Hmm dit verhaal doet me een beetje glimlachen. Ik zal uitleggen, ik heb een beetje hetzelfde namelijk. Moeite om vriendinnen enzo te onderhouden. En dat je van die ruzies krijgt enzo eigenlijk om niks.... En dat je jezelf vooral schuldig voelt. Geloof me het ligt niet echt aan jou ofzo hoor. Ik heb zelfs met een psycholoog erover gepraat omdat ik mezelf ook heel erg erover voelde omdat ik vriendschappen ook niet kon onderhouden of behouden voor mijn idee...

ZOals ik kan lezen gedroeg je jezelf als kind "afwijkend". En dat klinkt erg. Ik heb zelf precies hetzelfde en daardoor gingen mensen niet met (als ik het mag zeggen) "ons" om. Hierdoor, althans dat beweren pedagogen, leer je als kind niet aan wat bepaalde houdingen, intonaties en lichaamstaal eigenlijk inhoudt waardoor je hints niet kan bevatten. Dat je bijvoorbeeld echt niet snapt wat sarcasme is of grapjes niet begrijpt soms....

Als voorbeeld was mijn ma vand e goedkoop en kocht altijd veel te grote broeken. Die zakten steeds af. En echt iedereen deed heel de tijd: I see Londen I see France.... heel de dag en altijd ook in mijn gezicht. Ik had echt geen idee waarom.... En als ik het vroeg; pardon wat zeg je nou??? huh? dan negeerden ze me... (-_-") rotkinderen.... Maar ik was best jong en begreep er echt niks van...

Hier komen we op het punt van de dames die dan zo gaan lopen dat je er net niet bij kunt. Die hint zouden je moeten denken van heeeeee die moeten me niet.... Dan zoek ik wel een ander.... Ik had precies het zelfde. Je komt dan op middelbaar in een schone nieuwe groep zonder die "gekke voorgeschiedenis" maar tóch gaat het wéér mis voor je idee.... En dat komt omdat je niet op één lijn zit.

Maar hoe zit het met die ene groep 6 vriendin? Heel simpel, op de middelbaar wordt elke meid (99%) een kreng. Sorry maar ik kan er niks anders van maken. Hormonen? Andere mensen? Het gevoel dat je ergens bij moet horen? Het idee dat je beter moet zijn dan anderen? Noem het maar op. Meiden maar soms ook jongens gaan heel erg hokjes groepjes vormen. Omdat eigenlijk iedereen zich onrustig voelt op de middelbare school vol met onvolwassen pubers.

Kijk het basisschoolgedrag van groepjes maken vriendjes maken is op middelbaar enorm groot. En zodra ze ook maar enigszins merken dat je dus niet op hun lijn zit dan val je erbuiten. Of je nou gek bent, autistisch, ADHD, heel slim, heel dom, andere kleding, arm , rijk dik, dun maakt niet uit. Zodra je "anders"bent lig je eruit. En geloof me, je kán er niks aan doen want hoe erg je ook je best doet om je te mengen met hun, het kan gewoon niet. Olie en water mengen niet meid

Ik moet je wel zeggen zodra je ouder bent en je zoekt weer contact met oude vrienden dan komt het meestal wel goed. Dan is de puberteit over, hebbende meesten een leuk studenten leventje of een baan en dan is het meestal beter. Of anders moet je toch op zoek naar nieuwe contacten.

Dan lees ik over je vriendinnen op de opleiding. Laat ik het kort zeggen. Als je iemand inderdaad dagelijks ziet is het 1000x makkelijker om er contact mee te hebben of lol te maken. Maar zodra je weg bent zie je pas hoeveel je nou werkelijk voor ze waard bent. Dat is keihard. En echt het ligt niet aan jou, jij doet je best om contacten te blijven behouden. Maar zei niet, dus ben je niet belangrijk genoeg voor hen.... Heel simpel...

