Ik kan me nog goed herinneren dat ik kort na release Max Payne 3 een keer goedkoop in de winkel zag, volgensmij bij de Game Mania of een dergelijke winkel. Ookal had ik destijds geen computer die goed genoeg was om het te spelen, had ik 'm door de goede prijs gekocht. Uiteindelijk duurde die betere computer kopen wat langer dan verwacht en kwamen tussendoor allerlei andere releases uit die ik snel wilde spelen toen ik wel de computer eenmaal had...dus hier zijn we dan, nu pas kort geleden dan eindelijk het spel opgepakt. Zelf ben ik groot fan van de eerste Max Payne en vond ik 2 wel leuk, maar niet het niveau van 1 halen. Deel 3 gaat weer een behoorlijk andere richting op, dus ik was benieuwd hoe het zou zijn.

De andere richting is vooral merkbaar aan de zeer andere setting. Ik kreeg er een beetje de vibes bij van toen Resident Evil met deel 5 de spelers in een compleet andere setting gooide door een groot deel van het spel in de arme delen van Afrika in de buitenlucht te laten zijn. Max Payne doet zoiets soortgelijks, met de eerder zeer stedelijke delen in voornamelijk de USA, waarbij veel dichte gebouwen onderzocht werden en nu hebben we de setting van Brazilië, waar ook veel zichtbare armoede is en ook veel buitenstukken in jungle-achtige gebieden zijn. Maar dat gezegd, de andere elementen zijn opvallend soortgelijk. Het meest opvallende is dat de besturing nog bijna hetzelfde is, wat zeer verbazend is aangezien er 9 jaar tijd zit tussen deel 2 en 3, daarom voelen de controls eigenlijk een beetje 'ouderwets', terwijl je dus wel met hele mooie en redelijk recente graphics zit. Persoonlijk klaag ik er niet over, maar ik kan me wel voorstellen dat veel mensen het daardoor ook een erg moeilijk spel vinden: zelfs al speel je op een makkelijke moeilijkheidsgraad, het is gewoon onderdeel van de gameplay om regelmatig dood te gaan en je damagebalkje vult snel als je niet cover zoekt nadat iemand vuur op je opent. Er zijn wel een paar dingen om het 'makkelijker' voor je te maken, zo zal het spel automatisch bullet-time voor je starten (voor de kost van 1 healing item) als je anders dood zou gaan. Dit heeft z'n voor en nadelen, want soms zou ik liever hebben dat er meer feedback zou zijn op je (bijna) dood zodat je de keuze krijgt om normaal te healen of bullet time te starten. Nu zat ik soms even in een drukke actiescene en dan ging er ineens weer een automatisch healing item in gebruik...shit.

Daar ook over, de gameplay focust zich in dit deel veel meer op shoot-outs dan eerdere delen. Er is wel wat exploratie, maar zowel jouw eigen character als omstanders zitten je altijd te 'haasten' als je te lang in dezelfde kamer of gebied blijft. Ik ben voornamelijk in het begin meerdere keren af gegaan omdat ik te lang tijd aan het rekken was. Als iemand die best wel houdt van omgevingen uitpluizen en puzzels doen, vindt ik het zelf echt heel jammer dat het spel me hier niet vaak de optie voor gaf. In eerdere delen van de reeks waren er ook wel regelmatig stukken op tijd, maar hier had ik het gevoel dat ik 75% van de tijd niet rustig aan kon doen.

Dan over het stijltje van het spel, net als de eerdere delen is die erg gaaf. Het verhaal en de looks doen erg denken aan een dark comic boek en de muziek is ook opvallend soortgelijk aan hoe dit eerder gedaan werd, sommige stukken deden me ook erg denken aan de Rockstar soundtrack voor Manhunt (in tegenstelling tot de eerdere Max Payne delen waarbij Rockstar alleen de publisher was, zijn ze bij dit deel ook de developer). De setting van het spel voelt ook heel levendig, net als de eerdere delen, met allerlei gekkigheidjes zoals rare bedrijfsnamen, stomme (tv-)reclames en in dat opzicht is het eigenlijk echt verbazend dat een ander team een zo'n soortgelijke ervaring heeft neer kunnen zetten.

De graphics van het spel zijn echt prachtig en het spel loopt zeer goed op mijn PC (een zelf-samengestelde high-end desktop uit 2017), wel zie ik wat moeilijkheden voor mensen met minder goede computers, want de graphics van deze game liepen erg zijn tijd voor. Als je 'm zelf voor de PC wilt halen zou ik goed checken of deze het spel aan kan, ik kan me er destijds ook veel klachten over herinneren en toen ik de game zelf kocht in 2013, had ik een high-end gaming laptop uit 2010 die 'm niet goed aan kon (sowieso zitten laptops altijd qua performance minder goed in elkaar dan desktops, maar toch was dit wel heel extreem aangezien bijna al het andere het er goed op deed).

