Dat deed ik niet, ik had mijn oude post al ge-edit voordat jij je review plaatste . De enige edit die nu geregistreerd staat was omdat ik de onthulling van de show in spoilers had gezet.

Ah, mijn excuses. Ik had jouw bericht gelezen, maar toen stond de review er nog niet in. Door de nieuwe pagina ben ik niet terug gaan kijken.

Ik heb nu het aantal berichten per pagina op 150 gezet. Alles op één pagina.

Tijd voor meer tweede eps!

Gatchaman Crowds Insight is in ieder geval weer Gatchaman als vanouds, zo kleurig als de pest en met genoeg hints voor toekomstige ontwikkelingen (die alien, Hajime's grijze emotie-ballon) om het plot interessant te houden. Vaste prik op de zaterdagavond dus.

Rokka no Yuusha geef ik aan de andere kant steeds minder kans. Het weet me gewoon niet zo te grijpen, om eerlijk te zijn, het mist een bepaalde 'hook'. Het is nergens echt slecht te noemen, maar als het aankomt op plot en personages zijn geen van beide interessant genoeg om te blijven volgen. Ik zou me makkelijk stierlijk kunnen gaan zitten vervelen hiermee, en daar heb ik echt geen zin in. Als de volgende ep me nog steeds zo laat voelen, dan krijgt het een schop tegen diens achterwerk.

Charlotte aan de andere kant begint interessanter te worden. De toevoeging van evil wetenschappers die op de koters jagen mag dan weliswaar wat cliché zijn, maar het geeft wel potentie tot drama: ze worden altijd opgejaagd, ze zijn nooit veilig en als iemand gepakt wordt is het einde verhaal. En gezien hoe de makers van Angel Beats aan het roer staan hier, zullen we wel flink wat drama kunnen verwachten. Ik ben benieuwd, in ieder geval, dus dit zal wel een blijver worden.

En SuzakiNishi the Animation is weer een auto-skip.

De tweede aflevering van Rampo Kitan doet een hoop dingen goed, maar heeft ook een paar momenten waar ik vraagtekens bij zet als Rampo-fan. Want hoewel het plot echt helemaal niets te maken heeft met het verhaal waar deze twee eerste afleveringen hun titel vandaan hebben, komt er toch een Rampo-achtig plot op gang met heerlijk groteske motieven en beelden (eigenlijk doet het plot meer denken aan The Black Lizard dan The Human Chair). De Kobayashi uit de originele verhalen was een soort jonge woudloper-achtige assistent van Akechi, maar zelfs deze compleet andere Kobayashi past goed bij de Rampo sfeer. Aan de andere kant is het mysterie wel heel erg simpel, en inderdaad die rare 'grappige' momenten die des te meer opvallen omdat het een hele andere soort humor is dan in de rest van de aflevering voorkomt.

Gangsta. blijft netjes de manga volgen, en daarmee heel kalmpjes het wereldje opbouwen. Voor het geval nog niet duidelijk was dat Nic tot de sterkere figuren uit Ergastulum behoorde, dan is dat nu wel rechtgezet.

Rokka no Yuusha viel ook mij wat tegen, het meest opvallende aan de eerste aflevering was uiteraard de quasi-Azteekse setting, maar daar zie je nu nog bar weinig van terug zodat het gewoon een degelijke 13-in-een-dozijn fantasy-serie lijkt.

GATE blijft nog steeds een groot vraagteken. Het idee is interessant, maar als het domweg oorlogje spelen in een fantasy-wereld is de lol er snel vanaf. Daarnaast vind ik dat er wel erg gemakkelijk even enkele tienduizenden vijanden afgeslacht worden. Niet eerst proberen te onderhandelen of je vijand leren kennen, nee: shoot first, ask questions later. Een nogal agressieve benadering van wat een "Self Defense Force" genoemd wordt, en niemand die daar blijkbaar echt moeite mee heeft. De politieke spelletjes die in beide werelden gespeeld worden weten ook nog niet echt te boeien. Ik zie nog zeker potentie, hopelijk gaat dat nu onze protagonist met een klein team die wereld gaat verkennen er ook echt uit.

Charlotte daarentegen is duidelijk op me gegroeid. Het wordt duidelijk niet alleen een grote freakshow, maar er zit echt wat achter.

