^ Hoe wil je precies een con richten op een ouder publiek? Een harde minimumleeftijd hanteren, de ticketprijs zo duur maken dat jongeren het niet kunnen betalen of de inhoud zo plannen dat het aantrekkelijk is voor ouderen en niet voor jongeren?

Alleen dat eerste zou werken trouwens, maar tenzij de con rond hentai draait valt dat niet echt te verantwoorden.
En natuurlijk moet het dan kleinschalig zijn, want door je publiek op een dergelijke manier te beperken beperk je ook je inkomsten.
Als je de ticketprijs te duur maakt zullen ouderen die prijs ook niet willen betalen voor een nieuw, onbewezen event en inhoudelijk is er niks definitief dat ouderen wel doen en jongeren niet.

Oh ja, cosplay verbieden zou ook kunnen helpen om jongeren af te schrikken, maar dan kan je discussies krijgen wat onder cosplay valt en wat niet.

Er is nog een derde manier om een conventie te organiseren als je dat op een ouder publiek wil richten. Naast de stichting of een bedrijf dat een con organiseert zou je kunnen kiezen voor een vereniging die een conventie organiseert en alleen leden (en introducee's die aan de voorwaarden voldoen) hebben dan recht op toegang.

De leden van die vereniging moeten aan een aantal voorwaarden voldoen, of eigenlijk maar een en dat zou dan een minimum leeftijd moeten zijn. Het nadeel is wel dat in tegenstelling tot een stichting een vereniging een door de leden gekozen bestuur heeft, en dat zou het nodige drama kunnen opleveren (kijkend naar mijn eigen ervaringen met de HCC).

^ Da's ook een mogelijkheid ja, da's een variatie op de eerste manier. Dan krijg je alleen wel een erg beperkt publiek en dan wordt het meer een soort bijeenkomst van een vriendengroep. Dan lijkt het me ook moeilijker om externe organisaties wat te laten voorzien.

Tenzij je grote verenigingen kunt creëren. Beetje schutterij telt honderden leden :)

(Oké, dat is natuurlijk niet echt te vergelijken, omdat die honderden leden uit één dorp komen en mensen lid zijn gewoon omdat het kan/hoort. Maar toch, als je een structuur weet te bedenken waarbij één vereniging een hele provincie (of cluster van) kan voorzien en alle verenigingen samenwerken voor grotere evenementen...)

^ Hoeveel leden heeft JPCU ongeveer? Daar zou je het nog het best mee kunnen vergelijken wat regionale verenigingen betreft.

ik voel me juist veel te jong hier soms op het forum :p Jullie zijn allemaal volwassen en zo en ik ben net 14 xD

Dan ben je jonger dan AniWay zelf. Ik weet niet voor wie dat vreemder is: voor de mensen die het al vanaf het begin lezen/maken, of voor jou :)

Maar geen zorgen, over minder dan tien jaar voel jij je ook oud! :D

Ik ben ook over de 30. Dus waarschijnlijk ook al oud. Leeftijd heeft niet volledig te maken met iets wel/niet leuk vinden.

Ik weet nog dat ik me vroeger in allerlei bochten wrong om zoveel mogelijk anime te kunnen zien op tv. Ik was ook bijvoorbeeld erg blij als op woensdagochtend het eerste uur uitviel, want dat betekende een extra aflevering van Sailor Moon! Toen ik las dat er ook manga waren, werd ik daar erg blij van, maar helaas waren manga niet gemakkelijk te krijgen. De moeilijke verkrijgbaarheid destijds heeft er bij mij helaas toe geleid dat mijn interesse in de populaire Japanse cultuur snel afnam, naarmate het minder beschikbaar werd (denk aan de jaren waarin je alleen Shaman King en Yu-Gi-Oh! bij de betere boekhandels kon krijgen, maar je nog wel moet inbellen op internet om een verbinding tot stand te brengen).

