De zinderende hitte is weer voorbij, de vakanties ook zo'n beetje, dus voor je het weet is het alweer herfst:


(klik voor de leesbare, actuele versie)

Of anders de directe link: http://anichart.net/Fall-2018

Wat springt eruit?

• Thunderbolt Fantasy seizoen 2, hell yeah!
• Golden Kamuy seizoen 2, uiteraard.
• JoJo no Kimyou na Bouken: Ougon no Kaze. Want JoJo.
• Sora to Umi no Aida: cute girls go fish in space. Of zo...
• Zombieland Saga: ook al is nog alleen de titel bekend, zombies!
• Gaikotsu Shotenin Honda-san: een skelet dat in een boekwinkel werkt. Waarom ook niet.
• Okoshiyasu, Chitose-chan: een short over een pinguin in Kyoto. Als dat niet het toppunt van schattigheid gaat zijn....
• Karakuri Circus: geknok met houten poppen.
• Kaze ga Tsuyoku Fuiteiru. Over een marathon-estafette tussen Tokyo en Hakone. Ben vooral benieuwd hoe ze dat niet oersaai denken te gaan maken.
• Ingress: sci-fi nonsens?
• Goblin Slayer wekt vooral de indruk een Danmachi-kloon te zijn, maar wie weet.
• Hinomaru-Zumou: want een sumo-club op school hebben we nog niet gezien. Al klinkt dat bij voorbaat een stuk minder interessant dan een serieuze anime over het échte sumo-leven.

Uh, niet bepaald. Tis meer een kruising tussen Batman en Berserk, dat zich afspeelt in een Dungeons en Dragons setting (op een niet-isekai manier). Ik heb de huidige LNs al verslonden, dus dit is er eentje waarnaar ik uitkijk.

Voor de rest zal ik iets korter wezen (want telefoon) maar het is iig sequelfeest met Jojo, Thunderbolt Fantasy, Index, Golden Kamuy en wat ik voor de rest nog vergeten ben.

Verder nog die skelettenserie, ruimtevissen en sci-fi spul. En wie weet wat er verder nog opduikt, zoals gewoonlijk.

Goblin Slayer anime? Awww yeah.
Ik lees de manga al met de Berserk OST aan, hopelijk krijgt het soortgelijke muziek.

Meer Phoenix Wright, JoJo (Eh, vind Part 5 wat zwakker), Index III en *Monogatari.

Nieuwe series, hmm..
Op eerste gezicht niet veel interessants, ik wacht wel tot er een paar eps uit zijn.

Oké, dat klinkt dan in ieder geval bemoedigend. Was wellicht iets teveel afgegaan op het artwork en het feit dat het een LN-adaptatie is.

Waar ik overigens wel een beetje benieuwd naar ben: JoJo: Diamond is Unbreakable was prima op zichzelf zonder enige voorkennis te kijken, geldt dit voor alle series? Want ik ben ooit wel aan de manga begonnen, maar heel ver was ik daarmee ook nog niet gekomen. En dan mis ik uiteraard nog steeds een fors stuk van het grotere geheel.

Na wat referenties en karakter cameos van eerder delen na, kan je wel in elk deel gewoon beginnen. Is z'n eigen verhaal/main cast.
Part 5 speelt 2 jaar na Part 4 af, en de eerste aflevering zal de overgang wat duidelijker maken.

Golden Kamuy 2! En ik ga Attack on Titan S3 verder kijken.

Verder...springt er eigenlijk niks uit van wat ik zou willen kijken. Oh well, dan kan ik tenminste wat oudere titels inhalen.

En het begin is er:

Van RErideD - Tokigoe no Derrida had ik vorig weekend al de eerste aflevering gekeken, maar hoewel er reeds 3 volgende afleveringen beschikbaar zijn heb ik me daar nog altijd niet toe aan weten te zetten. Op zich doet RErideD niet eens zoveel mis, en de combinatie van op hol geslagen robots en tijdreizen kan best wat opleveren. Ik heb echter nog niet het idee naar Terminator the Anime te kijken, het voelt vooral allemaal heel erg generiek.

