Isekai Quarter is dan ook meer van hetzelfde van de DVD/BD bonus filmpjes die die series hadden.
Die waren ook meestal iets van 3 min per stuk. Niet echt iets speciaals, maar een extraatje.
Wel vreemde beslissing om dat nu als een iets langere TV (Of is het web?) serie te doen.

Ah, precies wat ik nodig had. Een schattige (maar uiteraard wel 800 jaar oude) kitsune mét extreem fluffy staart die niets liever wil dan een net-niet overspannen kantoorslaaf lekker pamperen. Helaas, Sewayaki Kitsune no Senko-san is slechts fictie. Zelden een serie gezien waarin zo weinig gebeurde. En toch werkt dat best wel....kalmerend. En ik kon het toch niet laten om even een kopje (groene) thee te maken, dus blijkbaar mist het ook op deze wijze z'n uitwerking niet.

Ik ben toch wel een beetje verrast hoe relatief positief ze op ANN over Kenjo no Mago zijn: tot nu toe 5 previews, een positieve uitschieter met een 4, een negatieve met een nog altijd niet heel vernietigende 2.5, en voor de rest 3'tjes. Dat is gemiddeld beter dan bijvoorbeeld One Punch Man, waar ik weliswaar ook kritisch over was, maar die ik desondanks nog steeds aanzienlijk hoger heb zitten. Iets hoger ook dan zowel Fairy Gone als Mayonaka no Occult Komuin, ook geen hoogvliegers wellicht maar tenminste nog series die een sprankje originaliteit bevatten. Bijna net zo hoog als Mix, welke in woord toch aanzienlijk positiever werd ontvangen.

Nog niet zo lang geleden had elke isekai mét een originele twist het al moeilijk, en was zo'n inspiratieloos stuk troep een garantie voor een heerlijk gepaste dosis vitriool. Ze zijn een beetje mild geworden...

ANN is niet algeheel consistent wat dat betreft, maar goed, hun meningen neem ik sowieso niet serieus. Valt me nog mee dat ze nog niet uit hun frietpan zijn gegaan over iets kleins in een nieuwe serie, dat doen ze ook nog weleens.

Wat betreft nieuwe series;

Mayonaka no Occult Koumuin

Deze serie viel me eigenlijk nog mee. De basis-opzet is niet origineel en toen er een zooi prettyboys kwamen binnenlopen vreesde ik al het ergste, maar de uitvoering is nog best vermakelijk. Ze kunnen wellicht nog wat leuke problemen verzinnen waarin de personages verzeild kunnen raken, en de variatie aan mythologische wezens door elkaar heen die allemaal een normaal leven leiden in zo'n stad is best een aardig idee. Wie weet, ik geef het een kans.

En Sewayaki Kitsune no Senko-san is best leuk. Het is boven alles de vraag hoe ze zo'n simpel concept interessant kunnen houden voor de rest van het seizoen (want er gebeurt inderdaad niet veel), maar er zaten nog best wat grappige momenten bij en de cast zal in volgende afleveringen ook wel groter worden, dus wie weet kunnen die voor wat variatie zorgen. Dus hey, waarom niet.

Ik merk wel dat ik steeds vaker heel anders tegen series aankijk als de recensenten van ANN, maar vind het toch altijd wel interessant om wat andere (en in ieder geval nog wel behoorlijk onderbouwde) meningen te lezen. Daarnaast helpt het soms ook wel om bepaalde symboliek te doorgronden die anders totaal langs me heen zou zijn gegaan. Het is alleen zo jammer dat ze tegenwoordig bij vlagen wel doorslaan in het politiek correct proberen te zijn, en dan soms een serie geheel lijken af te serveren op grond van één soms tamelijk vergezocht en triviaal dingetje.

OT: Sarazanmai WTF? Seriously WTF?

