Sword Art Online II komt uit over 1,5 uur! (volgens de countdown)

Als densha otaku kon ik het uiteraard niet laten om Rail Wars!, een anime over de Japanse spoorwegen, dat moet dan toch geweldig zijn? Nou nee, bepaald niet. Inderdaad erg flauw, dom en cliché, en nog helemaal niets wat op een interessant verhaal wijst. En als ik dan toch Japanse treinen wil zien, dan ga ik wel gewoon naar Japan (of ik zou eens een van de vele DVD'tjes op moeten zetten die ik wel heb gekocht maar nooit heb gekeken), het echte werk is toch boeiender dan getekende treintjes. Misschien dat ik het tussendoor nog wel eens een aflevering zal proberen, maar afgaand op deze eerste aflevering lijkt het me stug dat dit iets gaat worden.

Tokyo Ghoul daarentegen beviel me een heel stuk beter. Lekker duister sfeertje, en in ieder geval een goede aanzet tot een boeiend verhaal. Ben erg benieuwd waar dit verder heen gaat.

Ik denk dat Free! die serie compleet in elkaar beukt als het gaat om populariteit, dus ik hoop voor ze dat ze geen concurrent proberen te zijn. Anders kunnen ze gelijk wel hun handeltje inpakken.

Shirogane no Ishi Argevollen

Geen seizoen compleet zonder mecha-series, en hier is dus alweer de eerste. En misschien ook de enige, want volgens mij zijn de rest doorlopers uit het vorige seizoen (zoals Captain Earth e.d.). Wel, in het land der blinden is éénoog koning, niet? Nou, nee.

Want de serie heeft nou niet bepaald een verrassende opzet. Er is weer een lange oorlog bezig tussen twee naties, en de good guys zijn langzaam aan het verliezen omdat de vijand nieuwe robots heeft. Nadat hun sterkste fort valt, besluiten de achterblijvende soldaten terug te trekken. Iets waar onze heethoofdige compleet standaard shonen hoofdrolspeler het niet mee eens is, no sirree. En dus wanneer ze van een afstandje zien dat er een geheim transport wordt aangevallen, gaat onze eikel van een hoofdpersoon tegen zijn orders in en rent er alsnog naar binnen. Hij faalt compleet, brengt al zijn kameraden in gevaar en het meisje dat hij probeert te redden slaat hem op zijn smoel (hahaha). Maar natuurlijk wordt hij beloond voor zijn weerzinwekkende gedrag (dat hem normaal een enkeltje krijgsraad zou opleveren) omdat het meisje een super-robot beschermt waarmee hij zonder moeite de vijand tot snot slaat. En zo redt onze glorieuze held de dag, hoera voor hem!

Weet je, ik haat dit hele personage-archetype en onze hufter van een hoofdpersoon is wel een erg schrijnend geval. Eén aflevering had hij maar nodig om me de schurft aan hem te laten hebben. Wow, dat is knap, gefeliciteerd! Ik zou bijna voor de tegenstander gaan juichen. En aangezien ik de rest van de serie nu al compleet kan voorspellen, laat ik deze serie lekker varen.

Tokyo Ghoul

Oh, mooi. De eerste goede serie! Ik vroeg me al af waar ze bleven.

De eerste aflevering doet namelijk al veel goed. Zo is de opzet interessant; het speelt zich af in een stad die geteisterd wordt door mensenvlees-etende vampier-achtige wezens genaamd ghouls. Aanvallen van de wezens komen steeds vaker voor (het publiek is er zeker bewust van) en er zitten zelfs sterke seriemoordende varianten tussen met speciale krachten. Maar in plaats van dat ze kanonnenvoer zijn voor de zoveelste shonen held, wordt de hoofdrolspeler zelf in één van die wezens veranderd na een onfortuinlijke ontmoeting met eentje. Of beter gezegd, een halve, omdat hij het ghoul-deel kreeg via een orgaantransplantatie. Nu moet hij zien te overleven terwijl hij worstelt met zijn honger voor mensenvlees. De ghouls lijken ook een eigen samenleving te hebben, dus daar zal hij zich wel flink in onder moeten dompelen.