Laat ik het zo zeggen ik wou ook dat ik meer omging met mijn vrienden van vroeger. Maar nadat ik merkte dat ik niet heel erg belangrijk was dacht ik ok dan niet weet je. Tuurlijk zijn ze wel aardig maar zij hebben andere dingen te doen. Ik heb nu 3 vrienden die ik vaak spreek, mee bel, met wie ik echt nog om ga. Voor de rest heb ik gewoon vrienden met wie ik optrek op conventies en op beurzen enzo. Maar verder niet, en ik voel mezelf er prima bij. Iedereen die meer wil dan cons en af en toe een email is bij mij welkom, maar ik ben nu op een punt dat ik de ander laat bepalen wat diegene wilt voor "relatie"(niet seksueel uiteraard )

Dus probeer je niet teveel vast te klampen aan mensen. Geloof me ik begrijp dat het moeilijk is maar je kunt iemand echt niet dwingen om friends-forever te blijven. Het moet echt vanuit iemand zelf komen, en jij moet net degene vinden die dat ook van jou wilt. Helaas zijn die mensen vrij zeldzaam maar ze zijn er wel. Probeer gewoon naar conventies te gaan of naar concerten ofzo en probeer contacten op te doen. Social media is cool maar wel oppervlakkig. Misschien kun je kijken naar vrijwilligerswerk? Het zijn verbazingwekkend genoeg best vaak jongeren die dat doen misschien vind je daar wel iemand. Ga anders een naar fantasy-beurzen zoals elf fantasy of castlefest. Of anl je daar niet van houdt naar een leuke beurs van iets wat je verder nog leuk vind, ik weet niet, mineralen en edelstenen? Paranormaal beurs? Pasar Malam? Ik noem maar wat maar zoek iets leuks en sta open voor contacten. Uiteindelijk vind je wel iemand, dat weet ik zeker!

Good luck lady

Het heeft ook met de huidige maatschappij te maken. Mensen van alle leeftijden ervaren eenzaamheid meer als vroeger.
Mensen zijn zelfstandiger en gaan sneller hun eigen weg. Waar je elkaar vroeger gewoon nodig had kun je nu met gemak ergens de deur achter je dichtrekken en nooit meer achterom kijken. Bij maastchappijen waar het groepsgevoel nog wel erg leeft zie je dat mensen gewoon in hun eigen vaste groep zitten en daar vrienden hebben. Dit gaat echter weer ten koste van je eigen ontwikkeling en anders zijn wordt er ook minder gewaardeerd.
Hoe ouder je wordt hoe beter, maar vergis je niet pesten komt ook onder volwassenen nog voor.
Vriendschap is iets zeldzaams, de meeste mensen zijn namelijk slechts een bekende en niet een vriend.

Dat vormen van kliekjes, groepjes enzo komt zeker ook voor op de werkvloer. Ik merk ook dat ik daar op moet letten om niet al teveel "uit de toon te vallen". Maar dat is lastig en dan krijg je weer hetzelfde als op de middelbare school, universiteit (in mindere mate) dat andere mensen je gaan lopen pesten of je niet in de groep accepteren. Bij mij heeft het vaak tijd nodig voordat mensen mij "in hun groep accepteren". In het begin vinden ze me maar "een vreemde vogel", omdat ik niet volgens de norm reageer en me gedraag, grapjes en sarcasme niet begrijp, onhandig ben (klungelsmurf) enzovoorts.

Dit klopt als een bus. Meer heb ik er ook niet aan toe te voegen. Dit klopt gewoon helemaal! Gelukkig heb ik nu wel 2 vriendinnen die altijd contact zijn blijven houden(ze zitten ook op die opleiding maar in een andere klas), dus daar ga ik nu veel mee om.

Het is vooral het gevoel ergens bij te horen dat ik gewoon heel erg mis, maar wie weet, er zitten straks vast wel leuke mensen op de havo

update!

Vanavond de stad in geweest met E., was erg gezellig, leuk gepraat en veel leuke dingetjes gekocht. Kleine plannetjes gemaakt die we in de toekomst zouden kunnen doen, met zijn tweetjes, maar ook met L., erbij, een wederzijdse vriendin die verhuist is. Het was echt leuk vanavond, gaan we vast vaker doen!

Ik heb allerlei knutselspulletjes gekocht, want ik wil een plakboek maken. Ik schrijf ontzettend veel, heb echt een heel schrijfwerk liggen hier thuis, ik wilde nou eens een andere creatieve weg inslaan en een plakboek maken. Kreeg ik opeens zin in.

