Het leek me leuk om nu aan het einde van het jaar nog een laatste keer terug te kijken. Wat waren voor jou de beste anime van 2012? Een korte uitleg erbij zou ook leuk zijn.

Zelf heb ik gekeken naar de series die in 2012 begonnen zijn. Een overzicht van A tot Z staat hier, maar je kan natuurlijk ook de seizoenstabellen terugkijken.

In 2012 heb ik 41 series volledig gekeken. Ik kijk nu per seizoen terug naar mijn hoogtepunten.

Winter 2012
Ik keek in de winter 7 series tot het einde. Verder keek ik nog 4 series die doorgingen uit de herfst, maar die reken ik hier niet mee.
1) Natsume's Book of Friends 4 - Al vier seizoenen weet deze serie over yokai (Japanse monsters) mij te boeien. Hoewel de verhalen niet langer dan twee afleveringen zijn, worden ze zo goed verteld dat ik wekelijks weer uitkeek naar Natsume's nieuwste avontuur. Dit is een perfecte serie om wekelijks te volgen. Natsume blijft een verlegen, sympathieke jongeman, maar heeft in deze vier seizoenen duidelijk een groei doorgemaakt. Mocht er nog een seizoen komen, dan zal ik ongetwijfeld weer kijken.
2) Bodacious Space Pirates - Dé hit van het seizoen, althans in de eerste weken. Helaas was dit piratenverhaal wat minder spannend dan je zou verwachten, maar de personages wisten mij toch te boeien in tegenstelling tot Rinne no Lagrange van dezelfde studio en regisseur. Piratendochter Marika is een energieke meid die altijd een oplossing weet te vinden en de piratencrew bestond ook uit memorabele personages. De verhalen waren interessant, ondanks de lage intensiteit. Misschien dat de zeilclub overbodig was, daar waren te veel afleveringen aan gewijd. Er staat een vervolgfilm gepland, hopelijk weet die te brengen wat ik miste in de serie: overtuigende actie.
3) Nisemonogatari - Deze franchise is geen favoriet van mij, en toch hebben de vele dialogen in de serie een zekere aantrekkingskracht. Shafts unieke stijl heeft daar ook zeker een aandeel in. Veel herinner ik me echter niet meer, met uitzondering de tandenborstelaflevering... Dit vervolg was goed vermaak en ik ben daarom ook benieuwd naar de vervolgen die zijn aangekondigd.

Lente 2012
Ik keek in de lente 16 series tot het einde. Verder keek ik nog 1 serie die doorging uit de winter.
1) Fate/Zero 2 - Deze prequel van het bekende Fate/Stay night straalt gewoon kwaliteit uit. Ook al is dit de zoveelste serie met een Battle Royale-concept, er wordt maar weinig gevochten. Het zijn de gesprekken die de serie zo goed maken, maar deze tweede helft heeft gelukkig ook meer vaart dan het begin vorig jaar. Ook al heeft het een anticlimactisch einde, de reis er naartoe was het waard. Geweldige personages, geweldige art en animatie, en het drama is zeer goed gedaan. Zelden is een serie zo intens.
2) Space Brothers - Mutta is ongetwijfeld een van mijn favoriete personages van 2012. De klungelige man met een groot hart weet steeds weer verrassend uit de hoek te komen. De weg om astronaut te worden is lang, maar al snel zul je Mutta aanmoedigen naar door de testrondes heen. Elk personage heeft zo zijn of haar redenen om astronaut te worden en dat maakt het toch spannend, want eigenlijk wil je dat ze het allemaal halen.
3) Hyouka - Laat het maar aan KyoAni over om een goede serie te maken zonder veel verhaal. Er was iets aan Houtarou's quasi-nonchalante karakter dat me aansprak. Het was toch elke keer weer leuk om het clubje de dagelijkse 'mysteries' te zien oplossen. Het bewijst maar weer dat met de juiste personages er geen actie of drama nodig is.
Ook noemenswaardig uit dit seizoen: Dusk Maiden of Amnesia, Kids on the Slope, Sankarea.

Zomer 2012
Ik keek in de zomer 7 series tot het einde. Verder keek ik nog 4 series die doorgingen uit de lente.
1) Kokoro Connect - In de beste body swap-verhalen is de verwisseling slechts een hulpmiddel om de personages uit te werken en hun problemen onder ogen te laten komen en dat is precies wat deze serie doet. Ik hou absoluut niet van een highschoolsetting of de K-On personageontwerpen. De uitwerking van het drama maakt het een interessante kijk op het leven van deze vijf jongeren. De eerste verhaalboog is wel het beste van de serie, maar het 'loslaten van je gevoelens' en de leeftijdssprongen zijn ook een goede toevoeging die respectievelijk hun gedachten en hun verleden bloot leggen.
2) Sword Art Online - De populairste serie van 2012, die het vooral moet hebben van de eerste helft. Daarna verdrinkt het langzaam in de animeclichés, maar het concept van vastzitten in een game blijft intrigerend. Het is gemakkelijk in te leven in de hoofdpersoon, hoewel hij wel al snel overpowered wordt. Hij maakt een mooi duo met Asuna, in de momenten die niet worden verstoord door het irritante AI-meisje.
3) Humanity Has Declined - Waarschijnlijk de beste comedy van 2012. Hoewel ik niet zo enthousiast was als de fans van deze serie, kon ik de aparte humor waarderen. Humor is immers sterk subjectief, maar over de originaliteit valt niet te twisten.

Herfst 2012
Ik keek in de herfst 11 series tot het einde, maar de meeste gaan in 2013 nog door. Verder keek ik nog 2 series die doorgingen uit de zomer.
1) Zetsuen no Tempest - Deze actieserie van Bones begon gemiddeld, maar is inmiddels erg intrigerend door tijdreizen, magische gevechten en een onduidelijk verschil tussen goed en kwaad. In de kern staat de vermoorde Aika, wier dood broer Mahiro en vriend Yoshino tot wraak zet. Maar ook Hakaze, die op een onbewoond eiland is achtergelaten omdat ze de sterkste magiër is, speelt later een grote rol. Tot zover ben ik zeer geboeid waar dit verhaal heen gaat.
2) Bakuman. 3 - Al drie jaar op rij kan ik me in de herfst en winter verheugen op een seizoen van Bakuman. Toegegeven, de serie begint dit seizoen wat van zijn aanvankelijke charme te verliezen omdat het mangaka-concept behoorlijk repetitief is. Maar Ashirogi kan zich elke keer weer meten met een interessante rivaal en heeft ook behoorlijk wat tegenslagen gehad. Daarnaast worden de andere mangaka ook gevolgd en dat maakt elke aflevering weer gevarieerd. Ik hoop dat we uiteindelijk de volledige manga in de anime te zien krijgen.
3) Psycho-Pass - Ontleent duidelijk elementen van GitS: SAC (van dezelfde studio Production I.G), maar weet zich te onderscheiden door een originele visie op gerechtigheid. In deze futuristische wereld wordt ieders criminele intentie automatisch gemeten en beoordeeld door een systeem. Datzelfde systeem geeft aan de politie door wanneer iemand opgepakt moet worden of wanneer iemand zelfs ter plekke de doodstraf verdient. Natuurlijk is er iets mis met dit systeem, waardoor onze hoofdpersoon Akane, een nieuwe inspecteur, voor problemen komt te staan. Het duurt even voor het op gang komt, maar de huidige antagonisten zijn geloofwaardig en deinsen niet terug om iemand voor hun vermaak om te brengen.
Ook noemenswaardig uit dit seizoen: Shinsekai Yori, JoJo's Bizarre Adventure.

Mijn top 5 van 2012:
1) Fate/Zero 2
2) Space Brothers
3) Zetsuen no Tempest
4) Natsume's Book of Friends 4
5) Kokoro Connect

1. Another
2. Kore wa zombie desu ka? of the dead
3. Joshiraku
4. Robotic;Notes
5. Poyopoyo kansatsu nikki
5. Nazo no kanojo X (ja, serieus)

heb weinig anime van dit jaar gezien
Hyouka
Jojo's bizarre adventure
Lupin III a woman named Fujiko mine

Mijn top van 2012:
1. Kokoro Connect
2.Little Buster *Airing*
3.Natsuirio Kiseki
4.Acchi Kocchi
5.Tari Tari

Winter 2012
1. Natsume's Book of Friends Four
2. Nisemonogatari
3. Daily Lives of High School Boys

Lente 2012
1. Fate/Zero (2012)
2. Shin-chan: The Storm Called!: Me and the Space Princess (film)
3. Naruto Sugoi Doryoku: Rock Lee no Seishun Full-Power Ninden (ronduit slecht, maar ik heb gewoon nauwelijks series uit dit seizoen gezien)

Zomer 2012
1. Pokémon: Best Wishes Season 2
2. Code Geass: Boukoku no Akito (OVA)
3. Code Geass: Nunnally in Wonderland (ronduit slechte OVA, maar ik heb nauwelijks anime uit dit seizoen gezien)

Herfst 2012
1. Gintama' (2012)
2. Robotics;Notes
3. Yu-Gi-Oh! ZeXal Second (wederom best slecht, maar ook uit dit seizoen nauwelijks series gezien)

Top 5 van 2012
1. Gintama' (2012)
2. Fate/Zero (2012)
3. Natsume's Book of Friends Four
4. Nisemonogatari
5. Daily Lives of High School Boys

Conclusie: alleen uit het herfstseizoen heb ik meer dan drie anime gezien. Hoewel de hele top 3 van het herfstseizoen in de globale top 5 zit, komen de twee toppers allebei uit een ander seizoen.

Top 2012

- Kamisama Hajimemashita
- Sword art online
- Hakuouki Reimeiroku
- Tari tari
- Another

1.Space Brothers
2.Lupin the third a woman called mine fujiko
3.Sword Art Online
4.Magi the labyrinth of magig

Worden meestal series die vorig jaar begonnen en nu eindigden ook niet meegeteld? Vooral omdat de tweede helft de algehele opinie van een serie nog weleens kan bepalen (zie: SAO).

