Wat eem belachelijk cheape naam, ik geef toe.

Maar basically, dit is hoe ik voel over cosplay.

Ik vind cosplayen te gek,maar ik heb eerlijk gezegd totaal t lef niet ervoor
om het te doen. Ik schaam me tbh. Ook heb ik niet veel te spenderen, like,
ik heb geen baan ofzo dus...
Maar sowieso voordat ik echt mn geld eraan uit wil geven,
wil ik t durven.

Kunnen jullie me vertellen hoe jullie eerste cosplay ervaring was, en tips om me beter
te voelen erover ipv me te schamen?

Mijn eerste cosplay event in cosplay moet nog komen, maar ik denk toch dat ik iets kan vertellen hierover.

Ik ben zelf heel erg verlegen, en durf eigenlijk niks. Ik durf op college niet eens een vraag te stellen aan een docent. Maar ik heb de laatste tijd geleerd dat ik hier niet vanaf kom door stil te zitten. Ik heb besloten om cosplay te proberen om eens voor mijn computer vandaan te komen en eens onder de mensen te komen. (en daarnaast hou ik ook heel erg van knutselen en dat soort dingen, dus het sociale deel is niet de enige rede.)

Ik hoop dat ik door cosplayen juist wat meer moed weet op te bouwen.

Qua geld, zoals iedereen mij al vertelt heeft, als je het zelf maakt kan je het zo duur maken als je het zelf wilt. Mijn cosplay heeft tot zover pas 20 euro gekost. Maar dan heb ik nog geen pruik, en tel ik spullen die ik al in huis had niet mee. Ik heb gehoord dat een goedkope cosplay meestal rond de 50 euro ligt.

En onthou, cosplay gaat om plezier hebben. En je bevind je tussen mensen die cosplay ook allemaal geweldig vinden. Er is helemaal niks om je voor te schamen. =)

als je bang ben op straat mee te lopen. neem het dan mee naar de con en kleed je om in de wc. Veel mensen doen dat en is egt nix voor te schamen. als je niet wil dat fotos van jou on komen te staan vraag aan fotograaf de jouwe niet ontezetten en of de fotograaf de fotos naar je toe kan sturen. Dit neem een deel onzekerheid van je af.

ik ga nu al ongeveer 4 jaar naar cons. ik herinner me mijn eerste keer dat ik ging cosplayen nog erg goed. ik was daarvoor al een keer naar een con geweest maar nog niet in cosplay. ik heb toen uiteindelijk voor een half jaar elke maand wat geld opzij gelegd om een cosplay te kunnen kopen. in het begin vond ik het best wel eng om alleen in cosplay er naartoe te gaan. daarom had ik uiteindelijk een vriendin meegevraagt en mijn zus en toen vond ik het niet zo heel eng meer. uiteindelijk ging ik wat vaker met vrienden of vriendinnen mee en begon ik het steeds leuker te vinden en steeds meer te durven. nu maak ik mijn eigen cosplays en reis ik vaak genoeg alleen naar conventies toe. uiteindelijk raak je er wel gewend aan en is het niet zo heel eng meer.

ik geef je dus als tip mee dat als je in het begin een keer wil meemaken zo'n conventie maar het nog niet erg durft. misschien dat je dan een vriend of vriendin mee kan nemen of je kijkt hier op het forum of je misschien een reisgenootje/congenootje kan vinden, iemand die met je mee wil gaan en die het ook leuk lijkt. vaak genoeg blijkt het heel gezellig te zijn zo met meerdere mensen en diegene zal je er niet raar op aankijken als ze zelf ook de interesse delen.

en als je niet in cosplay durft te reizen kan je ook gewoon een cosplay meenemen in een tas en je bij de conventie zelf omkleden. er zijn vaak genoeg toiletten waar je je kan omkleden en op sommige cons zijn zelf speciale kleedruimtes te vinden.

en als je graag wilt cosplayen maar je denkt er het geld niet voor te hebben is het misschien een idee om elke maand een beetje opzij te leggen tot je genoeg denkt te hebben voor iets. en voor sommige cosplays kan je zelfs in gewone kledingwinkels iets vinden wat je kan gebruiken.

en zowiezo is cosplay niks om je voor te schamen, een heleboel mensen doen het tegenwoordig en vinden het hardstikke leuk, in het begin is het altijd een beetje eng maar uiteindelijk zal je merken hoeveel plezier je eraan kan hebben, ik vond het zelf in het begin ook een beetje eng maar uiteindelijk heb ik er heel veel mensen mee ontmoet en heb ik er enorm veel plezier mee gehad, en voorlopig wil ik nog lang niet stoppen ermee.

en als je nog vragen hebt kan je ze me altijd stellen.