Ushio to Taro blijft vooral vermakelijk, veel actie met een horror-randje dat echter net zo makkelijk switcht naar pure comedy. Niet heel hoogstaand, wel simpelweg leuk. Alleen die neus...

Durarara!! geeft weer eens wat ruimte aan een paar oude bekenden, wat er wederom toch op hint dat "het hoofd" in deze reeks weleens een centrale rol kan gaan spelen.

Miss Monochrome viel wederom tegen, de zoektocht naar een "promotor" leverde weliswaar wat aardige Initial D-momenten op, maar het mist toch de simpele aanpak van het eerste seizoen. Meer is niet altijd beter, dat blijkt maar weer.

Daarnaast ook de eerste aflevering van Dragon Ball Super gekeken, maar het maakt vooral eens te meer duidelijk dat dat hele Dragon Ball-gebeuren niks voor mij is. Flauw, saai en op momenten ziet het er nog knap ondermaats uit ook.

En hoewel nog van het vorige seizoen, toch nog even ongegeneerd klagen: waar blijft toch de (extra lange) slotaflevering van Kekkai Sensen

Leek me nu niet bepaald zo'n interessante serie, en gedurende 20 minuten heb ik me afgevraagd wat er in vredesnaam nou zo memorabel aan moest zijn....maar dan dat einde, WTF? Mijn aandacht hebben ze in ieder geval te pakken...

Daarnaast de eerste aflevering God Eater, maar dat lijkt vooralsnog weer een typisch gevalletje "laatste restje mensheid moet met achterlijk grote zwaarden de vreemde monsters van zich afslaan". Niet heel interessant dus, maar aan spektakel (en budget) geen gebrek. De animatie is wel apart, maar ik ben er nog niet over uit of ik dat positief moet vinden.

God Eater

Oh kijk, een game-adaptatie. Dat belooft veel goeds. Maar niet heus. In dit geval draait het om God Eater, een game die voorzover ik weet een soort Monster Hunter kloon is. Dat verklaart waarschijnlijk zowel de opzet van het verhaal (mensen met gigantische wapens moeten groten monsters in de pan hakken) als het magere plot. Veel om het lijf heeft het namelijk niet - random tiener met een groot zwaard wil monsterjager worden, krijgt speciale kracht van een groep wetenschappers en gaat dan trainen om monsters te killen. Vroeg of laat zal hij wel zooi kameraden verzamelen en er op uit gaan om een heel groot monster te killen of whatever. Het is niet echt Shakespeare.

Dat was niet eens zo'n probleem geweest als het een beetje vaart of een gevoel van fun of avontuur had gehad (á la Bahamut), maar dat heeft de serie ook niet. Integendeel, het lijkt zich juist wat te serieus te nemen, wat nogal funest is met zo'n opzet. De CGI-monsters zien er ook maar lame uit (ze zijn niks vergeleken met de monsters uit Monster Hunter) en de actie wist me ook niet te boeien. Op alle vlakken schiet de serie eigenlijk tekort.

Sorry ufotable, maar deze wordt het niet. Skip.

Dandelion ep. 2 was...wel, vermakelijk? Ik heb nog steeds het gevoel alsof er meer met dit concept gedaan kan worden dan de simpele vignettes die we hier krijgen, maar ik verveelde me er in ieder geval niet mee. Het is amusante fluff, met sympathieke personages. Meer dan dat is het echter ook niet, dus ik kijk volgende week wel of ik er zin in heb dit te blijven volgen.

Bij een concept als "mensen vs. monsters" hoef je niet veel te doen om mij als kijker te binden. Wat jammer dat de laatste titels in dit genre zo verschrikkelijk hun best doen om niks bijzonders te doen. God Eater mag dan wel niet zo slecht zijn als Sky Wizards Academy, het is wel weer een Heethoofdige Jongen Die Met Een Veel Te Groot Zwaard En Verborgen Krachten Tegen Monsters Vecht™. Ik vind de artstijl mooi en dat is eigenlijk het enige positieve dat ik erover kan zeggen.

In ieder geval hebben de monsters wel goede manieren. Ze wachten netjes totdat de personages zijn uitgepraat.

Aangezien er weer een paar dagen met episodes voorbij zijn...

