Ik ben 6.5 jaar gepest, eigenlijk heel de basisschool inclusief kleuterklas.

'k Werd gepest met huilebalk, met me achternaam en dat ik zogezegt luizen had, omdat ik heel lang haar had. Hoe ze ooit daar bij zijn gekomen k heb geen idee, huilebalk kan ik redelijk begrijpen, ik huilde heel snel. Met me achternaam kan ik het ook begrijpen.. der heten der niet veel zo.

Ik had dus ook geen vriendinnen, in groep 6 kreeg ik eindelijk een vriendin. Mensen waren jaloers en gingen nog meer pesten, en het was onderhand normaal als ik na school tijd even bij mijn schenen werd blauw geschopt.
Het is zelfs zo ver gegaan dat de grootste pester die nog steeds bij mij aan de overkant woont, onze voordeur en raam had gebombadeert met eieren.

Ik wilde wel gewoon naar school, ik liet me daar niet vanaf pesten, toch had ik wel eens het gevoel van 'weetje laat maar k blijf wel thuis.'

Er waren ook meiden bij mij op school die ik wel eerst zag als vriendinnen, maar op school deden ze net zo hard mee met pesten. En mij alleen zagen staan als hun grote vrienden groep niet met hun konden spelen. Een keer had ik de deur voor eentje dicht gesmeten, maar op school werd ik 5 x zo hard terug gepakt.
Op een avond zijn we ook naar mijn toenmalige meester geweest. Bij zin huis onder het avond eten alles verteld. Hij zou er wat aan doen, maar heeft het nooit gedaan, gelukkig zagen ze het licht in groep acht dat mij pesten best nutteloos was.

Helaas zat ik in de 1e van het vmbo nog bij de grootste pesters. Tijdens pauzes zat ik alleen en werd ik nog steeds gepest. Tijdens een mentor uur over pesten vroeg de mentor over pest ervaringen, natuurlijk zeiden de pesters dat pesten stom was.
Ik had toen ik aan de buurt was, alles verteld. Maar dan ook echt alles, de namen van de pesters (dus die ook in me klas zaten) en wat ze deden enz enz. Mijn mentor was gaan zitten toen ik klaar was. Hij zorgde er uit eindelijk voor dat het redelijk stopte. Als ze me ooit nog eens peste zou ik naar hem gaan en kregen ze een verschrikkelijk rooster.

Later kreeg ik onbekende jongens achter me aan vanwege me achternaam, die mij dan weer blijkbaar kende via via.

Nu heb ik der echt een frikking schijt hekel aan, ik heb mijn mondje op me plaats en zegt waar het op staat. Op komen voor mensen die gepest worden doe ik ook.

(gosh... k val jullie wel lastig met veel lees voer.. en dan skip ik de helft nog! O.O)

Op de middelbare school 2 jaar omdat ik geen Nikes droeg, geen Levi's broeken droeg, niet rookte en van Hardrock hield ipv. de suffe meuk die zij mooi vonden.
Eerst boeide het me niet gezien ik een aantal goeie vrienden had, maar ik heb toen een paar keer een paar van die eikels flink blauw geslagen. Toen keken ze wel uit. Had ik weer rust.
Daarna naar een andere school gegaan en daar vonden ze het blijkbaar wel cool dat ik me totaal niks aantrok wat in was en me eigen ding deed.
De 3 "nerds" uit de klas"heb ik later (op 1 na, die was gewoon te vaag voor woorden), meegetrokken in de vriendenkring. En werden ook meteen opgenomen toen ze ze eenmaal kenden.
De laatste ( die vage) bleven mensen gewoon vanaf omdat het mijn klasgenoot was.
Nooit meer hoeven vechten of zo.

Pesten nooit echt last van gehad. Ik heb wel altijd hekel gehad aan die #$%^#$^die dat deden.