In plaats daarvan ben ik me toen gaan focussen op het lezen van zoveel mogelijk boeken over Japan of geschreven door Japanse auteurs. Ik las op m'n elfde dus bloedserieus "Dochter van Shizuko" door Kyoko Mori, wat achteraf gezien vrij heftig is voor een elfjarige (moeder pleegt zelfmoord, vader heeft al snel nieuwe vriendin, dochter die altijd hele hechte band met moeder had distantieert zich van vader en diens vriendin) en dat heeft sterk beïnvloed hoe ik nu Japanse cultuur beleef. Museumexposities over Japanse zaken - ja; anime kijk ik bijna nooit. Boeken van Japanse auteurs - hier met die handel, maar ik weet het verschil niet tussen een Wii en een PlayStation.

Desondanks droom ik wel weg bij fotoreeksen als deze: http://www.vogue.com/slideshow/13359939/tokyo-fashion-week-street-style/?mbid=social_twitter_vr#56

Ik ben tegen de 30 ondertussen maar vind niet dat je er ooit te oud voor bent, het is je hobbie of je passie en een deel van je leven dus er zijn ups en downs.
Ik begin er eigenlijk best laat mee vind ik maar niet omdat ik er vroeger niet gek op was, ben door een slechte tijd gegaan en er was nooit iemand in m'n omgeving die dezelfde dingen leuk vond. Dan wordt het best moeilijk.
Je moet gewoon doen wat jezelf wil zonder iets aan te trekken van andere, al weet ik dat een grens is bijv:
Filmfanaat en zie alles zo ook kids films (animatie) maar nijntje of dat soort dingen ben ik echt gepasseerd.

Mijn zus bijv vind het nogal onvolwassen en zou nooit zo een meisje krijgen, zou ik dus me kleding stijl en me kamer moeten veranderen. Dan heb ik zo ja dag! dit is niet jouw leven maar het mijne wat moet ik anders doen dan?

Ik heb de laatste tijd wel steeds vaker "Too old for this shit" momentjes met bepaalde dingen.
Ik kijk bijvoorbeeld wel nog anime series als ik daar zin in heb, en speel met liefde bepaalde games, of lees een kuroshitsuji chapter (nu is manga altijd iets minder mijn ding geweest, omdat ik me altijd heel slecht kon concentreren tijdens het lezen. En altijd "te snel" lees, mijn ogen racen door de tekst, maar ik moet geregeld dan terugbladeren om te zien wat er nou eigenlijk in het kader staat. Letterlijk echt heel vermoeiend. )
Maar vooral qua figures en merchandise verzamelen heb ik nu vaak het idee "Waarom heb ik hier zoveel geld aan uit gegeven? Ik had ook andere dingen met mijn geld kunnen doen." Ik heb nog wel een paar dingen uit mijn verzameling omdat deze nostalgische waarde hebben (Pokemon bijvoorbeeld), of omdat ik ze (nog) niet kwijt wil, maar het is wel flink uitgedund in vergelijking met 1-2 jaar geleden.
En dit jaar had ik ook voor het eerst echt helemaal geen zin om naar conventies te gaan, vanwege de hoeveelheid geld, het geregel en ge-stress om er te komen en de energie die ik er aan kwijt ben. Ik skip dus dit jaar even alles, en in de plaats daarvan probeer ik wat nieuwe dingen uit die ik nog nooit gedaan heb. In Februari ben ik bijvoorbeeld naar de David Bowie tentoonstelling in Groningen geweest, en in Juni ga ik met een vriendin een dagje naar Share A Perfect Day in Hilvarenbeek

Gaf ik vroeger gerust 50-60 euro aan figures en shit uit, vaak nog zonder verzendkosten en eventuele douane kosten erboven op, tegenwoordig geef ik het liever aan iets anders uit.

