daar heb je toch wel een sterk punt ^^
aan de andere kant word je best legendarisch op je school

nu doe ik er niet moeilijk over (ben nu 16)
toen ik in de 1e en 2e klas zat was het echt heel irritant,
ik was er ook onzeker over. mensen vonden me een soort
'freak'

nu boeit het me echt gewoon he-le-maal niet meer.
alleen met yaoi doe ik het nog een beetje rustig aan, alleen
mn vriendinnen weten daarvan en ik ben niet van plan om het
door de school te schreeuwen..

ben ik de enige die geirriteerd raakt van deze topic titel? XD

Toen ik bij Albert heijn werkte (vreselijkste baan/collegas ooit XD) vertelde ik nooit wat omdat die mensen nogal veel van roddelen hielden en aardig closeminded waren. Een collega vertelde eens over anime enzo, en de andere gingen het in gesprekken met anderen meteen overdrijven en associeren met pokemon enzo alsof het iets heel kinderachtigs was >__>

Anyways, nu werk ik in een wokrestaurant met aardig wat Aziaten, en die zijn er vaak al wat meer bekend in so yeah (sommigen niet veel verder dan one piece en naruto though).

Ik kan best begrijpen dat als ik bijv cosplay niet kende en je zit net in een sollicitatiegesprek, dat je al snel een verkeerd beeld krijgt voordat je ook maar de kans krijgt diegene beter te leren kennen.

Helaas was dat nooit mijn doel. Tenminste niet op die manier. Ik was blijer met de roddels die later begonnen. Mijn vader zou een ambassadeur zijn en ik zou jaren in één of ander Scandinavisch land gewoond hebben. Ik zou daar thuisscholing hebben gehad, omdat ik super hoogbegaafd zou zijn. Om die reden zou ik niet echt gewend zijn aan normale Nederlandse scholen. Daarnaast zou ik betrokken zijn bij een internationaal militair experiment met lopende panzers.

Oké, die laatste heb ik net zelf bedacht ^_^

Eh, maar goed, als je van je eigen reputatie af wilt, kun je het beste vrienden zoeken die een heel ander soort reputatie hebben. Herrieschoppers uit het rookhol of zo.

omg, hoe kom je aan zulk een reputatie ^^ best wel cool op de één of andere manier maar ergens ook wel ziek hoe ver roddels kunnen gaan dus.
ik heb eigenlijk geen reputatie waar ik vanaf wilde. ik was het stillere maar wel behulpzame meisje wat op zich niet erg is, tot ik één of ander kreng op de speelplaats zo hard heb geslagen dat haar bril helemaal tot aan de overkant vloog. (ja ik weet het, ben er zelf niet trots op maar ze vroeg er echt echt echt wel om!!!)
en een reputatie op de hogeschool of universiteit bouw je niet zo snel op aangezien de mensen daar NORMAAL volwassen genoeg zijn + na drie jaar ben je er sowieso weer vanaf

maar een reputatie zoals die van jou, helaas zullen slechts weinige mensen zulk een geweldige meekrijgen

Ik zou het niet meteen zeggen. Alleen hele goede vrienden weten van mij dat ik manga lees. Maar ze vinden het kinderachtig: ze denken dan meteen aan Pokémon of Hentai. Ze vinden het ook weggegooid geld. Ik koop liever het origineel dan scans en ze vinden 8 euro per boekje teveel enzo. Dan denken ze meteen "weggegooit geld" etc.

Zelf doe ik niet aan cosplay.

Ik durfde het vroeger niet te vertellen aan mensen want ze snapten het toch allemaal niet en blah blah.

Tegenwoordig praat ik er met klanten over, vriendinnen, mensen, vreemden, en mensen die vragen wat mijn hobby is. In dit geval dus cosplay.
Waarom??? stel voor dat er iemand tussenzit die meer in dat wereldje zit dan jij je kunt indenken.
Voor mij kan het positief uitpakken als ik vertel over me kostuums. Wie weet hou ik er een leuk project aan over

De truc is sowieso 'HOE' breng je de boodschap?
'Hoi ik hou van cosplay. Dat is je favoriete tekenfilm karakter nadoen of een stripfiguur of game figuur nadoen.'

