Ik neem aan dat we het over Japan hebben.
Die optie is inderdaad vergroot, maar waarschijnlijk, relatief gezien, nog te beperkt. Vooral door de in sommige gevallen, nog steeds bestaande, patriarchische structuur.
Maar een ander groot probleem is ook dat vrouwen ook niet lijken te kiezen voor carrière en gretig voor de conservatieve rol kiezen.

Je kunt over zo'n onderwerp nou eigenlijk niks postiefs schrijven.

Maar alles wat ze beschrijven is eigenlijk wel waar.


Dus mocht je denken, ah dit is totale bullshit. google dan maar, dan vindt je vast wel meer over dit onderwerp.
Vraag het aan je Japanse vrienden.

Natuurlijk is niet iedereen Japanner zo.
Maar het komt toch echt wel heel veel voor.

Japan, ja.



Dat laatste is precies het probleem. Vrouwen moeten kiezen tussen twee rollen, de samenleving is nog niet aangepast op beide. Kinderopvang laat bijvoorbeeld nog veel te wensen over. Als je eenmaal getrouwd bent en kinderen hebt, is huisvrouw worden voor velen de meest praktische oplossing. Als je dat weet als vrouw, klinkt het ook niet logisch om veel energie in studie en werk te steken - er wordt toch van je verwacht dat je het uiteindelijk op zult geven voor man en kinderen.

Eigenlijk een bekend probleem waar Europese en Amerikaanse vrouwen pakweg vijfentwintig jaar geleden mee worstelden.

kinderopvang kost veel geld.. of nee het was.. die zitten vol.

Ah ff wat info over baby's in Japan: http://youtu.be/qAtdPMo0EoQ <- meer info daar

Dat is waar en er wordt dan ook getracht om met financiele middelen zulke vrouwen te helpen. (niet dat ik de indruk heb dat de aanpak van deze probleem zo goed verloopt, maar de inzet daar toe bestaat wel)

Maar ik vind dat de probleem al speelt bij meiden/vrouwen die totaal niet kiezen voor een carrière. Kort door de bocht, die voor het makkelijke geld kiezen door het huwelijks bootje na te jagen. Ook al zouden bedrijven vrouwen meer stimuleren voor een carrière en terug keer na zwangerschap vermakelijken, als die percentage vrouwen die niet series is met werk en toch niet terug willen na zwangerschap te groot is, de inzet van de bedrijven te niet wordt gedaan en de serieuzere vrouwen door die groep benadeelt wordt.

Ik heb een abonement op trouw en ik heb article gelijk zaterdag gelezen.

Ik vond het een interessant artikel. Ja aan de ene kant is het beeld dat van de Japanse jeugd wordt geschetst eenzijdig, maar je kan moeilijk op de volgende feiten heen."meer dan een kwart van die mannen en 23 procent van die vrouwen zoekt niet eens een partner. Van de singles tussen 35 en 39 jaar heeft een kwart nog nooit seks gehad."
En "Uit onderzoek van het Nationale Instituut voor Bevolkingsonderzoek in 2006 bleek dat 52 procent van de single mannen en 45 procent van de alleenstaande vrouwen tussen de 18 en 34 jaar geen enkele sociale relatie met het andere geslacht heeft, niet eens vriendschappelijk"
er is in Japan een verstoorde relatie tussen mannen en vrouwen en dat wordt in dit artikel aan het licht gebracht. Trouw is allesbehalve een sensatie beluste krant, laten we niet elk artikel dat een minder mooie kant van Japan laat zien gelijk afschieten.

En daar ben ik dus juist niet mee eens. De verstoring zit hem niet zo zeer in de relatie tussen de seksen (ik bedoel hier mee te zeggen dat die verhouding, ondanks dat die niet perse ideaal hoeft te noemen, voor minder problemen zorgde in economisch betere tijden), maar eerder dat die verstoring gecreëerd wordt door de sociaal economisch rollen niet meer aansluit met de economische werkelijkheid. Veel van de aangekaarte problemen zijn beter te berijpen wanneer je het in juiste context plaatst maar dat mist een beetje in het artikel.

