Dat kan ook, maar dan loop je het risico dat de personages onderontwikkeld blijven en het moeilijk is om je echt te investeren in het conflict. Zie Magical Girls Raising Project.

Shokugeki no Soma: San No Sara
Blijkbaar had ik wat OVA's moeten kijken voordat ik hiermee begon, want er worden gelijk wel een zooi personages je weg op gegooid.

Toch, dit wordt sowieso mijn vervanger van Isekai Shokudou dit seizoen - een foodgasm-serie voor tijdens de lunch. De eerste aflevering is weliswaar meer het opzetten van een nieuw conflict dan iets interessanters, maar ik heb toch wel weer zin in de serie. De vorige seizoenen waren namelijk ook erg vermakelijk toen ze een beetje op gang kwamen, en ik ben benieuwd naar wat voor weirde combinaties van eten de hoofdpersonages nu weer zullen voorschotelen. Bon Appetit!

Just Because!

Saaaaaaaaai. Net als Konbini Kareshi vorig seizoen is het een langzame slice-of-life over middelbare scholieren die niets bijzonder interessants uithalen. De grote hook waarmee de serie het moet doen is dat de hoofdpersoon waarschijnlijk achter een of ander meisje aangaat. Woopdidoo.

Ousama Game!

Een horror-achtig iets in de trant van Another en Mayoiga (al ging in de laatste niemand dood, zo lame). Ditmaal door een klas die instructies krijgt via een telefoon voor een King's Game - en wie de instructies niet opvolgt gaat pardoes dood. Leuk.

Jammer alleen dat letterlijk elk personage compleet stupide is zelfs voor de standaarden van dit genre. Hun acties en hun omstandigheden lijken elkaar niet logisch op te volgen, en ons hoofdpersonage weet al helemaal niet te overtuigen als raaskallende debiel.

Weet je, ik geef er eigenlijk geen moer om of ze dit overleven. Dag.

En Ame-con!! was een halfgare short over een zooi bishonen op Hawaii die een hond adopteren. Leuk is anders.

Oef, al de vierde serie van Ame-iro Cocao. Op de een of andere manier heb ik het einde van de eerste reeks nog gehaald, vooral omdat de afleveringen zonder OP en ED nauwelijks anderhalve minuut duurden. En toch voelde dat toen achteraf al als pure tijdsverspilling. Ik had het nu aan de titel niet direct herkend, anders had ik het bij voorbaat overgeslagen. Nu heb ik er toch zeker een halve minuut van volgehouden....

Je vraagt je toch af hoe dit soort series blijkbaar steeds weer budget krijgen (en laten we wel zijn: het ziet er niet uit als een goedkope productie), terwijl veel andere, enthousiaster ontvangen shorts nooit een vervolg krijgen.

Edit: Ousama Game is inderdaad een gevalletje van een aardig idee met een zeer beroerde uitwerking. Ik heb uit nieuwsgierigheid nog met moeite het einde gehaald, maar dit is m'n tijd echt niet waard. En bij Just Because ben ik na 10 minuten verveling maar in grote stappen er doorheen gegaan om te zien of er nog iets ging gebeuren. Niet dus.

@Dvalinn25

De 2 Shokugeki OVAs bevat een Hotspring episode en een langere versie van die "picnic" met de Elite Ten.
Maja, het introduceert een paar van hun wel ietsje beter.

--

Weer is blind erin voor nieuwe series..

UQ Holder - tja, ik lees de manga al.
Het hele Mahora stuk komt pas in een veel later hoofdstuk tevoorschijn. Of dat was de tweede keer en mijn geheugen is weer is prut.
Vind nog steeds dat Kirie er beter uit ziet met bruin of oranje haar dan dat anime blond, ook al heeft ze het ook op de color pages..
Die momenten van fancoloring -> official.

Ousama Game the Animation (Japan, stop met "the Animation" erachter te plakken! Laat mij alleen maar denken dat het hentai is, of verdoemt tot een slechte adaptatie), wat kennelijk een adaptatie op het VERVOLG van de eerste manga serie is. Vreemd.
Misschien verkocht die manga beter.
Wel zoals gewoonlijk weer een Full Retard klas die dan 1 voor 1 wordt afgemaakt zoals in Another.