Dat is precies wat mij ook op de zenuwen werkt, en het heeft ervoor gezorgd dat ik het merendeel van de reviewers daar maar oversla tegenwoordig (al zijn er nog een paar tussen die redelijk zijn, zoals Theron). Over het algemeen heb ik sowieso geen moeite met het vinden van recensenten die series kunnen reviewen (of ze nu positief of negatief zijn) zonder dat gezanik er constant doorheen te werken, dus ik heb geen geduld meer voor hun outrage van de maand tegenwoordig.

En met Sarazanmai wordt ik weer eens herinnerd hoe freaking weird Ikuhara's series zijn. Kappa's die geheimen uit mensenreten trekken, zangnummers om grote doosmonsters te verslaan, politie-agenten die geheimen verdelgen, in een kleurrijke en bizarre wereld...en natuurlijk is alles weer symbolisch voor iets anders. Want zo werken zijn series nu eenmaal.

Desalniettemin ben ik al sinds Mawaru Penguindrum fan van die excentriekeling, en de zeldzame series die hij eruit gooit zijn ook vaak de moeite waard (al vond ik Yuri Kuma Arashi beduidend minder dan Penguindrum). Dit is er dus ook eentje die zonder twijfel op mijn kijklijstje terechtkomt, zodat ik elke week weer bizarre zooi geserveerd krijg terwijl ik langzaam probeer uit te vogelen wat er echt gaande is.

Bring it!

Sarazanmai: Is inderdaad een serie waar je met recht met de reactie kan komen: Wtf? o.O; Ik zou liegen als dat niet mijn eerste reactie was. XD Maar t is 'wtf?' op een interesante manier, hoe vaag dat dan ook mag klinken...En ik denk achter de verschillende inneren geheimen komen van de karakters nog best intersant kan zijn. En hey; Op zn minst kan er gezegt worden dat de serie origineel is. Ik bedoel hoe veel anderen anime kan je opnoemen waar geheimen uit iemands anus worden getrokken door kappa's? Ik kon echter wel zonder t zangnummer.

Voor de duidelijkheid: ook mijn WTF? was inderdaad best positief bedoeld, het zijn juist dit soort absurde series die anime zo interessant maken. Vrijwel alles kan. En sowieso zag het er ook nog eens geweldig uit, veruit de mooist geanimeerde serie van het seizoen. Maar het zal inderdaad van het verhaal afhangen of het ook een hele reeks interessant blijft, een hoge dosis WTF? alleen maakt nog geen goede serie. Maar mijn interesse is zeker gewekt.

Heeft nog niemand hier Carole and Tuesday een kans gegeven? Ik kijk altijd graag welke nieuwe anime mensen aanraden op het Aniway forum, maar meende me niet te herinneren dat iemand Carole and Tuesday al had besproken. Op Anichart klonk de samenvatting ook niet heel bijzonder, twee meiden van verschillende afkomst die samen muziek gaan maken, afgezien van het feit dat alles op Mars afspeelt. Ik zette de eerste episode aan met het idee dat ik waarschijnlijk na 10 minuten er al genoeg van zou hebben, maar wat volgde is dat ik 23 minuten lang ademloos zat te kijken...

Carole and Tuesday heeft een simpel concept maar een fantastische executie. De animatie is prachtig en de stijl kijkt erg fijn (dank aan Studio Bones), de anime maakt goed gebruik van "Show don't tell" om de karakters en hun werelden voor te stellen, en de hoofdpersonen zijn twee sympatieke meiden die je na 1 aflevering al bij blijven. Niet geheel onbelangrijk is dat de muziek (tot dusver) ook daadwerkelijk mooie/goede muziek betreft en zelfs een gevoelige snaar weet te raken (badum tss). Opvallend is wel dat de meiden Japans spreken maar in het Engels zingen, en hoewel hun accent er nog een beetje doorheen schemert spreken (zingen) ze beiden opzich goed Engels. Ik zal niet te hard roepen dat dit een hidden gem is, maar ik denk wel dat dit een hidden gem is En wat ik het allerleukste vond: Aan het einde van de aflevering plaatst Carole een foto van hun tweeën op Instagram. Uit nieuwsgierigheid besloot ik het account op te zoeken, en jawel: Deze bestaat! Inclusief de foto die ze in de eerste aflevering hebben geupload!
Ik weet nog niet zo goed waar de anime heen gaat, hoewel er al wel wat hints worden gegeven over de toekomst en mogelijke rivalen ed., maar aflevering 1 was in ieder geval een toppertje : )