Het is wel weer mooi om te zien hoe sommige hier nog steeds een roze bril opzetten als het onderwerp Japan is.

Het punt blijft dat er best wel een probleem is in de Japanse samenleving, en of je er nu zwart/wit over schrijft, of juist heel oppervlakkig en of de manga dan wel of geen rondborstige dames met grote ogen bevatten doet daar niet zo veel aan af. Japan heeft een aantal problemen, de vergrijzing, dalende geboorte cijfers, een politiek die al decennia lang niet in staat is om de moeilijke beslissingen te nemen, een werk-ethiek die niet meer van deze tijd is, emancipatie is nog steeds problematisch (dat blijkt ook weer uit dit artikel), onrealistische verwachtingen op sociaal gebied, enzovoort.

Leer het te zien in de juiste context zoals Masami al schrijft.

Ook al is het de oplossing voor het hele probleem, het is wel belangrijk om het nu op orde te krijgen. Het deel dat wil blijven doorwerken kampt al met een tekort aan plekken in de kinderopvang. Jongeren vrouwen zien dat en concluderen dat blijven werken geen handige optie is.

Stap één is dus het creëren van de mogelijkheid om door te blijven werken.

Daarna moet het imago van werk veranderd worden. Dat is het lastigste. Hier in het Westen was blijven werken eerder een persoonlijke keuze. Je deed het om 'iets voor jezelf te hebben'. Geen idee hoe dat idee in Japan ontvangen wordt, al helpt het misschien door het aan een romantisch beeld van het buitenland te koppelen...

Meer economisch bewustzijn kan natuurlijk ook geen kwaad. Al zou je denken dat ze al doorhebben dat je met één inkomen niet ver komt, omdat alleen wonen al zo duur is.



Op zich is er natuurlijk niets mis met huisvrouw willen worden. Om het even heel simpel te zeggen: als 50% van de vrouwen moeder wordt en gemiddeld zo'n 4 kinderen krijgt, is het vergrijzingsprobleem ook opgelost. Tuurlijk, zo'n verdeling werkt alleen in een zeer solidaire samenleving waarin de overheidssteun voor ouders optimaal is, maar het is een oplossing.

En toen las ik ineens een westers artikeltje over "vrouwen die een baby krijgen als ticket-out-of-the-ratrace zien". http://www.dailymail.co.uk/news/article ... gnant.html
Dat lijkt misschien een excess.. Maar is een probleem dat in meerdere westerse landen voordoet: vrouwen die het krijgen van een kind zien als volwaardige carriere. En dat heeft absoluut niets te maken met te weinig/dure kinderopvang. Maar alles met 'sociaal geaccepteerd dat vrouwen hun werkende leven verlaten om thuis te gaan zitten', tel daar het geheel natuurkundige 'wet van de minste weerstand' bij op, en ziedaar de reden dat er zo weinig vrouwen in de top hier zijn: te weinig vrouwen die fulltime werken, te weinig vrouwen die zin hebben om heel lang en heel hard te knokken voor een toppositie.

Het idee dat je vrouwen moet stimuleren door ze dan nog meer opties te bieden lijkt mij daarom ook averechts werken. De landen waar vrouwen na het baren weer snel naar de werkvloer terugkeren, zijn juist landen waar ze al die opties niet hebben. Kun je natuurlijk wel van die typisch Nederlandse romantische opvattingen hebben dat je de eerste paar maanden voor de kleine moet zorgen (in Frankrijk sturen ze gewoon vanaf dag 1 een nanny naar je huis zodat jij weer terug naar kantoor kan), maar dat vind ik persoonlijk van hetzelfde romantische opvatting als thuisbevallen: niet meer van deze tijd.

Terug naar de Japanse context. In Japan is carriere nastreven een weinig benijdenswaardige activiteit. Ik kan me er dus alles bij voorstellen dat iedere (geaccepteerde) mogelijkheid om daaruit te stappen met beide handen aangegrepen wordt.