Double Decker! Doug and Kirill maakt dan een veel betere eerste én tweede indruk. Een buddy-cop serie over een speciale politie-eenheid genaamd Seven-O die zogenaamde Anthem-gebruikers moet bestrijden. Met in de hoofdrollen uiteraard een overenthousiaste rookie en een stoïcijnse oudgediende. Qua idee verdient dit wellicht ook niet de originaliteitsprijs, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de uitvoering. Kleurrijke personages in een fijn vormgegeven wereld, een enthousiaste voice-over die netjes bijspringt als Kirill liegt geen infodump nodig te hebben, en hé, ze rijden rond in de coolste DeLorean sinds BTTF. Het voelt een beetje als Bungo Stray Dogs meets Kekkai Sensen, er zij slechtere associaties denkbaar.

Je kan het zo gek niet verzinnen of er is op een Japanse school wel een club van. Zoals in Akanesasu Shoujo a.k.a. The Girl in Twilight een radioclub. Bestaande uit een stel meiden die met uiteenlopende overtuiging herhaaldelijk een vaag ritueel opvoeren om zo een poort naar een andere wereld te openen. En verrassing: op een dag lukt dat zowaar. Een andere wereld bestaande uit gele sneeuw (wijze levensles: eet nooit gele sneeuw!) en met schattige sneeuwkonijntjes. Die al snel toch niet zo schattig blijken. Gelukkig duikt dan plotseling een dubbelgangster van een van de meiden op, daar weer die korte metten maakt en ons vijftal weer terugstuurt naar hun eigen wereld. Om vervolgens flauw te vallen en zo noodgedwongen nog wat meer tijd met haar andere zelf door te moeten brengen. Wat uiteraard een mooie gelegenheid voor wat uitleg over al deze vage gebeurtenissen zou zijn, maar een dosis fanservice (of toch gewoon het in stand houden van het mysterie?) had blijkbaar een hogere prio...

Uchuu Senkan Tiramisu S2 sla ik over, zo geweldig was het eerste seizoen toch ook weer niet.

Akanesasu Shoujo vond ik zelf niet zo heel boeiend, om eerlijk te zijn. Het ruikt naar een mobile-game adaptatie, en een snelle kijk op Wikipedia leert ook...dat dat voorgevoel volkomen juist is. De personages zijn niet al te onaardig (en het alternatieve versie hebben rondlopen kan wat leuke momenten opleveren), maar het concept is redelijk afgezaagd, de gevechten hebben een redelijke choreografie maar het lijkt me sterk dat de tegenstanders veel interessanter zullen worden dan dit en ze zetten al hard in op 'schattige meisjes filler'. Dit seizoen heeft al tal van series en adaptaties waar ik naar vooruit kijk - ik kan al op voorbaat raden dat deze het toch niet zal halen. Tabee.

En gesproken over interessantere series: Thunderbolt Fantasy S2! Ik heb dit weekend nog de semi-OVA zitten kijken die al wat maandjes geleden uitkwam, en daaruit blijkt maar weer dat de poppenserie zo goed weet te vermaken als altijd. Niet alleen zijn de gevechten flitsend en heeft de poppen-look wel wat, maar de personages zijn ook gewoon goed en interessant geschreven (ook al kan ik nooit hun namen herinneren). Het vorige verhaal wist bovendien ook nog wat leuke twists te hebben die ik niet zag aankomen, dus als deze eenzelfde niveau heeft staat me een goede tijd te wachten als ik dit blijf kijken. Gegarandeerde plek op mijn kijklijst weer dus.

That Time I Got Reincarnated as a Slime aan de andere kant is weer een isekai-serie (natuurlijk), ditmaal vallende in de steeds vaker voorkomende niche van 'hoofdpersoon wordt herboren als ander wezen'. Geen spin of verkoopautomaat dit keer, maar een slime. En dus moet hij zich weer aanpassen aan zijn nieuwe leven, leert hij vaardigheden en zit hij te bakkeleien met een tsundere draak die ook verzegeld zit in het grottensysteem waar hij nu leeft. Het weet allemaal nog best amusant te zijn. Tegelijkertijd wijst de OP uit dat hij ook een menselijke vorm ontwikkelt en een harem verzamelt, wat de kracht van het concept een beetje weghaalt, evenals klachten van andere bronnen dat hij de zoveelste OP hoofdrolspeler wordt. Hmm. Ik zie het nog wel even aan.