Dan is er ook nog een arcade mode en multiplayer mode, als je de singleplayer na een krappe 10 uur uit hebt. De arcade mode heeft een score attack en time attack op de chapters uit de singlepayer, wat ik persoonlijk niet al te interessant vind. Er zijn ook nog een challenge mode en een hardcore mode, die locked zitten achter een DLC, maar volgensmij meer soortgelijke modussen zijn. Dan de multiplayer mode, ik ben een redelijke tijd bezig geweest om een character op te zetten en was positief verrast met hoeveel personalisatie er is, ookal zit er ook weer, redelijk wat achter een paywall. Mijn verwachtingen om snel in een match te komen waren laag met zo'n oude game, maar ik heb het een tijdje geprobeerd en ben letterlijk nergens in terecht gekomen. Maargoed, ookal was het me wel gelukt, dan denk ik niet dat multiplayer een hoogstandje zou zijn geweest, want ik zag vooral varianten op Death Match en Last One Standing modussen. De enige die bijzonder klonk was 'Gang Wars', aangezien die ook meer verhaal beloofde afhankelijk van in welke gangs de characters die meedoen zitten. Nouja, zal ik later nog een keer een video op YouTube van kijken om te zien wat die modus inhoudt.

Ik vond zelf de singleplayer van deze game erg leuk als iemand die van verhalende games houdt, maar ik denk dat het vooral door de setting komt (voornamelijk Brazilië, veel corruptie en armoede), dat dit deel me toch minder trekt dan de eerdere. De actie en gameplay zit goed in elkaar, maar toch voelt het een beetje als een te hoog aantal shootouts in verhouding tot meer lopende/onderzoekende actie-delen eerder in de reeks. Ik ben nog steeds erg positief over de game, en raad deze zeker aan, maar als je niet bekend bent met de reeks: Start gewoon bij deel 1 vervolgd door deel 2. Ik raad deel 3 alleen aan als je snakt naar meer van Max Payne.



Het lijkt allemaal heeeeeeeel erg op het verhaal van Shinji Mikami en zijn vertrek bij Capcom, weet niet hoe erg je er bekend mee bent, dus kort gezegd was het resultaat na zijn vertrek dat al heel snel een nieuw project, het 'Mikami Project' (later 'Zwei' genoemd), werd aangekondigd en we jarenlang vage teasers en grof artwork kregen. Dat het iets met horror werd was duidelijk, maar het was onduidelijk wat nou de bedoeling van de game ging zijn qua gameplay tot ik denk ongeveer 1-2 jaartjes voor de release. Uiteindelijk werd dat The Evil Within, die ruim 4 jaar in productie is geweest. Het resultaat was een spel met absurd veel gevarieerde gameplay en omgeving, we vlogen van stealthsecties in creepy gebouwen naar diepe psychologische horror in rare droomomgevingen naar een achtervolgingsscène in een stad bij daglicht naar donkere cryptes met vreemde puzzles en en en en wat wil het spel nou zijn?! Je kan alleen maar kudos geven voor de hoeveelheid gevarieerde gameplay en omgevingen gecombineerd met de lange speeltijd voor een singeplayer, maar dat de mensen die de games reviewden ook een beetje in de war waren was duidelijk. Het spel was zelfs zo uitgebreid gepland dat er later nog DLC kwam met nog meer unieke gameplaymomenten die niet in de final cut van het originele deel konden, maar dus wel origineel er OOK gepland voor stonden.

Ik vond het spel echt een fantastische ervaring, maar ik snap heel goed de kritieken van mensen. Eigenlijk zijn de enige mensen die er volledig van kunnen genieten mensen die van veel verschillende genres games houden en/of al een zwak hebben voor Mikami's werk. Resident Evil vervangen zal het niet kunnen, maar het is zeker iets interessants. Ik heb dus met alles wat ik gezien heb van Death Stranding en wat ik heb gehoord van jou en andere mensen dus gigantisch het gevoel dat het project dezelfde kant op gaat. High budget, zeer gevarieerde gameplay, trippy verhaal en de fans zullen er van genieten. Waarschijnlijk zal de gemiddelde reviewplek het ook wel een meer dan redelijke score geven, met wel wat kritiekpunten (waarschijnlijk o.a. inconsistentie gameplay en te lange cutscenes). Dat is mijn voorspelling. Als iemand zich deze comment nog herinnert als de game over een jaar uitkomt, mag je me quoten en dan kunnen we zien of ik gelijk had, haha!