De Daily Mail... een middlemarketkrant is ook niet zonder sensatiezucht.

Het zal best voorkomen, maar aangezien de gemiddelde man niet voldoende verdiend om een high-maintenance-mama te onderhouden, lijkt het me niet echt een trend. Golddiggers zijn sowieso al niets nieuws.

Ik denk dat je dat soort zaken het beste kunt vergelijken met een tenenkrommend lot uit de loterij.

In de werkelijkheid is thuiszitten natuurlijk niet de weg van de minste weerstand voor de meeste vrouwen. Wie geld wil overhouden voor leuke dingen, gaat (parttime) werken. Voor veel huizenbezitters is het zelfs noodzaak, omdat nogal wat hypotheken worden afgesloten op basis van twee inkomens.



Eh, dat zwangerschapsverlof is er ook om moeders de tijd te geven om te herstellen. Een paar kilo schreeuwend kind op de wereld zetten schijnt nogal slopend te zijn. Daar komt nog bij dat zo'n baby de eerste tijd z'n ouders geen nachtrust gunt.

Zwanger worden om een man aan je te binden is iets van alle tijden, van alle niveau's...
Het begint al meestal met "ik ben per ongeluk zwanger geworden".


Weg van de minste weerstand in de zin van: de ratrace verlaten.. Parttime werken is juist niet deelnemen aan de ratrace.


Ik heb een hypotheek. En dan is er nog huren.


In Frankrijk beschouwen ze dat als ziektedagen (omdat je dus lichamelijk niet terug naar werk kan). Die nachtrust ben je de eerste paar jaar al kwijt, een vrouw een jaar thuis zetten is ronduit kapitaalvernietiging. Daarnaast is de kans groot dat ze de smaak te pakken krijgt en wat vaker thuisblijft (cijfers, duiding), of helemaal niet meer aan het werk gaat (ieder kwartaal dat je thuis zit halveert de kans dat je daarna weer fulltime aan de slag gaat).

Kijken we even naar de rest van de wereld, alleen in Centraal- en Noord-Europa doen ze aan graties jaren weggeven. De rest van Europa schommelt ergens tussen 14 weken en een half jaar.
Die 14 weken is niet zo gek, want in een gemiddeld oengaboengaland in donker-Afrika moeten ze het ook met 14 weken doen.
De enige die het met nul weken moet doen is Amerika.

Tamara ik ben het met je eens dat het probleem van kosten van het opvoeden van een kind goed aangepakt mag worden. Maar ik denk niet dat dit veel invloed zal hebben op de aangekaarte problemen uit het artikel. Immers, al zou kinder opvang goedkoper zijn en families zouden financiële steun krijgen bij het krijgen van een kind, dat op zich zou geen motivatie zijn voor jongeren om opeens elkaar op te zoeken, te gaan trouwen en kinderen te gaan krijgen.
Deze artikel bevestigt mijn vermoeden dan ook. Als je naar "completed firtility rate" kijkt, dus de geboorte cijfer van getrouwde stellen tot aan hun einde van hun vruchtbare periode, dan scoort Japan niet eens zo slecht.
En jou simple oplossing is nogal onrealistische, als je de bovenstaande data bekijkt haalt geen één land "50% van de vrouwen moeder wordt en gemiddeld zo'n 4 kinderen krijgen".

Ik denk dat de onderliggende probleem eerder in deze richting moet zoeken. En helaas is dit een probleem wat lastiger is om aan te pakken. Aanpassen op de economische werkelijkheid bedoelde ik dan ook niet twee inkomen huishouden, maar een geheel maatschappelijke hervorming af van de educatie traject, arbeidsmarkt en sociale druk die jongeren lijkt aan te zet om een "low risk low return" leven aan te nemen. Het fenomeen NEET, freeters, parasite singles, etc, zouden dan ook als symptomen gezien kunnen worden en niet perse oorzaken; net zo als dat "te veel gedoe" eerder een symptoom is dan een oorzaak.