In ieder geval, kijkende naar mijn lijstje heb ik er 40 van dit jaar gekeken, 5 die van vorig jaar nog doorliepen, 2-3 oudere series en 8 (of 10, als je langlopende shonens meetelt) zijn er nog bezig.

Winter 2012
Tien series eindigden in de winter, plus de vijf van vorig jaar. Een behoorlijk sterk seizoen ook, vind ik persoonlijk.

1] Another - De meningen over deze serie lopen uiteen, maar wat mij betreft was het echt een van de sterkste horror-series in jaren. De serie was beklemmend en wist echt goed diens sfeer neer te zetten, de personages (waaronder vooral de mysterieuze Mei) waren interessant en elke episode was weer nagelbijtend spannend. Zeker een van mijn favorieten dit jaar.
2] Bodacious Space Pirates - Zeker een van de apartste slice of life series dit jaar, waar we de avonturen volgden van de energieke Marika die een ruimtepiraat wordt in de toekomst. De serie was af en toe wat langzaam en sommige arcs eindigden op een anti-climax, maar het had desondanks een sterke cast, wist het gevoel over de wonderen van de ruimte goed over te krijgen en wist veel valkuilen te vermijden.
3] Nisemonogatari - Ik ben een groot fan van Bakemonogatari, dus dit was geen verrassing. Toegegeven, het eerste deel is nog steeds beter (vooral omdat de eerste arc te lang doorgaat), maar desondanks had de serie alles wat het origineel ook goed maakte: de weirde personages, de geweldige dialogen en Shaft's visuele stijl (dit keer zonder budget-problemen). Niet alleen dat, maar er is een groter doorlopend plot dit keer, met die filosofische vraag wanneer iets echt is of nep, en of dat allemaal wel iets uitmaakt, in het midden. Zeker een van de vroege toppers.

Honorable mentions: De dol-dwaze serie Mirai Nikki uit het vorige jaar, sterke romantische komedie Ano Natsu de Matteru (die ik persoonlijk beter vond dan diens voorgangers, blasfemie, ik weet het) en het hilarische en zwaar vermakelijke Inu X Boku SS.

Lente 2012
Ik keek in de serie negen series af, naast nog één serie uit het vorige seizoen. Ook een goed seizoen, waarin ook veel two-cour series begonnen.

1] Fate/Zero S2 - Een serie die met recht episch genoemd mag worden. Deze oorlog waarin magiërs en oude helden zij aan zij vechten voelt groots in alle opzichten, mede door de visuele stijl, de sterke personages en de dialogen, waardoor de serie ook beter is dan de serie waar het een prequel voor is (of in ieder geval de anime). Het tweede deel heeft ook meer vaart, meer tragiek en tal van memorabele momenten. Met recht een van de sterkste series dit jaar.
2] Hyouka - Een van mijn favoriete detective-series van de laatste jaren. Hoewel de slice-of-life mysteries niet iedereens ding zijn (verwacht geen moorden hier) vond ik het persoonlijk wel verfrissend en wist het desalniettemin interessante arcs te bouwen. De personages zijn ook zeer sterk en krijgen veel karakterontwikkeling, waarin vooral hoofdpersoon Houtaro uitblinkt. Combineer dit met Kyoani's prachtige animatie en je hebt een serie die ik nog steeds mis.
3] Mysterious Girlfriend X - Hoewel de basis-opzet van de serie mensen misschien kan wegjagen, is de serie duidelijk een van de interessantste en origineelste die ik dit jaar heb gezien. Dit blik in het liefdesleven van twee tieners, inclusief hun net-geen-sexuele relatie (in plaats daarvan lopen ze fetishes op elkaar uit te testen) is weer eens wat anders en weet het onderwerp ook nog relatief smaakvol te brengen. De old-school stijl van de serie geeft het ook een eigen smoel en ik heb er dus veel plezier aan gehad dit te volgen.

Honorable mentions: Futuristische actie-serie Accel World (nog steeds veel beter dan SAO, ha!), weirde-love interest serie numero twee (spook) Dusk Maiden of Amnesia en weirde love-interest serie numero drie (zombie) Sankarea.

Zomer 2012
Zeven series afgekeken, waaronder drie uit het vorige seizoen. Duidelijk het zwakste seizoen van het jaar, met maar weinig dat mij echt kon bekoren.