Konami...sportscholen? *googelt* Oh wow. Ik ben...misschien wel iets te lang in gaan lezen haha, echt super interessant hoe groot hun sportscholen zijn geworden en hoe het toch zo los staat van de games die ze doen. En Konami Real Estate? Wow, hrmm. Ik ben denk ik nog wel een tijdje bezig met dit allemaal lezen want dit is echt super interessant! Thanks voor het leesvoer. xD

Maargoed, dat bovenstaande lees ik later meer in, dus het ziet er naar uit dat Konami genoeg successen heeft in allerlei niet-videogamegerelateerde-dingen en het qua games voornamelijk safe speelt. Op die manier lijkt het me dat Konami Games zelf dan eerder gaat slinken naar een groep die jaarlijks PES ed. maakt, een groep die de Mobage bijhoudt en een paar andere safe game-investeringen zoals pachinko. Slim voor het bedrijf, maar yikes voor de fans van de (oudere) games die graag een groot en uitgebreid high budget singleplayer van hun game ziet.



Ik ben verder niet bekend met dit deel, heb er zelfs weinig over gelezen/reviews van gezien ondanks dat ik vroeger best wel Layton fan was. Als ik jouw comment zo lees, klinkt het eerder alsof het de visual novel kant op gaat met af en toe een puzzel? Nou had Layton sowieso vaak al veel verhaal in verhouding tot puzzeltijd, maar met dit deel is het nog meer verhaal, minder puzzel geworden?

Ik kwam er ook pas voor het eerst achter dat ze sportscholen hadden toen ik voor het eerst in Japan studeerde. Vlakbij waar ik woonde zag ik in de verte groot KONAMI staan op een gebouw, dus ik denken dat het een arcadehal was. Nee dus :P



De game is zo'n twee jaar geleden op 3DS/iOS uitgebracht, maar het gaat over Layton's dochter en qua verhaal/personages staat het bijna helemaal los van de eerste zes games (Layton zelf zag je alleen helemaal in het begin in een droom), dus op zich niet raar dat het bij veel mensen onder de radar is gebleven (ik bedoel, ik heb hem ook nu pas gehaald). Nu is het nog wel echt een Layton game, en je krijgt nog wel steeds om de paar minuten puzzels naar je gegooid hoor, daar hoef je je geen zorgen over te maken ;P Alleen lijken heel veel puzzels op elkaar (beweeg-de-stukken-in-een-x-aantal-beurten-over-het-bord of vind-de-juiste-volgorde) en ik heb het gevoel dat je nu steeds weinig puzzels per locatie/scherm krijgt. Het is steeds 1 puzzel, en dan weer door naar het volgende plekje. Nu zijn er wel veel locaties per episode (nou ja, 'ene oever van de Theem", "de brug over de Theems", "de andere oever van de Theems"), dus uiteindelijk zal het qua aantal niet veel verschillen, maar het spel mist toch wel het speelse van de eerdere games, waarin je per losse locatie toch wat meer puzzels kon vinden. Overigens lijkt het verhaal toch wel langer dan ik aanvankelijk had verwacht. Ben nu bij episode 9 (elke episode duurt iets meer dan een uur of zo), en ik gok dat er nog wel minstens twee, misschien drie zijn. Het aantal puzzels is tot nu toe in totaal wel okay, en je hebt natuurlijk nog altijd de dagelijkse download puzzels en de extra minigames in de reiskoffer zoals in de voorgaande games.

Edit:

Hey, de originele Fire Emblem is deze maand toegevoegd aan de Famicom app, laat ik die dan eens uitproberen, dan weet ik waar al die personages vandaan komen.

> Start game op.
> Wordt meteen in map gegooid.
> Alle units lijken op elkaar en je moet ze een voor een selecteren om uit te vissen wie wie is.
> Je kan niet zien wat het bereik is van elk personage (je moet de cursor bewegen tot-ie niet meer verder gaat). Werkt sowieso niet bij je tegenstanders.
> Je kan niet zien hoeveel schade je zal aanrichten voordat je een vijandelijke unit aanvalt.

Laat maar!

