Tsja, het is maar net met wie je om gaat en hoe je ouders/familie zijn ingesteld.

Mijn vriendengroep zijn allemaal nerds of geeks, kijken (bijna) allemaal anime, spelen dungeons and dragons, sommigen doen aan LARP en wat ze het liefst op vrijdagnacht doen is met z'n allen gezellig bordspellen spelen in plaats van in de kroeg te zitten. (dan heb ik het niet over standaard monopoly of risk, maar over die spellen waarvan normaal gesproken niemand ooit de moeite doet om het te leren, want het regelboekje heeft 40 pagina's).

Voor hen is het dan ook niet vreemd dat ik cosplay. Sinds vorig jaar hebben we zelfs een klein groepje. In mijn zomerbaantje waren er twee collega's die ook naar Abunai zouden gaan. Andere collega's wilden natuurlijk meepraten en als je ze uitlegt wat het is, dan vinden ze het al snel erg leuk.

Mijn schoonmoeder vindt het geweldig en als ze niet zo'n last van haar rug zou hebben zou ze zo een cosplay voor zichzelf in elkaar flansen als wij met een character aankomen. Mijn schoonvader koopt gift-certificates van wig shops voor kerst, en mijn eigen vader kan het allemaal geen bal schelen, als ik het maar leuk vind.

Ook 'random' mensen vinden het leuk. Ik was laatst met een vriendin van mij in de stad om schoenen voor haar cosplay te zoeken en ze zat te twijfelen tussen twee maten. De verkoopster vroeg waar het voor was en mijn vriendin stak een enthousiast verhaal af over cosplay, wat het was, dat ze de kostuums zelf maakte en ga zo maar door. De verkoopster was erg nieuwsgierig en vond het ook wel erg leuk om over te horen.

Dus, wees gewoon jezelf, doe wat je leuk vindt en wees er enthousiast over!

Mijn eerste con was Animecon 2006 en ik wilde direct in cosplay, omdat mijn vriendin waarmee ik zou gaan er op stond dat het gewoon heel tof zou zijn. Ik wilde dat zelf ook graag, maar ik moet zeggen dat ik toen nog wat schuw was dus het was even wennen en is was erg zenuwachtig voor m'n eerste conventie XD

Het was even slikken, maar als 16 jarige heb ik m'n ouders verteld dat ik graag naar een con met haar wilde. Ze wisten al dat ik anime/ manga leuk vind maar m'n ouders zijn een tikkeltje 'overprotective' soms dus in het begin waren ze er niet zo zeker van, mij als tienertje helemaal naar Almelo in de trein. Toen ik zei dat ik met een vriendin ging was het okay. Een paar dagen later heb ik m'n moeder awkwardly een schets laten zien met het verhaal 'mensen verkleden zich daar als een bepaald personage en ik wil deze maken'. Dat ging veel beter dan ik dacht (het was een erg opvallend mannelijk karakter XD ) en ze bood zelfs aan dat ze me wilde helpen.

Nou, om kort te zijn, mijn cosplay was een succes en nadat ik realiseerde hoe de sfeer is op een anime conventie and de vele fotos die werden geschoten, kroop ik al snel uit m'n schulp. Het was het beste weekend van m'n leven en ik raakte er niet over uitgepraat thuis.

Sindsdien ga ik minimaal nog elk jaar naar Abunai en het blijft leuk. Mijn tip: Neem iemand mee. Is echt veel leuker en gezelliger, hoewel je al snel in contact zal komen met anderen eenmaal daar. Dus ja. Het is in het begin een beetje eng, maar ik kan je garanderen dat het die nervositeit waard is! Dus ik zou zeggen, gewoon doen!

Ik heb nooit echt gecosplayed ookal zou het me wel leuk lijken. Ik houd ervan om fictie te mengen met de realiteit en ben dol op "dingen" maken. Mijn ouders maakt het niet uit, en ik ben niet bang voor de mening van andere mensen dus dat is het probleem niet. Wat mij tegen houd(t) is dat ik geen vrienden heb om naar conventies te gaan, en ik uberhaupt niemand ken die van anime en/of cosplay houd hier in het noorden. Daarbij ben ik erg moeilijk in de omgang, terughoudend en ook nog eens erg slechthorend, dus echte vrienden maken of zelfs normaal socialiseren in een cosplay groep, of wat voor gezelschap dan ook, lukt me niet. Ik heb op nishicon gemerkt dat het niet zo gezellig is als je er alleen heen gaat en ook daar niemand is waar mee op te trekken valt.