Hey, dit klinkt zeker goed en kwam als eerste indruk zeker niet zo op mij over! Hopelijk blijft deze een aanrader. Zeker omdat ik dit seizoen niet zoveel anders heb dat mijn aandacht trekt.



Over RErideD heb ik tot nu toe redelijk wat negatievere dingen gehoord, voornamelijk omdat er een zeer goede cast aan werkt en het blijkbaar voor velen niet overeenkomt met de verwachtingen die ze hadden.

RErideD - Tokigoe no Derrida is niet zo slecht als het andere spul dat hier soms langskomt, en het heeft wat leuke ideeën in het tijdreis/robots nemen de wereld over plotje dat het heeft. Op personage-gebied aan de andere kant begon ik me al in de eerste aflevering aan de hoofdpersoon te irriteren, en de badguy is ook een totale cartoon villain. Neem daarbij dat ik hoor dat het in de volgende drie afleveringen die nu al uit zijn niet veel beter wordt (in feite, slechter) en ik geen zin om hier veel tijd in te investeren.

Xuan Yuan Sword Luminary is eenzelfde verhaal - op het gebied van semi-anime (dit is blijkbaar een samenwerking tussen een Thais en Japans bedrijf) is het niet zo slecht als de Chinese bagger die soms langskomt. Maar het fantasy-verhaaltje (dat een adaptatie is van een of andere videogame) staat nog steeds stijf van de cliché's, de CGI is belabberd en hoewel de personages niet helemaal hopeloos zijn, is er nog steeds weinig dat me ertoe brengt dit verder te kijken. Deze schrap ik dus ook wel.

Double Decker! Doug and Kirill is dan het betere werk. Dit spirituele (?) vervolg op Tiger & Bunny draait om een speciale politie-eenheid die achter speciale gevallen aangaat (criminelen die op speciale manieren superkrachten krijgen, zo ziet het eruit) en waar de rookie agent hoofdrolspeler natuurlijk inrolt. En net als in de eerdergenoemde serie is de wereld levendig, vol excentrieke figuren en kleurrijk. Mja, weet je, ik zie mezelf wel zo'n serie kijken dit seizoen.

Edit:

Sora to Umi no Aida

Ah, juist, de 'ruimevissers' anime wiens concept best interessant leek. Wel, laten we eens zien hoe ver ze het concept kunnen brengen! Hmm, erg neppe schattige meisjes, een wereld die amper wordt uitgewerkt, speciale krachten die opgeroepen moeten worden via mobieltjes en allerlei verschillende goden die uit een app komen...

Dit is een mobile game-adaptatie, is het niet?

En wat blijkt, ik had het weer bij het rechte eind. De personages (en hun stemmen, sjeezus) zijn bloedirritant, de gevechten tegen vissen lijken op een slap gevecht uit een videogame en letterlijk niets hieraan gaf me ook maar enige beweging om me nog verder te martelen met deze onzin. Fuck off.

En Kaze ga Tsuyoku Fuiteiru is weer de zoveelste 'bishonen gaan een sport beoefenen' serie ala Free en dergelijke, die dus ligt er ook gelijk uit.

Ik denk dat ik toch ook eens even iets kritischer ga zijn. Ik kom nu al tijd te kort en gedurende dit seizoen ga ik ook nog twee keer een weekje met vakantie, dus geen ruimte voor B-keus. En dus liggen RErideD en Akanesasu Shoujo er alsnog gewoon uit. En Xuan Yuan Sword Luminary (overigens Japans-Taiwanese coproductie, niet Thais) sla ik bij voorbaat over, matige reacties en snelle blik leert dat het er tamelijk beroerd uitziet. Dan kan ik m'n tijd beter besteden aan die andere Japans-Taiwanese coproductie over zwaardvechters....