Het verhaal van Layton's Mystery Journey DX uitgespeeld, maar er zijn nog steeds meer dan genoeg puzzels over om op te lossen: met de puzzels die ik 'gewoon' heb gemist, de extra puzzels die je pas na het uitspelen krijgt, en nog de gratis DLC puzzels zijn er nog honderden over... Wel jammer dat je niet meer als in de voorgaande Laytons dat omaatje hebt waar je gemiste puzzels kan ophalen (ook een beetje begrijpelijk, omdat deze een ander verhaalstructuur heeft waarbij je episodes opnieuw kan spelen). Zoals gezegd zijn de puzzels wel merkbaar slechter dan toen Tago nog de supervisor was, maar qua presentatie is het nog steeds wat je van de serie mag verwachten (compleet met de prachtige vioolmuziek die we gewend zijn). Het verhaal is dus opgesplitst in 12 episodes die los staan van elkaar, waarin Katrielle elke keer een ander probleem oplost, zoals de verdwijning van een van de wijzers van de Big Ben in het eerste hoofdstuk. Vond op zich dit 'anime-seizoen' ideetje best goed werken voor deze serie.

Oh, toch weer jammer dat de game wel is gemaakt met het oog op een mogelijk vervolg. De twee "hoofd"punten waarmee het verhaal begint (de verdwijning van Katrielle's vader Professor Layton, en de verschijning van een pratende hond die niets meer van z'n verleden kan herinneren) doen er helemaal niet meer aan toe na het proloog. Eigenlijk hadden ze Professor Layton ook niet een semi-leidende draad moeten maken voor deze game. Had het verhaal van Katrielle gewoon zo gehouden, en had Layton gewoon z'n werk op de universiteit laten doen op de achtergrond met een enkele opmerking hier of daar. En voor de mensen die Layton Brothers: Mystery Room hebben gespeeld: er wordt ook naar die personages gerefereerd, maar geen idee hoe het allemaal in elkaar zit en waar Layton al die kinderen vandaan haalt!

Edit: Vandaag ook meegedaan met de Ridders/Heksen Splatfest in Splatoon 2. Het was al weer een paar maandjes geleden sinds ik echt heb meegedaan met een Splatfest om King/Queen te halen en niet slechts twee, drie wedstrijden (Hallowe'en Fest). Heb uiteindelijk er 24 potjes over gedaan om King/Queen te halen, waarvan 5 verloren en begonnen met een win-streak van 14, wat sowieso wel m'n langste winstreak ooit is in die 1.5 jaar dat ik Splatoon speel >_>

Dit Splatfest ging iets beter met titel grinden (King/Queen gehaald), maar m'n match-ups waren nog steeds 80% bagger.
Ook weer paar spawncampers. Begin het spel hierdoor wel minder leuk te vinden.

Nog beetje geYs'd en geSmashed daarnaast.
En oeh! Girls und Panzer Dream Tank Match DX z'n online werkt gelukkig wel internationaal!
Net paar matches met allemaal Japanners gedaan. De tijdzone zuigt gewoon op werkdagen |D

Maar damn, die hebben al weer aardig door het spel gespeeld. Waren allemaal al lvl 60+. Kom ik met lvl 7 en m'n basic Miho squad
Kreeg vandaag nog een update binnen over een Anglerfish Miho model die geinstalleerd was.
Ik denk dat ik die moet unlocken op de 1 of andere manier? 1 van de japanners had iig Miho in dat pak als zijn tank commander, en ik zie nergens hoe ik skins kan wisselen (Alle rival school commanders hebben de Ooarai uniform aan op mijn roster door de Switch-ver bonus. Pekoe en Assam hebben wel hun normale uniform).


Edit: Ah, volgende story unlock ik default Darjeeling. Zal dan wel zien hoe outfit swappen werkt |D

Edit 2:
AHAHAHAHA!!!! Okay, dus een Story Mission heeft meerdere oogpunten. Deze om Darjeeling+tank te unlocken heb je Miho's pov (rijden van punt A naar B) en Rosehip's (Miho stoppen daar aan te komen).
Ik dacht, ik doe Rosehip wel eerst, past beter. Oh my god..
Haar tank IS ZO ENORM SNEL! Echt een racewagen vergeleken met alle andere tanks die ik zover heb bestuurd.
Omdraaien is super snel, ik rij echt tegen alles aan. Enorm moeilijk om dus achter Miho aan te reiden EN haar tank kapot te schieten, want je Aim slingert ook alle kanten op.
Uiteindelijk gewoon keihard tegen haar aan gereden en rapid-reloading kapot geschoten.
Vond het wel hilarisch, vooral met Darjeeling die haar waarschuwt over haar snelheid |D

Magoed, Darjeeling unlocked en haart icon is nu de St. Gloriana commander uniform.
Was dus de X-knop om outfit te wisselen. Miho's Anglerfish en Winter unis heb ik dus al unlocked.
Vreemd, want eerder probeerde ik elke knop maar er gebeurde niks.