Mijn eerste conventie was animecon 2012 toen ik nog 13 was. Ik ben eigenlijk door mijn vriendin in deze wereld gesleept. Ze begon wild te praten over anime, manga en Vocaloid. We gingen dus ook samen in cosplay. Zij zou als miku gaan en ik als SeeU (tadaaaaa verklaring van mijn naam) toen ik dat dus tegen mijn ouders zei vonden ze het wel oke maar het mocht niet te duur worden. Ik naar mijn oma en met de 1e prijs van low-budget cosplay heb ik maar €2,95 uitgegeven xD. Toen we daar eenmaal waren was het de beste tijd van mijn leven. in 2012 was SeeU net 2 weken uitgekomen dus ik had heel vaak dat ik op de foto werd gevraagd ondanks ik geen pruik had (met m'n mooie bruine haar voor een blond character -.-) we hadden daar ook heel veel gelachen en de meest random dingen gezien. Een dude in een jurk met een kettingzaag... Een man in een hello Kitty pyjama... perry het vogelbekdier
... Toen we ook eindelijk zaten kwam er ineens random een man naar me toe en zei: leuke oortjes 8D... Bleef toen 10 seconden staan en liep weer weg xD

Bepaalde dingen moet je eerst uitproberen voordat je weet of het iets voor jou is. En cosplay hoort daarbei! En onthoud: nooit geschoten is altijd mis...

Ik durfde ook nooit te cosplayen omdat ik te verlegen was en me zou schamen als ik ermee over straat zou gaan. Wat voor mij de perfecte oplossing was, was om helemaal gecosplayed te gaan van top tot teen zodat niemand me gezicht kon zien. Tot nu toe heb ik altijd een masker op of een furry / mascotte hoofd. Ik moest wel lachen toen ik onderweg naar het station bekende mensen tegen kwam en niks zei en gewoon doorliep ik had zoiets van als hun niet weten dat ik het ben maakt het mij niks uit . Dit is een foto ervan xD. https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 1256_n.jpg.

Hoi, ik zelf ga binnenkort misschien voor de eerste keer cosplayen, misschien bij Animecon of misschien zelfs nog Tsunacon. Anyway ik ben zelf ook niet echt iemand die zelfvertrouwen heeft in cosplayen maar wat ik wel weet is dat het echt kicken is, als je wilt kunnen we misschien samen

Ik had geen problemen met mijn eerste cosplay. Het was mijn tweede conventie en ik ging mee met vrienden die zelf geen cosplay hadden maar het wel onwijs gaaf vonden dat ik het wel deedt. Mijn eerste cosplay was zelf gemaakt, niet perfect, maar ik was er wel enorm trots op. En beetje bij beetje heb ik er steeds minder problemen mee.

Sterker nog, vorig jaar had ik in September nog een fotoshoot en net voor ik met de fotograaf in de auto stapte (Ik in een redelijk uitgedoste cosplay namelijk mijn Elin Berserker uit Tera) vroeg er een vrouw mij de weg. Dit was dus welgeteld drie stappen bij mijn duur vandaan en ik vermoed dat de buren redelijk raar hebben gekeken. Ik heb die mevrouw vriendelijk de weg gewezen zonder blikken of blozen en ze zei zelf nog dat ik er leuk uitzag. Lol Ze zal wel gedacht hebben, die spoort niet. Nou ja toen zijn we dus voor de shoot weggereden en dit was in een klein stadje in zeeland. Ik kan je vertellen met het aantal cosplayers in zeeland, dat ze dit sowieso niet gewend waren om te zien en er waren negatieve reacties maar zeker ook positieve.

Moraal van het verhaal, je went er aan en je mag ook best een beetje zelfspot hebben. Mensen kennen je niet, dus wat maakt het uit wat ze denken, en als ze je wel kennen, dan kunnen ze ook wel zien dat je er plezier in hebt. Op conventies wordt je absoluut niet raar aangekeken en reis anders gewoon in een groepje. Dat helpt echt.

Dat zou ik graag willen, maar ik ga al met een groep vrienden mee. Sorry. Misschien volgende con als ik ga. c:

Mijn eerste cosplay was Azula. In eerste instantie wist ik nog niet eens dat cosplay bestond en had ik het kostuum gemaakt voor carnaval. Dan word je ook echt niet raar aangekeken, want dan is iedereen verkleed.
In mijn ervaring doen mensen niet vervelend over cosplay. Als ik mensen tegenkom zijn ze juist vaak geinteresseerd en willen ze weten wat er te doen is en zo.