Maar goed, wat dan wel? De opbrengst van gisteren:

Tensei shitara Slime Datta Ken a.k.a. That Time I Got Reincarnated as a Slime weet weliswaar nog niet geheel te overtuigen, maar laat wel wat leuke dingen zien. Het op afroep verkrijgen van vaardigheden wekt wat irritatie op en ook ik heb m'n bedenkingen of het nog net zo leuk blijft wanneer menselijke personages de overhand nemen. Maar daar staat genoeg positiefs tegenover om het nog wel een paar afleveringen aan te zien.

Jingai-san no Yome is vooral een groot vraagteken. Want dan heb je welgeteld drie hele minuten de tijd, en dan gebruik je de eerste helft om de volstrekt normale beslommeringen van random scholier nummer 7.262.635 in anime te tonen, en de tweede helft voor een veel te lange OP/ED. O ja, daartussenin krijgt onze scholier nog even te horen dat bepaald is met wie hij zal trouwen. Het wordt nog niet met zoveel woorden gezegd, maar het zal duidelijk zijn dat het dat grote harige monster dat ergens tussen schattig en creepy inhangt betreft. Kortom, er valt nog totaal niks over te zeggen, maar ik wil het best nogmaals 3 minuten gunnen.

En tot slot laat Kaze ga Tsuyoku Fuiteiru a.k.a. Run with the Wind me met gemengde gevoelens achter. Het draait om een dorm met aan het eind van de aflevering precies 10 bewoners, wat niet geheel toevallig exact genoeg is om als team mee te doen aan de Hakone Ekiden, een tweedaagse hardloopwedstrijd tussen Tokyo en Hakone. Naast de twee redelijk normale hoofdpersonen die vast nog wel wat geheimen kennen (en waarvan er een iets te begerig naar de ander lijkt te kijken?) is er een heel gezelschap aan eigenaardige figuren die vooralsnog weinig trek lijken te hebben in deze uitdaging. Ik ben ergens wel benieuwd waar dit heen gaat, maar het betreft een reeks van 23 afleveringen terwijl ik me al afvroeg hoe dit over een enkele reeks interessant zou moeten blijven.

EDIT: en vandaag weer verder:

Dat geloofwaardigheid niet bij elke anime bovenaan de prioriteitenlijst staat, prima. Maar ik denk niet dat ik het ooit zo absurd heb gezien als in Sora to Umi no Aida a.k.a. Between the Sky and the Sea. In een alternatieve versie van onze hedendaagse wereld is alle vis uit de zee verdwenen. Maar Japan kan niet zonder z'n sushi en sashimi, dus wat doe je dan? Je bouwt grote vistanks in de ruimte, want daar gedijen vissen blijkbaar nog wel. Het vissen daar is blijkbaar een echt mannenwereldje, maar in het kader van emancipatie moeten toch ook vrouwen het recht krijgen om te gaan ruimtevissen. En om de weerstand van de mannen te breken zijn zes schattige schoolmeisjes uiteraard de meest logische keuze. Zo vanzelfsprekend zelfs dat je er eentje zonder ook maar enige vorm van informatie laat staan training met een raket de ruimte in schiet om in een sexy ruimtepak en geholpen door een godheid-uit-een-app met een klein onderzeeërtje op agressieve tonijnen van walvisformaat laat jagen. O ja, het ruimteklimaat doet blijkbaar ook wonderen voor de groei van een krab. Het is allemaal zo belachelijk en vergezocht dat ik ergens toch wel nieuwsgierig ben hoeveel idioter het nog kan worden. Nieuwsgierig om de verkeerde redenen dus. Het wekt haast de indruk dat The Asylum de overstap naar anime heeft gemaakt: Mega Tuna vs. Giant Crab....in Space.