Ook eindelijk een route (Nero) van Fate/Extra afgemaakt.
Leo had al lang genoeg gewacht. Verre toekomst is Tamamo route doen. Heb genoeg enemy info gegrind voor NG+ dat het niet zo moeilijk voor haar hoeft te zijn.

Daarna nog ff de laatste ep van Last Encore gekeken en dan kan ik nu mooi aan Fate/Extella beginnen (Jammer dat m'n CCC geen engels heeft).
Ook al is Fate/Extella Link nu al onderweg naar m'n huis.... Lekker tempo heb ik.
Wel interessant dat Last Encore suggereerde dat Tamamo Twice's servant was in die tijdlijn...

Op m'n werk in de pauzes ook Ghost Trick uitgespeeld.
Vond het wel een aardig puzzel spelletje, de karakters waren leuk en het verhaal was ook prima. De stijl vind ik het meest interessant.
Is een aanradertje.

De Four Swords plannen gaan ook niet door, omdat het multiplayer forceert. Welp.
Goed dat ik laatst Spirit Tracks heb gekocht, dan maar daaraan beginnen.

Caligula onderhand wel binnen, maar wil ik pas aan beginnen als ik met Ys klaar ben.
De rpg backlog, urgh... (XC, Atelier, WoFF...)

Edit 3:
Valkyria Chronicle 4 en z'n DLC zijn on-sale in de eShop btw.
50% off, denk dat ik wel een paar missies pak die ook personages/outfits geven. Genoeg muntjes voor :3

Spawncampen was wel erg in de nieuwe Shifty Station, omdat de twee toegangswegen je ook meteen dichtbij, maar veilig bij de spawn kunnen brengen. Een van de verloren potjes was inderdaad dat m'n team helemaal vastzat in de spawn. Ik vind het meestal wel leuk om te zien dat andere mensen net als ik de Foil Flingza/Flexroller gebruiken, maar drie in één team werkt echt niet, zeker niet als de tegenstanders allemaal shooters hebben... Ben in deze Splatfest ook wel heel vaak tegengekomen dat mensen geen Ouch gebruiken als ze dood gaan en daardoor de tegenstander ons kunnen flankeren... :( Een confrontatie verliezen is op zich niet erg, maar waarschuw in elk geval de rest dan dat er iets aankomt...



Ghost Trick is inderdaad erg leuk! Ken je dit filmpje? Het is een liedje dat Ghost Trick bedenker Shu Takumi had geschreven/gecomponeerd om de derde verjaardag van de game te vieren. Overigens is de echte Missile (Takumi's hond waar Ghost Trick's Missile op gebaseerd is) onlangs overleden :/

:(

Missile zal voor mij altijd ook mijn eerste keeshondje in Tokyo Jungle zijn. Missile overleeft alles, zelfs de apocalyps! (Nou ja, tot het tijd is voor een nieuwe generatie. Missile overleeft alles! Tot hij sterft.)

Wel, de echte Missile leefde al toen hij hem in Phoenix Wright stopte, niet? Of was dat een ander? Want de taaie rakker heeft het anders lang volgehouden.

En Tokyo Jungle speelde ik toevallig laatst nog, toen ik zocht naar een nieuwe backlog-game. Ik banjerde door de stad als hondje, verzamelde een legertje van ze om me heen, opeens werd alles giftig en toen ging ik dood. Einde verhaal. Huh.

Had geen zin in een roguelike, dus ik heb hem maar uit het lijstje geschrapt.

Nee, de echte hond was juist vernoemd naar de Ace Attorney Missile (vandaar dat het een ander ras is).

Pokémon Mystery Dungeon: Gates to Infinity uitgespeeld. Als iemand die het een erg vermakelijke reeks vindt sinds het eerste deel, was het lang sinds ik er weer eentje had gespeeld en had ik erg zin er in deze op te pakken!

Het eerste wat opviel is hoe veel moderner/soepeler het voelt tegenover het deel hiervoor dat op de DS was. Wel voelde het daardoor ook een stuk haastiger en had ik zeker in het begin moeite om er aan te wennen. Het grid had ik dus al snel als 'hulpmiddel' aangezet en op het eerste gezicht was ik ook niet zo fan er van dat het spel een stuk meer ingezoomd speelde, maargoed dit wende uiteindelijk allemaal.