Mijn eerste conventie was Abunai 2009 en dat was ook mijn eerste keer cosplayen.

Ik had er alleen nog van gehoord en werd dus erg in het diepe gegooid. Mijn voordelen toen: de conventie was in de stad waar ik woonde, dus ik kon er op de fiets heen. Ook had ik een cosplay gekozen die in principe alleen uit standaard kleding bestond: Videl van Dragonball Z. Ik viel dus niet héél erg op. Ook had ik het geluk dat mijn haar ongeveer haar lengte had. Ik heb het toen met een kleurspoeling een natural black geverfd.

Dus - het moment van de conventie. Voordat ik mijn fiets ook maar normaal gestald had werd er vanaf het gebouw waar het allemaal plaatsvond geschreeuwd 'VIDELLLL.....!!! FOTOOOO', dus dat was wel even slikken, maar ook wel heel erg leuk en ik vond het ook wel heel erg leuk dat mensen mij herkenden en ook foto's wilden hebben van wat ik bij elkaar gemikt had.

Dus, als je niet heel veel geld over hebt, of nog niet voluit in kostuum inclusief wig, make-up en alles erop en eraan: kies een karakter dat redelijk normale kleding aanheeft, waarmee mensen je toch kunnen herkennen en waardoor je zelf wellicht zekerder bent en de volgende keer misschien nog een stapje uit je comfort zone durft te zetten door bijvoorbeeld een karakter met een wig te kiezen.

Mij eerste cosplay ervaring eerlijk gezegt niet leuk ik kwam op de con aan en kreeg gelijk opmerking zij kan niet cosplayen ze is te donker of die meisje cosplayed tifa terwijl ze bruin is kan niet hoor ( ik weet nog stees niet wie het zeide) maargoed ik wou binnen 30 min naar huis maar gelukkig hadden vrienden me over gehaald en ik werd ook niet op de foto gevraagd afgelopen nishicon deed ik mad moxxi 1 van me all time favoriete characters ik kwam binnen door de roldeur ik werd meteen door 5 fotograven en paar mensen die borderlands fans waren belaagt ik was super verbaast dat mensen mij woude fotograveren maar misschien als het begin tegenvalt het word beter geloof me

ik ben eerst gaan cosplayen, en toen begon ik het te zien als een manier om mijn fandomness te laten zien. maar als je weinig geld hebt en je denkt dat je wel wilt cosplayen, moet wachten op een character waar je compleet fan van bent, want die zijn het leukste om te cosplayen en dan echt het geld waard.

tip: als je dat character nog niet gevonden hebt, probeer meer anime's/series/films te kijken, of meer videogames te spelen, want er zit er vast wel een tussen

Ahhh, oh ja. Ik weet nog wel toen ik dat hier verklaarde een aantal terug op ditzelfde forum. "Ik zal nooit cosplayen, want dat durf ik niet".

En dat meende ik toen ook. Ik had geen behoefte aan die eventuele aandacht. Ik was voornamelijk stilletjes in de achtergrond te vinden, sprak geen mensen aan, deed mijn eigen ding. En toen in 2008... zei een vriendin van me "Hey, ik heb een roze pruik gekocht en ik ga cosplayen dit jaar. Doe je mee?" ...Tja, liever niet. Maar... uiteindelijk toch gedaan. Misa uit Death Note met mijn eigen haar natuurlijk. Maar ik wilde ABSOLUUT NIET dat men foto's van mij zou nemen. Eén persoon vroeg toch om een foto op de conventie en voor ik wist wat ik deed liet ik het toe. Iiik...

Maar wat bleek... de conventie was een veel leukere ervaring toen ik een kostuum droeg. Het voelde ook wel heel tof als men wist wie je cosplayde. Naar deze conventie kijk ik nog steeds met een goed gevoel terug. Afijn, kort daarna was weer een conventie. We moesten weer cosplayen volgens mijn vriendin. En dit keer zei ik veel sneller ja. En dit was dus een kostuum die ik helemaal zelf had gemaakt. Ik heb zelf ook geen werk en leef van stufi zo'n beetje, dus wat doe je dan: kijk om je heen wat je al hebt, en kijk in goedkope winkels als Zeeman en bewerk deze basic shirts (bijv.)