[s]Zo ff Urahara checken. Promo pic lijkt Kyousogiga-achtig.[/s]
Lijkt en voelt.. soort-van erop, maar was erg "wtf am I watching" tijdens deze eerste aflevering.
Het begin was ook erg langzaam, maar zodra de invasie om aardse cultuur te stelen begint..
Trio meisjes die kalm als wat tijdens een alien invasie superkrachten krijgen om terug te vechten.

Oh hey, Yuuki Yuuna prequel.. *plan to watch*

En dan wel geen anime, zit mij ook te vermaken met de Ducktales reboot x)

Tot nu toe ben ik niet erg te spreken over dit seizoen. Juuni Taisen, King's Game en Black Clover varieerden van matig tot slecht. Gelukkig zijn er genoeg bekende series om op terug te vallen.

De reboot van Kino's Journey komt zeker op mijn lijstje. Het is heel simpel, in elke aflevering bezoekt Kino met haar pratende motor (denk er niet over na) een nieuw land en leert de aparte cultuur kennen. In de eerste aflevering is dat een land waar het doden van mensen niet bij wet verboden is. Dat zorgt wel voor een verrassende afloop.
Minder leuk is dat dit seizoen waarschijnlijk gedeeltelijk dezelfde verhalen als de serie uit 2003 zal bevatten. Aan de andere kant zullen niet veel nieuwe fans de eerste serie hebben gezien.

De originele serie staat weliswaar al tijden op m'n kijklijst maar het is er mede door de focus op actuele series nooit van gekomen. Desondanks viel Kino no Tabi ook zonder die voorkennis (of moet ik dit zien als een pure reboot?) prima te genieten. Oké, het duurde even voor ik door had met wie Kino de hele tijd aan het babbelen was (maar kunnen andere mensen Hermes ook horen of is dat een puur eenzijdige communicatie waarvan wij als kijker getuige zijn?), maar veel meer achtergrond heeft deze eerste aflevering niet nodig. Het is al wel snel duidelijk welke kant het op zal gaan, maar heel toepasselijk: de reis zelf is belangrijker dan de bestemming. Dit is wel een serie waar ik van kan gaan genieten.

O ja, ook nog even de short over Pikotaro geprobeerd, maar elk woord wat ik daaraan besteed is er één teveel.

De personages lijken inderdaad altijd met Kino in gesprek te zijn, maar soms mengt Hermes zich ook in het gesprek en reageren de personages op hem alsof hij een mens is. Voorbeeld: wanneer Kino vraagt naar het geweer in een kraampje, vraagt Hermes wanneer de verkoper die zou gebruiken. De verkoper geeft antwoord op zijn vraag.

Nu je het zegt, inderdaad. Interessant...

OT: met Dies Irae hebben we ook dit seizoen weer een serie in een alternatief Nazi-Duitsland met een bovennatuurlijk sausje. Een serie die in deze episode 00 probeert heel erg interessant over te komen. En daar compleet in faalt. Daarnaast, zitten we nu met de architect van de holocaust als hoofdpersonage (in ieder geval in naam) opgescheept? Dubieus. Ik zie in ieder geval bar weinig reden me nog aan de werkelijke eerste aflevering te gaan wagen.

Als tussendoortje nog even Taishou Chicchai-san, een short waar ik ondanks z'n korte duur eigenlijk niks zinnigs over kan zeggen. Nou ja, de ED leek wel even de ware aard van de serie te tonen. Hoe dan ook, niet boeiend.

We hadden al Kino's reis per motor, we hadden al een serie die zich rond WO2 afspeelde, hoe dan logischer de avond af te sluiten met een serie die draait om twee meisjes die per Kettenrad door een uitgestorven, door oorlog verwoeste wereld reizen? Shoujo Shuumatsu Ryokou a.k.a. Girls' Last Tour weet in ieder geval te intrigeren met z'n opmerkelijke setting. De stijl is wel een tikje dubieus, met fraaie realistische omgevingen waar de chibi-achtige meisjes tamelijk extreem mee contrasteren. Ik heb nog geen idee wat ik hier voor een heel seizoen van moet gaan verwachten, maar het begin is in ieder geval prima.

Misschien heeft een ontzettend fanatieke groep fujoshis zich aan de serie gebonden ofzo. Dat is de enige reden die ik zou kunnen bedenken. Ik had overigens zelf niet eens door dat het een sequel was, hah.

Wat betreft de nieuwe series...

Kino's Journey (2017) is er eentje die sowieso al op mijn kijklijst zou belanden, natuurlijk. Het eerste seizoen dat ik jaren geleden zag was een fascinerende serie, en ik had na zoveel jaar ook nooit een sequel verwacht, maar, wel, hier is ie. De stijl is veranderd, maar veel van de rest van de serie voelt nog hetzelfde. En het concept van de reizende Kino die telkens voor drie dagen landen bezoekt en bestudeert blijft interessant. Bovendien is het al zo lang geleden sinds ik de eerste serie heb gezien (ik bedoel, shit, toen zat ik nog op de middelbare school) dat ik herhalende verhalen waarschijnlijk toch niet volledig zal herinneren (hoogstens herkennen) en een nieuwe spin eraan geven kan ook leuk zijn.

Girls' Last Tour is er eveneens eentje die ik zal gaan volgen. Ik volg de manga namelijk, en hoewel er weinig gebeurt in de serie (het is soort survival slice-of-life in een post-post-apocalyptische omgeving) blijven de reizen van de twee meiden toch boeiend. Of ze nu de ruïnes van een oud slagveld vinden, andere eenzame reizigers tegenkomen of wat oude rotzooi ombouwen tot een schuilplek voor nu zeldzame regen, alles bouwt de wereld weer een stukje verder uit. Ik heb sowieso al een voorliefde voor het genre, dus deze ga ik niet missen.

Pikotaro sla ik bij voorbaat maar over overigens. De short Taishou Chicchai-san is ook drie keer niks.

Edit: Dies Irae was zo'n slappe serie. Ik krijg de indruk dat het heel graag een serie als Hellsing wil zijn, maar het mist compleet de flair, personages, interne logica en pacing om dat ook echt te doen. Het enige wat de 'eerste' aflevering doet is ons een badguy presenteren die niet echt boeiend weet te zijn en zijn groepje debiele hulpjes, gevolgd door zijn reis naar het kwaad of whatever- heel duidelijk is het niet, want de consistentie van de aflevering heeft wel wat weg van los zand. Ik had er in ieder geval halverwege al genoeg van, en de rest van de aflevering daadwerkelijk afkijken veranderde daar niets aan.

Goh, steampunk-London, dat hebben we al lang niet meer gezien! Geen schattige spionnen echter in Code Realize - Sousei no Himegimi , maar een dievenbende bestaande uit mooie jongens onder aanvoering van Arsene Lupin. En als doelwit de dochter van een briljant industrieel, die niet alleen een wandelende brok zoutzuur is, maar ook het geheim voor oneindige energie met zich meedraagt. Hoewel ik duidelijk niet tot de beoogde doelgroep van de serie behoor was dit helemaal zo beroerd nog niet. Maar echt interessant? Nee, dat ook weer niet.

En Cute Girls blijven uiteraard Cute Things doen. Alhoewel: in het geval van Two Car zijn de meisjes in kwestie eigenlijk niet eens zozeer schattig, en hetgeen ze doen schurkt zelfs eerder tegen stoer aan: zijspanracen. En dat dan op het eilandje Miyakejima, wat even afgezien van een actieve vulkaan die regelmatig giftige gassen verspreid enkele opvallende gelijkenissen vertoond met het Britse Isle of Man. Namelijk een jaarlijkse TT en de rest van het jaar geen snelheidslimiet (wat een paradijs, ik had vandaag weer een envelop van CJIB in de brievenbus liggen voor 5 hele kilometers te hard op een snelweg....). En uiteraard moeten onze protagonisten dan nu nog in een demonstratierace de lokale eer hoog houden. Het is verder een echte introductieaflevering, heel spectaculair is het allemaal nog zeker niet. En wat is dat toch met die coach zonder hoofd? Het onderwerp spreekt me echter wel aan, dus ik wil het nog wel een kansje gunnen.

Code Realize - Sousei no Himegimi was inderdaad niet zo barslecht als de meeste otome-game adaptaties - de setting zat nog redelijk leuk in elkaar, de personages zijn nog best aardig en het plot is meer dan een vehikel voor manservice. Tegelijkertijd, ik ben hier ook niet echt de doelgroep voor, en bovendien heb ik geen enkel vertrouwen dat deze adaptatie ook deze kwaliteit houdt - er zijn tig andere otome-adaptaties die redelijk begonnen maar al snel compleet in elkaar klapten. Geen zin om hier mijn tijd aan te besteden dus.