De serie weet de sfeer ook sterk neer te zetten, de actie ziet er goed uit en het wil me laten weten hoe het verder gaat. Voor een van de meer gehypede series dit seizoen weet het tot nu toe in ieder geval nog niet teleur te stellen. Ik hoop dat het dit niveau vasthoudt.

Bedankt voor jullie reacties op Rail Wars, dat bespaart me weer tijd. Ik heb er even doorheen geskipt, maar wat ik zag werd ik ook niet enthousiast van. Behoorlijk over-the-top en verheerlijking van een baan bij de spoorwegen. Niet voor mij!

We halen de kastanjes voor je uit het vuur, hah.

Aldnoah Zero

Gezien hoe dit de nieuwe serie is waar Gen Urobuchi aan werkt, waren de verwachtingen dus al hooggespannen. En het begint gelijk weer vrolijk ook.

Het gaat namelijk over een soort alternatieve historie van onze planeet, waar de mensheid alien technologie heeft gevonden die hen in aanraking brachten met een ander type mens, die met behulp van dezelfde technologie al lange tijd op Mars leeft. Ze kregen al snel ruzie, oorlog brak uit en de maan ontplofte, wat de aarde een flink puinregen opleverde. Vijftien jaar later is er een staakt-het-vuren tussen de twee en begint de prinses van de marsbewoners aan een diplomatieke missie. Dit terwijl de handen van haar generaals zitten te jeuken om een excuus te hebben om aan te vallen - ze kunnen immers de mensheid (en dat weten de hoge piefen van de mensen ook) makkelijk in puin schieten. En dat excuus krijgen ze als de prinses wordt opgeblazen door terroristen, waarna ze gelijk New Orleans nuken. Lekker dan. Onze hoofdrolspeler en zijn vrienden (middelbare scholeten want natuurlijk zijn ze dat) moeten vanaf dat punt maar zien te overleven.

Wellicht niet het meest verrassende plot, maar met de executie zit het wel snor. Ik heb nog wat vraagtekens bij onze hoofdrolspeler, maar we weten al aardig wat over deze wereld (misschien iets teveel infodumping deze ep, maar goed), wat er op het spel staat is gelijk duidelijk en ze wisten de sfeer goed neer te zetten. Ook krijgt de serie bonuspunten voor de mecha's maar een bijrol te laten spelen zover. Nu is er altijd nog de kans dat de serie uiteindelijk zo teleurstelt als Gargantia, maar deze blijf ik zeker volgen.

Sword Art Online II

Heeft deze serie een introductie nodig? Het was een van de meest populaire series van de laatste jaren. Het was ook een serie die compleet ruk was. En nu is er dus de sequel. Yay.

Dus, ga ik dit kijken? Waarschijnlijk wel, ja. Niet omdat ik er enige verwachtingen van heb. En niet door mijn sequel-regel. Nee, ik kijk het om dezelfde reden dat ik Magical Warfare keek: omdat het hilarisch en fascinerend is de serie te zien falen. Dit is het soort serie waar de term 'so bad it's good' trots op diens voorhoofd prijkt. Een anime die praktisch een komedie is met de juiste instelling. Sowieso is het interessant de serie chirurgisch uiteen te plukken. Dat laat me de series die iets goed doen waar SAO faalt juist alleen maar meer waarderen. Perspectief is immers nodig. Ik kon al meerdere gaten schieten in deze eerste aflevering, dus dat belooft wat. Zo is de reden dat Kirito weer in zo'n virtuele wereld terechtkomt redelijk belachelijk, kan ik de badguy niet serieus nemen, is Asuna praktisch een cheerleader geworden die geen andere ambities heeft in haar leven dan over Kirito te kwijlen en geeft de wannabe-filosofie die Kirito uitkraamt je plaatsvervangende schaamte. En natuurlijk heeft hij straks als enige een zwaard in een FPS. En natuurlijk krijgt hij straks weer een nieuw haremlid die het hele seizoen over hem gaat zwijmelen. En natuurlijk...oh, ik kan nog wel even doorgaan zo. Zoals ik al zei, ik betwijfel of dit seizoen opeens magisch goed wordt.

Dus kom op, SAO, ik verklaar je de oorlog!