Goed, aantal jaar later en ik heb zelfs mijn eigen page op Facebook, doe aan cosplay fotografie en wellicht ga ik dit jaar voor het eerst meedoen aan de fashion show. Cosplay heeft ook vele deuren op sociaal gebied geopend voor mij, ik heb er vele vrienden door ontmoet (vaak mensen die uit dezelfde serie cosplayden dus je had meteen een klik) en zelfs mijn vriend drie jaar geleden.

Dus inderdaad, kleed je desnoods op de WC om op de conventie zelf. Cosplay is een super leuke hobby die ik iedereen kan aanbevelen en het hoeft echt niet duur te zijn.

Toen ik voor het eerst ging cosplayen (Abunai 2009) ging ik met mijn nichtjes mee, die zelf allebei voor de tweede keer cosplay'den. Ik had zelf alles bij elkaar gescharreld en gemaakt of laten maken, daar was ik trots op. Toen ik op de conventie was, had ik een geweldige tijd; ik was enorm bang en verlegen, maar de andere cosplayers waren geweldig, ik voelde me welkom, en ik werd meegesleurd naar fotoshoots en whatnot en heb veel plezier gehad. (Omdat ik toen nog zo bang was heb ik ze achteraf niet (veel) meer gezien, though.)
Maar goed, in de maanden daarna voelde ik me veel sterker (als in 'oh, ik heb misschien niet de mooiste kleren aan vandaag, /care! Toen ik cosplay'de was iedereen ook heel aardig!' of als in 'Ach, dit kan ik wel, ik heb gekkere dingen gedaan!').

Weet je, op een conventie heb ik gemerkt dat je veel beter kunt cosplayen dan niet. Mensen spreken je makkelijker aan, je kunt meer lol hebben.. Het is daar eigenlijk heel normaal.

Plus, niet je hele omgeving hoeft te weten dat je aan cosplay doet. Alleen goede vrienden en mensen uit de 'scene' vertel ik over mijn cosplay-hobby-fangirl-stuff, de rest heeft er geen boodschap aan, maar omdat ik goed en volwassen kan uitleggen wat cosplay is hoef ik het ook niet te verbergen. Als je niet in cosplay over straat wil, ga met de auto of kleed je pas om op de conventie zelf. Zelf vind ik het niet zo eng meer om in cosplay met het OV te reizen, though

Pff mijn eerste cosplay...Ik denk dat dat in 2006 was, op de AnimeCon. Een Half-assed lucy van Elfen Lied. En als ik zeg half-assed, is het ook echt half-assed. Maar het was wel leuk. Daarna ging ik als Seras Victoria van Hellsing in 2007 en 2008. Dat was echt gaaf, omdat ik veel positieve reacties kreeg. Daarna ben ik een aantal jaren niet naar cons geweest.

Pas in 2011 ging ik weer naar een conventie. Dit was Abunai en ging toen weer als Seras. Het paste nog dusja, waarom niet? In 2012 ging ik als Rogue van de X-men. Het niveau had ik iets hoger gelegd, maar het was nog niet 100%. In 2013 explodeerde mijn conventie agenda en was ik ook bezig aan betere projecten. Zo stond ik in juni op AnimeCon op het podium als Nobell Gundam. Nog nooit had ik zoveel foto's van mezelf laten nemen en het was echt heel gaaf, vooral omdat het een primeur was. Helaas overleefde het kostuum de con niet in zijn geheel. In Juli was ik in Manchester, maar had geen cosplay bij (dit ivm fietsvakantie) en ik merkte dat ik het echt enorm miste. Niet in kostuum op een con was voor mij inmiddels haast ondenkbaar. Op abunai kwam ik als een crossover tussen Assassin's Creed & Sherlock. Minder herkenning, maar nog wel leuk. Stripdagen Breda waren wederom als Seras Victoria, maar die herkende bijna niemand. Toen ik als Rogue van de X-men kwam op de volgende dag, werd ik wat vaker herkend.

En nu heb ik al mijn kleine projectjes aan de kant geschoven voor wederom een project wat nog groter is dan mijn Gundam. Smaug uit "The Hobbit", compleet met electronica. Dit naar voorbeeld van mijn grote inspiratiebronnen uit Japan, Amerika en de Filipijnen. Ik zie het als een hobby, een kunst, iets waarbij ik mezelf kan uiten. Ik kies tegenwoordig ook wat meer karakters uit die bij me passen. Waarbij het makkelijk is om in character te komen. Ik merk voor mezelf dat ik dat het beste doe zodra ik een masker heb.