1] Humanity has Declined - De enige echte topserie uit dit seizoen wat mij betreft (de rest uit deze top drie zou ik normaal meer in honorable mentions zetten). Het is in feite een echte sprookjes-serie, en met sprookjes bedoel ik dan niet de lieflijke Disney-versies, maar de duisterdere originelen. De wereld van Watashi, onze sarcastische hoofdpersoon, is kleurrijk en vol fantasievolle gebeurtenissen dankzij de hyperactieve elfjes die overal rondlopen, maar kent eveneens genoeg duistere kanten, waardoor het een genot was telkens weer in haar leven te duiken. De serie is tegelijkertijd een satire op onze huidige samenleving en is daarom ook vaak hilarisch. Zeker iets dat onmiddellijk mijn aandacht wist te trekken.
2] Joshiraku - Deze nieuwe adaptatie van een werk van Koji Kumeta, over een groep rakugo-artiesten, is eveneens een satire, en bovendien ook één grote parodie op 'cute girls doing cute things' series. Hoewel de grappen soms wat hit-or-miss zijn, weet de serie vaak genoeg hilarisch te zijn en kent het de typische humor die we ook al in Sayonara Zetsubou-sensei zagen. Heeft ook een van de meest catchy ED's van het jaar, overigens.
3] Muv-Luv Alternative: Total Eclipse - Meer een bij-gebrek-aan-beter serie, maar desalniettemin biedt de serie een interessante wereld en richt het zich tot drama rondom soldaten in een vernietigende oorlog tegen aliens. De mensheid weet hierin nog steeds niet samen te werken en dus gaat de serie om het overkomen van de verschillen onder elkaar zonder dat echt in je gezicht te hameren. Hoewel de serie niet altijd foutloos is, is het me wel bijgebleven.

Honorable mentions: Geen. Jammer maar helaas.

Herfst 2012
Eveneens een redelijk sterk seizoen, met veel series die nog doorlopen (maar ik stop ze hier alsnog in). Ik keek acht series af, inclusief twee series uit het vorige seizoen. Acht lopen er nog door.

1] Zetsuen no Tempest - Winter was het echt het seizoen der verrassingen en deze serie is daar een goed voorbeeld van. Ik wist echt niet wat ik hier in het begin van moest denken, maar na een paar episodes waarin het diens wereld opzet, wordt het een van de beste en meest grijpende series dit seizoen. De personages zijn erg sterk uitgewerkt (ze zijn niet bepaald wie ze op eerste oogopslag lijken), het heeft een sterk en goed opgebouwd plot (case in point; het sterkste deel van de serie tot nu toe is een discussie die episodes lang duurt) en het laat je constant gissen naar wie er goed of kwaad is, een goed teken van een sterk opgezette grijze moraliteit. De hele serie heeft bovendien iets theatraals en steekt daarom met kop en schouders boven je typische shonen uit.
2] Sakurasou no Pet na Kanojo - Verrassing nummer twee. De grootste fout die de serie maakt is het begin (en, wel, de titel); het tracht de kijker binnen te halen met fanservice-nonsens om daarna pas met het verhaal te beginnen , maar dat heeft er voor gezorgd dat veel mensen de serie gelijk al afschreven als een stereotype harem (waaronder mij). Niets is minder waar. De perikelen van student Sorata, die in artiesten-gekkenhuis Sakurasou woont en te maken krijgt met een semi-autistisch meisje, worden al snel een stuk serieuzer en dieper dan je zou verwachten. Het breekt stereotypen (Mashiro is niet simpel een fanservice-vehikel en breekt al snel de illusie compleet hulpeloos te zijn, in tegendeel, ze bezorgt de hoofdpersoon een minderwaardigheidscomplex - om maar eens een voorbeeld te noemen), weet de personages menselijk en intelligent neer te zetten waardoor je ze al snel in het hart sluit en weet wat mij betreft een schoolvoorbeeld te zijn hoe drama te verwerken in een (romantische) comedy-serie (zie je dat, Binbougami-ga?). In zekere zin doet de serie me daarin denken aan Toradora (met dezelfde fouten ook af en toe, maar goed). Dus ja, elke serie die een cynische zak als mij met een grote smile kan achterlaten is deze positie waard.
3] Tonari no Kaibetsu-kun - En weer een verrassing. Van de meeste shojo is de opzet al genoeg om te laten kelen (zoals, zeg, Say, I Love You), maar deze serie weet een paar niet-bepaald-perfecte hoofdpersonen neer te zetten die een rommelige relatie met elkaar hebben. De serie is vaak hilarisch, heeft een grote groep leuke zij-personages en een kleurrijke visuele stijl. Een shojo die me echt wist te pakken, huh, how about that?

Honorable mentions (en ook allemaal zeer goed, ik ben gewoon door mijn plek op het lijstje heen): Gen Urobuchi's futuristische politie-serie Psycho:Pass, Kyoani's sublieme (en wederom verrassende) Chuunibyou Demo Koi ga Shitai!, avontuurlijke shonen Magi en old-school vechtserie Jojo's Bizarre Adventure.

Uiteindelijke top 5 van 2012:
1] Another
2] Fate/Zero S2
3] Humanity has Declined
4] Hyouka
5] Zetsuen no Tempest

Oh, en natuurlijk de award voor de slechtste show van het jaar moet er ook wezen....

1] Guilty Crown - *incoherente scheldwoorden*

Ik heb van dit jaar nog lang niet genoeg series gezien om een echte lijst te maken van de beste anime van het jaar. Van anime series als Space Brothers, Chihayafuru, Bodacious Space Pirates, AKB0048 en Tsuritama heb ik bijvoorbeeld vrij hoge verwachtigingen, maar hier ben ik nog steeds niet aan toegekomen. Een aantal hiervan zal ik waarschijnlijk pas zien zodra ik de DVD/BD release ervan heb aangeschaft. Niettemin kan ik het niet laten om van de series die ik in 2012 wel heb gekeken enkele opmerkingen te posten.