Shounen Hollywood

Dit was echt zo'n serie waar de alarmbellen al gingen rinkelen bij het openingsliedje. Zou me moeten afleren de beschrijving van een serie over te slaan voor ik hem ga kijken. Wat blijkt: weer een idol-serie over een groep jonge mannen die de gladjanus op het podium uithangen.

Ik heb weinig zin in een anime over een boyband, dus tabee.

Barakamon

Een serie over een kalligrafie-artiest? Dat is weer een nieuw onderwerp voor in mijn anime bingo!

Betreffende de show zelf, die was verrassend leuk. Het gaat over de opvliegende artiest Handa, die zijn carrière naar de mallemoer helpt als hij een kritische veteraan in het vak op zijn bek slaat. Hij gaat vervolgens op aandringen van zijn vader maar naar een klein eiland (lees: gat in niemandsland) om zijn hoofd te koelen. Daar komt hij erachter dat zijn huis als speelplaats wordt gebruikt door de lokale jeugd, en eentje, het kleine meisje Haru, blijft er maar rondhangen hoe vaak hij haar ook letterlijk eruit gooit. Ze leert hem echter wel wennen aan zijn nieuwe omgeving en weet hem met haar kinderlijke eerlijkheid telkens op zijn fouten te wijzen. Langzamerhand leert hij zich hierdoor weer te herpakken als artiest.

Oké, de rest van de serie zal wel voorspelbaar zijn, maar ik heb me geen moment verveeld met deze slice-of-life anime. De humor werkt en heeft goede timing, de personages zijn interessant en het weet een kalmerende sfeer op te zetten. Het deed me een beetje denken aan iets als Yotsubato (wat dus zeker als pluspunt gerekend kan worden). Dus ja, ik zie mijzelf dit wel volgen als ze dit niveau aanhouden.

Bishoujo Senshi Sailor Moon: Crystal

Opnieuw een serie die geen introductie nodig heeft, maar om andere redenen dit keer. Ik bedoel, het is freaking Sailor Moon. Een remake van een van de meest kenmerkende anime ooit, een serie die grote invloed heeft gehad op de hele industrie. Het gros van de magical girl series volgen het stramien dat deze serie heeft ontworpen.

Dat is ook de reden dat ik dit ga volgen. Ik heb geen speciale voorliefde voor de serie (ik heb het nooit gevolgd toen het nog op tv draaide) noch het genre, maar het is praktisch een stukje historie. Een stukje historie dat de helft korter is dan de originele serie aangezien ze een groot deel van de monster-van-de-week filler eruit hebben gehaald. Dus hey, waarom ook niet?

Waarvoor mijn dank. Shounen Holliwood gaat dus ook ongeopend de prullenbak in.

Sailor Moon
Ik heb nooit Sailor Moon gezien. Ik hoef het niet te zien, want het is niet voor mij bedoeld. Maar ik heb mijn schaamte even voor 20 minuten opzij gezet om te zien waar dit over gaat. Dat weet ik nu, dus dit boek gaat weer dicht. Grappig dat als je de personages en de titel zou vervangen, dit niet zo'n ophef zou veroorzaken. Dit is echt een nostalgieserie.

Sword Art Online 2
Ik was het bijna weer vergeten, maar SAO was dé hit van 2012. En toen in 2013... niks. Oké, er was nog die film die ik nog niet heb gezien. Maar waar bleef SAO2? Als ik één ding moet noemen waar anime slecht in is, dan is het omgaan met populariteit. Het bronmateriaal was er al in 2012, dus daar lag het probleem niet. Als iemand de oorzaak van deze vertraging weet, dan ben ik zeer benieuwd.

Nu klinkt het alsof ik op dit vervolg zat te wachten. Dat is niet zo, maar feit blijft dat in 2014 SAO nog steeds onverminderd populair is, ook in Nederland. Daar kwam ik gisteren op Epicon wel achter. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe de serie zich verder ontwikkelt. Maar als het verhaal weer in dezelfde otakufantasieën vervalt als seizoen 1, ben ik heel snel weg. De eerste aflevering belooft tot dusver niet veel goeds.