Even een grappige anekdote: Ik was op weg terug van een convwentie en er stapt een groep jongeren (20-25 jaar) in de trein. Bier in hun hand en behoorlijk luidruchtig. Ik dacht ojee daar heb ik nou echt geen zin in.. maargoed ik laat me niet zomaar wegjagen dus ik ben gewoon blijven zitten. Nouja ze vroegen me of ik naar een feestje ging. Ik heb ze dus maar uitgelegd dat ik net van een soort feestje af kwam en wat een conventie dan zoal is. Ze vroegen zich af of daar dan ook game personages rond liepen. Ja, die zijn er. Ik heb gezegd dat League of Legends behoorlijk populair is om te cosplayen. Toen bleken ze dus hardstikke fan te zijn van LoL en heb ik de hele treinreis met ze zitten praten.
Doei vooroordelen! :3

Mijn ouder(s) en grootouders waren eerst een beetje zo van "wat moet je daar dan mee?" Maar tegenwoordig zijn ze erg trots op de creaties en vinden ze het erg gaaf. Sterker nog, ze hebben zelfs gezegd: "Wat is er anders dan je verkleden als je favoriete figuur, ten opzichte van een sportfan, die zich schminkt en uitdost voor zijn club? Er gaat in beiden veel geld en passie naartoe..."

Erg waar en verder maakt het me weinig meer uit. Iedereen heeft zo zijn hobby's.

Hoihoi,

Ik cosplay zelf sinds 2012. Ik was al lang geïnteresseerd in anime en manga en deed sinds ongeveer 2009 aan rpg. Cosplay was ik natuurlijk ooit wel eens tegengekomen en ik wilde het zelf eigenlijk ook wel doen, maar zag er het nut niet echt van in. dan heb je een cosplay, en dan?
Tot iemand via rpg aan mij vroeg of ik ook naar Tsunacon ging. Gelijk even op Google opgezocht en zo ontdekte ik conventies. Dit was natuurlijk mijn kans om te beginnen met cosplayen. Dus ik had gelijk aan mijn vader gevraagd of ik naar Tsunacon mocht. Na wat uit te moeten leggen over de activiteiten op zo'n conventie en met wat overtuigende 'Ach-laat-dat-kind-het-eens-proberen-dan-gaan-wij-gewoon-mee' woorden van mijn stiefmoeder mocht ik naar Tsunacon. Toen kwam natuurlijk de vraag of ik mocht cosplayen. Veel te duur naar mijn vaders mening natuurlijk, maar ik beloofde dat ik alles zelf zou betalen en mijn vader stelde voor om aan mijn oma te vragen of ze me wilde helpen met mijn eerste cosplay.
Een maand later was mijn eerste cosplay af: Utau Hoshina, net op tijd voor Tsunacon.

Nou, daar stond ik dan, net 14 jaar geworden, stiefmoeder aan de ene zij, vader aan de andere, te wachten tot de conventie begon. Ik zou mensen van rpg meeten en ben uiteindelijk de hele dag met hen opgetrokken (mijn vader vond het na een uur wel weer genoeg en ging, beledigd omdat hij geen broodje hamburger kon vinden, weer weg). Ik had een geweldige dag en vond het super om voor foto's en zelfs twee video's gevraagd te worden (nee, geen verstand van poseren, dus lekker out of character natuurlijk xd).

Na Tsunacon wilde ik natuurlijk verder met cosplayen en ben ik ook naar meetings geweest, hier heb ik ook mijn vier beste vriendinnen ontmoet, die in dezelfde cosplaygroep zitten. We bestaan inmiddels bijna een jaar!

Ik ben afgelopen maand 16 geworden en bezit inmiddels 6 cosplays: Utau Hoshina, Daughter of Evil, Matryoshka Rin, Officer Jenny, Applebloom en Rarity. Voor het komende jaar heb ik mijn zinnen gezet op Alois Trancy, Hanji Zoe, Magnet Luka en misschien nog Ukraine.

Ik ben tot nu toe twee keer naar Tsunacon geweest, een keer Abunai en een keer Nishicon. Verder vooral meetings.
Komende Tsunacon organiseer ik samen met mijn cosplaygroep zelfs ons eerste panel! Ik heb er superveel zin in en ben erg benieuwd naar hoe het zal zijn :3

De mensen in mijn familie vinden het maar niks dat ik dit doe. Vooral mijn zussen vinden het onzin. Mijn moeder vind het zonde van het geld maar vooral maakt het haar niet veel uit dat ik aan cosplay doe. En al doen ze in mijn familie er af en toe negatief over ik ga er toch niet mee stoppen. Het kan me ook niks schelen dat ze het niks vinden. Ik doe het omdat ik het leuk vind en anderen hun mening maakt me niet uit.