Mijn absolute favoriet van 2012 is de door Kyoto Animation geproduceerde serie Hyouka, welke in de spring en summer seasons uitgezonden werd. Wat het meest indruk op me maakte was de subtiliteit van deze serie en de aandacht voor detail. Op het eerste gezicht leken de compleet alledaagse mysteries onbeduidend en oninteressant, maar al gauw werd duidelijk dat de geleidelijke character developement die in het proces van dit detectivewerk naar voren kwam de ware kracht is van Hyouka. Gedurende de serie zie je hoe het gedachtenproces van de main character Oreki Hotarou werkt en hoe hij geleidelijk zijn denkwijze bijstelt als gevolg van zijn omgang met de andere characters (met name Chitanda Eru). De rest van de cast krijgt eveneens goede developement (hoewel Chitanda IMO iets te veel als goofy moe character ingezet werd). Vooral de emoties en frustraties van de characters worden zodanig goed gepresenteerd dat je deze als het ware echt kunt proeven. Let vooral ook op de body language van de characters. Vaak word er meer gezegd met een blik of een lichte vingerbeweging dan met regelslange dialoog mogelijk zou zijn. Zelfs de eenvoudige aard van de mysteries was zeer verfrissend, gezien de meeste mystery anime lijden aan het scooby-doo syndroom van volslagen ongeloofwaardige ontwikkelingen en cruciale aanwijzingen die die de kijker niet te zien krijgt en door de detective character aan het eind uit een hoed getoverd worden. De mysteries van Hyouka zijn niet alleen realistisch, maar de benodigde aanwijzingen voor het oplossen hiervan zijn wel degelijk in de serie aanwezig, wat bij een rewatch het kijkplezier des te meer vergroot.

En dan ben ik nog niet eens toegekomen aan hetgeen dat me als animation art collector aansprak: de animatie. De animatie van Hyouka is fenomenaal goed, by far and away het beste werk dat KyoAni tot nu toe geproduceerd heeft. Ik zou zelfs durven zeggen dat de overall animation quality van Hyouka niet alleen beter is dan die van alle andere TV anime producties van dit jaar, maar dat deze zich hoogstwaarschijnlijk kan meten met die van any anime TV series produced to date. Het interessante is dat de gemiddelde anime fan dit most of the time niet in de gaten zal hebben, gezien veel van deze animatie bestaat uit eenvoudige movements die in extreem detail uitgewerkt worden, i.p.v. de opvallende actiescenes uit shonen series. Hyouka's animatie heeft bijvoorbeeld een hoeveelheid fijne details in subtiele hand en gezichtsmovement waar de gemiddelde productie zich nooit aan zou durven wagen. Let vooral ook op de movement van characters in de background. Voor een typische anime TV serie is het slechts belangrijk dat de characters in de voorgrond in beweging zijn en neemt men genoegen met een statisch image van de background characters. Als je ter vergelijking de Culture Festival arc van Hyouka ziet, is het verschil overduidelijk.

Zelfs een ver boven gemiddelde productie als Fate/Zero is genoodzaakt om een groter aantal animation shortcuts te gebruiken dan Hyouka. De actiescenes van Fate/Zero bevatten weliswaar uitstekende animatie, maar dit word gebalanceerd door beperkte animatie in veel van de dialoog-scenes. Dit is overigens absoluut geen kritiek op F/Z. Deze technieken zijn standard operating procedure in TV anime en mits ze vakkundig gedaan worden merkt de kijker er niet veel van. Hyouka is hier ook niet geheel van gevrijwaard, maar de hoeveelheid animatie in de serie is niettemin aanzienlijk groter en constanter throughout. Het enige wat in 2012 op een nog hoger niveau was is de eerste aflevering van K, maar die serie kon dergelijke kwaliteit niet lang volhouden, waardoor de daaropvolgende afleveringen helaas weer alle gebruikelijke limited animation shortcuts bevatten. Als fan van animatie is Hyouka dan ook HET voorbeeld van high overall animation quality in TV anime waarvan ik hoop dat de andere animation studios streven dit te evenaren.

Andere series uit 2012 waar ik erg van genoten heb zijn Humanity has declined, Hidamari Sketch x Honeycomb, Zetsuen no Tempest, Girls und Panzer, Jojo's Bizarre Adventure, Chuunibyou en Hunter x Hunter.

Humanity has Declined (AIC) was wat mij betreft de grote comedy hit van 2012, met een zeer origineel sense of humour. De onconventionele, maatschappij-kritische natuur van de humor was weliswaar niet altijd succesvol, maar wanneer het wel werkte was het dan ook vaak meteen comedy gold.

Hidamari Sketch x Honeycomb (SHAFT) had een paar episodes nodig om het niveau te bereiken van de eerdere seasons, maar was halverwege de serie zeker weten weer de vertrouwde wideface slice-of-life comedy that we all know and love.