'Hoi mijn hobby is cosplay. Ik maak kostuums na uit (voornamelijk) Japanse computergames, Japanse animatie films of stripboeken en draag deze tijdens speciale conventies waar deze aspecten aan bod komen.'

big difference. De eerste is erg jeugdig en de 2e is meer volwassen. De 2e is ook meer gericht als je het zelf maakt maar kan ook op zich als je het gewoon koopt.

Volwassenen vinden het toch wel grappig als je een 'aparte' hobby hebt. Je moet alleen wel proberen in te zien bij welke baas dat wel kan en bij welke niet.

Veel jongeren op school snappen het gewoon niet. Ze zien dat je 'anders' bent en 'apart' bent.
Des te meer respect je bij die mensen krijgt als je gewoon jezelf blijft op een neutrale wijze.
Uiteindelijk zijn zij degene die later zullen inzien dat ze fout waren en zul jij merken dat je sterker in je schoenen staat.

Negeren is gewoon het beste.
Jij hebt een hobby en zij zijn gewoonweg te dom om het te begrijpen.

Ik schaam me niet voor mijn hobby.Het zou dan ook erg stom zijn om dat te doen aangezien ik mijn mode-opleiding hiervoor heb gekozen XD

Ligt aan de persoon of ik het wel of niet wil vertellen.
Ik had het eens aan me klasgenoten verteld, en dat ik naar Anime Con's ga.
Maar zij vatten Anime con's als hentaibeurs ^^' (ze kennen het woordje hentai alleen omdat er hentai ooit op tv was geweest)

Dus sindsdien heb ik toch beter opgelet aan wie ik het vertel ;p

Ik was heel voorzichtig met aan wie ik deze informatie toe vertrouw. Als ik anime kijk of manga meeneem of zelfs maar mijn psp of mijn gameboy zorg ik dat ik wel ergens ver weg ben van de mensen die mogelijk moeilijk doen. Het was voor mij een paar jaar geleden in de eerste wel moeilijk, op die school werd het niet geaccepteerd maar ik kreeg vrienden die wel interesse hadden in dat alles, die zelfs cosplays met we wouden doen. (Het is er nooit van gekomen, maar grapjes maken zoals samen in cosplay naar een schoolfeest gaan was wel leuk.)

Nu trek ik me er weinig van aan, op het GLR ben je over het algemeen omgeven door mensen die je hoogstens raar aankijken maar merendeel van hen zegt niets. Ik denk dat, maakt niet uit hoe ik het zeg, mensen uit mijn klas het wel zouden begrijpen en het verder met rust laten als ze weten dat ik cosplay.

Ik bedoel, kom op, Ik heb vaak genoeg cosplay ook in de school gezien, pas nog een Kakashi, dus ja.

Mij boeit het niet wie het weet of niet als ze mij niet accepteren voor wie ik ben dan is dat hun probleem niet de mijne.

iemand die gewoon tijdens schooltijd cosplayd lijkt me wel een beetje over de top....

Op zich ben ik het daar wel mee eens, en ik stond ook te kijken van "wtf, waarom zou je dat doen?" Nu net voor een con begrijp ik het wel (de dag voor abunai had ik nog een Chi gezien in de hal). Maar het is maar om even te zegen dat er niet zo moeilijk over word gedaan op die plek. Niet in je gezicht althans.

en ik zeg heel eerlijk, als ik 1 andere vind die met me mee doet zou ik best wel een cosplay op school willen doen. Niets super opvallend maar wel iets.

whaha~ ja
als er bij mij een op school rondloopt ren ik op hem af en knuffel hem fijn
en zeg 'i love you!' tegen 'em XD whahaa..
dat wil ik meemaken.. cosplayers op school O___Ô

door cosplayers op school word de boel waarschijlijk wel een stuk vrolijker ^^ en iets subtiels dat niet zo opvalt kan idd wel... bijv. als je char best wel normale keren draagt ofzo

Op kantoor is bekend dat ik op zwaardvechten heb gezeten, dat ik regelmatig middeleeuws gekleed op festivals loop en dat mijn muzieksmaak niet echt NL-mainstream is. Gelukkig werk ik met volwassen mensen die het alleen maar leuk vinden als iedereen uniek is Men accepteerde het van mij ook toen ik steeds tussen de middag naar huis moest voor een zieke cavia, al zouden ze zelf eerder voor inslapen kiezen dan om zo intensief zo'n 'in elke dierenwinkel te koop' dier te zorgen. Ik vind het heerlijk om zo'n begripvolle werkomgeving te hebben!