Ik merk bij veel vrouwelijke leeftijdgenoten dat ze de voorkeur geven aan de Disney Renaissance-films en de oude prinsessenfilms. Assepoester, Belle en het Beest, De Kleine Zeemeermin - je kent ze wel. Laat dat nu net de films zijn waar ik heel weinig mee heb. Ik heb de meeste wel gezien toen ik klein was, maar bijvoorbeeld slechts een enkele keer op een bootleg videoband. Ik heb geen mooie herinneringen aan bioscoopbezoekjes en dat soort dingen.

De films die ik een warm hart toedraag, zijn vooral animatiefilms uit de jaren 70 en 80. Die waren namelijk vaak goedkoop te huren in de videotheek. Disneyfilms waren een stuk duurder, dus in plaats daarvan werd er veel Het geheim van NIMH en Ook honden gaan naar de hemel gekeken. Platvoet werd plat gedraaid. En de Laatste Eenhoorn, natuurlijk. Die was én regelmatig op televisie én goedkoop om te huren.

Mijn favoriete Disneyfilm in die tijd was Taran en de Toverketel, zacht gezegd een a-typische Disneyanimatiefilm. Ik ben benieuwd wat ik er nu van zou vinden, want The Black Cauldron is een beetje het zwarte schaap volgens Disneyfans. Vanmiddag stond ik in een winkel met goede dvd-aanbiedingen, waaronder veel Disneyfilms, en daar stond hij niet tussen.

Nu vroeg ik me af, was het tekenfilmkijkende deel van mijn jeugd nu abnormaal, of zijn er meer mensen die geen brave Disney-kindjes waren?

Mijn jeugd was ook best veel Disney. Van de films (Aladdin, Oliver & Co., The Lion King, etc.) tot aan de korte tekenfilmpjes. De minder voor de hand liggende favorieten uit m'n jeugd zijn waarschijnlijk Laputa (wat nog steeds m'n favoriete film is), Doraemon - Nobita's Parallele Reis naar het Westen (Ik vond Reis naar het Westen nooit zo interessant als kind om live-action mensen gekleed als apen eng zijn, maar ik ben het echt leuk gaan vinden dankzij deze film) en Dragon Ball denk ik (en de laatste vooral omdat het toen hier nog helemaal niet bekend was).

Ik was wel zo'n typisch Disney-kind. Mijn favoriete film toen was (en is nog steeds) The Lion King, al hebben Belle en het Beest, de Klokkenluider van de Notre Dame en Lady & de Vagebond ook een warm plekje in mijn hart.

Verder keek ik vroeger juist veel tekenfilmseries, of juist al live-action films voor kinderen.

Als je begrijpt wat ik bedoel . (Zwelgje!)

Als kind heb ik niet veel animatiefilms gekeken. Mijn ouders gingen vrijwel nooit naar de bioscoop en we kregen pas toen ik 14 was een videorecorder in huis, dus heb ik me destijds vooral vermaakt met de cartoons die op TV kwamen. De enige animatiefilms waarvan ik me kan herinneren dat ik ze wel als kind gezien heb zijn The Great Mouse Detective (met mijn oudere broers in de bioscoop gezien), The Land Before Time (Idem), The Rescuers (op VHS bij het verjaardagsfeest van een klasgenoot), The Jungle Book (op TV) en Watership Down (op TV). Ik heb als volwassene nog wel Pinocchio en Dumbo op TV gezien (Disney), evenals Toy Story en A Bug's Life (Pixar). Verder geen westerse animatie speelfilms gezien, i think.

Ook bij anime kijken neig ik vooral naar TV producties en kijk ik slechts af en toe een movie (al 15 jaar anime fan en pas in het afgelopen jaar Akira, Kiki's Delivery Service en Grave of the Fireflies gezien ).

Ik dacht altijd dat het wel meeviel met de Disney's, maar als ik zo even de lijst met Disney Classics bekijk dan heb ik stiekem toch best veel gezien. Bambi, Sneeuwwitje en Taran en de Toverketel in de bioscoop, en nog een hele reeks andere op tv of video. Maar juist bij Disney's grote opleving in de jaren '90 stopte het, en behoor ik tot het selecte gezelschap dat The Lion King nooit gezien heeft [size=85](niet de film tenminste, wel als teleurstellende musical in Las Vegas).

En non-Disney? Dan schieten me vooral Als je begrijpt wat ik bedoel? en de diverse Asterix-films te binnen. Maar al snel verschoof mijn aandacht toch naar live action films. En van anime had ik toen nog überhaupt geen besef...

De échte liefde voor films met daarbij al snel een bijzondere interesse in Aziatische films inclusief animatie kwam echter pas jaren later...

Ice Age, De Rocket Power films, De Danny Phantom films, Shrek, de Pokémon films.