Aldnoah.Zero
Mecha's uit de ruimte met de kracht van een kernbom, what's not to like. Na 15 jaar van koude oorlog tussen Aarde en Mars komt de prinses van Mars naar Aarde om vrede te sluiten, maar wordt vermoordt door een aantal doelzoekende rakketten. Natuurlijk laat Mars dit niet ongemoeid en dus zal er vergelding komen. Wordt dit een standaard mechaserie of is er meer aan de hand? Met Gen Urobuchi aan boord wil ik zeker de gok wagen. Terrorisme blijft een interessant onderwerp. De grote vragen zijn nu: waarom is er in de eerste plaats een splitsing tussen de twee planeten gekomen en heeft de terrorist baat bij een nieuw conflict?

Barakamon
Na Dvalinns positieve reactie ook maar geprobeerd en ik werd niet teleurgesteld. Leuke personages in een rustige, dorpse omgeving. Een goede compensator voor alle horror en mecha-actie die ik tot nu toe heb opgepakt. Van plot is dusver weinig sprake en ik denk ook niet dat de serie de komende afleveringen ergens heen wil werken. Als de wisselwerking tussen stugge Seishuu en olijke Naru blijft bestaan, is dat voldoende.

Akame ga Kill!
De eerste minuut is een goede graadmeter voor deze aflevering. Dat is een gevecht tussen een zwaardvechter en een enorm monster, wat erg slecht is geanimeerd. Weinig beweging en animeclichés als wolkenkrabbersprongen en vertraagde sneeën. Het verhaal daarna is ook niet veel soeps. De zwaardvechter wil invloed krijgen in de hoofdstad om zo zijn dorp te redden van de torenhoge belastingen. Wat volgt zijn tietgrappen, ongelofelijke naïviteit, een familie van sadistische moordenaars en... nog een familie van moordenaars, zij het iets minder sadistisch.
Deze serie denkt bijzonder te zijn door maar veel gruwelijke moorden te laten zien. Jammer dat de makers duidelijk geen kaas hebben gegeten van humor en een goede verhaalopbouw.

Space Dandy 2
Bravo, als ze met zo'n aflevering komen mogen ze van mij elke keer wel drie maanden tussenuit nemen. Terugkerend op het thema van multiversums krijgen we verschillende versies van Dandy, QT en Meow te zien. Dat is natuurlijk een onuitputtelijke bron van grappen en deze schieten veelal in het doel. Knap als je tijdens de conclusie niet gelachen hebt. Space Dandy is voor mij nog steeds de ideale wekelijkse serie - korte verhalen, onverwacht en gevat. Deze volg ik zeker tot het eind.

Vandaag wel weer genoeg gezien, morgen verder!

Dramatical Murder

Dit is weer een 'mensen die vastzitten in een game'-achtige anime...geloof ik? Ik zat niet echt op te letten. Het is in ieder geval een soort shonen-ai variant op dat genre.

De serie zelf kon me echter geen moment boeien. Een zooi bishonen banjert over het scherm die allemaal vage termen uitkramen en er zat iets in over verschillende groepen die ruzie hadden en dergelijke. Om eerlijk te zijn deed het me een beetje denken aan een serie als [K]...wat dus geen goed teken is. Stijl over substantie, heb ik het idee. Gaap.

Sabagebu!

Huh. Weer een anime over een schoolclub met meiden die survival games spelen. Zelfs zo'n vergezochte opzet heeft nu al meerdere varianten. Maar waar Stella C3-Bu tenonder ging omdat het zichzelf te serieus nam, wordt het binnen vijf seconden al duidelijk waar deze serie staat. Het hoofdpersonage banjert namelijk het titelscherm binnen, wijst erop dat hun survival games nergens op slaan en dat je maar beter de tv kan uitzetten en je nest in kan kruipen. Kortom, deze serie neemt zichzelf geen moment serieus.

En dat werkt best aanstekelijk. De humor weet zeker af en toe raak te treffen, de personages zijn een bonte groep weirdo's en het blijft nooit te lang hangen op één onderwerp (omdat elke aflevering uit drie delen bestaat). Ik ben nog niet zeker of ik dit ook blijf volgen (geen idee hoe lang dit leuk blijft), dus daar is de 3-episode regel voor. Wellicht iets om te kijken tijdens de lunch ofzo.

Space Dandy S2

Ah, Dandy. Het is alsof je nooit weggeweest bent. Dit is zeker een serie die me nooit weet te vervelen.