Nee, maar het neemt wel van een deel van de heersende onzekerheid over de toekomst weg. In Japan is een baan voor het leven zo lang de standaard geweest, dat de huidige economische situatie voor velen moeilijk te behappen is. Onzekerheid over de toekomst is voor velen een belangrijke reden om het krijgen van (meer) kinderen uit te stellen. Daarom is het nuttig om een goed vangnet te creëren.



Duhrr. Er staat toch ook 'om het heel simpel te zeggen' voor? Als in, ik vereenvoudig de werkelijkheid even een eindje om een punt te maken. Dat punt was: niet elke vrouw is moreel verplicht van werk en gezin te kiezen. En zoals je zelf al zei, getrouwde Japanse stellen krijgen wel degelijk kinderen. Het meer steunen van grote gezinnen kan ook tot de oplossingen voor de vergrijzing behoren.



Dat is leuk. Jij heb een huis gekost op basis van één inkomen. Veel stellen hebben dat niet gedaan/doen dat niet. Als er één stopt met werken, betekent dat vaak dat de hypotheek te duur wordt. Goedkoper gaan wonen is vaak ook kapitaalvernietiging. Huren al helemaal. Blijven werken is dan de weg van de minste weerstand.




Twee verschillende woorden voor wat eigenlijk op hetzelfde neerkomt: dagen waarop een vrouw niet kan werken vanwege een bevalling. Die nachtrust ben je overigens de eerste paar maanden het meest kwijt, omdat baby's dan het vaakst wakker worden omdat ze 's nachts iets nodig hebben.

En de vrouwen die ervoor kiezen ondanks de financiële klap toch thuis te blijven, wat zou het? Hoe je het ook bekijkt, iemand moet voor die kinderen zorgen. Ik ken genoeg moeders die zowel huismoeder als oppasmoeder zijn.

Nu kun je zeggen dat er vrouwen zijn die economisch meer waard zijn dan een huismoeder en die overwaarde niet mogen verspillen, maar dan betreed je gevaarlijk gebied.

Ik zat zelfs aan elementairdere zaken te denken: een huis waarin je een gezin met 2 kinderen kan opvoeden is onbetaalbaar tenzij je 5 uur in de trein wil zitten iedere dag naar je werk. Dat is in Japan echt geen onredelijke gedachte.

Natuurlijk is er dat er een bepaalde van mate van verschuiving, overpriced bezemhokken in de stad, maar spookdorpen op het platteland (nog niet eens over de leegloop van de kleine eilanden begonnen).
Is ook een stukje vrijheid natuurlijk, als je vader visser was, was het niet meer dan normaal dat jij dat ook werd. Maar tegenwoordig heb je ook de vrijheid om toch te gaan leren omdat een verwarmd kantoor je ietsje meer trekt dan in weer en wind op een schommelend bootje.
Zie je in Nederland net zo hard hoor, studies met 'management' in de naam lopen storm, maar de zeevaartscholen moeten sluiten terwijl vrijwel geen vacatures zijn voor "Vrijetijdsmediamanagement" maar de scheepvaart moet complete volksstammen Philipijnen inhuren om maar te blijven varen.



Duhrr. Er staat toch ook 'om het heel simpel te zeggen' voor? Als in, ik vereenvoudig de werkelijkheid even een eindje om een punt te maken. Dat punt was: niet elke vrouw is moreel verplicht van werk en gezin te kiezen. En zoals je zelf al zei, getrouwde Japanse stellen krijgen wel degelijk kinderen. Het meer steunen van grote gezinnen kan ook tot de oplossingen voor de vergrijzing behoren.



Dat is een geheel andere discussie, maar iedere econoom kan je vertellen dat 'kinderen baren' voor een moderne maatschappij de meest geldverslindende hobbies zijn. Komt daar nog bij dat een vrouw waar we met z'n allen zoveel geld en moeite in hebben gestoken om een vak te leren kennis etcetera ineens thuis gaat zitten voor de kleine, dan verlies je gewoon al die kennis en energie die erin is gestoken en al die vakkennis mee naar de driezitsbank verhuist.