Omdat ik het huis niet uitkom zonder dat mijn ouders weten waar ik heen ga.


En voor de rest boven: Dank jullie wel voor zo snel al zo veel tips! Er zitten zeker nuttige tussen die me vast kunnen helpen.

Hmm.. Wat ik zelf weleens doe als ik het aan mensen (vooral volwassenen) uit leg is dat ik het eerst betrek op de Japanse cultuur. Ik vertel dan dat ik naar een beurs of een dag ga over de Japanse (jeugd)cultuur en dat daar workshops en lezingen worden gegeven (heel cultureel en leerzaam ;3). En dat het zowel over de cultuur van vroeger als de huidige jeugdculteren gaat. En dat cosplay daar ook bij hoort. En dan vertel ik meestal dat er ook wedstrijden in zijn en zelfs internationale kampioenschappen een soort van ^^. Meestal vinden mensen het dan wel interessant en zijn ze onder de indruk..

Ouders zijn misschien wat lastiger te overtuigen maar vraag ze anders ook wat ze dan van je verwachten. Hebben ze liever dat je heel de dag achter de computer zit? Het is al een paar keer gezegd maar leg idd uit hoe je je kan ontwikkelen met behulp van cosplay en wat de positieve kanten ervan zijn.

En als je het lastig vindt kan je ook tips aan je vriendin vragen! Vinden haar ouders het wel leuk dat ze doet? Miss kan je aan haar ouders vragen of ze er eens met jouw ouders over willen praten? Of miss heb je wel een opa/oma oom/tante die het wel leuk zou vinden? Dan kan je het ook eerst aan hun vertellen en zo wat zekerder over jezelf worden. En misschien willen ze dan wel mee als je het tegen je ouders gaat zeggen ^^.

Succes!

Komt wel goed hoor. gewoon vertellen....tijdens het eten ofzo.

Als je ouders er flink op tegen zijn, is het altijd moeilijker om iets te vertellen. Helemaal, omdat de meeste mensen er niet zo'n duidelijk beeld bij hebben.
Zoals boven gezegd, kun je ze het best uitleggen wat cosplay nou precies is, wat jij zelf wilt cosplayen en laat eventuele andere cosplayers zien. Er zijn er zat die wel een aardig mooi mapje vol met mooie cosplays hebben

Overigens kan het zijn dat je ouders er niet 100% meteen achter staan. Maar als je gewoon volhoudt en laat zien dat je je volwassen gedraagt, denk ik niet dat het veel kwaad kan After all, cosplay heeft veel pluspunten(zie posts hierbovenX'D)

ik zat pas ook in zo'n soort situatie...
wil al een poosje cosplayen, maar was zeg maar bang dat ouders het af zouden keuren. toen ik pas naar mijn 1e con ben geweest vertelde ik ze tijdens het eten dat ik de volgende keer wel eens zou willen proberen te cosplayen. mijn moeder vind het een leuk idee en mijn pa was eerst zo van "tja maar mensen zullen je wel gaan zien als een gek", en als je zo''n antwoord krijgt kun je ze ook confronteren met hun eigen hobby, mijn vader is een enorme schaatsgek en die gaat haast alle wedstrijden in nederland af in knal-oranje pakken en is daar heel "enthousiast in", toen ik zei dat dat in principe gewoon bijna hetzelfde was had hij zoiets van ja je hebt gelijk.

dus gewoon zoals de meesten zeggen vertellen tijdens het eten ofzo en desnoods je ouders met hun gekke hobby confronteren ;-D

Ik heb maar één tip: ouders zijn veel sneller geneigd om je te laten gaan als je vooral rustig blijft. Leg ze dus alles goed en blijf te allen tijden kalm (wat soms erg moeilijk kan zijn als ze niet willen luisteren). En ga ook niet stiekem, want dan kunnen je ouders zeggen: je gaat je misdragen door dat hele cosplay gedoe. Mooi niet dat we je ooit nog laten gaan. Het helpt misschien ook als je het eerst aan je moeder vraagt (of vader, ik weet niet welke soepeler is).

- Beginnen met het bezighouden met kleding / cosplay attributen maken? En dan aan je ouders laten zien wat je heb gemaakt? Beginnen met iets kleins ofzo..

- Educatief filmpje op YouTube opzoeken waar er op een goede manier uitleg gedaan wordt over cosplay.

