Nou ik lach gewoon op dingen die niet grappig zijn zoals deze.

De ene leiding zegt dat er een client bij haar dorp was. Opeens kwam er een husky rond. Die rende haar over de openbare weg. De cliënt schokt zich rot. Opeens kwam de husky onder een auto. Leeft nog en vlugt uit schok weg.

Ik lach me om dit onvoorstelbaar's wat de leiding vertelt heeft. Mijn mentor zegt grappig he husky dood. Maar daar lach ik niet om. Meer om het idee hoe grappig een verhaal kan zijn. Maar ik neem aan dat jullie dat geen leuke humor vindt.

Mijn grootste blunder is dat ik tegen iemand volstrekt eerlijk was over mijzelf (en dat had tot gevolg dat diegene mij jarenlang kon terugpakken op hetgeen ik hem had verteld). Dat heb ik nu wel afgeleerd.

ik denk eerder dat, dat zijn of haar grootste blunder is.

Ik moest hier vanavond aan denken, maar voor een paar jaar geleden had ik iemand in de klas die iets had met haar been of voet, waardoor ze gips had. Ik weet niet meer of het nou gebroken was of een operatie ofzo, maar dat ter zijde. Ze had dus gips en sommige mensen gingen daar iets opschrijven. Ik mocht er ook iets opschrijven. Dat vond ik serieus leuk, maar ja, wat moet je erop zetten? Ik had toen geen idee. Alleen mijn naam vond ik zo suf en 'beterschap/sterkte' wilde ik er ook niet opzetten, omdat ik een te slecht handschrift heb om op gips te schrijven(kun je het eerst 10x doorkrassen voordat je het leesbaar erop hebt gezet) en bovendien kun je iemand ook zo in haar gezicht sterkte wensen.(en iedereens scheef dat er natuurlijk al op) Ik wilde wat anders doen, iets origineels, maar ik wist niet wat. Waardoor ik er volgens mij iets in de trant van ''hoi'' erop heb gezet. Ik weet niet meer precies wat, maar wel iets in die richting. Het was wel heel grappig, iedereen(inclusief dat meisje) moest heel erg lachen. Ze kon het wel waarderen

Ja, dat vind ik ook. Het is alleen zo jammer dat ik diegene op zakelijk vlak telkens weer tegenkom....

Ik ging vandaag een dagje winkelen met mijn moeder. We zaten in de auto en we moesten wachten op een bestuurder die afsloeg, die had voorrang. Doordat die bestuurder zo langzaam reed moesten we wachten op een hele stroom auto's, waar we gemakkelijk voor hadden kunnen gaan als die man wat sneller had gereden. Mijn moeder was geïrriteerd omdat die 'slakkenlul' dus niet hard genoeg reed hahaha. Geweldig woord hahaha

Gisterochtend zat ik in de trein naar school en ik was moe. Ik zat dus wat uit het raam te kijken en te suffen. Opeens komt de conducteur binnen: ''goedemorgen, vervoersbewijs alstublieft!'' Ik schrok me dood! ''Ho, niet schrikken he '' zei die man. '''nee, nee, komt goed'' zei ik. Moet er nog om lachen

We zouden vandaag met een groepje tosti's gaan maken in de klas. Iedereen van het groepje moest iets meenemen en ik dus de worst. Ik keurig mijn worst mee, initiatiefnemer keurig zijn tosti ijzer mee, heeft de rest van het groepje niks mee 'omdat we dachten dat het een grap was.' We hebben dus geen tosti's gehad

Gisteravond ging ik met wat familie naar de nieuwste Gooische Vrouwen film. We waren in totaal met 5 personen. De auto hadden we in de parkeergarage gezet.(we moesten wel met de auto omdat de bioscoopbonnen hadden van een bioscoop in een andere stad) Na de film liepen we dus terug naar de auto. We waren een beetje verkeerd gelopen, want we kwamen aan het einde van de gang erachter dat je daar alleen met de lift naar beneden kon. Dus we gingen maar met de lift. We stappen met ons vijven in de lift, willen de deuren niet dicht. Een man wees naar een knopje in de lift dat begon te knipperen: we waren blijkbaar te zwaar voor de lift. Terwijl de lift aangaf dat we met maximaal 8 personen in de lift konden en we samen dus 630 kg mochten wegen. Uiteindelijk is het weer goedgekomen, een van ons is uitgestapt en daarna meteen weer ingestapt en toen deed ie het wel. Maar we kwamen niet meer bij van het lachen. :'D

Ík loop sinds half februari de ochtendkrant. Vanochtend kwam ik bij het depot,depot dicht, terwijl ze normaal al open is. Ik snel naar huis om te checken en ja hoor, we hoeven niet te lopen vandaag. Had ik dus gewoon tot 7:45 uur in mijn bed kunnen blijven liggen als ik dat had geweten.

Wat ging er mis??

Op sommige bijzondere dagen hoef je niet te lopen, zoals met pasen en kerst. Op andere dagen krijg je een extra vergoeding, zoals met Bevrijdingsdag. En op sommige dagen zoals Goede Vrijdag moet je wel lopen. Dus het is lastig, althans voor mij, in te schatten wanneer je niet hoeft te lopen. Op het depot staan drie lange houten tafels waarop de kranten liggen en je je krantenpakket samen kan stellen die je moet gaan lopen. Met pasen was het zo dat op elke tafel een papier geplakt was met de mededeling dat je met pasen niet hoefde te lopen. Gisteren heb ik maar op een tafel een papier gezien, en dat papier zei dat je met pinksteren niet hoefde te lopen. Het papier van hemelvaart heb ik nooit gezien. Nu vermoed ik dus dat het boven dat pinksteren papier geplakt was, maar dat er kranten overheen lagen en het nooit opgevallen is.