Het spel begint met een gigantisch lange introductie voor de echte vrije gameplay start, waarbij ik me ook nog vaag kon herinneren dat eerdere delen dit ook wel hadden, ookal was het hier wel erg extreem? Afijn, eindelijk kwam de 'vrijheid', dus ik ging vrolijk naar het quest-bord, klikte er iets van 8 aan om in dezelfde dungeon te doen en...raakte in de war want ik kon er maar 1 selecteren?? Dus ik heb het spel nog een paar keer gereload en dubbelchecked, maar...ik kreeg er maar niet meer actief?? Dus ik ging naar de almachtige Google met mijn probleem en wat blijkt....dit kan niet in dit deel, de reden van Nintendo: Mensen konden anders te makkelijk grinden waardoor de storyline te makkelijk uitgespeeld zou worden, dus missies kunnen nu alleen nog 1 voor 1... En ugh, zal ik eerlijk zeggen dat dit me behoorlijk irriteerde, want zeker als je eerdere delen hebt gespeeld, is het gewoon alsof je een minder efficiënte versie van hetzelfde spel nu loopt te spelen. Ik ben wat meer rond gaan zoeken en blijkbaar is het andere deel voor de 3DS, 'Pokémon Super Mystery Dungeon' niet zo en gaat dat spel een meer volwassen richting uit, terwijl deze met de wat simpelere gameplay en kinderlijker verhaal zich dus op een jongere doelgroep richt. Als ik dit eerder had geweten, dan had ik mogelijk dit deel overgeslagen en had ik de ander gekocht. Ik had de verwachting dat elk deel in deze reeks wel betrouwbaar zou zijn... Maargoed, we zijn nu hier, dus we gaan het nu uitspelen, denk ik dan.

Een ander groot verschil is dat je nu uitgebreid een Paradise kan bouwen, wat inhoudt dat er speciale rewards voor bouwmaterialen in missies zijn, die je dan weer gebruikt om objecten te bouwen zoals moestuintjes voor bepaalde items, trainingsplaatsen voor Pokémon of gokhallen en minigames om extra items/currency mee te winnen. Het zit wel leuk in elkaar en doet een beetje denken aan Harvest Moon, maar de opbouw hiervan kan redelijk frustrerend zijn, zeker als je in verdere gebieden komt en dan door eerdere gebieden heen moet lopen. Een leuk idee, met niet al te ideale uitvoering, dus ik ben benieuwd of in het volgende deel hier een verbeterde versie van komt, of dat ze het gaan schrappen.

Ook naar het eind van het spel blijft het verhaal een beetje kinderlijk aanvoelen en het 'simpeler' maken van de missies laat de game ook een redelijk stuk saaier zijn dan eerdere delen. De Mystery Dungeon set-up zelf is soortgelijk als eerdere delen en blijft leuk om te spelen, maar als 'veteraan' van deze gamereeks, kon deze installment me gewoon een stuk minder boeien. De post-game blijft je ook verplichten om op deze versimpelde missiemanier te werken, dus nadat ik het verhaal uit had, ben ik nog even wat verder gaan werken aan mijn Paradise, maar had ik het toch wel na een tijdje gezien ondanks dat er nog wel meer te doen was. Ik zou dit deel alleen aanraden voor mensen onder de 16 met interesse in Pokémon en die nog geen andere Mystery Dungeon hebben gespeeld. Zelf heeft dit deel me alleen maar gemotiveerd om binnenkort dan maar Pokémon Super Mystery Dungeon aan te gaan schaffen, die de formule weer interessanter voor een ouder publiek maakt (beloofd het internet mij, mijn vertrouwen in de reeks is wel een beetje geschaad nu, ondanks mijn motivatie om een beter deel te gaan spelen).



Haha, wow! Wat een domper. xD Dacht je lekker dichtbij een arcadehal te zitten.



Thanks voor de uitleg! Ik ben zelf actief geweest met Layton t/m de hele DS-generatie, maar niet meer daarna. Ik ben een beetje laat geweest met de 3DS aanschaffen en merkte toen toch wel dat ik erg 'uit' de reeks was met wat er inmiddels allemaal tussendoor was uitgekomen...sn sindsdien niets meer opgepakt. Misschien moet ik maar gaan aansachaffen waar ik was gebleven, het blijft toch wel een leuke serie.



*snort* Met het punt waarop ik bij de spellenreeks gestopt ben kan ik me alleen herinneren dat er implied romance was tussen Layton en een jongedame, waar ik dan denk dat die jongedame de moeder van in ieder geval Katrielle is? :')

Als ik verder zo jouw comment lees, klinkt het er vooral alsof ze niet Layton weer willen 'opgraven' voor een nieuw deel, maar wel een beetje mee willen blijven varen op de naamsbekendheid die de reeks dankzij Layton heeft. :/ Klinkt een beetje vermoeiend, dan was het vast beter geweest om Layton zelf een zijrolletje te geven zoals jij nu omschrijft.