De eerste aflevering weer gelijk alweer doel te treffen. Het neemt weer een bekend concept (paralelle werelden, á la Sliders) en werkt het dan weer zo over de top uit dat het verfrissend wordt. Niet alleen is het leuk om de parodieën te zien van allerlei series en genres die er langskomen, maar vooral als na een plotwending het al helemaal uit de hand loopt komt de ene rake grap na de ander. Het wordt ook met zoveel energie gedaan dat het niets meer dan aanstekelijk kan zijn.

De serie begint dus met een goede start. Geef me meer van dit, want niets is gegarandeerd vermakelijker dan een wekelijks eppie Space Dandy.

Gekkan Shoujo Nozaki-kun

Een shojo-achtige shonen serie die gaat over een meisje, Chiyo, die probeert haar liefde te verklaren aan de jongen op wie ze verliefd is, Nozaku. Helaas voor haar loopt dat in de soep als ze wordt aangezien voor een fan. Want wat blijkt, Nozaki is een manga-artiest: een shojo manga, welteverstaan, waar alle meisjes over zwijmelen. Dit terwijl het al snel duidelijk wordt dat hij in het echte leven allesbehalve een romantisch genie is en geen enkel greintje tact kent. Ze wordt uitgenodigd bij hem te werken als assistent (ook omdat ze in de tekenclub zit) en ze besluit dat maar te doen, want waarom ook niet.

De eerste episode van deze op een 4-koma gebaseerd serie was best vermakelijk, om eerlijk te zijn. De twee hoofdrolspelers hebben gelijk al chemie, er zit een hoop energie in de show en er zijn aardig wat grappen die raak slaan. Grappen die zowel draaien om de personages als om de parodieën van shojo manga in het algemeen. De stem-acteurs weten ook gelijk de juiste toon te treffen, van de eeuwig droogkloterige stem van Nakamara Yuichi tot de stem van Chiyo, Ozawa Ari, een nieuwkomer. Het is nog de vraag of het dit niveau houdt, uiteraard (dit soort 4-koma series hebben nog eens de neiging door hun ideeën heen te raken) maar een tweede en derde kans geef ik het nog zeker weten.

Monthly Girls' Nozaki-kun
Hé, dit was best leuk. Beetje onrealistisch ter bevordering van de humor, maar dat maakt niet uit. Zo te zien heeft Sakura haar kansen bij haar grote liefde en tevens mangaka Nozaki verspild, want lompe Mikoshiba trekt bij hen in. Alhoewel Nozaki's woorden over hem nog weleens waarheid kunnen bevatten, gezien de synopsis die ik gelezen heb.

Dit zal geen shojo worden, want de yonkoma werd gepubliceerd in een shonenmagazine. Het levert een geslaagde parodie op shojoverhalen op, maar de vraag is inderdaad hoelang dit leuk blijft. Als Nozaki-kun grappen blijft leveren op het niveau van de fietstocht naar huis voorzie ik geen problemen.

Ao Haru Ride

Deze serie gaat over Futaba, die heimelijk zit te crushen op een jongen genaamd Tanaka. Ze weet na wat tedere momenten eindelijk het lef te hebben hem naar een feest uit te vragen, maar drama ligt op de loer! Want na wat geklier van een dude kraamt ze uit dat ze jongens haat, in oorschot van Tanaka, die dat onmiddellijk als indicatie neemt dat dat is hoe ze echt voelt en vervolgens niet komt opdagen. Cue drie jaar later, waar zij een populaire meid is met een persoonlijkheid die zo nep is als wat, en waar ze Tanaka eindelijk weer tegenkomt. Maar nu is hij helemaal edgy en dergelijke, dus gedraagt hij zich als een eikel. Oh, zal hun liefde nog op kunnen bloeien?!

Ja, dit een shojo-serie. En het is een van de meest standaard shojo die ik ooit heb gezien. Het hele plot voelt bijna als een parodie van zichzelf, maar het speelt het toch echt serieus. De uitkomst van de serie is ook voorspelbaar (natuurlijk eindigen ze met elkaar) en ik heb geen zin om de soap-opera te kijken die naar dat einde toeleidt. Deze laat ik dus lekker schieten.