Yuuki Yuna is a Hero: the Washio Sumi Chapter is er wel een die direct op de kijklijst belandt. Het eerste seizoen was namelijk een van de beste duistere magical-girl series die in navolging van Madoka kwamen de laatste paar jaar, en deze prequel richt zich op het verleden van een van de originele hoofdrolspelers (en na deze eerste helft komt er een echt vervolg). De wereld is nog zo kleurrijk als altijd, de monsters zijn nog even fantasievol en de nieuwe hoofdpersonages zijn best leuk. Al zal ik maar niet te gehecht aan ze raken...

En Dynamic Chord is weer zo'n mannelijke idol-serie die ik onmiddellijk skip.

Nou, we zullen maar zo denken: hoeveel slechte anime we dit weekend ook zullen zien, het zal altijd nog beter zijn dan Oranje

Terug on-topic:

Ik moet heel eerlijk bekennen: de eerste aflevering van Mahoutsukai no Yome a.k.a. The Ancient Magus' Bride stelde me toch licht teleur. Niet omdat er iets mis mee was, even afgezien van de wat onhandig ogende SD-momentjes is dit een prima start van de serie. Waarom dan toch die teleurstelling? Omdat ik na een eerdere screening van de eerste paar afleveringen wel extreem lovende reacties had gelezen, de anime zou nou veel sterker zijn dan de toch al geweldige manga. En dat zag ik toch niet echt. Dit was naar mijn idee letterlijk en figuurlijk een "by the book" adaptatie, niet meer en niet minder.

Zelfs een seizoen vol Magical Warfares zou beter zijn dan Oranje, dus dat zijn niet bepaald hoge eisen.

Blend S

Deze CGDCT-serie was nog verrassend leuk, om eerlijk te zijn. Het draait om een meisje dat tevergeefs werk zoekt, maar altijd wordt afgewezen omdat ze een kwaadaardige blik in haar ogen krijgt als ze probeert te lachen. Tot ze toevallig gekken bekken gaat trekken voor een café-raam, want in haar blik ziet de excentrieke manager wat. Wat precies? Het café is een thema-café dat gebaseerd is rondom verschillende archetypen voor de serveersters. Eentje dient als tsundere, de ander als schattig klein zusje, e.d., en zij lijkt perfect te zijn als de sadist, een hufterige serveerster die doet alsof ze de schurft aan de klant heeft. Een rol die al snel op haar lijf geschreven lijkt te zijn.

En dat weet best wat leuke momenten op te leveren. Of het nu de manier waarop zij en de andere serveersters hun rollen uitvoeren is, het contrast met hun ware persoonlijkheden (vooral het 'schattige' zusje is hilarisch) of de algemene perikelen waarin ze verzeild raken, ik verveelde me niet. Als simpele komedie zie ik mijzelf deze serie wel meepakken dit seizoen, dus laten we zien of het me na drie episodes compleet weet te overtuigen.

Kekkai Sensen & Beyond

Wat is er met die titel van deze serie? In ieder geval, het is een sequel op een van de betere series van twee jaar terug, opnieuw een blijver in mijn kijklijstje. De eerste episode zit gelijk alweer vol met de chaos die de stad typeert, en het weet nog net zo goed te vermaken. Een groter plot is echter nog niet te bekennen, maar dat zal (hopelijk) in de volgende episodes wel voorbij komen. Hier valt weinig aan toe te voegen eigenlijk, must-watch.

Kekkai Sensen & Beyond laat er inderdaad geen gras over groeien. Alleen al de even hilarische als brute openingsscene zou bij elke andere serie voldoende materiaal zijn voor een gehele aflevering, maar niet bij Blood Blockade Battlefront. Want hé, er moet ook nog tijd worden ingeruimt voor de Screaming Reverse Executioners Mutual Aid Society, wellicht de beste naam ooit voor een organisatie die misschien 5 seconden in beeld is. En daarna volgt nog heel veel meer idioterie. Heerlijk.

Two Car is niet echt mijn ding. Het zit niet slecht in elkaar, daar niet van. Enthousiasten voor de sport zie ik nog wel enthousiast worden van deze CGDCT-serie, en in dat opzicht valt het in een lange rijtje van soortgelijke series, gericht op één hobby of sport. Maar het onderwerp trekt mij persoonlijk niet, en de personages en humor zijn niet goed genoeg om me ook zonder die interesse aan het kijken te houden. Ik heb sowieso al betere CGDCT-series gezien dit seizoen, dus deze krijgt geen tweede kans.

