Leuk, aangereden door een auto bij het winkelcentrum. Gelukkig viel alles uiteindelijk mee. De verkeerssituatie vraagt al een hele tijd om een aanrijding. Die lui hebben haaientanden en moeten dus voor mij stoppen, maar ik heb geregeld dat fietsers en auto´s nog snel even voorlangs schieten. In dit geval had ik eerder het idee dat het kwam door de weersomstandigheden dat de auto mij niet zag, want het regende echt heel hard, en de auto reed ook iets te langzaam om er snel voorlangs te willen schieten.
Hij heeft ook alleen zachtjes mijn fietstas geraakt. Ik slingerde wel, maar kon mijn stuur nog net rechttrekken, voordat ik tegen een andere auto kwam. Ben ook snel doorgefietst. Veels te bang dat de bestuurder uit schrik allerlei dingen zou gaan roepen, heb ik weleens eerder gehad met een andere situatie. Gelukkig zijn mijn fiets en ik er verder zonder kleerscheuren vanaf gekomen. De schrik zit er wel goed in.
Ik haat het dat ik morgen weer die route moet nemen, maar ja, ik kan ook moeilijk omrijden, want ik moet echt in die hoek zijn om te bezorgen en ik kan ook moeilijk 2 km om gaan fietsen natuurlijk.
_________________ Every time I see you I smile, not because I'm happy to see you, but because I've realized I'm finally going to be alright without you.
Nah, die wond is al lang dicht en de hechtingen zijn opgelost. Het is meer een gevoel zoals spierpijn. Irritant, maar het wordt langzaamaan steeds minder merkbaar.
HET is gebeurd. Hetgeen we altijd vreesden dat ooit zou gebeuren, waar we altijd grapjes over maakten over hoe frustrerend het zou zijn: Grote computer problemen mat daarop een verslag waar ik deze hele vakantie voor heb opgegeven om eraan te werken. Geen back-up. Naar speciaalzaak gebracht en deze heeft gezegd dat het vandaag niet gaat lukken om de bestanden over te zetten. Opties: Mijn verlies accepteren, Al mijn lessen skippen en opnieuw beginnen of Hopen op een reddende engel
Geregistreerd: 10 jan 2007 00:11 Woonplaats: Vlaardingen
maxmaxi schreef:
HET is gebeurd. Hetgeen we altijd vreesden dat ooit zou gebeuren, waar we altijd grapjes over maakten over hoe frustrerend het zou zijn: Grote computer problemen mat daarop een verslag waar ik deze hele vakantie voor heb opgegeven om eraan te werken. Geen back-up. Naar speciaalzaak gebracht en deze heeft gezegd dat het vandaag niet gaat lukken om de bestanden over te zetten. Opties: Mijn verlies accepteren, Al mijn lessen skippen en opnieuw beginnen of Hopen op een reddende engel
Is this real life?
Hopelijk is het nog te redden! Tip: zorg voor een backup programma / cloud! (Ik zeg dit ook tegen m'n leerlingen, een gecrashte pc is geen excuus meer anno 2017)
Update: Harde schijf is toch echt gecrasht. Poef, weg vakantie Een voordeel: Een keiharde les in voortaan de cloud te gebruiken of andere back-ups maken. Maar ja, voor nu baal ik even als een stekker.
Het gaat wellicht wat tijd en geld kosten, maar ik zou toch nog eens bij wat computerwinkels navragen.
Ik zat vorig jaar met een harddisk die beweerde dat ie niet geformateerd was, terwijl daar wel van vier vakanties de foto's op stonden (vanwege ruimtegebrek had ik alleen nog de backup op die schijf, niet slim....). De schijf draaide dus nog wel, maar was niet meer te lezen. Een lokale computerwinkel heeft de data toch weten te redden, voor 50 euro plus een nieuwe HDD had ik alles een paar dagen later weer terug. Zo niet, dan had ik waarschijnlijk een gespecialiseerd datarecovery-bedrijf erop los gelaten, maar dat was dan wel een kostbare grap geworden...
Ik probeerde gisteren Mobile Suit Gundam F91 te kijken, maar zo halverwege de film begon ik op Disc Reading Errors te stuiten. Nu werken mijn andere R1 dvd's gelukkig nog goed en PSone-games werken naar mijn weten ook nog zonder problemen, dus ik vermoed dat deze editie van Gundam F91 op een dual-layer-dvd staat en dat hier de problemen liggen. Straks misschien nog even testen met Xenosaga Episode I: Der Wille zur Macht... (al weet ik niet meer waar daar precies de verspringen zat - volgens stonden de FMV's op een aparte laag?).
Ook al gaat het maar om een fractie van de schijfjes, dit is over het algemeen wel een teken dat de laser aan het aftakelen is. Eerst de dual-layers, dan de cd's (als in: alle PSone-games en een deel van de oudste PS2-games), en dan... x_x
Bij de dikke PS2's weet ik wel hoe ik het probleem in elk geval tijdelijk kan oplossen en de dood zo uit kan stellen, maar ik vraag me af of zoiets ook mogelijk is bij een platte. Een standaard schoonmaakbeurtje hielp in elk geval niet.
Het goede nieuws is dat mijn back-up NTSC U/C PS2 (die ik al sinds 2003 heb) momenteel nog werkt (na twee keer van een DRE-dood gered te zijn). Daarnaast kan ik dual-layer R1 dvd's via mijn laptop kijken (Gundam F91 werkt daar gewoon op; met het schijfje is niets mis). Het is allemaal even lastig, maar ja, die PS2's zijn helaas nooit gebouwd om lang mee te gaan...