@Linniej_Manga: mooie evolutieloop :3 Zo zou het bij meer mensen moeten gebeuren die gepest worden!

ik ben al gepest zolang ik me kan herinneren. toen ik in groep 4 zat en ik naar school liep kwamen er weleens jongens van de middelbare school voorbij fietsen die 'heey schatje' ofzo naar me riepen terwijl ze dat niet meenden... in groep 7 begon iedereen, op een paar mensen na, me te pesten. ik had lang haar, en daarom leek het net of ik het niet geborsteld had, dus daar gingen ze me mee pesten. in groep 8 ben ik ook nog steeds heel erg gepest. ze scholden me uit voor dingen zoals 'appelmoeshoofd' en 'platgetrapte chocolademouse'. nu kan ik er wel om lachen maar toen vond ik het vreselijk.

maar toen ging ik naar de middelbare school. ik liet mijn haar knippen tot iets boven mijn schouders en mijn moeder en ik gingen spijkerbroeken voor me kopen(op de basisschool droeg ik nooit spijkerbroeken). nou, ik kwam in een klas waar ik niemand kende, en ik ben slecht in het maken van vrienden en ik was onzeker... het duurde tot na de herfstvakantie voordat ik vriendinnetjes had gemaakt. maar het pesten was opnieuw begonnen. een groepje jongens schenen het leuk te vinden om 'hamsteren' en 'mis piggy' naar me te roepen. ik negeerde het, het maakte me niet zoveel uit, ik kon tenminste zeggen dat ik beroemd was. maar ze hadden in een pauze zelfs een potlood in me reed gestopt. ik meteen met een paar meisjes in me klas naar me mentor... die deed niks. in de tweede klas werd ik nog steeds gepest. ze hadden me fiets eens verplaatst. de dag daarna werd ik nog meer gepest. het laatste lesuur kon ik er niet meer tegen. na 10 minuten heb ik me spullen gepakt en ben ik naar huis gegaan. heel gedoe maar nu is het pesten gestopt.

maar toch schijnen er een paar jongens die een klas hoger zitten me te pesten. laatst was er een jongen die met zijn vriend me uit zat te lachen. maar ik lach hem weer terug uit. ooit scheld ik die jongen uit voor afgefikte ketchupfles(dat doe ik wel als hij dat rode shirt weer aanheeft). ik heb meer zelfvertrouwen gekregen dan vroeger. ik durf ook meer dan eerst.

sorry voor mijn lange bericht maar toch bedankt voor jullie aandacht(als ik die tenminste heb gekregen xD)

Zo jij hebt een heel pestdossier. Ik heb respect voor je!
Je hoeft geen sorry dat zeggen (voor mij) want ik vind het heel dapper van je dat je het verteld

@Linniej_Manga: Goh, jij zal het ook niet makkelijk hebben gehad. Ik vind het knap van je dat je je zo sterk heb gehouden

voor zover ik me kan herinneren ben ik altijd wel 'alleen' geweest. Het was niet zo dat ik heel de dag alleen zat, maar dat mensen me gewoon niet accepteerden. Er werd amper tegen me gesproken en nouja, mensen wilden me gewoon niet leren kennen.

Ik weet niet meer wanneer het pesten precies begon maar ik kan me echt nog heel goed herinneren dat er mijn zusjes en ik samen op de foto moesten voor zo'n broertjes en zusjes foto en dat de fotograaf zei ; Alle Chineesjes lachen! (Dat zei hij omdat als we lachen we van die 'spleetoogjes' kregen.)
Ik zie zijn gezicht zo nog voor me, hieruit is trouwens ook mijn haat voor schoolfoto's ontstaan..
Maargoed, het lijkt nu net alsof ik een hekel heb aan chinezen maar dat is echt niet zo. Het deed gewoon pijn om elke dag weer een opmerking erover te krijgen. Ik herinner me ook nog dat we in groep 6 een bij moesten maken bij handvaardigheid en dat een jongen uit mijn klas zei ; oh wat leuk, een chinese bij! (op een gemene manier)..

In groep 6/7 begon het echt met uitschelden en dergelijke. Opzich had ik daar niet zoveel problemen mee, ik had me afgesloten voor andere mensen, ik leefde als het ware in een soort schelp. Maar toen ze me bewust buiten gingen sluiten (ik was er altijd van overtuigd geweest dat ze me onbewust buiten sloten) ging het echt pijn doen. Ik kan het zo weer voor me halen, in de pauze was iedereen vrolijk rond aan het rennen en vormden de meisjes een groepje bij de deur. Toen ik op hun afliep hoorde ik dat ze over mij aan het praten waren. Ik vroeg ernaar en toen werd er geantwoord dat ze het over een nicht van een meisje uit mijn klas hadden, dat terwijl ik 100% zeker wist dat zij geen nicht had.

Ik werd vooral geestelijk omlaag getrapt, en elke keer als ik omhoog wil komen word ik weer naar beneden geschopt. In de 2e werd het wel iets minder, hoewel ik duidelijk voelde dat ik niet geaccepteerd werd (hoewel die mensen mij niet eens kenden)... En toen ik even dacht dat het wel goed zou kunnen komen kreeg ik te horen dat mijn vader kanker had... Het ging allemaal zo snel.. en in mijn gedachten hoor ik hem nog steeds zeggen dat ik me niet moet opsluiten in mijn schelp.. Ik deed wat hij gezegd had en in de 3e probeerde ik me 'te openen' voor anderen... Nu, in de 4e dacht ik dat ik iemand had ontmoet die mij begreep, iemand die zich wel zorgen maakte om mij.. Maar niets bleek minder waar. Diegene heeft me ongeloofelijk lang voor lopen liegen. (en dan heb ik het niet over 1 of 2 leugentjes..)..

Het is nu wel.. minder, op school heb ik een paar vrienden.. hoewel ik elke keer dat ik bij ze zit in de pauze en als ik met ze praat en dergelijke een ongeloofelijk schuldgevoel heb. Ik kan ze niet vertrouwen, na alles wat ik heb meegemaakt kan ik mensen niet zomaar vertrouwen.. En als dat vertrouwen ook maar een keer geschonden is zal dat nooit meer terugkomen.

Ironisch genoeg heb ik altijd eerst aan anderen gedacht, het opgenomen voor anderen, mijn eigen belangen achteraan geschoven, mezelf aan lopen passen omdat mensen me niet goed genoeg vonden. Maar ik ben er echt kapot van, ik heb er genoeg van... Dit heb ik laatst gezegd en weetje wat ze nu zeggen over mij? Dat ik egoïstisch ben en dat ik me niet aan moet stellen.

Eens kijken, ik ben van groep 3 tot de 3e klas van de HAVO gepest. En altijd om dezelfde reden, dat ik dik was. Ben.

En tot op heden heb ik er zowat een trauma aan overgehouden, wieeh. -__-

Pesten, oe dat is nou een van m'n favoriete onderwerpen.
Laat ik maar met een paar dingetjes beginnen. Het standaart pesten
ACT: I
begon bij mij al toen ik 3-4 was, in de zandbak maakten ze m'n dingetjes stuk. Het nadeel was, ik was iets te intelligent en inplaats van: BLUAARGFAAAGAAAWAAAAAHHHHH, dacht ik: Oh, ze willen niet dat ik hier speel, dan ga ik een stukje verder zitten. Wat natuurlijk vreemde reacties opleverde waardoor het gepest natuurlijk alleen maar erger werd omdat ze niet snapten wat ik deed.

Ik was redelijk klein voor m'n leeftijd en fragiel in die tijd, en ik reageerde gewoon anders op dingen dan andere kinderen. Ik werd niet boos, ik vocht nooit terug, ik liet et maar over me heen waaien, en dat was natuurlijk vreemd, waardoor ik nog meer schijt over me heen kreeg. Rond m'n 6de kon ik redelijk fietsen, en ik fietste op het fietspad dicht bij m'n huis, m'n ma een paar meter achter me en 2 jongetjes rond mijn leeftijd, iets ouder waarschijnlijk, fietsden tussen ons in. En jongetje 1 (van buitenlandse afkomst) fietst opeens hard vooruit en schopt mij van m'n fiets, mijn ma natuurlijk woedend, ziet dat ik meer verontwaardigt in het gras lig dan dat ik iets heb en gaat achter de jochies aan, snijd ze af, en vraagt waarom ze dat deden. Schijnbaar noemde ik jongetje 1 een kankerturk. Nouja, ik kende beide woorden niet, dus dat kon natuurlijk niet.

Verder was ik op school altijd het plaspaaltje, lekker simpel, klein jochie wat toen snel huilde uiteindelijk. De ergste dingen kwamen toen mijn leraressen mij niet geloofden omdat de hele groep zei dat ik met bepaalde dingen begon. Waardoor ik d'r ook nog eens straf voor kreeg.

toen ontstond d'r in groep 5 een ander probleem, ik kende de stof van groep 5 en groep 6 eigenlijk al en ging van 5 naar 7. Daar veroorzaakte ik een grote schommeling in het gemiddelde IQ, een stelletje idioten die niet zo snugger waren in ieder geval (de generatie uit de tijd van tsjernobyl?). Daar kreeg ik dus alle problemen over me heen, vreemd jochie dat een jaar jonger is, licht autistisch en zwak gebouwt. het ultieme pispaaltje dus. In dat jaar heb ik m'n eigen wereld een stuk groter gemaakt, een wereld die op deze dag nog steeds bestaat en waar ik me soms nog in terug trek als et er allemaal duister uit ziet. Door de barriere van m'n eigen wereld kon ik me redelijk focussen op m'n schoolwerk, en ging van groep 7 naar groep 8.

You have arrived in hell, you see a classroom full of demons, possible directions are: Become an hero, retreat to own world, study hard, use supersaiyan powers, exit door.
Goed dat was m'n eigen wereldje dus, maar nu zo ver dat ik van de les ook amper meer wat volgde, het gepest bleef bestaan. gelukkig kreeg ik aan het einde van dat jaar wat contact met een van de wat "grotere" jongens uit de klas waardoor het pesten enigzins lastiger was. Goed dat viel redelijk kapot toen het bleek dat hij moest blijven zitten dus daar zat ik weer. In de 2de ben ik blijven zitten omdat ik alles wat met school te maken had uit m'n leven bande. het jaar daarna was eigenlijk nog slechter dan het jaar daarvoor, een jochie dat 2 klassen overslaat, en dan opeens blijft zitten in de 2de? Tja dat was wel heel vreemd. In de 3de klas kreeg ik buiten school wat vrienden gelukkig en was het in de tijden dat ik niet op school zat wel te overleven Toch naar 3VWO gegaan uiteindelijk, maar nog steeds in m'n eigen wereldje gezeten, naar HAVO afgestroomt. In de 4de klas begon m'n groeispurt en was ik iets moeilijker aan te pakken, en ik sloot "vriendschap" met een paar klasgenoten, daarbij kwam ook dat 1 leraar mij absoluut niet mocht en mij gezellig aanwees als het jongetje dat hij het leven eens flink zuur zou maken dat jaar. Dit had ik in de 2de ook al gehad van die gast, en wat een geluk, hij had aan een meiske gezeten en werd ontslagen.

De 5de klas begon met de hersenbloeding van m'n vader, waardoor ze het natuurlijk niet konden maken om me te pesten, zo sociaal waren ze gelukkig nog wel.

5 HAVO af, hel uit, hallo leven.

Toen ben ik langzaam uit m'n wereld gekropen, stukken uit m'n wereld meegenomen naar de echte wereld, daardoor ontstond m'n liefde voor anime, cosplay en alles eromheen ook een beetje. M'n haar lang, wat duistere kleding d'rbij, een jaar na het verlaten van de middelbare school was ik niet meer herkenbaar. En dit is de afgelopen jaren alleen erger geworden, al is het nu denk ik een beetje op het punt van: hier voel ik me prettig bij, zo is et genoeg. Volgend jaar is waarschijnlijk de eerste reunie, ik kan niet wachten

Verder heb ik door al dat gepest veel geleerd. Mensen zijn in eerste instantie vaak gewoon domme wezens, je moet ze niet zomaar hun gang laten gaan. Als ik zie dat er iemand onrecht aangedaan word sta ik d'r als eerste naast om d'r een stokje tegen te steken. Gelukkig heb ik nu wel m'n postuur mee, een tijdje zwaar lichamelijke arbeid en daarnaast nog eens zingen, wat als het kan nog zwaarder is.

Act II: Retribution
Mijn eerste flinke schop terug was al in de 2de klas, toen ik naar het eindfeestje van groep 8 ging, m'n leeftijdsgenoten dus. Daar heb ik de grootste pestkop in een hoek gedreven met z'n dikke aars en hem met de dood bedreigt, en daar schrok hij van. T'was niet echt dat ik hem aankon ofzo, maar het scheen te werken.

Verder het standaart verhaal: Meiske slijmt wat en krijgt in d'r gezicht gedrukt dat ze me vroeger maar beter had moeten behandelen, en herkent me dan pas.

En ik ben nu van plan een zo extreem mogelijke outfit te gaan dragen op de eerste reunie, shiny, shiny.


Als ik zie hoeveel ik gepest ben, wat voor leven ik heb gehad thuis (m'n vader was een paar jaar overspannen, en heeft daarna een hersenbloeding gekregen) en ik zie hoe ik eruit ben gekomen. Fuck you all, I'm alife and I like it

Als ik niet gepest was had zou ik nu m'n eerste 4 jaar universiteit afgerond hebben, maar was ik waarschijnlijk een heel ander persoon geweest.

weet je dat ik het daar laatst nog met - je weet vast wel wie - over gehad heb, het kwam gewoon ter sprake, jouw rider cosplay, hoe ik me erop verheug blablabla xD en toen zei ik 'net zo stevig als mij O_o' maar iig, ik ken je als een hele aardige toffe meid, ookal ken ik je niet goed.

@ mewnine nog even reactie: tja wat kan ik eigenlijk zeggen, knap dat je hier zo je verhaal neerzet, maar laat mensen die jou van cons kennen (laat ik voor mezelf spreken) jou toch ook wat beter kennen.

dan ik; zelf werd ik natuurlijk altijd gepest omdat ik klein ben, sinds mn 12e groeide ik al niet meer, en ik was altijd het buitenbeentje. maar omdat ik toch wel altijd 'het vrolijke meisje' was, werd ik toch wel ergens geaccepteerd door sommigen.
en tegenwoordig.... ik heb het zelf niet eens door, hoe klein of dat ik ben, ik heb iig geen moeite in krappe bussen oid ^_^ , en ik leef nog, wat ook een klein wondertje is na vorig jaar, dus ik ga gewoon vrolijk door t leven =3

[quote="babyentei
dan ik; zelf werd ik natuurlijk altijd gepest omdat ik klein ben, sinds mn 12e groeide ik al niet meer, en ik was altijd het buitenbeentje. maar omdat ik toch wel altijd 'het vrolijke meisje' was, werd ik toch wel ergens geaccepteerd door sommigen.
en tegenwoordig.... ik heb het zelf niet eens door, hoe klein of dat ik ben, ik heb iig geen moeite in krappe bussen oid ^_^ , en ik leef nog, wat ook een klein wondertje is na vorig jaar, dus ik ga gewoon vrolijk door t leven =3[/quote]

Weetje, je lijkt eigenlijk best wel op mij, Ik ben 13, 1,51 en groei ook niet meer ( Ik weet ook niet precies waarom ^^) Okee,, ik ben dan niet een supervrolijk meisje (Als ik niet echt een emotie toon in mijn gezicht schijn ik nog chagrijnig te kijken ) Een buitenbeentje vooral (Ze vinden het bij mij in de vriienden kring bijna allemaal nog steeds supervreemd wat ik nou leuk vind aan japan, maar het boeit ze geloof ik niet zo)
Het grappige is, is dat veel mensen (van die lange jongens en populaire meisjes) denken dat ze me makkelijk kunnen irriteren enzoo, dan gaan ze prullebakken voor me neus neergooien maar om eerlijk te zijn vind ik dat juist harstikke grappig (Ik krijg de laatste tijd echt heel erg snel de slappe lach) en loop gewoon heel vrolijk door ^^