Kindertijd of jeugd is wat lastig te definiëren maar even uitgaande van een leeftijd tussen de 8 en 16 jaar zijn er qua Disney releases niet echt iets geweldigs uitgekomen in mijn 'jeugd'.
Kan me alleen klokkenluider van notrdedam herinneren waar ik met een kinderfeestje van iemand mee naar toe was. (en die liet geen overweldigende indruk achter).
De rest van de films die toen uitkwamen heb ik vaak pas jaren later gezien en waar eigenlijk alleen Mulan het aanraden waard is.

Qua bioscoop dus geen Disney-kindje, maar vaak komen de beste herinneringen uit wat er op videoband in huis werd gehaald.
Als ik zo een lijst van animatiefilms bekijk kom ik wel wat bekends tegen waar ik goede herinneringen aan heb beleefd:
Ook honden gaan naar de hemel
Platvoet en zijn vriendjes
Space Jam
Ferngully
De (voor mij) oudere disney klassiekers als Peter pan, Lion king, Alladin etc heb ik vooral bij vrienden/familie gezien, hadden eigenlijk alleen de kleine zeemeermin in huis qua film.

Nou zijn mijn ouders niet echt 'film' mensen dus of ze in die tijd wisten wat goede/slechte films zijn (nee dus)...
Ook hier zijn de keuzes denk ik gebaseerd op financiële redenen, zal iedergeval verklaren waarom we een hoop vage onzin tekenfilm videobanden (budgetbak) hadden en niet zo veel Disney.

De animatie serie die mijn jeugd echt vormgaven waren toch echt Tom en Jerry. Voor het eerst gezien op cartoon network toen het nog analoog door de kabel exploitant werd doorgegeven. (Later was dit overgesprongen naar animal planet).

En toen nickelodeon op de buis kwam was Danny Phantom toch echt mijn idool. Had ook nog een paar computerspelletjes ervan gespeeld. Ik had toen net mijn internet verbinding.

Toen dat wegvaagde had ik via de nintendo ds American Dragon ontdekt van disney toen ik een spelletje van die serie op mijn zusjes R4 kaartje moest zetten. (Yes i know. Please dont kill me). En dat was ergens in 2008. En ik weet nog toen disney channel op de kabel kwam en er een sneak peak van American Dragon op Disney XD kwam. Zat voor de buis gekluisterd.

En nu kijk ik niet echt televisie meer dus dat was mijn cartoon avontuurtje ^^

op gegroeid op een binnevaartschip dus had geen tv overdag en kon niet buiten spelen.. ik heb denk ik alle video banden versleten die er waren zo tussen 1987 en 1998;; van de films die me echt een beetje zijn bij gebleven waren het disney's robin hood, rover dangerfield, de reddertjes, leeuwenkoning, waterschapsheuvel en zo nog wat films.. voornamelijk films met dieren;; mijn zusje was meer van de prinsessen films en daar kon ik ook wel naar kijken maar vond het verschikkelijk saai

Mijn jeugd was Disney en Don Bluth. Nu kan ik door de grote hoeveelheid Disney niet veel van Fievel of Secret of Nim terug bedenken.. maar de cult-klassiekers van Disney zoals jij zegt, The Black Couldron die hoort wel in mn favoriete rijtje. Net als Merlijn de Tovenaar.

Rover Dangerfield ben ik ook mee opgegroeid, net als Ferngully, best veel diverse animatie films eigenlijk. True, Little Mermaid is mooi, maar zelf ben ik wel meer fan van Mulan, en zo, de net iets latere films nog. :>

ferngully heb ik ook veel gekeken;;

minst gekeken film was scruffy, want zodra me zusje de voorkant van de doos zag barsten ze in tranen uit;;

Vroeger keek ik ook veel cartoonseries film,
waaronder van Pokémon en Rocket Power.

Bij ons thuis waren Robin Hood en de Leeuwenkoning vaste kost (lees: de videobanden zijn grijsgedraaid), bij opa en oma keek ik altijd Scooby Doo terwijl mijn opa in real-time alles vertaalde, maar wat televisie series die ik met het meeste plezier keek betreft denk ik dat ik ongeveer iedere anime die tussen 2000 en 2005 op Fox Kids/Jetix zijn geweest mee kan rekenen.

Oh, en Winx/W.I.T.C.H.
Dat was ook een dingetje.

Animatiefilms met dieren. De reddertjes, de reddertjes in kangoeroeland, etc, Annabel en de race tegen de klok... Spannende avonturenfilms waren mijn jeugd. En vanuit mijn moeder ook dingen als Waterschapsheuvel ^. Eén van mijn eerste bioscoopbezoeken was Pokémon 2000! Met Mew kaart die ik nu niet meer heb ;_;
Nee, echte prinsessenfilms konden mij nooit boeien. Ik was altijd al van de stoerdere (andere sentimentele) dingen blijkbaar.