Zetsuen no Tempest (BONES) is een serie die nog moeilijk te plaatsen is. Tot nu toe erg vermakelijk, met solide animatie en indrukwekkende character interaction. Het plot is bij nadere inspectie echter nog vrij vaag en minimaal (beter dan K, maar dat wil niet veel zeggen), en de serie heeft de neiging overdreven melodramatisch over te komen. De shakespeare dialoog uit The Tempest lijkt me wat onnatuurlijk er aan toegevoegd. Zetsuen no Tempest bevind zich momenteel op een punt waar het heel makkelijk totaal de mist in kan gaan, dus hoop ik dat BONES een goede visie heeft wat betreft de tweede helft.

Girls und Panzer (ACTAS) was voor mij de surprise hit van het jaar. Op papier lijkt het net een Strike Witches wannabe geproduceerd door een nieuwe, nog onbewezen animatiestudio, dus was ik zeer verrast door de opmerkelijke kwaliteit van deze serie. De eerste aflevering is vrij zwak, maar in de daaropvolgende episodes word het "Senshado" (mock battles using WW2-era tanks) aspect zeer goed geintroduceerd met een uitstekend sense of humour en bijzondere attention to detail. Vanaf episode 4 begint de fun for real, wanneer het Ooarai team aan de Senshado matches begint. Wat meteen opvalt is de hoeveelheid detail die in de Tanks en Tank Battles gestoken is. Zeer veel authentieke details en verwijzingen naar dingen als oude marcheerliederen en zelfs de klassieke film "Kelly's Heroes". Je kunt zien dat dit een productie is waar met echt enthousiasme aan gewerkt word. Girls und Panzer is simpelweg pure fun! De laatste twee episodes laten helaas nog tot maart 2013 op zich wachten.

Jojo's Bizarre Adventure (David Production) is 100% old school shonen fun, met alle voor- en nadelen van dien. Objectief gezien is het plot lachwekkende onzin en is de animatie afschuwelijk slecht, maar dit is dan ook een serie die puur draait om over-the-top action entertainment en increasingly ridiculous superpowered villains.
Zolang je Jojo's Bizarre Adventure geen seconde serieus probeert te nemen is dit een enorm leuke serie!

Chuunibyou (KyoAni) is net als Hyouka een zeer solide productie, met in dit geval een meer komische presentatie. Animatie is erg goed, maar duidelijk geen Hyouka-level. De comedy werkt goed, en de geleidelijke introductie van romantische en dramatische elementen halverwege de serie was IMO vrij goed gedaan. De laatste twee episodes zijn helaas een klein beetje slordig, met enigzins overhaaste developement, waardoor ik denk dat Chuunibyou helaas niet tot de beste KyoAni series behoort.

Hunter x Hunter (Madhouse) is de tweede anime adaptie van een langlopende shonen manga. De eerste afleveringen van de nieuwe serie lieten het een en ander te wensen over vergeleken met de serie uit 1999, maar geleidelijk begint de nieuwe versie zich te bewijzen. Sinds het begin van de Spiders Arc is deze serie easily een van de allerbeste shonen anime die ik gezien heb.

Wat tegenvallende series betreft valt 2012 me eerlijk gezegd heel erg mee. De anime adaptie van Little Busters door JC Staff en de Studio Gohands productie K zijn waarschijnlijk de slechtste series die ik dit jaar gezien heb. De tweede helft van Fate/Zero vond ik eerlijk gezegd ook behoorlijk tegenvallen.

Little Busters (JC Staff) heeft als voornaamste problemen dat de studio er simpelweg niet in slaagt om een goed samenhangend verhaal te creeren uit de vele verschillende routes van de originele game en dat de uitvoering van vrijwel alle scenes veel te wensen overlaat. In plaats van een natuurlijke verhaallijn te maken rond het samenstellen van het baseball team produceert JC Staff tot nu toe een rommelje van character introductie episodes, episodes gebaseerd op relatief onbelangrijke sidequests en korte arcs van de originele character routes. Het breed uitspreiden van de character introducties was bijvoorbeeld nergens voor nodig en leid te veel af van her onderliggende thema van friendship en baseball. Het zou veel beter geweest zijn om binnen 4 episodes alle characters te introduceren en vervolgens een aantal episodes te besteden aan baseball en andere team-related activiteiten, zodat je dan de groep hecht ziet samenwerken en zodanig gehecht raakt aan deze characters dat je met ze meeleeft wanneer het drama van de hun individuele arcs begint. Daarnaast missen de meeste komische en dramatische momenten gewoon impact. Er gebeurt weliswaar iets, maar door lousy timing en execution zijn de comedy scenes niet grappig genoeg en missen de dramatische scenes de vereiste impact. De animatie is hiernaast ook behoorlijk teleurstellend, wat nog eens benadrukt dat Key/Visual Arts er waarschijnlijk beter aan had gedaan ofwel te wachten totdat Kyoto Animation beschikbaar was, of een van de andere goede animatiestudios in te schakelen (P.A. Works, A1 Pictures etc..).