Actually, I am ep. 2 was vermakelijker dan de eerste, in ieder geval. De serie is nog steeds niet buitengewoon grappig of speciaal, maar de hoofdpersonages hebben veel chemie en de toevoeging van de student president als maffe alien werkt leuk. Het is volledig mogelijk dat de serie steeds beter in diens vel komt te zitten als de cast uitgerond wordt (dat hebben series wel vaker) dus als de volgende ep me niet verveelt, pak ik deze wel mee.

Overlord blijf ik gemengde gevoelens over hebben. Want enerzijds is de show langzaam, zeer langzaam, zelfs vergeleken met andere series die hun tijd namen, zoals Log Horizon. En aangezien de serie maar 13 eps heeft, ligt het gevaar voor ofwel een onbevredigend einde ofwel gerush later op de loer. Aan de andere kant, het weet wel interessante ideeën te introduceren. Het hele concept van 'dit is wat de gamepersonages doen nadat de game geëindigd is' geeft me een beetje een Toy Story-achtig gevoel, en hun zelfbewuste gedrag maakt ze een stuk betere personages. Het yandere-gedrag van de meiden en het maffe gedrag van de andere personages zorgt er ook voor de serie zich niet te serieus neemt, en dat is leuk om te zien. Hmm, als de derde ep nog wat meer van die situaties creeërt zal ik het wel volgen - of de hele serie me blijft bekoren is nog maar te zien.

Gakkou Gurashi! daarentegen wordt waarschijnlijk een blijver. Het constante geswitch tussen de belevingswereld van de sommige meiden geeft een apart contrast en laat je je afvragen hoeveel van wat je ziet nou eigenlijk de waarheid is (ik zet zo mijn vraagtekens bij die leraar, bijvoorbeeld). Ook focust de serie zich op survival, en is elke zombie een angstaanjagend monster - ze maaien ze niet bij trossen neer, in ieder geval, wat de spanning erin houdt. Bovendien weten sommige dingen uit de setting (zoals het feit dat de zombies nog steeds veel herinneringen hebben aan hun vroegere leven) de horror-sfeer flink op te drijven. Dit...is waar ik meer van wil zien. Het doet me denken aan een soort Sora no Woto met zombies, op sommige momenten, en ik kijk best uit naar de rest van de serie.

Oh, en Venus Project -Climax- is weer een auto-skip. Nog maar twee series te gaan!

De enige series die ik momenteel blijf kijken zijn Ushio to Tora en (in ieder geval nog een paar afleveringen) God Eater.
De rest wist mij niet te boeien.
Bij Ranpo Kitan ergerde ik mij vooral aan de grijze silhouetten waaruit karakters geïntroduceerd werden.
Gangsta is niet mijn ding om dezelfde reden dat Quentin Tarantino films niet mijn ding zijn.
Romance/School en slice of Life sla ik eigenlijk altijd over.
Was wel ik geïnteresseerd in Durarara maar heb de vorige seizoenen (nog) niet gezien. Hetzelfde geld voor Fate/Kaleid en Gatchaman Crowds (ja ik ben een newbie op Anime gebied ).
Van de rest (Overlord, Chaos Dragon, Dragon Ball Super, G.A.T.E. Sky Wizards, Rokka no Yuusha) heb ik wel allemaal 2 afleveringen gekeken maar konden me totaal niet boeien.

Gelukkig moet ik van afgelopen seizoen nog Kekkai Sensen en Punch Line afkijken.

Kijk erg uit naar One Punch Man van volgend seizoen, zeker nu ik de Manga ook begonnen ben.

Ik vond dit eigenlijk een van de meest interessante aspecten van de serie. De grijze silhouetten geven namelijk aan hoe Kobayashi de wereld en de personen om hem heen ziet: ongelooflijk saai. Pas als er iets interessants gebeurd begint hij echt naar mensen te kijken (en dan pas komen ze 'echt' in beeld). Scenes die niet vanuit de belevingswereld van Kobayashi worden vertoond (bv. de scene in de klas waar hij niet bij is in aflevering 2) zijn daarom wel 'gewoon'.

Ah, dan heb ik het niet begrepen. Misschien toch nog een poging wagen.

En we zijn weer wat derde episodes verder.