En nog een detail wat me opviel: deze serie zal geheid ook bedoeld zijn ter promotie van Onomichi, niet voor niets komen een hoop toeristische trekpleisters van het stadje nadrukkelijk voorbij. Maar in een shot van het station is opmerkelijk genoeg het normaal gesproken toch zeer prominent aanwezige kasteel in de achtergrond achterwege gelaten:



Dan ben ik toch heel benieuwd: waarom? Zou het stiekem ook een raket zijn geweest die de ruimte in is geschoten? In deze serie zou dat me niet eens verbazen....

Oh, juist. Teveel series uit Tai-landen, zullen we maar zeggen.

Jingai-san no Yome geeft mij ook niet zoveel om mee te werken. Het voelt alsof de OP alleen al driekwart van de serie opneemt, en de rest weet enkel op zeer schamele wijze het hoofdplot uiteen te zetten. Niet bepaald een short die diens tijd optimaal benut. Gezien de geringe lengte geef ik het misschien nog een tweede kans...maar het kan net zo goed zo zijn dat ik totaal zal vergeten dat deze serie überhaupt bestaat en hem daarna maar negeer.

Edit:

Zombieland Saga begint als je gemiddelde idol-serie. Een meisje (dat zichzelf al als klunzig beschrijft) is van plan om een idol te worden, en vol positiviteit rent ze de deur uit, haar glansrijke carriere tegemoet, teehee!

En dan wordt ze helemaal aan spetters gereden door een passerende vrachtwagen. Game over.

Tot ze weer ontwaakt in een vreemd huis vol zombies. Maar het is niet tot ze ontsnapt en wordt afgeknald door een agent dat ze realiseert dat ze zelf niet veel anders is - een maffe necromancer heeft het in zijn debiele hoofd gehaald om de lokale regio te gaan redden met zijn eigen idolgroep, en waarom neem je dan niet gewoon de beste idols die er door de historie waren en wek je die tot leven? Geniaal! Dat ze constant hersenloos rondschuifelen en het publiek aanvallen, eh. Ze kunnen namelijk wel goed headbangen op death metal!

Wat een idiote serie is dit zeg, allemachtig. Het hele concept is zo stupide is wat, en de serie omarmt dat volledig. Het weet daardoor de ene geslaagde grap na de ander af te vuren, en de uitvoering (en ook de animatie en het stemmenwerk) zover is echt puik. Nu ben ik zeker benieuwd naar de rest, want hier wil ik meer van zien.

De filmwereld had al Shaun of the Dead. Een romantische komedie. Met zombies. Briljante film! Zou Zombieland Saga het ultieme anime-equivalent daarvan blijken? Een idol-serie. Met zombies. Het werkt vooralsnog in ieder geval héél veel beter dan verbouwde yakuza als idols. En hé, Babymetal kan ook wel inpakken

Ik ben alleen ergens wel benieuwd of de gebruikte namen nog daadwerkelijk naar vroegere idols verwijzen. Ik kon het niet nalaten ze even te googlen, maar kom bij sommige namen dan toch eerder actrices van "natuurfilms" tegen. Romero daarentegen is uiteraard a dead givaway (pun intended).

EDIT:

En het is toch wat. Heb je net een zombieserie gezien, slaagt de volgende serie die je kijkt erin een protagonist te presenteren die nog levenlozer overkomt. Nee, Seishun Buta Yarou wa Bunny Girl Senpai no Yume wo Minai a.k.a. Rascal Does Not Dream of Bunny Girl Senpai lijkt met Sakuta een wandelend slaapmiddel in huis te hebben. Hij lijkt echter de enige voor wie voormalig kindactrice Mai niet onzichtbaar is. Gevolg van het zogenaamde Adolescence Syndrome, en wat serieuzere aandoening dan de reguliere puberteit. En wat doe je als verder niemand je kan zien? Je bezoekt gekleed in een bunny-pakje een bibliotheek bijvoorbeeld.

Ik ben nog een beetje in dubio over deze serie, er zitten toch wel wat intrigerende aspecten in, en anders dan de titel wellicht doet vermoeden is het zeker geen fanservice-vehikel. Maar het hangt wel gevaarlijk dicht tegen het saaie aan.