Hanayamata

Hier dus praktisch de eerste 'schattige meisjes die schattige dingen doen' serie van het seizoen. Met als onderwerp dit keer: yosakoi, een soort competitieve dans. De hoofdrolspeelster in deze serie is de onzekere Naru, die een minderwaardigheidscomplex heeft van heb ik jou daar, en die dus alles buiten haar normale routine vermijdt. Tot ze op een dag de Amerikaanse Hana ontmoet, een nieuwe student wiens droom het altijd geweest is om de sport te doen. Hana probeert haar onmiddellijk erbij te trekken zodra ze interesse toont, maar ze blijft ervoor wegrennen. Tot ze eindelijk de moed verzamelt en besluit er maar voor te gaan.

Het is moeilijk deze serie te haten, om eerlijk te zijn. Het voelt minder als een moe-cashcow dan de meeste series van dit stramien en de uitwerking wat betreft animatie, sfeer en humor is best leuk gedaan. Maar of ik dit nu blijf volgen? Ik acht de kans laag, maar eh, misschien als er een gat in mijn schema valt. Ik kijk het nog wel tot andere series beginnen weg te vallen, en dan maak ik wel mijn definitieve besluit.

Himegoto

Een short over een gozer die door een student council van meiden wordt gered van de yakuza, en in ruil daarvoor nu als trap door het leven moet. En dat was dan ook wel de enige grap. Ha ha ha hi ho ho ha.

Nee.

Yep :< De boeken gelezen tot zover, helaas had ook de anime redelijk veel potentie. Met het plot was enorm veel te creeren, helaas is de maker meer richting romance/slice of life gaan werken. Persoonlijk vind ik het zonde. Ook in s2, zoals al werd gezegd komt kirito in de Gun Gale Online wereld, als een ' vrouwelijke character'.. Dood zonde, kan zoveel beter gemaakt worden.

En nogmaals bedankt Dvalinn, weer drie series die ik kan overslaan. Hmm, dan blijft er vandaag niks over.

Sabagebu!
In comedyseries zonder verhaal is er maar één gouden regel: is het grappig? Helaas vond ik deze serie over meisjes die met speelgoedwapens spelen een beetje flauw. Het komt zeker niet boven Barakamon en Nozaki-kun uit. De personages zijn niet uitzonderlijk en er lijkt weinig te gebeuren. Vergelijkingsmateriaal C3-bu was ook al geen favoriet, dus ik kan deze laten liggen.

Wel, er is technisch gezien nog Jinsei, maar, wel...

Jinsei

Het kostte me drie pogingen om door de eerste aflevering te komen. Drie. Elke keer werd ik weer afgeleid en ging ik wat anders doen, inclusief voetbal kijken - terwijl voetbal me geen ene moer boeit. Ik denk dat dat wel iets zegt over hoe interessant deze serie is. Een serie over een club met meiden en één jongen (een adviesraad dit keer), want natuurlijk is dat de opzet.

Dit soort simpele komedie-series blinken nooit uit in dingen als verhaal of oogsnoep, dus ze moeten het maar doen met humor. Als de humor platvalt, dan is de rest van de serie ook kassie wijlen. En in dit geval is de 'humor' belabberd. Want deze serie denkt dat een paar stereotiepe personages laten opdaveren genoeg is om humor te creëren. Geen twist, geen leuke uitvoering, geen sterke timing, geen grappen! Nope, het geleerde meisje praat constant over wetenschap. Het aardige meisje is aardig aan het wezen. En het sportmeisje praat constant over sport. Oh shit, ze gedragen zich als hun stereotiepen! Freaking hilarisch, niet?! Dat is letterlijk de enige grap die de serie kent, en dat is al oud na vijf minuten. Serieus man, de serie voelt zo lui als lachen.

Dus ja, je zou kunnen zeggen dat ik dit heel misschien niet ga volgen omdat ik het niet zo leuk vond. Of op minder aardige wijze, opdonderen met deze slappe hap!

En dan verder nog Momo Kyun Sword...