Charlotte is er een blijver door geworden. Hoewel ik nog zo wat mijn bedenkingen had bij de eerste aflevering, begint de serie steeds beter te werken en zijn de personages leuk om te volgen. Veel plot-elementen mogen dan weliswaar niet de meest originele zijn (het is weer eens anime X-men); de serie weet ze wel goed te gebruiken en er genoeg een eigen twist doorheen te gooien dat het leuk blijft (zoals het feit dat alle krachten nogal gammel zijn). Of het niveautje Angel Beats! zal halen is nog te betwijfelen, maar volgen zal ik dit zeker.

Gangsta is ook een blijver. De serie weet steeds meer een eigen smoel voor zichzelf te creëren en het plot lijkt te draaien om het verleden van de hoofdpersonages, dus die zullen er vanzelf wel diepte door krijgen. Ik kan het ook waarderen dat de serie niet puur draait om enkel actie, maar ook episodes spendeert aan de setting en interacties tussen de groep (zoals episode 3 liet zien). En hé, dit genre kom je niet zo vaak tegen in anime tegenwoordig, dus ik ben er wel aan toe. Laat maar zien wat je in huis hebt.

Chaos Dragon, aan de andere kant, krijgt de schop. Hoewel de volgende twee episodes van de serie zeker beter waren dan de eerste, en er weliswaar nog wat leuke ideeën in de show verwerkt zitten, zal het plot me eigenlijk worst wezen. Het is grotendeels voorspelbaar en ik kan de draak ook nog steeds niet serieus nemen als badguy (zeker met de manier waarop hij telkens uit zijn raampje klimt). Het feit dat de serie als een rommeltje aanvoelt zal ook wel zo blijven, dus ik heb geen zin om hier nog uren van mijn tijd aan te besteden. Er zijn immers zat betere fantasy-shows.

DROPPED.

Ten slotte nog Rokka no Yuusha...die de zeldzame eer heeft om nog een vierde ep te krijgen om mijn keuze te beïnvloeden. Want hoewel de serie flink mijn interesse verloor met de tweede aflevering, was de derde ep nog de beste tot nu toe. Met de cliffhanger aan het eind van die aflevering wil ik wel zien hoe het afloopt...maar dan verwacht ik wel wat. Het conflict tussen de helden dat daarin wordt opgezet (het gunmeisje versus de prinses) heeft namelijk nog best potentie om interessant te zijn, maar aan de andere kant is dit praktisch gewoon een dertien-in-een-dozijn anime. Oftewel, als ze dit conflict volgende aflevering op makkelijke manier wegwuiven ("een badguy imiteert me!" of whatever), dan is de show mijn interesse weer kwijt ook. Dit is je laatste kans, Rokka no Yuusha.

En Ranpo Kitan, Gatchaman Crowds, Durarara, Gate en de shorts zijn ook nog steeds blijvers. Al stel ik bij Gate nog steeds vraagtekens bij het feit dat de personages zo triggerhappy zijn, dus die serie evalueer ik wel opnieuw aan het eind van dit seizoen (omdat het een twee-cour serie is).

Nu het seizoen inmiddels aardig op stoom is maar eens kijken hoe het er voor staat. Wat eigenlijk vooral opvalt is dat echte verrassingen, zowel positief als negatief, vooralsnog uit lijken te blijven. Series die goed begonnen zakken niet in, series die matig begonnen hebben zich daar nog niet echt aan weten te onttrekken. Een echte duidelijke uitschieter ontbreekt vooralsnog wel, hoewel er genoeg leuke series zijn heb ik nog nergens het gevoel naar iets te kijken wat we ons nog jaren zullen herinneren.

Gedachten per serie:

