Terug van weggeweest! Bij de AniWay Boekenclub, ook wel bekend als de BOOKMan-Club (BMC), waar wij, leden van het forum, samen manga, light novels en ander Japan-gerelateerde boeken lezen en hier bespreken op het forum. Thee is optioneel, en moet je zelf zetten. Voor meer details kan je terecht in het algemene BMC topic, waar je ook suggesties kan doen.

My Lesbian Experience with Loneliness (Nagata Kabi)



De Engelse versie, uitgegeven door Seven Seas Entertainment, is o.a. verkrijgbaar bij Bol (papier en e-book) en Book Depository.
(Ik heb het boek zelf nog niet gelezen, maar ik ga er maar vanuit dat dit boek niet geschikt is voor de jongere lezers onder ons. Zal wel 16+ zijn of zo?)



Waar gaat My Lesbian Experience with Loneliness over? De uitgever zegt:



My Lesbian Experience with Loneliness wordt besproken in de week van 11~17 maart. De bedoeling is dat je het die week uit hebt/krijgt, zodat je er dan wat over kan posten (mag natuurlijk ook eerder of later als dat je beter uitkomt, maar het is leuker als iedereen er 'tegelijkertijd' is). Je hebt dus ruim een week om het boek in handen te krijgen en te lezen, wat hopelijk genoeg moet zijn, want bv. de winkels die boven gelinkt zijn hebben het op vooraad en kunnen het boek snel uitleveren. Het vervolg, het tweedelige My Solo Exchange Diary, is trouwens nu ook verkrijgbaar (het tweede deel kwam in februari uit) en kan je natuurlijk ook lezen indien geinteresseerd.

De BOOKMan-club heeft verder geen regels, en er is geen inschrijvingslijst of zo, en je kan echt over van alles posten naar aanleiding van het boek. Het mag zo diep gaan als je wil met een betoog over seksualiteit in Japan, of juist lekker luchtig en zeggen dat je die en die scene leuk vond of zo.

Het is weer een tijdje geleden dat we een BMC sessie hadden, maar ik hoop dat het weer als vanouds leuk wordt!

Toen ik net de winkel linkjes voor de eerste post zat op te zoeken, bedacht ik me dat ik natuurlijk ook kon kijken of er een Japanse e-book versie verkrijgbaar is op BookWalker. En wat blijkt: hij valt toevallig net deze week onder een of andere actie, waardoor je bijna de helft van de aankoopprijs terug krijgt als BookWalker coins (store credit). Dus nu heeft de e-book me dus nog niet eens 500 yen gekost (nog geen 4 euro) >_>

Yep, 16+/Older Teens volgens Amerikaanse maatstaven. De gemiddelde 13-jarige Nederlander zal meer hebben gezien bij biologie/verzorging. Nagata Kabi legt vooral haar psyche bloot en er komen heftige onderwerpen zoals depressie en eetstoornissen langs. Als we hier ergens voor moeten waarschuwen, is het dat.

Ik heb je opmerking maar voor de zekerheid aan de openingspost toegevoegd.

Reminder dat we over één week beginnen, wat nog steeds meer dan genoeg tijd is al zou je het boekje vandaag of morgen pas bestellen :D

Ik doe ook eens een keer mee. Heb hem zojuist besteld, dus hij zou van de week binnen moeten komen.

Ik was direct verkocht na het lezen van wat reviews dus heb hem zojuist besteld! Ik ben ook gelijk al dol op de tekenstijl.

Voor de mensen die nog leesvoer voor het weekend moeten kiezen, we beginnen maandag met de sessie over deze manga! :D

Ik kijk wel met een schuin oog mee; las hem een paar jaar terug!

We zijn begonnen!

...

Maar ik kan later vandaag pas iets schrijven! Dus als iemand alvast wil beginnen...? ;)

Edit:

Okay, mijn indrukken van deze manga:

- Ik vraag me af hoeveel mensen bekend zijn met de essay manga. Het idee op zich is natuurlijk niet raar, maar zoveel worden er volgens mij niet in het Engels uitgegeven. Meestal zijn ze dan weer wel autobiografisch, zoals deze manga. Je zou op zich zelfs het tekenwerk weg kunnen laten en nog zou veel van het verhaal werken.

- Dat gezegd hebbende vond ik het tekenwerk wel erg leuk! Soortgelijke losse, kriebelige stijlen zie je wel vaker online, met mensen die snel een schets maken van iets dat hen is overkomen, maar het heeft hier zeker karakter, en het helpt wel soms de zwaardere episodes wat lichter te maken.

- Want man, Nagata durft wel erg veel over haarzelf te vertellen aan ons! Veel van haar 'problemen' worden nu besproken door zichzelf in een soort zelf-analyse stijl, waardoor je wel enigszins de impact meekrijgt van wat hoe ze zich voelde, maar mede door de tekenstijl en de anderzijds "objectieve" blik waarmee ze naar zichzelf kijkt voelt het ook wat afstandelijk aan. Het gaat diep, zonder té diep in haar emoties te graven.