En mijn moeder vroeg al of ik vandaag wel moest lopen,en ik dus niksvermoedend ja zeggen. Nu ga ik maar alvast leren voor mijn 21+ toets. Scheelt me vanmiddag weer

Misschien niet echt een blunder in ieders ogen (maar goed). Verliefd worden, ik heb er een schijt hekel aan. Omdat ik een schijthekel heb aan het feit dat ik geen controle meer heb over alles wat ik doe. Sociale interacties onthouden van belangrijke dingen etc..

Ik had vorige week mijn thuisstudie journalistiek gekregen en ik vond het wel een leuk idee om een paar lessen te maken in een cafeetje of iets dergelijks. Dus vanochtend mijn spullen gepakt en naar de McDonald´s gefietst om een ontbijtje te eten en een paar lessen te maken. Een klein uurtje en twee lessen verder besloot ik weer naar huis te gaan. Ik alvast mijn fietssleutels klaargelegd, alle zooi op mijn dienblad gedaan en opgeruimd.

Toen ik mijn fietssleutels wilde pakken, kon ik ze nergens vinden. Ze lagen niet op de tafel, niet op het bankje, ze zaten niet in mijn zakken, mijn rugtas of mijn schoudertasje. Een angstig gevoel bekroop me langzaam. Ik zou toch niet...? Snel een graai gedaan in de prullenbak, kon het zo 123 niet vinden, dus ik heel nonchalant naar buiten lopen. Wat nu? Naar huis bellen en zeggen dat ik mijn fietssleutel kwijt was en of ze me op konden halen, of de hele prullenbak leeghalen? Toch maar dat laatste proberen...

Gelukkig was ik zo slim geweest vroeg naar de Mac te komen, waardoor het nog erg rustig was. En ik was zo slim geweest om achterin te zitten, een beetje verdekt opgesteld, zodat ik de rust had mijn opdrachten te maken. Volgens mij heeft niemand me dus de hele prullenbak zien leeggraaien, maar he, ik heb nu wel mijn fietssleutels weer terug! Volgende keer toch maar mijn fietssleutels pakken als ik alles opgeruimd heb!

Man man man wat voelde ik me een zwerver

Tijdje terug n blunder. Qoute:
Fantastisch weer alleen wat minder voor mij, verkeerde keuzes hoop ellende.. Nou kon ik niet anders omdat alles mee terug moest, m'n warmste jas, zware rugtas en laptop. Maar t meest verbazende is dat ik andere zie fietsen of lopen met ook een winterjas aan??
Eenmaal thuis even naar de winkel kon ik voor t eerst zonder jas dit jaar doen..

Dat moment wanneer je toevallig op een activiteit stuit van de oud-katholieke kerk en die een leuke activiteit organiseert... en dat je peilt of je ook met een gedeelte mee mag doen, omdat ik eigenlijk net buiten de leeftijdscategorie val(is activiteit voor jongeren t/m 18 en ik ben 22)... en het mag en na wat heen en weer mailen heb ik me opgegeven... en ze je dan vragen of je toevallig uit dat plaatsje komt. Beetje ongemakkelijk, maar ik kom uit de andere kant van het land. Hier in de buurt hebben ze niet echt veel oud-katholieke dingen. Maar het komt zo raar over als ik dat zeg, tenminste dat denk ik. Ik bedoel, wie gaat er nu naar de andere kant van het land om deel te nemen aan een bijzondere kerkdienst en daarna een barbecue? Ik dus Ik ben de laatste tijd helemaal niet zo kerkelijk meer, maar de oud-katholieke kerk heeft mijn interesse, omdat ze bepaalde dingen uit het Rooms-Katholieke gebruik hebben afgezworen. Net juist de dingen waar ik zelf ook niet meer achtersta. Bovendien vind ik het zelf totaal niet erg om ver te reizen, ik krijg er eerder energie van.

Ik zit er wel over na te denken het op die manier uit te leggen, maar ben zo bang dat ze me direct heel enthousiast vastgrijpen en de kerk in trekken. En dat terwijl ik eigenlijk niet de behoefte heb om me weer over te geven aan de kerk...

Edit: gewoon gezegd dat ik die dag bij kennissen in een stad dichtbij ben. Er wonen daar ook echt kennissen van me, dus het is geen hele leugen.

Van die mensen die jou tips gaan geven over hoe je een journalist moet zijn. Kom nou, ik heb al een paar jaar ervaring :´) Ik weet ook niet waarom ze het zeggen. Misschien weeg ik er te zwaar aan. Of misschien baseren ze het op het feit dat ik de vorige keer alleen een paar papieren mee nam ipv een notitieboekje? Maar dan heeft het verder ook geen nut om om mij ´tips´ te geven, want voor waarvan dit uitgaan heb ik niet een apart notitieboekje nodig. Daarvoor gebruik ik te weinig ruimte in een notitieboekje

Tips geven mag, en jij bepaalt wat je ermee doet. Mensen geven mij ook wel eens tips over hoe ik iets zou moeten aanpakken. Ik heb inmiddels meer dan 15 jaar ervaring in de ICT en toch gaat het wel eens mis door een verkeerde keuze. Omdat ik een tip niet zou hebben gebruikt? Nee, omdat ik zelf die keuze heb gemaakt. Als alles goed gaat is de uitdaging weg en leert van jouw fouten. In een project heet dat Lessons learned, achteraf kijk je dan met zijn allen terug op wat ging er goed en wat kan beter de volgende keer. Dat soort dingen kun je ook op gewone dagelijkse dingen toepassen vind ik.