• Durarara!! X2 Ten: een overkoepelend verhaal moet nog op gang komen, maar de steeds op enkele specifieke personages toegespitste afleveringen wisten tot nu toe te overtuigen.
• Gangsta.: blijft strak de manga volgen, waarbij vooral de lekker grimmige sfeer goed is getroffen. Zeer degelijke adaptatie, niet meer en niet minder.
• Ranpo Kitan: Game of Laplace: ondanks de terugkerende dissonanten blijft het over het geheel een lekker duistere en bij vlagen morbide serie.
• Monster Musume: mijn vrees dat het nieuwtje hier snel vanaf zou zijn blijkt vooralsnog ongegrond, de nieuwe huisgenoten van onze protagonist zorgen nog steeds voor genoeg absurde situaties.
• Gakkou Gurashi!: ook hier vroeg ik me af of het na de briljante twist in de eerste aflevering nog wel zo boeiend zou zijn, maar voorlopig weten ze met het langzaam onthullen van de ware toedracht nog zeker mijn aandacht vast te houden.
• Ushio & Tora: Ushio's neus blijft een punt van irritatie, maar verder blijft dit met name dankzij de chemie tussen de beide titelpersonages uitstekend vermaak.
• GATE: hoewel het bij vlagen toch wel erg opzichtig een reclamespot voor de JSDF is blijf ik toch benieuwd naar wat er allemaal nog gaat volgen.
• Charlotte: dit is inderdaad misschien nog wel de serie die na de eerste aflevering de meeste progressie heeft geboekt. Ik hoop alleen wel dat het toch iets meer naar een groter verhaal toe gaat werken, en het niet een soort "mutant van de week"-show blijft. Hoe vermakelijk dat tot nu toe ook is.
• Himouto! Umaru-chan: het gevoel dat dit als short wellicht beter had gewerkt kan ik nog steeds niet helemaal onderdrukken, maar desondanks blijft het erg grappig.
• Rokka no Yuusha: doet tot nu toe weinig fout, maar weet zich afgezien van de setting ook niet heel erg te onderscheiden. Wellicht dat het nu de 6 euh 7 helden bijeen zijn gekomen toch wat interessanter wordt.
• Joukamachi no Dandelion: een aangename manier om 24 minuten te besteden, die je daarna direct weer vergeten bent. Ik loop al een aflevering achter, maar nog niet reddeloos verloren.
• Shimoneta: ook hier een kijkachterstand, de serie heeft genoeg aardige momenten om hem nu niet direct keihard te laten vallen maar zit zeker in de gevarenzone.
• God Eater: de visuele stijl bevalt me na enige gewenning wel, maar dat was na twee afleveringen praktisch het enige wat de serie interessant maakt. Verder ben ik nog niet gekomen en ook hier de vraag of dit geen "soft drop" wordt.
• Prison School: de eerste aflevering was ronduit rampzalig. Heb me na wat positievere reacties toch aan de tweede aflevering gewaagd, die was toch al stukken interessanter, al blijven veel irritaties toch overheersen. Ik had de serie dan ook als gedropt beschouwd, maar nu de laatste twee afleveringen op ANN met een A- en A worden beoordeeld ben ik ergens toch wel weer nieuwsgierig....

En de shorts:

• Wakako Zake: zoals eerder gezegd: ik ben nu eenmaal een sucker voor alles wat over Japans eten gaat. Dat was en is de voornaamste reden dit te blijven kijken.
• Miss Monochrome 2: het eerdere gevoel dat de verdubbeling van de speelduur eerder een nadeel dan een voordeel is blijft overheersen.
• Bikini Warriors: is dit nu puur een excuus voor de makers om rondborstige vrouwen in bikini's te tekenen of is het toch echt vooral grappig bedoeld? Er zitten best geslaagde grappen in (de enthousiaste reacties na de 3e aflevering waren voor mij reden de reeds gedropte serie toch weer op te pakken), maar het zijn er zelfs binnen de korte speelduur domweg toch wel erg weinig.
• Okusama ga Seitokaichou!: hoewel ik de serie na de eerste aflevering direct als "dropped" had gemarkeerd ben ik toch helemaal bij. Toch het gevaar met shorts: die paar minuten kijken geven je toch maar mooi de kans lekker erover te zeuren. Het is niet meer zo plat als in het begin en soms zitten er zelfs aardige grappen tussen, maar heel best zal dit toch niet worden.
• Hetalia: The World Twinkle: sommige shorts zijn echter te flauw en vervelend om zelfs maar die paar minuten uit te zitten. Dit is er zo een. Weliswaar was ik nog aan de derde aflevering begonnen, maar toen ik na twee minuten alweer zat te kijken of het al bijna afgelopen was toch maar wijselijk besloten dat dit echt mijn tijd niet waard is.