Land of the Lustrous (Houseki no Kuni) is ook geen blijver. Het concept daar is nog best aardig (een land vol vreemde kristalmensen, die in stukken kunnen breken maar dat gewoon kunnen overleven, die vechten tegen wezens die hen verzamelen) en het is een serie waar de CG-anime nog best gepast is. Het is de executie waarmee het mij verliest - het verhaaltje is namelijk niets speciaals (niet veel anders dan je gemiddelde shonen) en het hoofdpersonage werkt nogal op de zenuwen. Het geeft ook geen indicatie dat de serie nog veel zal verbeteren vanaf dit punt, dus dat is een dikke doei.

The Ancient Magus' Bride

Deze serie draait om Chise, die verguisd wordt door haar omgeving door haar vreemde krachten en uiteindelijk maar verkocht wordt op een veiling omdat niemand haar wil hebben. Op die veiling komt echter een kluizenaar opdagen die haar vreemde krachten juist interessant vindt, en hij is degene die haar met een groot bod koopt. Elias, zoals hij heet, is namelijk een magiër, en hij wil van haar zijn leerlinge maken. Zo stapt ze een nieuw leven in, het eerste thuis dat ze ooit gehad heeft.

Dit is een serie waar best wat hype achter zat, want de manga is behoorlijk populair. Na het zien van deze eerste aflevering kan ik ook wel zien waarom. Het smaakt namelijk naar meer, want de wereld die wordt opgezet is interessant, de personages zijn apart (Elias heeft een geitenschedel als hoofd, dus ik bedoel maar) en alles voelt heerlijk fantasievol. Klaarblijkelijk gaat de serie ook over de relatie tussen de twee en de manier waarop ze van elkaar leren, dus dat biedt veel hoop voor een goed karaktergedreven fantasy-verhaal. Ja, deze krijgt zeker een kans van mij.

En bovenal doet de serie tamelijk on-Japans aan, en niet alleen door de setting. Wat dat betreft zou ik me hier nog wel een geslaagde westerse live-action adaptatie van kunnen voorstellen....

OT:

Blend S was wel komisch, maar ik ben nog niet helemaal overtuigd. Het voelt ook als iets wat ik al tig keer gezien heb. Gezien het toch al overvolle weekendprogramma voorzie ik toch problemen...

Hozuki no Reitetsu 2nd Season a.k.a. Hozuki's Coolheadedness 2 weet dan beter te overtuigen. Vooropgesteld: ik heb het eerste seizoen niet gezien, maar op ANN werd gezegd dat dat geen belemmering hoeft te zijn. En inderdaad, als ik niet beter zou weten zou ik kunnen denken dat dit het echte begin zou zijn. Per slot van rekening draait deze aflevering voornamelijk over de achtergrond van titelpersonage Hozuki en hoe de omgeving waarin hij leeft in z;n huidige vorm tot stand is gekomen. En voor de volledigheid: die omgeving is de Japanse hel, alwaar hij zo'n beetje de 2e machtigste persoon is. En gelukkig koestert hij geen enkele wrok tegen de dorpelingen die hem toen hij nog mens was geofferd hebben. Kortom, een comedyserie diep geworteld in Japanse mythologie, dat is wel iets wat mij aanspreekt. En ook al zullen er best een aantal grappen langs me heen gaan, er blijven er genoeg over om flink te lachen.

Animegataris leek lange tijd op een enkele reis naar de vergetelheid. Per slot van rekening hebben we nu al zoveel series over schoolclubs voorbij zien komen. Oké, het gaat dan wel om een animeclub in oprichting, maar ook dat was gezien de rest maar een magere basis. En dan zijn de personages ook tamelijk dertien in een dozijn, met als enige originele draai dat een van de meisjes in kwestie een rijkeluisdochter is die maar in haar vingers hoeft te knippen om een butler en desnoods een hele schoonmaakploeg op te laten draven. Het is allemaal niet slecht, maar we hebben het allemaal al tig keer gezien. Pas helemaal aan het eind volgt (na eerder al een stille introductie) een momentje wat mijn interesse wekt: die pratende kat. Die nota bene na de ED nog oproept de serie niet te laten vallen. Nou vooruit, wellicht gun ik het toch nog een aflevering.
(en dan alsnog droppen....)