Momo Kyun Sword

"Hey!", dacht een pief in een vergaderkamer. "Zullen we eens een anime-reboot maken van Momotaro?" De andere leden van het productie-comité keken maar verveeld uit hun ogen. "Dat oude verhaal?" mompelde een rimpelige, kalende man. "Daar is geen publiek voor te trekken. Iedereen heeft dat verhaal al duizend keer gezien. Zeker met dat lage budget dat wij hebben zal dat op een flop uitlopen. Volgende idee!" De pief had echter nog geen zin om op te geven, dus bedacht hij snel wat. Hij moest en zou immers zijn geweldige visionaire ideeën naar het grote publiek brengen. Hij pakte zijn stift, veegde wat dingen weg bij het gammele tekeningetje van Momotaro, en tekende er een paar grote tieten op. "Oh...en wat als Momotaro nu vrouwelijk is?! En enorm grote tieten heeft die we constant door het beeld kunnen laten zwaaien!" riep hij enthousiast. Bij het woord tieten schoot de rest omhoog, want dat verkoopt immers altijd. "Ja, dat zou best kunnen werken!" klonk het geroezemoes.

"Toch, ik vraag me af of we hiermee wel genoeg meeliften op de goed verkopende trends!" riep een zeurderig stemmetje. "De statistieken geven aan..." "Verdomme, Tetsuo, jij met je nummertjes-gezeik ook altijd!" dacht de pief gefrustreerd. De andere mensen in de vergaderkamer begonnen echter steeds meer Tetsuo's kant te kiezen. "Ik moet het zien te redden...ah!" dacht de pief. "Oh, oh, laten we haar ook een magical girl maken! Dat is populair! En nu hebben we magical girls met grote tieten, daar is een tijdje geen serie van geweest! Gat in de markt!" Hij kreeg als reactie een staande ovatie. "Holy kuso, dat is geniaal! Wat een geweldig concept! En nu kunnen we helemaal zo goedkoop zijn als we willen want de otaku vreten het toch wel op!" Innerlijk stond de pief te juichen. "Eindelijk wordt ik erkend als het genie dat ik ben! Mijn meesterwerk zal de wereld schokken! Nu, even kijken, is er iets dat ik als bronmateriaal kan gebruiken? Ik bedoel, hah, mijn genie is aan betere dingen besteed dan dit te schrijven!" Hij zocht even op het internet en vond een gammele budgetbak Light Novel met hetzelfde concept. "Freaking perfect!"

Cue een paar maanden later, en hier is zijn geweldige meesterwerk.

Het zuigt.

Akame ga Kill!

Deze shonen-serie gaat over een jonge knul die vol goede moed naar de stad trekt om een soldaat te worden. Daar aangekomen wordt hij echter opgelicht en belandt hij op straat. Het geluk lijkt hem toe te lachen als een vrijgevig rijkeluis-meisje hem in huis neemt, tenminste, tot zij en haar hele familie worden afgeslacht door een groep huurmoordenaars. Wat blijkt; het is een familie sadistische psychopaten die de vrienden van de hoofdpersoon hebben doodgemarteld. Hij hakt zelf persoonlijk het rijke meisje neer en wordt dan gerekruteerd door de huurmoordenaars. Het nieuwe doel; de losgeslagen en corrupte rijken allemaal in de pan hakken.

Deze serie is typisch shonen voer in veel opzichten, maar dan iets gewelddadiger. De manier waarop de gruwelijke gebeurtenissen worden uitgemeten komt echter alleen wat kinderlijk over. Het voelt alsof de serie meer volwassen probeert te lijken dan het ook echt is. Subtiel is de serie in ieder geval niet. Desalniettemin is het nog best goed popcornvermaak. Als ik het internet mag geloven wordt de serie ook langzaam beter, en aangezien het gelijk 24 afleveringen krijgt is er de hoop dat ze niet zo gaan zitten rushen als bijvoorbeeld Black Bullet dat deed. Wel, op het gebied van campy actie-series heb ik enkel nog Jojo dit seizoen, dus deze kan er misschien ook nog wel bij. Ik kijk nog wel wat eps voor ik mijn keuze maak.

Love Stage!! sla ik over want boys love is niet mijn ding.

Edit:

Woensdag shows!

Magimojo Rurumo

Ugh. Het 'slechte shows zorgen ervoor dat je shows die iets wel goed doen een stuk meer waardeert'-effect is weer sterk dit seizoen. Zeker betreffende komedies. Mijn waardering voor Barakamon en Nozaki-kun groeit namelijk alleen maar als ik een serie als deze tegenkom. Een serie waarvan ik blij was dat de eerste episode eindigde - tot ik me realiseerde dat ik pas halverwege was .