Een ander (klein) project wat nog loopt is Khan uit star trek into darkness, alleen maak ik er Lady Khan van.

Verlegen was ik nooit, maar in het OV reizen vind ik, afhankelijk van het kostuum, een drama. De Gundam...nieteens aan begonnen. Smaug is even een puntje van aandacht, gezien hij het moet overleven tot de premiere in December. Maar in Sherlock, Rogue, Seras of Khan vind ik het niet zo erg, maar dat komt omdat ze mijn bewegingsvrijheid nauwelijks beperken, en niet echt breekbaar zijn.

Allereerste echt Anime/manga cosplay was in 2007 op Animecon samen met mijn zusje. We waren helemaal gek van Naruto en dus gingen we als onze favo
characters Hinata (ik) en Ino (mijn zusje). We vonden het doodeng, maar ook erg leuk. Meteen die dag hebben we ook wat vrienden gemaakt en met minstens 1 persoon zijn we nog steeds vrienden. Wij vonden het geweldig en konden niet wachten om nog een keer te gaan. Cosplay zal alleen niet altijd feest en leuk zijn.
We hebben ook het nodige drama meegemaakt in de jaren erna, maar met de juiste vrienden en juiste houding/attitude, kan je het heel goed naar je zin maken. In cosplay of zonder cosplay!

Wat betreft budget cosplays kan je ook eventueel kijken naar personages die wat meer allerdaagse kleding hebben. Personages uit Durarara! bijvoorbeeld of Death Note wordt vaak gecosplayed met gekochte kleding (L is een spijkerbroek en witte shirt met lange mouwen). Kijk of je daar misschien wat in kan vinden of de algehele advies: sparen!

Ik hoop dat je het toch leuk gaat vinden. Lees goed de adviezen door. Zeker de "neem je cosplay en kleed je daar om" adviezen. Er is op elke conventie wel plek
om je om te kleden.

Bedankt voor jullie aardige reacties!
Ik overweeg het echt ^_^ en tbh,ik hype nu wel om het eens te doen!

Waren jullie nooit bang wat bekenden van je zouden denken? like iets in de trant van"wat heb jij nou weer an" of als 1 van jullie crossplayt "Waaro mdraag je jongens/meisjes kleren?"
kans is toch groot dat mensen t zien/horen erover dat je dat doet.

Dawh, Ik was super verlegen in het begin ... Maar weetje, Ik vindt dat cosplay bij mij een soort van confidence level geeft !^^ ik begon met een vrij rustige, maar had veel dingen anders gedaan qua costuum omdat ik zelf niet zo goed in het fabriceren was.. *noob sewer* Maar met de jaren maak je meer ervaring en ga je het steeds leuker vinden Ik ben zelfs zo ver in mijn comfort zone, dat ik van plan ben om voor de volgende conventie totaal uit mijn comfort zone te gaan !:)

Wees trots op wat je maakt en wat je draagt, dan komt het altijd goed in de wereld van cosplay ^^

Ik kwam er laatst achter dat iemand uit mijn klas ook naar de Tsunacon komt, waar ik dus voor het eerst ga cosplayen. Ik wilde toen al bijna m'n kaartje direct weggooien, omdat ik hem misschien tegen zou kunnen komen. Natuurlijk niet gedaan, ik heb er nu al te veel werk in zitten om niet te gaan. Ik hou m'n hoed wel voor m'n gezicht als ik hem zie lopen. XD

Maar alle gekheid op een stokje, het is een hartstikke aardige gast, en hij houd blijkbaar ook van cosplay. Dus ik heb niks om me voor te schamen of verstoppen. Gewoon alle moed verzamelen en plezier hebben!

Ik kondig het gewoon niet aan en mijn familie merkt er ook vrij weinig van. Mijn pa moest voornamelijk hard lachen toen ik zei te gaan crossplayen een keer. XD En tja, mijn broer en zus maken soms wat flauwe opmerkingen maar verder boeit het hun weinig.

Andere mensen in mijn omgeving, zoals bijv klasgenoten, weten het niet en dat hoeft ook niet van mij. Verdere familie die bij toeval eens een foto van me vonden, reageerden eigenlijk alleen maar enthousiast.