Carole & Tuesday is een van de high profile series van dit seizoen, maar helaas hier nog niet legaal te zien. Netflix doet maar zelden aan wekelijkse updates en Carole & Tuesday lijkt geen uitzondering te zijn. De kans is groot dat de serie over een half jaar in z'n geheel op online wordt gegooid. Tot die tijd zul je waarschijnlijk weinig mensen hier erover zien praten.

Dat is wel leuk gedaan! Twee jaar geleden of zo liep de drama Juhan Shuttai, gebaseerd op de gelijknamige manga over de redactie van een mangablad. Een van de redacteurs zat daar de hele tijd op Twitter, en dat account bestond ook echt, en alle in-serie tweets werden ook daar gepost. Halverwege de serie verwijderde de redacteur het account, en toen werd de echte account ook real-time afgesloten :D

Toch ook nieuwsgierig geworden naar Carole & Tuesday, gelukkig zijn er altijd nog minder legale methodes. En opzich viel het me niet tegen, maar ik ben ook nog niet helemaal overtuigd. Wat het meest indruk maakt is de algehele stijl, hier zie je de hand van Shinichiro Watanabe onmiskenbaar terug. Ik weet niet of het feit dat het zich op mars afspeelt nog echt een rol gaat spelen, maar het geeft in ieder geval genoeg ruimte voor een interessante wereld die zowel futuristisch als retro aanvoelt. De personages daarentegen, twee meisjes met elk een moeilijke achtergrond die samen iets gaan doen, dat is niet bepaald nieuw. En ergens viel ook juist de muziek me tegen. Niet zozeer de stijl, dat is een keuze, en het is altijd nog beter dan mierzoet idol-gekwetter. Maar het klink allemaal nogal klinisch, te perfect, en vooral niet alsof het door ons tweetal gespeeld en gezongen werd. En de keuze voor Engels maakt die afstand alleen maar groter. Juist zo'n eerste muzikale samenwerking hoort gewoon ongepolijst en recht uit het hart te zijn. Al met al een serie met potentie, maar ik weet niet of het ook een serie voor mij is.

Overigens al 34K volgers op Instagram. Iets zegt me dat dat iets te hard gaat om realtime weer terug in de show te verwerken...

Terugkomend op mijn opmerking van vorige week, volgensmij hebben we gewoon een baggerseizoen en is het niet iets persoonlijks.



Het kan mogelijk nog een andere oorzaak hebben, een combinatie van observaties zoals besproken collectibles op MyFigureCollection en met recentelijk wat congesprekken met jongere conbezoekers valt het me op dat isekai gewoon verschrikkelijk populair zijn. Ze hoeven niet de beste of meest originele te zijn, het genre op zich spreekt gewoon velen in de leeftijd van 14-20 aan en voor velen van hun zijn 'klassiekers' dingen zoals Sword Art Online. Deze online en op cons populariteit en aandacht van jongeren kan weer invloed hebben op 'oudere' kijkers, maar natuurlijk kunnen ook deze jongere kijkers weer zelf overal votes achterlaten (ben niet zo snel bekend hoe het met ANN werkt trouwens, dus dit gaat over eigen ervaringen op andere sites).