Dus ja, ik ken het gevoel "Too old for this shit" wel, vooral sinds dit jaar, wat voor mij echt als een soort overgangsjaar voelt. Ik weet niet of ik ooit helemaal zou stoppen, dan moet ik echt totaal geen zin meer in de hobby hebben, en dat gevoel heb ik ook weer niet, maar wel dat ik echt heel erg wilde minderen en me ook bezig wilde houden met andere hobby's. Niet alleen maar deze.

Ik herken best wel veel uit bovenstaande post:



Ik moet zeggen dat ik dat ook wel heb met mijn verzameling. Dan wil ik al mijn verzamelingen wel wat uitdunnen, maar waar ik bij boeken/games/dvd's nog wel zoiets heb van "hier doe ik wat mee", staan figures uiteindelijk maar een beetje te staan, en vraag ik me ergens af waarom ik er vroeger zoveel geld in heb gestoken. Ondanks dat ik soms nog wel een figure op MFC zie waarbij ik denk "oh wat mooi", heb ik eigenlijk geen trek meer om een dure scale te kopen terwijl ik dat geld ook in andere dingen kan steken. Het helpt ook niet dat ze steeds duurder lijken te worden tegenwoordig... Ik heb nog wel figures waar ik echt blij mee ben of die nostalgische waarde hebben, welke ik ook zal houden, maar ik hoef niet zo nodig veel figures (meer) te hebben. Ik sluit niet uit dat ik in de toekomst nog wat koop als ik het ECHT wil hebben, zeker als het een all-time favoriet personage is waar verder helemaal niks van is, maar het is zeker stukken minder.



Toen ik stopte met conventies (en cosplay) alweer bijna 2 jaar terug, ben ik ook wat nieuwe dingen gaan proberen en ik kan beamen dat dat heel erg goed voelt. Ik sluit een dagje Animecon in de toekomst (in eigen kloffie) niet uit, maar ik wil ook nog andere ervaringen/dingen in het leven, zoals reizen of het bezoeken van bepaalde concerten/tentoonstellingen/voorstellingen. Prioriteiten verschuiven in het leven, en daarmee kan een hobby een andere invulling krijgen. Daar is helemaal niks mis mee! Ik ben me meer gaan richten op ook andere hobby's/ervaringen, en vreemd genoeg heeft het minderen met cosplay/conventies/merch (of stoppen, in de 1e 2 gevallen) ervoor gezorgd dat ik een goede anime/manga juist weer meer ben gaan waarderen.

Dit heb ik ook heel erg inderdaad, ik begin steeds meer te verkopen van mijn spullen en koop eigenlijk helemaal niks meer op conventies op eten na of iets dat ik echt heel graag wil en onder de 20 euro valt. 100 euro voor wat merchandise kan ik nu beter gebruiken voor boodschappen of opzij leggen voor een groter appartement.

Ik kan me altijd maar moeilijk dingen bedenken om geld aan uit te geven - naast manga/games bedoel ik dan. Ik woon prima, heb voldoende reserves, en ik ben het zo gewend op een klein budget te leven, dat mijn smaken vrij goedkoop zijn. Mijn gemiddelde maaltijd kost ~1,00 als ik mezelf 'luxes' toesta (ja, ik heb dit eens uitgerekend), en kleding kopen vind ik het leukst als ik tussen tweedehandskleding mag snuffelen. Ik heb niet het idee dat ik iets mis. Afgelopen winter liep ik rond in een jas die ik voor minder dan €3 had gekocht en kreeg niets anders dan complimenten. Tja, waarom dan duur doen?

Ben het helemaal eens met dat dingen niet duur hoeven te zijn, overal waar ik op kan besparen bespaar ik zelf ook altijd op. Sommige dingen blijven helaas toch wel altijd wat duurder, ik ga bijvoorbeeld niet besparen op het eten van mijn slang en ik wil nog heel graag twee huisdieren erbij haha. Maar als je geen huisdieren hebt of wilt verhuizen kan ik goed begrijpen dat je uiteindelijk geld over gaat houden ja, lijkt me wel heel fijn though ik ken ook mensen die van paycheck to paycheck leven