Het verhaal is simpel. Perverse dude roept per ongeluk een stille heks op, belandt in de problemen omdat zijn dagen nu genummerd zijn, gaat met heks leven. Ha ha ha. De humor is dom, de artstijl voelt halfslachtig (en de fanservice-elementen vloeken er behoorlijk mee), de personages zijn saaie lopende cliché's en er zit greintje creativiteit in. Oftewel, weer een serie die de afgrond in getrapt kan worden. Daaaaag.

Fate/kaleid liner Prisma Illya 2wei

Gelukkig is nog het vervolg op Prisma Illya om die vieze smaak weg te spoelen. Ik vond de originele serie vorig jaar namelijk best goed te pruimen. Het was zeker niet perfect, maar het wist een geslaagde combinatie te zijn tussen een soort parodie van magical girl shows en een deconstructie ervan. Dit alles met een sausje van het Fate universum eroverheen gegoten. Dus ja, ik zat om eerlijk te zijn best vooruit te kijken naar dit vervolg.

Net als de eerste serie komt de eerste aflevering van deze serie maar traag op gang - het zijn vooral slice-of-life taferelen. De stilte voor de storm, want de cliffhanger op het eind geeft een interessante opzet voor de rest van het seizoen. En traag of niet, het is leuk de personages weer te zien en te kijken hoe ze zijn veranderd vergeleken met de eerste serie, en oude bekenden (Waver) komen ook weer opduiken. De humor weet soms ook nog de plank goed raak te slaan en je zult mij ook niet horen klagen over de meer naar de voorgrond tredende yuri-ondertonen (want welke magical girl serie zou daar compleet zonder zijn?). Ik zal me dus wel vermaken met dit tweede seizoen.

Vandaag maar even een inhaalslag anime gehad. Afgelopen paar dagen druk geweest, dus heb niet alle anime kunnen kijken die ik graag had willen zien.

Barakamon was een erg tof begin. Mooie omgeving en een tof verhaal. Kalligrafie komt niet bepaald vaak voor en het was erg leuk om te zien hoe Handa zich alleen al in de eerste aflevering ontwikkelde. Ben dan ook erg benieuwd naar de rest van de serie.

Free! Eternal summer
....not quite sure waarom ik de serie eigenlijk kijk. Ach, het is wel grappig en de spanning is eerder lachwekkend dan dramatisch, en ugh, waarom heeft iedereen zo de pik op Haru? Ach, het is wel leuk tijdverdrijf.

Akame ga kill!
Ik vond het (in tegenstelling tot de algemene mening hiero) best een tof begin. Tatsumi lijkt me een leuke knul, en het verhaal op zich ook wel. Het deed me wel een beetje denken aan Maoyuu Maou Yuusha, though. Wat ik me wel afvraag is hoe Leone (de blonde, rondborstige dame) opeens aan lang haar, kattenoren en -poten komt aan het einde van de aflevering. Speciale krachten oid?

Love stage!!
Het doet pijn om te zeggen, maar het viel me tegen. Ik volg de manga al enkele jaren en was super blij toen ik hoorde dat er een anime van zou komen. Wat alleen een nadeel is: bij het lezen van manga geef je alle personages een eigen stem in je hoofd. De studio die de anime produceert/mangaka heeft niet altijd dezelfde stem in gedachten als jij... Wat erin resulteerde dat ik me ergerde aan praktisch ieder personage. Izumi? Yuck. Rei? Klinkt als Rei van Free!. Ryouma? Was enigszins te doen. Shougo? LFAKJDLFA; KEEP IT AWAY FROM ME HOE DE FRICKFRACK ZIJN ZE BIJ DIE STEM GEKOMEN?! Ik denk dat de enige reden is waarom ik m ga blijven volgen is omdat ik een (redelijk) trouwe fan ben van de manga, maar voor de rest... Het is denk ik gewoon beter om eerst een anime te zien, en daarna de manga pas te lezen. Maar ja, dat heb je helaas niet altijd in de hand :/

Conclusie: beste serie van het seizoen die ik gezien heb tot nu toe is zeker weten Tokyo Ghoul, daarna Barakamon.