Verder merk ik ook op dat bij MAL veel series hoger beoordeeld worden dan de mensen die hier posten. Naar mijn idee is het gewoon een beetje een 'meh' seizoen en dan proberen toch vaak mensen die actief kijken/reviewen te gokken welke de pareltjes gaan zijn. En bij een overall slechter seizoen zullen dus mensen ook al sneller series die een 6je of 7tje zouden zijn in een goed seizoen, meer kans geven omdat er anders voor hun ook niet veel is om actief te kijken?



*zucht* Ik had niet de kwaliteit van het eerste seizoen verwacht, maar ik hoop wel dat het zich wat meer oppikt in de komende weken...



*dubbel zucht* Verwachtingen waren laag doordat het shorts waren met een laag budget, maar toch... :/

Ik kan denk ik maar beter wachten tot jullie wat verder zijn in dit topic, want volgensmij kan bijna alle anime de vuilnisbak in dit seizoen. :') Mijn enige hoop is nog een beetje seizoen 2 van One Punch Man...I guess.

ANN heeft weliswaar ook een scoresysteem voor de bezoekers, maar net als bij MAL (of bijvoorbeeld ook IMDb) neem ik dat nooit zo serieus. En al helemaal niet als een serie net begonnen is. Uiteraard zegt het wel iets over een serie, maar hype en fanboys (m/v) doen een hoop. Waarbij het ook niet helpt dat sommige mensen niet begrijpen dat er ook nog iets tussen een 10 en een 1 in zit. Nee, waar ik aan refereerde was de Preview Guide, en dat zijn de beoordelingen van hun vaste groepje recensenten. En hoewel ik zeker niet altijd hun mening deel nemen ze tenminste nog de moeite hun oordeel te onderbouwen. En door de jaren heen ga je dan toch wel een bepaald patroon herkennen. Isekai beginnen eigenlijk altijd al met een 2-0 achterstand, en onoriginele series die van de clichés aan elkaar hangen ook. En nu hebben we de ultieme combinatie van die twee, en zijn ze ineens...verrassend mild

Maar hoe teleurstellend het seizoen ook is, ik heb toch nog steeds 14 series op m'n lijstje staan. Weliswaar nog 5 shorts, maar toch. Aangezien ik overmorgen weer voor een kleine drie weken op vakantie ga zal daar toch echt nog even flink de bezem doorheen moeten. Kimetsu no Yaiba, Fairy Gone en Amazing Stranger lijken na twee afleveringen toch wel te promoveren naar blijvers.

Yep, het genre is ontzettend populair en de series die een animeadaptatie ontvangen zijn slechts het topje van de ijsberg. Op enkele uitzonderingen na gaat het om power fantasies, en dat doet het sowieso altijd wel goed, omdat het licht vermaak is waar je consumenten makkelijk mee kunt paaien.

Wat er nu met isekai gebeurt is ergens best geniaal: de basis heeft een universele aantrekkingskracht, dus bouwt men de rest zo om heel doelgericht bepaalde groepen lezers/kijkers aan te spreken. Er is werkelijk voor ieder wat wils. Of je nu 'vast in een game' of 'Japans restaurant in een doorsnee JRPG-setting' zoekt, er zijn meerdere titels om uit te kiezen! En alles wat niet bevalt, dat negeer je gewoon. En tja, wie zo'n passende serie vindt, laat natuurlijk lovende kritieken achter.

(Ik denk dat het gewoon een van de kenmerken van de huidige industrie is. De totale hoeveelheid animekijkers is flink gestegen, en al die kijkers hebben hun eigen voorkeuren en verwachtingen. Voor makers loont het dus met grote precieze op strak omlijnde doelgroepen te richten. Fijn voor consumenten, maar lastig voor evenementen en media: vroeger hadden we één doelgroep, tegenwoordig zijn tientallen waar we op zouden kunnen mikken. Ga je voor een breed aanbod in de hoop zoveel mogelijk mensen binnen te halen, met het risico dat doelgroepen zich niet voldoende bediend voelen en dus de portemonnee dicht houdt? Of moet je specialiseren, wetende dat je doelgroep een keertje uit kan sterven?)