- De titel My Lesbian Experience with Loneliness is een beetje raar gekozen, want eenzaamheid/afstandelijkheid is een groter thema, en hoewel ze uiteindelijk wel bij de lesbische escort eindigt, is dat meer een groot station dat ze moet passeren dan echt het doel. De Japanse titel vertaalt eerder naar "Een reportage over dat ik zo eenzaam was dat ik naar een lesbische escort ging", wat misschien iets meer de nadruk over haar gevoel van eenzaamheid.

- Ik vroeg me ook af of de Engelse vertaling voetnoten over hoe de Japanse 'entertainment' industrie werkt met die escorts en zo?

Anyway, dit waren m'n eerste gedachten, ben benieuwd wat de andere lezers van deze manga vonden!

Indrukken:

-Ik vind de tekenstijl heel aangenaam -heeft iets webcomic-y- en, samen met de humor die de auteur erin verwerkt, helpt de toon van het verhaal luchtiger te maken ondanks de zwaarmoedige onderwerpen (depressie, self-harm, eetstoornis etc...).
-Het hoofdpersonage worstelt ook met meer universele ervaringen zoals het verlangen naar een gevoel van verbondenheid met een groep, goedkeuring/aanvaarding door haar ouders en over het algemeen een functioneel volwassene te kunnen zijn en die gevoelens, denk ik, zullen wel herkenbaar zijn voor veel mensen.
-Ik kan me er althans in vinden; ik ook, had ooit instant noedels gewoon rauw opgegeten (het was niet eens zo slecht, 5/10 aan te raden).
-Ik wou dat ik haar een knuffel kon geven :c
-Emotionele arbeid in prostitutie: had er nooit eerder bij stilgestaan tot nu, stof om over na te denken.
-Het 'lesbian' gedeelte is veel minder relevant dan wat je initieel zou verwachten van zo'n titel.
-Op het einde zijn er geen echte antwoorden of oplossingen (wat te verwachten was) maar de auteur eindigt het wel op een hoopvolle en positieve noot met meer directie in haar leven.

Vind het voor de rest moeilijk om onder woorden te brengen wat ik vind van de inhoud. En ergens voelt het ook een beetje raar om iemands biografische ervaringen te beoordelen. Ik ben wel blij dat ik het gelezen heb en ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Edit: Was nog aan het schrijven voor ik Ash' edit zag.



Dat is wel een veel gepaster titel wat betreft de inhoud van de manga.

Ik heb deze al eens gerecenseerd in AniWay, dus mijn bijdrage bestaat dit keer uit reacties :)



Je ziet essaymanga hier inderdaad maar heel zelden. Not Love but Delicious Foods Make Me So Happy, Insufficient Direction, The Bride was a Boy, What is Obscenity - ik denk dat we dan de meeste al hebben gehad.



Wat ook echt iets toevoegt, is hoe ze gevoelens weet af te beelden. Ze legt het altijd uit in de tekst, maar de lezer hoeft het niet zelf te visualiseren. Het maakt het allemaal heel concreet en te behappen, al denk ik dat daar trouwens ook iets verradelijks in schuilt: juist omdat ze alles heel helder maakt met beeldtaal, is het bijna niet te bevatten dat haar dieptepunten zo diep zijn geweest.



Ja, de escortservice was in zekere zin vooral een middel. Toen die knop om was, kon ze aan zichzelf gaan werken. Het doel was namelijk altijd 'een functioneel, heel persoon worden' en niet 'seks hebben met een leuke dame'.



Helaas, geen voetnoten. Ik was zelf namelijk wel nieuwsgierig naar de legaliteit van die escortservice. Ik weet dat prostitutie verboden is in Japan en dat de seksindustrie daar omheen danst door die diensten anders aan te bieden, dus het viel me op dat er relatief openlijk kon worden gesproken over lesbische escorts. Glippen zij soms door de mazen van de wet, omdat de wet seks definieert als penetratie waar zowel een vagina als een penis aan te pas komen?



De strip begon z'n bestaan ook op het internet. Schijnt tegenwoordig een trend te zijn: tekenaars die via Pixiv, Twitter en andere socialmediaplatformen hun essaymanga delen. Op zich een logische ontwikkeling, want op die manier hun je een heel groot publiek bereiken zonder grote kosten te maken.



Bij mij werd het persoonlijk toen het ging over werk en doelen. Ik heb ook vaak naar mijn hoofd gekregen dat ik niet echt werk, omdat ik geen vast contract heb voor een of andere fulltime-functie. Dat is niet mijn doel en het is voor mij ook niet geschikt als doel, maar het knaagt toch...

Daar heb je wel een punt: je krijgt echt te horen wat iemand heeft meegemaakt als persoon, en dan ga je ook niet meteen roepen dat dat ene hoofdpersonage zo dom was of zo. Ik vraag me af of je heel anders naar een werk zou kijken als je niet wist dat het autobiografisch was (waarschijnlijk wel).