En ziehier in een mooi puntenlijstje waarom populaire 'oude' games tegenwoordig vaak een remake krijgen na zo'n 15-20 jaar. Fire Emblem: Shadow Dragon voor de DS is de zeer beter te pruimen remake er van. Ookal moet ik zeggen, ik heb die 'recentelijk' (~3 jaar geleden?) gespeeld en ik vond 'm toch wel een klap moeilijker dan nieuwe delen in de reeks, je raakt snel verwend. :')

Wel, beter te pruimen...speelbaarder, in ieder geval. Shadow Dragon is veel te trouw aan het origineel, wat mij betreft, waardoor al het leuke spul dat er later bij is gekomen compleet mist, de personages geen persoonlijkheid hebben en je zelfs beloond wordt als je ze om zeep helpt. Koppel dat met spuuglelijke art en niet al te enerverende gameplay, en je hebt een Fire Emblem die ik mensen niet zou aanraden.

Dat is een probleem dat Echoes ook heeft, overigens. Nu is die remake al veel beter (en heeft het tenminste leuke personages) maar het trouw blijven aan die afschuwelijke maps uit het origineel zal ik ook niet begrijpen. Wat mij betreft mogen de FE ontwikkelaars dan wel even komen kijken bij de Pokemon ontwikkelaars, want die weten tenminste hoe je remakes in elkaar schroeft.

Van het tweede "seizoen" (Last Specter (DS), Eternal Diva (anime film), Miracle Mask (3DS) en Azran Legacy (3DS)) vond ik Last Specter en Azran Legacy het leukst. Deze games (en film) spelen zich af voor Curious Village en vormen ook duidelijker samen één verhaal, vergeleken met de lossere eerste drie games. Maar ze lijken natuurlijk wel allemaal nogal op elkaar, dus ik zou je niet aanraden om ze te snel achter elkaar te spelen. Dat had ik in elk geval met Last Specter en Miracle Mask: ik weet nog steeds niet of MM nou gewoon echt minder leuk was, of dat ik gewoon die twee games niet snel achter elkaar had moeten spelen...

Op iOS (en misschien ook Android) is er ook nog de spin-off Layton Brothers: Mystery Room. Daarin los je moorden op door een 3D plaats delict te onderzoeken en dan in een soort Ace Attorney-lite segment de verdachten te wijzen op contradicties en zo. Qua gameplay dus heel anders dan de gewone serie.

Beetje Starlink gespeeld, moet muntjes voor korting hebben voor huidige Ubi sales :v
Het speelt zover wel lekker, maar wou toch dat je een paar extra wapens kon unlocken zonder ze te moeten kopen met echt geld..

Girls und Panzer blijft zover ook nog wel leuk. Niet €70 leuk, want het spel voelt nog wel erg als een doujin game aan (alleen met officiele art en VA support, dus misschien ipv de OG Higurashi Daybreak, nu de handheld remake).
In storymode gisteren de exhibition match van de eerste film afgemaakt. Zal dan nu de All-Stars University match beginnen.
Kweenie of story daarna nog verder gaat, want ik zie de Das Finale content in Extra Missions staan.
Maar daarnaast heb je nog de toernooien en natuurlijk online.

Mijn enige klacht betreft echter wel de laadtijden...
Kan wel eens meer dan 30 seconden duren, en voor sommige missies zit ik echt te denken dat het expres is om de muziek tempo te matchen.
Dus dan begint het laden een tijdje, je hoort de muziek van je laatste scene nog. Dan gaat ie over naar de nieuwe muziek, weer 20 sec later is ie klaar met "laden" op precies de juiste muziek cue. Het is een beetje storend als je aan het character grinden bent, want zijn toch.... 3+ laadschermen.
BotW/Splatoon2 laadt volgens mij sneller.

Ook maar aan Spirit Tracks begonnen.
Oh wow, Zelda. Oh Zelda.
Eerst typisch prinsesje dat het kasteel uit wilt sluipen, en zodra ze hoort dat een demon in haar lichaam wilt wonen flipt ze de F uit met crazy eyes XD
Als de Toon-stijl games iets goed doen, zijn het wel de gezicht's uitdrukkingen en meta-comedy.

>Onderhand al onderweg naar Ocean... Land... wie geeft deze regio's namen? |D
Ik was al bang dat de toren weer zo'n tijdslimiet als de Temple of the Ocean King zou hebben, gelukkig niet.
Het switchen tussen Link en Phantom Zelda vind ik ook wel een leukere mechanic.