K (Gohands) heeft waarschijnlijk het slechtste plot (of liever gezegd gebrek aan plot) van alle series die ik het afgelopen jaar gezien heb. Deze serie is min of meer de definitie van "style over substance": bishounen characters, magical powers, flashy effects, rivaliteit tussen bendes, mysterieus klinkende termen als "colorless king" en "sword of damocles" en last but not least een catgirl die de helft van de eerste paar episodes naakt rondloopt. Dit is een serie die veel te hard probeert om cool te zijn en ondertussen vergeet dat het er goed aan zou doen een plot te hebben. Nu heeft de serie weliswaar iets dat van een afstand min of meer op een plot lijkt, maar bij nadere inspectie is dit beperkt tot een extreem vage uitleg van de oorsprong van de superpowers van de"kings" en word er amper de moeite genomen om hier serieus wat mee te doen. K geeft er de voorkeur aan te concentreren op de rivaliteit en gevechten tussen de verschillende bishounen en verder zoveel mogelijk de achtergrond mysterieus te houden. Een pluspunt van de serie is wel dat deze zeer goede animatie heeft. De eerste episode in particular heeft ridiculously good animation en is duidelijk bedoeld om met zijn pretty visuals viewers te lokken. Vrijwel de gehele episode bestaat uit sakuga-level animatie. Ook is er een goede dynamiek tussen de 3 main characters Shiro, Kuro en Neko, wat gelukkig de serie leuk genoeg weet te houden om deze als "matig" te beoordelen i.p.v. "slecht".
Nu er een tweede seizoen aangekondigd is ben ik zeer benieuwd of ze hun les geleerd hebben van season 1 en of ze ditmaal wat meer aandacht aan plot besteden.

Ik heb eigenlijk niet zo veel nieuwe anime gekeken in 2012 maar er waren toch een paar series die
er voor mij naar voren komen:

- Shirokuma Cafe: Een Slice of life comedy over een ijsbeer die zijn eigen cafe runt die zich vlakbij een lokale dierentuin bevindt die populair is bij zowel dieren als mensen. De vaste klanten van "Polar Bear's Cafe" zijn onder andere een sarcastische keizerspinguin (Genaamd Penguin) en een reuzen panda (Genaamd Panda) die zich als een luie tiener gedraagt en een baan vindt als een Part-time Panda bij de lokale dierentuin. Het is praktisch Lucky Star met dieren in de hoofdrol.
- Jojo's Bizarre Adventure: Een nieuwe anime adaptatie van de gelijknamige manga die in de jaren 80 begon. De animatie stijl ziet er best wel appart uit en het verhaal is vaak best wel over-the-top.

Andere doorlopende series die ik dit jaar heb gevolgd zijn o.a.:

- Toriko
- Yu Gi Oh! Zexal

Erg interessant om allemaal te lezen. Er komt elk jaar zó veel uit, dat je altijd wel iets mist.
Dvalinn25's lijst komt verrassend veel overeen met de mijne. Ik denk dan dat ik Sakurasou no Pet na Kanojo nog een kans ga geven, waarbij ik afgestoten was na de eerste aflevering die toch wel beledigend en met veel otaku-pandering overkwam.
Ook verrassend om Another bovenaan te zien staan. Ik hou ook wel van horror, Shiki is een van mijn favoriete series en ik erken de problemen die die show heeft. Maar Another kon me toch niet veel schelen. Mijn geheugen is wat vaag betreffende de winterseries, maar ik weet nog dat ik erg teleurgesteld was over deze P.A. Works-serie. Bij mij werkte de horror, de geforceerde sterfgevallen, gewoon niet. Ik ergerde me zeer aan Mei, die allang wist wie de 'another' was en deze info achterhield om de spanning erin te houden.

Zetsuen no Tempest heeft wat verdeelde reacties, maar overwegend positief. Tja, het einde van de eerste helft vond ik zeer sterk, maar ze kunnen het nog finaal verpesten in de tweede helft. Sinds Sword Art Online ben ik voorzichtig geworden met mijn oordeel, deze kun je toch het beste pas aan het eind geven.

En meer liefde voor Hyouka! Inderdaad, de animatie was fenomenaal. Hoewel het niet de hoogtepunten uit KyoAni's Nichijou kende, was het over de gehele lengte sterk.
Macron One, misschien dat jij interesse hebt in de twee animatieboeken van Hyouka die KyoAni op hun eigen website aanbiedt? Ze moeten wel via een proxy service verzonden worden.
Hier zijn enkele foto's die ik op internet vond: foto 1, foto 2, foto 3, foto 4.
En hier is de website: boek 1, boek 2.
Zelf verwacht ik komende week één van de twee full-color gengaboeken van Fate/Zero voor mijn deur, die Ufotable uitgaf op Comiket 82.