Dus nou ja, jullie horen het, de eerste stap richting herstel is weer gezet.

Goed gedaan meid. Ik ben blij dat je een leuke tijd hebt gehad. Houden zo, het komt heus wel goed.

Goed te horen dat je het leuk hebt gehad. Blijf de relaties onderhouden dan kom je vaak al een heel eind.

deleto deleto deleto

Weetje, als ik dit lees zit ik meer zo van: Voeg me is toe op facebook joh
Je hebt duidelijk gwn aardige vrienden/vriendinnen nodig vanplaats van die onloyale mensen :O?
Ben zelf een jongen van 16 en aangezien jij van cosplay en anime houd is dat alvast een + !

Stuur me maar is een pm voor me facebook of skype =D!

ik heb op moment ook moeite met me vrienden voor hoever ik ze nog vrienden kan noemen ik had altijd een heel erg goede vriend waren al vanaf de basisschool bevriend zelfs nog met elkaar op vakantie geweest maar nu hebben we jammer genoeg nog amper contact omdat hij veels te druk is wat ik erg jammer vind want we spraken egt bijna elk weekend af dat mis ik heel erg.

maar met de rest van mijn vrienden gaat alles ook altijd erg moeilijk of ze zijn te druk of ze hebben geen zin en bij een iemand is het altijd als hij iets slecht vind dan is het slecht en dan moet ik een uur naar ze gezeur luisteren waar ik dus helemaal geen zin meer in heb.

en verder ik heb wel een klein groepje mensen waar ik altijd mee game maar daar is het contact jammer genoeg ook best wel weinig mee vorig jaar zat ik bij hun in de klas daar heb ik ze leren kennen maar hun gingen jammer genoeg versneld door de opleiding heen en sindsdien zien we elkaar ook niet meer we spreken elkaar via skype spelen een game en daar blijft het wel bij.

kort gezegd voel ik me erg eenzaam want ik heb gewoon niemand die ik kan uitnodigen of waar ik naartoe kan gaan of iets leuks mee kan gaan ondernemen en ik wil dolgraag iets ondernemen maar mijn vrienden hebben nooit tijd

The year after

Ik hoop niet dat het supererg is dat ik dit topic weer omhoog schop, anders mijn welgemeende excuses

Ik heb superveel aan dit topic gehad, en omdat ik toevallig zag dat het een jaar geleden is, leek het me een leuk idee om te vertellen hoe het nu met me gaat, zodat de mensen die in al die maanden dit topic hebben doorgelezen een idee krijgen hoe het met me is afgelopen.

Met L. en E. heb ik nog steeds contact. We spreken regelmatig af. Althans, E. en ik. L. is zoals ik al eerder schreef verhuisd en lijkt ons vergeten te zijn. Ze doet echt heel raar, laat niks meer van zich horen, reageert bot, en een paar maanden geleden was ze terug in onze woonplaats, winkelen. Maar dat horen we pas achteraf, ze heeft niet eens de moeite genomen om te vragen of we konden afspreken. Of ze zegt telkens afspraken af. Of ze belooft dan om snel af te spreken, dat is ondertussen al een halfjaar geleden en we hebben nog niks gehoord. Uit het oog uit het hart.

Met mijn trajectvriendin N. heb ik ondertussen weer een volwaardige vriendschap opgebouwd en we gaan regelmatig leuke dingen doen. Dat zit dus wel snor.

In oktober ben ik meegeweest met een jongerenreis naar Rome. Daar heb ik een heleboel leuke kennissen en 1 goede vriendin aan overgehouden met wie ik regelmatig afspreek.

Op de volwassenenhavo heb ik ook een vriendengroepje opgebouwd. We zitten vaak lol te maken in de pauzes.

Ik ben net weer een beetje een vriendschap aan het opbouwen met een vroegere vriendin van de basisschool die ik uit het oog verloren ben/was. Ik kom haar nu telkens tegen bij een winkel, dus je gaat dan wat praten en voor dat je het weet heb je weer wat contact. Wie weet wat daar uit komt rollen.

Dit zijn tot nu toe wel de belangrijkste dingen. Wat die nepvriendinnen vorig jaar hebben gedaan doet me nog steeds pijn als ik eraan denk. Maar gelukkig heb ik nu mensen gevonden met wie ik wel leuk contact heb.