En nog de restanten van het lenteseizoen:

• Shokugeki no Soma: na een rampzalige start is dit toch uitgegroeid tot een erg leuke serie. De Foodgasms zijn toch een tikje teruggedrongen en bij vlagen lekker absurd, er is inmiddels een lekker gevarieerde groep personages, en van het getoonde eten krijg ik nu toch serieus honger.
• Arslan Senki: blijft een interessant historisch epos met een bovennatuurlijk randje, er worden echter wel wat teveel zijstappen gemaakt wat ook de karakterontwikkeling niet ten goede komt. Een beetje meer focus zou geen kwaad kunnen.
• Ninja Slayer: een serie waar ik in het begin echt niks mee kon, maar die toch wel op me is gegroeid. De stijl mag dan ogenschijnlijk simpel en zelfs bewust gekozen lelijk zijn, maar het staat toch vaak in dienst van mooie visuele vondsten. Ook het flink overdrijven van allerlei ninja-cliches gaat niet vervelen, integendeel eerder. Daarnaast heeft de serie in z'n korte speelduur toch een sterke OP en een elke keer weer verrassende ED. Wasshoi!
• Sushi and Beyond: zie mijn commentaar bij Wakako Zake....

Dat gevoel heb ik bij dit hele anime-jaar, om eerlijk te zijn. Het is een jaar zonder veel uitschieters. Enerzijds betekent dat dat ik eigenlijk nog geen echt slechte serie heb gezien dit jaar - het blijft allemaal maar steken op 'matig', maar ramptoestanden als Samurai Flamenco zijn niet te vinden (al was Fate een dikke teleurstelling). Maar anderzijds, de meeste solide series dit jaar zover zijn doorlopende sequels van vorig jaar (Log Horizon, Jojo) en hier en daar een serie (Death Parade, Oregairu 2), maar mijn lijstje van topseries dit jaar is nog steeds nogal karig - er zal waarschijnlijk weinig competitie tussen zijn. Dit seizoen zet wat mij betreft dus de trend door die gezet is door de vorige twee seizoenen. Hopen dat herfst dus wel gaat knallen.

Enfin, laatste serie was ik nog vergeten.

Fate/kaleid liner Prisma Illya 2wei Herz!

Prisma Illya-series worden langzamerhand een beetje een zomertraditie tegenwoordig - niet dat ik daar wat op tegen heb. Deze spinoff van de hoofd-Fate series is namelijk erg vermakelijk en toonde met de vorige serie ook al dat er een constant stijgende lijn is wat betreft kwaliteit - zowel op verhaal,- als humorgebied.

En laat deze eerste aflevering nu gelijk aantonen dat die stijgende lijn gewoon doorgaat, want het levert gelijk een van de beste en grappigste premieres dit seizoen op. De grappen blijven maar op je afgevuurd worden en dat levert een prettige chaos op. En de OP suggereert dat we eindelijk Miyu's verleden te weten komen, dus dat belooft goeds. Kom op Illya, spoel de slechte smaak van de je grote broer-serie weg.

Voor de rest heb ik Joukamachi no Dandelion laten vallen. De serie is weliswaar niet slecht, maar als ik mijzelf de vraag stel, 'wil ik hier meer van zien?', dan is het antwoord een duidelijk 'meh'. De vignettes zijn gewoon niet grappig of interessant genoeg, en er had sowieso meer in dit concept gezeten. Dit zal me gaan vervelen, dat weet ik nu al, dus tabee.

DROPPED.

Rokka no Yuusha aan de andere kant heeft diens proefperiode overleefd - Flamie is inderdaad een moordenaar, en de andere helden hebben ook wel wat op hun kerfstok. Toepasselijk, aangezien het plot meer de kant op lijkt te gaan van een soort detective/mysterie-serie: wie is de verrader?

Ik hoop dat de ED dat niet al verklapt heeft, maar hé. Het is interessant genoeg om te blijven volgen.

En uiteindelijk heb ik Himouto! Umaru-chan ook maar opgepakt (op een camping heb je immers zat tijd om vanalles te proberen). En hoewel dit nog steeds allesbehalve het niveau van betere komedies als Nozaki-kun weet te bereiken, is het wel vermakelijk. Zeker nu de rest van de cast steeds meer op de voorgrond komt (zoals de Tomoko-achtige weirdo met de boze ogen) wordt de serie steeds beter. Dus eh, waarom niet. Mijn woensdag is toch leeg.