en daar hadden we wel een kat en die was altijd bij mij. Was zo'n fijn gevoel altijd. Net als het hebben van een hond. Mis ik ook heel erg.

Wij hebben nu een hele lieve Sphynx kat, hij is enorm aanhankelijk! (soms tot het irritante toe...) En dat is ook heel erg gezellig en fijn, nu voel ik me thuis toch eigenlijk nooit eenzaam, alleen op andere plaatsen...

Sinds het uit is met mijn ex voel ik me enorm eenzaam, ik ben wel weer verliefd op een andere jongen maar die woont een flink eind weg en ik ben nog niet volledig over mijn ex heen... in ieder geval, sinds hij me gedumpt heeft doet alles zeer :c