Maar ik ga er best snel doorheen imo; wist niet dat Spirit Tracks zo'n kort spel was. Dungeon klaar in een werkrust pauze.
Of Phantom Hourglass voelde gewoon langer, omdat ik er... 10 jaar over deed? <.< >.>

Steins;Gate Elite gaat heeeel traag. Niet dat dat per se slecht is of zo, maar dit is wel de eerste visual novel die ik speel met zo weinig interactieve elementen aan het begin van het spel. Misschien ben ik verwend geraakt met al die novel games van Chunsoft, maar daar wordt je meteen vanaf het begin gebombardeerd met keuzes: sommige veranderen niets aan het verhaal maar zijn gewoon leuk om te lezen, maar anderen leidden je wel degelijk meteen naar verschillende routes leiden (bv. in Kamaitachi no Yoru, waar je per ongeluk een baan kan krijgen en meteen vertrekt uit het pension, nog voordat er iemand vermoord wordt!). Ik denk dat ik pas ongeveer drie~vier uur in Steins;Gate Elite zit, maar dit is wel echt een passieve ervaring vergeleken met andere novel games.

Heeft iets langer dan verwacht geduurd, maar nu opgepakt, de gratis extra DLC voor Resident Evil 2, Ghost Survivors. Deze DLC bestaat uit 4 extra (korte) speelmodussen in de stijl van de 4th/Tofu Survivor modus die al bij de originele game kwam. Qua verhaal zijn deze modussen allemaal 'what ifs' op het hoofdverhaal, waarbij je bij elke een character speelt die niet speelbaar was in de hoofdgame zelf. Ze hebben veel replaywaarde door cosmetische collectibles (waarbij sommige extra powers geven) die je kan verzamelen en vervolgens er belachelijk uit kan zien terwijl je het verder speelt. Het leukste aan de gameplay zelf is dat er twee compleet nieuw type enemies zijn, ééntje die altijd regenerate en ééntje die een poison-bom is. Deze maken de modussen extra challenging en ik ben dan eigenlijk ook wel blij dat deze enemies niet in de hoofdgame zaten. De modussen zelf kan je allemaal in 10-15 minuten per stuk uitspelen als je weet wat je doet, maar je hebt toch wel aardig wat oefening bij de meeste nodig om te weten hoe je ze moet voltooien. Daarom geven deze extra modussen toch wel behoorlijk wat meer uren aan gameplay er bij.

Het is een leuke toevoeging, maar in verhouding tot sommige andere RE DLC heb je hier wat extra challenge modussen in plaats van meer of verder gaan op het hoofdspel. Toch, het is een gratis extraatje en ik klaag zeker niet om deze extra uren vermaak. Gewoon downloaden en proberen dus als je al het originele spel hebt.



Shadow Dragon is zeker niet ideaal, maar volgensmij het enige betere alternatief als je deel 1 wilt spelen toch? Wat mij betreft mag deze nog een remake, want 100% tevreden was ik ook niet met de DS versie. Wel balen om dat trouwens te lezen over Echoes, die heb ik net een paar weken geleden gekocht in verband met een winkeltegoedbon die ik nog had. Nouja, ik zal 'm toch over een tijdje gaan proberen alsnog.



Oh, ik heb inderdaad de film ook met veel plezier gekeken (en op DVD), dus dat is dan het verste dat ik ben in de reeks. Was even vergeten waar die in de tijdlijn van releases zat. Dus zo te zien ben ik dan halverwege het tweede seizoen.

En ik ken het ja, met dat je de games niet te snel achter elkaar moet spelen, ik weet dat ik dat deed met twee die tegelijkertijd aangeschaft waren (ik denk Unwound Future + Last Specter, maar ben niet 100% zeker meer of het die twee waren) en ik had vooral het gevoel dat ik puzzels een beetje dubbel zag. :S Ik heb in ieder geval voor nu Miracle Mask weer op m'n wenslijstje gezet (het is sowieso lang geleden dat ik Last Specter speelde).

Ik heb even gekeken en zo te zien is Mystery Room er in ieder geval als gratis demo van de eerste paar chapters op Android. Nou ben ik niet echt een phone-gamer, maar ik zal 'm wel even downloaden voor als ik een keertje onderweg niets te doen heb dat ik in ieder geval die demo check.



Misschien is het mijn geheugen die me tegenwerkt, maar in de tijd dat ik nog veel visual novel games speelde (early 2000's) kon ik me wel herinneren dat ik soms een hele speelsessie in een nieuwe game (2-4 uur) ik geen opties kreeg. Niet dat ik zeg dat dat per se een leuke ervaring is, maar vooral bij de dating sims zat ik van 'ok, en nu wil ik keuzes gaan maken voor met welk character ik wil bonden, nou weet ik de introducties wel'. xD

De enige die gelukt is. En ik vind het wel goed zo.