Prostitutie is inderdaad man-vrouw penetratie, dus dat mogen escortservices en dergelijke dus officieel niet aanbieden. Escortservices worden bv. in Japan DeliHeal/Delivery Health genoemd, waarbij "health" slaat op massages. Die wel seksueel bedoeld kunnen zijn, maar penetratie mag dus niet. De loophole hier, en ook bij de "soaplands" in de rosse buurten is dat het bedrijf er nou niets aan kan doen als een masseuse en een klant toevallig zich tot elkaar aangetrokken voelen tijdens de sessie en als prive-personen van alles uithalen. Want de dienst die wordt aangeboden is een massage.


Vraag me af hoeveel bladzijdes ze per keer postte: de 'hoofdstukken' waren telkens redelijk lang, maar ik heb juist het gevoel dat veel Pixiv werk over het algemeen wat korter is. Al kan ik me niet voorstellen hoe haar verhaal in korte stukken verteld kan worden :/



De ervaringen van Nagata zijn inderdaad universeel, al denk ik wel dat ze in een maatschappij als die van Japan als wat zwaarder wordt ervaren, waarbij vooral 'het behoren tot een groep' en 'een productief lid van de maatschappij zijn (=vast werk)' als belangrijke mijlpalen in het leven worden gezien. Ik denk niet dat deze manga per se erg "Japans" is en het is juist een manga die zoveel mensen over de hele wereld kan aanspreken, maar ik denk wel dat er ook zeker veel uit te halen is als je het zou willen bekijken vanuit een sociologisch oogpunt mbt Japan.

Oh absoluut.

Als autobiografisch werk biedt het ons inzicht op de Nagata's psyche, ervaringen en potentiële zelfontwikkeling. Dat is het zowat en dat is ok. Want er zijn nu eenmaal geen richtlijnen of regels over hoe iemand hun levenservaringen moet verwerken en delen. Hoe open iemand ook kan zijn over hun eigen pijn, sommige dingen kunnen alsnog oncomfortabel zijn om uit te diepen en is het begrijpelijk als men de nodige afstand erin wil houden. En die afstand voel je wel in deze manga. Bijvoorbeeld we krijgen hier en daar een glimp van haar relatie met haar ouders en welke impact dat heeft op haar, maar het blijft allemaal erg suggestief en de relatie wordt niet echt uitgediept. Ik vind het daarom niet mijn plaats om 'kritiek' te geven op de inhoud in dit geval. En dat gaat ook niet, kritieken zoals 'gebrek aan conclusie' of 'character development' zijn gewoon niet toepasbaar op een autobiografisch werk.

Moest dit bijvoorbeeld een fictief verhaal zijn zou ik sowieso meer meta verwachten of sociaal commentaar op de ervaringen en issues waarmee het personage worstelt (De jobinterviews, escortebezoek en haar manga delen online werkten therapeutisch voor haar maar ik kan me niet herinneren dat effectieve therapie ooit iets was waarbij ze stilstond. Hoeveel heeft dat te maken met culturele/maatschappelijke stigma op mentale stoornissen?).

Ik ben wat laat op het feestje en veel is al gezegd wat ik ook wil zeggen. Hier toch mijn 2 cent.

Dit is de eerste essaymanga die ik heb gelezen. Het maakt het inderdaad lastig echt met een 'kritiek' te komen, gezien dit duidelijk een heel eerlijk en persoonlijk werk is en wie ben ik om daar wat over te zeggen?

Ik ben ook blij dat ik het (eindelijk) heb gelezen. Er worden behoorlijk heftige thema's aangesneden inderdaad, naar ondanks dat ze wel binnenkomen maakt de tekenstijl het behapbaarder. Ook komen er zaken langs die voor veel mensen herkenbaar kunnen zijn: verwachtingen van ouders/samenleving, een groep om bij te horen, werk, volwassen worden. Het lesbische/seksualiteit gedeelte was inderdaad minder aanwezig dan de titel me deed vermoeden. Uiteindelijk leek de escortservice meer een middel waardoor de auteur goed voor zichzelf leerde zorgen. Ondanks de heftige materie zit er daarom toch een boodschap van hoop en goed voor jezelf (proberen te) zorgen in.

Vond het echter wel bijzonder om te lezen hoe de auteur tot de conclusie kwam dat ze zich aangetrokken voelde tot vrouwen, op een heel analyserende en introspectieve manier.

Wel interessant om te lezen hoe de escort/sexindustrie in Japan in elkaar steekt. Daar had ik bij het lezen niet bij stilgestaan, eigenlijk.

Het werk/doelengedeelte werd bij mij inderdaad ook persoonlijk herkenbaar. Ik heb lang gestudeerd en ook lang thuis gewoont, en mijn werk momenteel is noch fulltime, noch een *~carrierre~*. Ook vaak genoeg naar mijn hoofd gekregen wanneer ik nou eens een 'echte' baan neem. Ook ik ben zoekende naar wat ik wil met mijn leven, dus ja, Nagata's ervaring was herkenbaar.

Dat de waarden en belangrijke mijlpalen in de Japanse cultuur meespelen is een ding dat zeker is, maar in de westerse maatschappij spelen deze zaken ook een belangrijke rol. Druk druk druk, goede baan, carrierre maken, geld verdienen.... zat mensen van rond de dertig die hiermee bezig zijn.