Ja, ik had hetzelfde. Ik heb het erna opgepikt omdat ik me verveelde, maar na de eerste 1.5-2 eps werd het serieuzer en ook beter. De enige andere episode die daarna nog zo is, is ep 7 (de slechtste uit de serie), de rest blijft sterk tot nu toe. Beetje hoe Toradora ook het sterkst was in diens arcs, maar er af en toe nog een cliché otaku-pandering episode tussengooide (Taiga's breast pads in het zwembad, anyone?).


Wel, het was meer dat Mei's kennis daarvan tot dat punt niets uitmaakte. Pas toen ze dat cassettebandje vonden werd het nuttig, dus dat leek mij logisch. De Final Destination-achtige sterfgevallen vond ik juist spanning-opwekkend, je had echt het gevoel alsof er elk moment iemand het loodje kon leggen.

En ik heb Shiki gezien en vond het wel leuk, maar damn, serieus wat is die serie langzaam. Ik heb het al een keer herkeken met een vriend en dan valt je echt op hoe laag het tempo in de serie is, om dan abrupt in totale chaos te veranderen in de laatste paar eps. Wat betreft pacing vond ik dus een beetje een zooitje; er is een ding als te lang doen over je worldbuilding. Tussen de twee series is Another dus duidelijk mijn favoriet, die bovendien alles mooi weet af te ronden in 12 eps.


Klopt, maar ZnT is voorzover een trouwe adaptatie van de manga geweest, en als ik de manga-lezers hoor, blijft het hierna even sterk (er zijn zelfs mensen die zeggen dat het verhaal nu pas echt begint), terwijl zelfs de grootste fans van SAO al vantevoren wat minder positieve geluiden over de tweede arc lieten horen. Echter, omdat het een adaptatie is, kom je wel het probleem tegen dat je kans hebt dat de serie inconclusief eindigt. En dat zou zonde zijn (freaking lees-de-manga-maar eindes).

En verrassend dat Kokoro Connect in je top vijf staat. De serie kon mij niet helemaal bekoren, voornamelijk omdat ik, op Inaba na, niet onder de indruk was van de hoofdpersonages en het drama een beetje gemaakt vond. Ik hoorde iemand de serie sarcastisch beschrijven als een 'persoonlijk-drama-van-de-week' serie, en daar ben ik het wel mee eens. En de arc na de eerste is gewoon een hoop tiener-angst en de derde voelde als een herhaling van de eerste (alsof de schrijver door diens ideeën heen was). Het was niet slecht uitgevoerd, daar niet van, maar een grote impressie liet het ook niet achter.


Hmm, het probleem voor mij is nog steeds dat, wel, ik geen ene moer geef om tanks en ander militair wapengerei. Veel van de fans van de serie lopen helemaal te geeken over al de details die ze in de serie gestopt hebben, maar aangezien dat niet mijn ding is, vrees ik dat dat me helemaal niets doet. De moe-personages leken me ook niet bijster interessant (al zijn ze misschien echt grappig, wie weet) en dus sta ik, ondanks alle lof, nog zwaar sceptisch tegenover de serie. Het helpt ook niet dat ik me al zwaar gebrand heb aan sommige vergelijkbare moe-series in het verleden, die eveneens veel lof kregen, maar die ik echt drie keer niks vond (hallo, K-On).

Binbougami ga! was voor mij de beste serie van 2012. Ben ook een grote fan van de Gintama series en dit kwam er wel een beetje in de buurt.

ben ik egt helemaal mee eens XD

Slice-of-life blijft toch een lastige categorie, waar de meningen over verdeeld blijven. Zo vindt de een Tari Tari de beste slice-of-life van het jaar, en de ander kan zich absoluut niet bekommeren om de problemen van de scholieren.
Die subjectiviteit van de kwaliteit ligt denk ik ten grondslag aan de personages. We kennen allemaal personages waar we ons goed mee kunnen identificeren, en ook personages die ergerlijk zijn of totaal niet interesseren. Ik kon wel goed de klik maken met de personages in Kokoro Connect, maar niet in Chuunibyou Demo Koi ga Shitai!. En op ten duur kan dat ook veranderen. Ik ergerde me na het opnieuw kijken van aflevering 1 van Sakurasou no Pet na Kanojo weer aan de personages, met name hulpeloos meisje Mashiro. Maar in de volgende afleveringen zie ik nu dat de gekke inwoners van Sakurasou een karakter hebben. Het probleem van niet weten wat je met je leven moet, altijd in de schaduw staan van anderen en jaloers zijn op hun talent; dat is een menselijk probleem waar ik zeker me in kan herkennen en ik denk iedereen wel een beetje.

Die verbetering van de personages zag ik ook terug in Kokoro Connect. Naarmate je te horen krijgt waar de jongeren mee worstelen, gaan ze pas echt leven. Dan maken die verschrikkelijke personageontwerpen niet eens meer uit, het zijn menselijke, imperfecte scholieren die steun bij elkaar vinden. Hoewel slice-of-life totaal niet mijn ding is, geeft het toch voldoening om te zien hoe mensen in vrede komen met zichzelf en verder kunnen leven.

Ik ga maar eens de laatste verhaalboog van Kokoro Connect kijken: aflevering 14-17 die net uit zijn gekomen.