Dus mensen: bedankt dat jullie naar me geluisterd hebben toen en dat jullie er voor me waren. Dat heeft me erg veel goeds gedaan.

Fijn om te horen en dat is inderdaad ook wel leuk dat je laat weten hoe het nu verder is gegaan. Anders heeft dit topic eigenlijk weinig toegevoegde waarde en is het een beetje een soort klaagmuur.

Bij mij is het niet anders dan een jaar geleden of tien jaar geleden ik ga nog steeds om met dezelfde mensen als toen, een paar minder. Mijn vriendenkring is op 1 hand te tellen. Hyves en Facebook en whatever zijn voor veel mensen handig om contact te onderhouden, maar geef mij maar de telefoon

Ik probeer tegenwoordig meer dan vroeger het contact niet compleet te laten verwateren. Dus zoek ik af en toe weer contact met mensen waar ik in het verleden mee omging. Willen ze dat niet, dan merk ik dat snel genoeg en jammer dan.

Maar goed, in mijn eentje vermaak ik me prima en heb ik het druk zat. Maar af en toe naar de bios met mijn beste vriend Arie Kanarie (nee, zo heet ie niet ) is voor mij wel wel weer erg leuk (naar de bioscoop gaan ben ik sinds eind vorig jaar weer mee begonnen). Mijn andere vriend hoeft niet zo nodig naar de bios, dus dan niet.

voor mij is mijn vriendenkring mijn cosplay groepje en die zijn wel wat ouder dan mij.
ik ga niet zoveel om met mijn eigen leeftijdsgenootjes. weet niet of ik het topic hiervoor mag gebruiken maar ik vind het zelf best jammer dat wanneer ik naar dingen toe ga en 1 keer mensen ontmoet dat er gelijk over mij wordt geoordeeld heeft iemand tips?

Laat je niet gek maken! Vriendschappen lopen vaak op niks uit, omdat je, zeker als je jong bent, je nog moet ontwikkelen. Iedereen ontwikkelt zich anders en ik heb nu ook met geen van mijn basisschoolvriendinnen meer contact. Ik heb tot kort geleden contact gehouden met één van mijn middelbare school vriendinnen, maar er is op een gegeven moment ruzie tussen ons gekomen, aan hoewel we in gezelschap nu weer normaal tegen elkaar doen (gemengde vriendengroep en zo), is er niet echt meer sprake van vriendschap. Erg zonde, want ik ben 10 jaar goed bevriend geweest met haar. Ik had een aantal goede vrienden op de universiteit. De groep is opgesplitst toen onze studies, die het eerste jaar nog samen zaten, opsplitsten. We bleven met zijn 3en over. Een daarvan is vorig jaar overgestapt naar het hbo en de ander is al aan haar master begonnen. Die twee hebben nu ook ruzie met elkaar. Nu is er dus weinig meer over van ons gezellige groepje, maar ik zie iedereen van ons universiteitsgroepje nog wel eens, en kan nog steeds goed met ze overweg
Mijn huidige vriendengroep is eigenlijk onze cosplaygroep. Ik ben die gestart samen met die middelbare school vriendin, en mijn nichtje is ongeveer rond dezelfde tijd haar eigen cosplaygroepje gestart. Onze groepen zijn al gauw gefuseerd en we zijn nu met een best wel grote groep.

Mijn punt: ooit vind je vriendschappen die blijven bestaan. Daarvoor moet je een paar keer vallen en opstaan, en daar leer je van. Vrienden die er niet voor je zijn als je ze nodig hebt, zijn trouwens helemaal geen vrienden en die ben je liever kwijt dan rijk.

@Saber: Vooroordelen blijven bestaan en een eerste indruk is moeilijk uit te wissen. Als je bevriend blijft/contact houdt met mensen, zullen ze je op den duur vanzelf beter leren kennen en je beoordelen naar wie je bent, in plaats van hoe je er uit ziet.
Ik ben wel tot de conclusie gekomen dat dit onder cosplayers veel minder erg is dan bij de "gewone" mens, omdat ze allemaal een beetje "raar" zijn en daarom kunnen waarderen dat iemand anders dat ook is, op zijn eigen manier.

oke thanks^^