Ik vind het eigenlijk best wel shokerend dat zoveel mensen hier gepest werden (of worden) Ik heb dat 'echte pesten' nooit zo goed van dicht bij mee gemaakt, want ik was altijd met een heel hecht groepje op de basischool (stuk of 8 jongens en 2 andere meisjes) en we accepteerden elkaar gewoon. Nu ik in de 1e zit, maak ik het wel mee. Een meisje uit mijn klas is niet zo knap laatmaar zeggen en heeft een heel bleek gezicht. Daardoor kreeg ze de bijnaam 'spook'. Ze vond het zelf niet zo heel erg en kon er ook wel om lachen maar het begon op een gegeven moment gewoon echt te erg te worden, ik snap ook wel dat ze dat echt niet leuk vond. We hebben toen met de hele klas een heel lang gesprek met onze mentor gehad en het gaat wel wat beter. Natuurlijk is ze nog steeds niet helemaal 100% geaccepteerd en heeft nog niet echt vrienden in de klas, maar het pesten is wat minder.
Toch hoor ik tussendoor nog wel eens een gemene opmerking over haar en eigenlijk vind ik dat echt heel lullig tegen over haar.
Laatst las ik een heel zielig verhaal over pesten in een oude Girlz! en heb me voorgenomen echt NOOIT mee te gaan doen met haar pesten, en het dan ook voor haar gaan opnemen (iets wat ik eigenlijk nooit deed, ik was een beetje bang voor een jongen, maar nu ik precies weet hoe hij in elkaar zit niet meer )

@ Babyentei
Klein zijn kan soms erg lastig zijn inderdaad, wat dat betreft heb ik dus weer geluk dat ik een stukje gegroeit ben.

De cons helpen me veel met contacten maken, ik leef niet in m'n verleden dus ze hoeven m'n levensverhaal niet allemaal te kennen I guess. Als ik m'n eerste con vergelijk met afgelopen Abunai zie ik toch dat het langzamerhand een stuk makkelijker gaat. En ik heb op conventies ook nog nooit problemen gehad met mensen en daarom is het ook altijd een heerlijke plek om te zijn.


Aight, et staat vast: komende A-con breng ik mijn hele eigen wereld naar buiten en zal iedereen vast komen te zitten in de gestoorde gekte die daar heerscht

Mensen mogen mij over de hele wereld niet volgens mij XD

Op de basischool werd ik enorm gepest en heb ik zover ik wete maar één goede vriend gehad.. voorderest zag ik het echt als een hel. Eerste klas was niet veel beter. Toen zijn we notabene naar Spanje verhuisd, en ook daar werd ik gepest, en 5 jaar geleden alweer kwam ik terug, en word nog steeds gepest.

Heb gelukkig wel een hele goede vrienden groep dus het kan me al lang niet meer zo veel schelen als op de basischool ^_^

oh, en ik word gepest... om mijn haar. als je nog een domere reden kan verzinnen hoor ik het graag XD.

och. Pesten is altijd zinloos.

Tja, het is dus in ieder geval niet je haar
pestkoppen pakken een willekeurig iets en overtuigen vaak de rest dat het vreemd is. Zo heb ik dom haar, vreemde kleding, vreemd hoofd, lelijk, zwak, lelijke ogen, Elvis kapsel en enkele andere dingen over me heen gehad.

En mensen mogen je hier in ieder geval wel dus alles ish goed.

Elvis kapsel! jij ook al ik heb het de pestkoppen altijd al gezegd, ze zijn niet orgineel.

Jah I know. Sneu stelletje eigenlijk nietwaar? En dat terwijl ze er vaak nog veel slechter uitzien dan jijzelf. De meeste pestkoppen pesten zelf alleen maar omdat ze dan minder kans hebben om zelf gepest te worden volgens mij.

Goed, dat elvis kapsel komt mischien gedeeltelijk omdat mijn haar een keer vreemd gekamt was, maar dat ging 2 jaar mee... En het leek niet eens op een Elvis kapsel ^^'

Daar zit wel een kern van waarheid in. Het zijn vaak de wat sluwere van de domkoppen die gewoon willen zorgen dat ze zelf niet het pispaaltje worden. En daar worden de goedaardige stille types vaak het dupe van.