- Uitleggen dat het beter is dan op straat rondhangen, dingen vernielen en aan de drank en de drugs verslaafd te zijn


Sterkte!

Liever een cosplayer dan een drugaddict of iemand die vrijdagnacht/zaterdagmorgen thuiskomt en alles onderkotst. Mommy I'm home!
Enough said.

Voor de iets ouderen, als je cosplayt ga je altijd vreemde blikken krijgen. Ik werk op een notariskantoor en daar kijken ze nog al vreemd naar foto's die ik post van conventies, ook van mezelf. Een beetje uitleg over de link naar japanse cultuur, de hoeveelheid skill dat in zo'n costuum zit en de melding "ieder zijn hobby" blijken voldoende te zijn om ze iets minder vreemd te doen kijken. Er zijn mensen die honderden euro's uitgeven aan kleding, wij kopen liever figurines.

Een open discussie houden kan bij sommige ouders een optie zijn, die van mij snappen er geen bal van, maar ik kan ondertussen wel beter naaien dan men eigen moeder.

Het is creatief, je kunt er wedstrijden mee winnen, je houdt er vaardigheden aan over waar je ook je eigen normale kleding mee kunt maken of repareren, en je komt in contact met een tamelijk sociaal clubje die je hobby deelt. En "voor gek lopen" doe je hoofdzakelijk binnen de muren van de conventies, waar dit traditie is die toevoegt aan de sfeer.

Ik denk dat ze vooral bang zijn dat je zo dagelijks over straat gaat lopen, en ik denk ook dat elke cosplayer wel weet dat je dan wel voor gek verklaard wordt, en dat dus ook niet doet. Je moeder ziet gewoon gekke mensen en denkt dat ze zich altijd zo kleden, en dat als jij dat ook doet, je sociaal afgestoten gaat worden.

Je moest eens weten hoeveel van de cosplayers ik ken als intelligente en succesvolle zakenlui. Ingenieurs, ontwerpers, animatoren, redacteurs, marketing specialisten, leraren, tolken. Je zou bijna denken dat er een verband is tussen cosplay en carriëre.

Mijn moeder was er fel op tegen. Omdat ze bang is wat andere dneken enzo maar ze is helemaal omgeturnt.

Ik had het volgende tegen mijn moeder gezegd.

Sommige kinderen roken.
Sommige kinderen drinken te veel alcohol.
Sommige kinderen roken wiet en gebruiken drugs.
Sommige kinderen zijn op hun 15e/16e zwanger of vader. (net wat voor jou uitkomt)

En ik heb cosplay. Wat is nu erger ?

Plus als je ouders bang zijn dat je zo over straat gaat, kan je voorstellen dat je je om kleed op de conventie. En het is daar niet beschaamend of voorschut want iedereen geeft om dezelfde hobby.

Plus het maken van je eigen cosplay is ook stimmulerend voor de hersenen omdat je dan iets wilt creeëren dat er op lijkt.

Oooh wat leeeeuk uit de kast komen als cosplayer!!

Boah bij mij ging t heerlijk stom. Dus neem aan mij vooral geen voorbeeld;
Ik had gewoon een eerste cosplay waar ik al hele tijden aan bezig was in de schuur (t was een waaier met punten http://th06.deviantart.net/fs70/PRE/i/2011/274/1/2/the_fan__courtesan_by_marymodified-d4bi0qo.jpg) en ik was maar aan t doen, en kliederen en zagen, en snijden blablabla, you get the point.

Tot mijn vader vroeg wat ik nou eigenlijk deed. x'D
Dus ik kwam een dag later, doodgemoedereerd in mn (toen nog niet afzijnde) cosplay naar buiten gelopen met een: "Nou dit dus, en kan je wat foto's van me maken?"

Heeftie gedaan hahaha en toen supersnel naar binnen gebonjourd, want "ALS DE BUREN DIT ZOUDEN ZIEN!!!" Hahaha.

Nougoed, +/- een jaar later en 7 cosplays (no worries, ze waren soms heel simpel), vroeg mijn vader net: "Wanneer ga je nou eigenlijk weer eens naar zo'n cosding beurs? ". (Whoah, zijn ouders he )

En tadaa. There I have it. t Kost tijd denk ik voor ze om te wennen dat hun 'reeds volwassen kind' ineens weer aan verkleedpartijtjes (zoals hun het zien) doet. Maar he, als je t lekker volhoud en er van geniet; niet zeuren, gewoon doen!

Wel een lastig probleem. Meestal al je ouders het niet leuk vinden weten ze niet echt wat het is. Maar je moeder heeft wel een beld van wat het is maar keurt het alsnog af.
maar het maakt wel verschil of iemand anders zijn dochter het doet of je eigen dochter. Ik zou het gewoon ter sprake brengen en uitleggen dat het iets is dat je graag wilt doen. Ik weet ook niet waarom ze er zo op tegen is. Meest voor de hand liggende is dat ze vind dat je voor gek loopt. En als je zo over straat loopt heeft ze ook een punt maar op een conventie val je niet uit de toon.

Mochten ze het echt niet goed vinden dan kun je er altijd nog voor iezen om je op een conventie om te kleden maar ik kan me niet voorstellen dat je ouders je ervan zouden weerhouden om een hobby uit te voeren alleen omdat ze het "stom" vinden. Met cosplay doe je niemand kwaad.

Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik mijn ouders verteld heb dat ik wou gaan cosplayen, heb het gewoon gedaan xD

Maarja daar heb je niet veel aan...
Zoals de rest al zei, leg ze uit dat het gewoon beter is dan dat je ieder weekend de stad in gaat en je klem zuipt.
Tevens kan het ook goedkoper zijn. Hiernaast als je als vrijwilliger naar evenementen gaat heb je een leuk extra op je CV voor later ;3

Ik zie cosplay meer als een vorm van kunst dan een hobby.

Ten eerste is er niets belachelijks aan het maken van kleding. Vooral kostuums met al die onconventionele patronen vergen veel creativiteit. Er zijn mensen die dit doen voor bakken geld, je kan altijd nog zeggen dat je aan het oefenen bent voor costume design voor Cirque du Soleil.

Daarnaast heb je ook nog dingen als fotografie, visagie en een beetje acteerwerk die erbij komen kijken. Je kan cosplay inderdaad opvatten als een goedkoop carnavalspartijtje (daar is niets mis mee als mensen dat leuk vinden) maar vooral voor de wat serieuzere cosplayers is het de kunst om al die disciplines zo goed mogelijk naar voren te brengen. Als mensen mij vragen waarom ik niet meer teken of schilder, zeg ik altijd dat ik nu niet een blanco blad als canvas gebruik, maar mijzelf. Ik heb gelukkig nog nooit verhalen gehoord van ouders die hun kind tekenen hadden verboden.

Overigens had ik het mijn ouders ook niet verteld. Mijn moeder was eerder boos dat ik onorthodoxe naaitechnieken toepas (zij heeft een coupeuse opleiding gedaan) dan dat ik met een roze pruik over straat ren.

En ik ben het volledig eens met de anderen hier. Er zijn ergere dingen op de wereld. Zouden je ouders wel trots op je zijn als je zou zeggen dat je drugsdealer zou willen worden? Want daar is niks kinderlijks aan, of niet? Cosplay is idd niet bij wet verboden, je doet niemand fysiek pijn (hangt ervanaf hoe je met je props omgaat) en als je er echt goed in wordt, kan je er nog wat centjes mee verdienen ook.


P.S. Alhoewel ik moet zeggen dat ik mij wel schuldig maak aan bovenstaande "de stad ingaan en zuipen"

Bij mij ging het ongeveer zo:

Ik: "Mam, mag ik iets vragen? Ik wil heel graag verkleed als dit karakter *toont tekening van cosplay* en ik heb wat spullen nodig daarvoor. Je weet wel voor die conventie waar ik met [naam vriendin] heen ga."
Moeder: "Oh ja. Nou we kunnen vanmiddag wel even naar het centrum."
Ik: *nods* "Okay."
Moeder: "Heb je hulp nodig met je kostuum? Ik wil je wel helpen?"
Ik: "Uh.. ok graag."

En meer was het niet XD Maar ja, m'n moeder is dan ook zo'n type dat wel vaker achter de naaimachine zit. En erbij zet ik er nog dat het crossplay was. Alleen de moed verzamelen om er over te beginnen, dat was het moeilijkste. Sindsdien is iedereen hier in huis aan mijn rare verschijningen gewend.