Na 2,5 jaar nu officieel buitengesloten door een soort van groep. Ik had altijd al de indruk niet welkom te zijn, omdat ik een nieuwkomer was. Maar nu dus zwart op wit een mailtje gekregen met als conclusie: je hoort er niet bij, dus je mag niet meedoen. End of story!
Normaal zou ik zoiets hebben van: stik, ik ga hier geen moeite voor doen. En normaal zou ik er helemaal geen 2,5 jaar aan moeite in stoppen. Maar er zit iemand in die groep die ik ken van vroeger, en met wie ik graag contact zou blijven houden. Wat dus niet werkt, want onze enigste contactmogelijkheid heeft me dus buitengesloten. Die persoon en ik zijn trouwens ook nog niet zo close dat hij me hierbij kan helpen(elkaar paar jaar niet gesproken of gezien, contact heel voorzichtig hersteld), of we buiten deze groep af kunnen spreken. Ik merk dat we ons allebei nog niet volledig op onze gemak voelen, wat ik moeilijk vind, want dan spreek je hem ook niet zo gauw aan met ´hey zullen we wat afspreken!´ Op mails reageert ie trouwens niet Is gewoon een dingetje van hem, want real life doet ie wel normaal.
Ik wou dat er andere mogelijkheden waren om hem te zien. Maar ik heb echt geen idee wat. Ik sta nu echt op het punt hem op te geven. Maar ergens schreeuwt er nog iets in mij: ´je waardeert hem zo erg, geef nog niet op!´ Maar ja ik weet dus (nog?) niet hoe ik dat moet doen. Ben nu vooral erg gekwetst, maar voel nog wel ergens strijdlust.
Mijn verhaal is een beetje vaag, omdat ik geen details wil geven uit angst voor herkenning. Mocht iemand ondanks dat een dappere poging willen doen om een goede tip te geven, is dat altijd welkom, het wordt gewaardeerd. Okee ik lach nu wel maar van binnen huil ik. :´-)
Oja voor het geval jullie je afvragen waarom we nog steeds niet zo close zijn na 2,5 jaar: er worden niet veel activiteiten georganiseerd waarin we met elkaar kunnen praten. Je moet dan echt denken aan 1-2x per jaar. Die organisatie/groep heeft ook wel wekelijkse momenten waarop we elkaar kunnen zien, maar dan is er geen mogelijkheid om met elkaar te praten en een band te vormen.
&**)&)( waarom moest je dan ook zo nodig verhuizen!!
_________________ Every time I see you I smile, not because I'm happy to see you, but because I've realized I'm finally going to be alright without you.
Ik ben gestopt met de ochtendkrant, maar heb toegezegd wel af en toe te willen invallen. Dan verdien ik extra bij en dan zijn zij ook geholpen, omdat er een tekort aan bezorgers is en nu alles op de schouders van twee anderen komen. De afspraak was dat ik nu voor de maand iedere zaterdag een wijk zou lopen totdat er een nieuwe bezorger voor kwam. Ik heb vorige week gelopen, en ik ga er maar vanuit dat ik vandaag weer moet, want ik heb niks gehoord. Nou ja ik moet sowieso even heen, wat dingen regelen.
Vorige week ging me nog gemakkelijk af, maar nu heb ik er veel meer moeite mee. Met vroeg opstaan heb ik geen moeite, maar met ´s avonds inslapen wel. Met dat heel vroeg naar bed gaan heb ik altijd al moeite gehad, in al die jaren dat ik kranten heb gelopen, heb ik er nooit aan kunnen wennen en lag ik nog geregeld wakker. En nu ik gestopt ben heb ik er nog meer moeite mee. Ik heb minder dan 6 uur geslapen. Ik heb een beetje spijt dat ik heb toegezegd. Vooral omdat het een rotwijk is en ik weer met veel volkskranten op pad moet(echt, waarom krijg ik altijd de wijken met veel volkskranten )
Stiekem hoop ik dat ik daar kom en ze zeggen dat het niet meer hoeft.
_________________ Every time I see you I smile, not because I'm happy to see you, but because I've realized I'm finally going to be alright without you.
Ik wilde mezelf aanmelden voor een vakantiefolderwijk. Blijkbaar had ik al een account op mijn mailadres staan. Na wat gedoe met wachtwoorden eindelijk in kunnen loggen. Staat nergens hoe je jezelf aan kunt melden voor een vaste wijk of vakantiewijk. Dus ik mailen, duidelijk gezegd dat ik me in wilde laten schrijven voor een vakantiewijk, met beschikbare maanden erbij. Krijg ik een mail terug dat er geen vaste wijken beschikbaar zijn. Heb maar weer teruggemaild dat ik niet op zoek ben naar een vaste wijk, maar een vakantiewijk. Zo vervelend dat bedrijven niet eens de moeite nemen je mail goed te lezen. Als ze me straks maar niet om de haverklap gaan bellen voor een vrije wijk, want daar zit ik niet op te wachten. Ik wil een vakantiewijk, geen vaste wijk. *vermoeide zucht*
_________________ Every time I see you I smile, not because I'm happy to see you, but because I've realized I'm finally going to be alright without you.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen