Ik snap je punt helemaal. Ik had zo'n reactie ook wel verwacht. zat er eigenlijk al op te wachten haha Ik heb zeker genoeg gedaan om contact te houden, als ze een toets of iets anders belangrijks hadden was het ''succes!''(ze hebben nogal vaak toetsen), als ze het gehaald hadden was het liken en ''gefeliciteerd'' en anders ''balen'', heel vaak gevraagd hoe het gaat met hun, hoe het gaat op school en stage enzo. Ik heb het zeer zeker regelmatig gedaan. Om de paar dagen dan. Natuurlijk wel periodes dat ik niks van me heb laten horen, maar ik heb elke week wel genoeg berichtjes of likes gestuurd.

Dat ik vrij weinig wou afspreken met het trajectmeisje is meer om het feit dat ik me toen klote voelde en ze echt tè vaak vroeg(ik werd er eerlijk gezegd nogal gek van) dat je er bijna overspannen van zou raken. Als ik toen niet zo depressief zou zijn geweest had ik wel vaker met haar afgesproken dan alleen maar 1 of 2 keer stad, een keer bij haar thuis en een keer bij mij. Ik vind het echt wel leuk om dingen met vrienden te doen, aangezien ik ook wel regelmatig heb afgesproken met E. en L., maar je kunt natuurlijk iemand ook overvragen.

Ik herken je verhaal heel erg! Veel oppervlakkige vriendschappen verwateren inderdaad, maar je moet er wel veel tijd en energie in steken! Bij 1 vriendin heb ik zelf de keus gemaakt om er mee te stoppen, maar pas nadat ik maandenlang had geinvesteerd in de vriendschap maar er niets voor terugkreeg... Bij andere vriendinnen gaat t investeten gelukkig gelijk op! Op sommige momenten in je leven verlies je vrienden, op andere momenten krijg je ze erbij!:-) Ik spreek nog 1 vriendin van de basisschool, wat pas na de basisschool een vriendin werd! Van middelb school spreek ik ze zelden, maar ik probeer wel via facebook wat contacten te onderhouden! Tijdens mn zwangerschap en vlak daarna heb ik juist weer meer vriendinnen erbij gekregen, ook vriendinnen van vroeger die ook kinderen kregen, hadden! Ik begrijp dat zulke dingen je verdriet doen, dat is ook logisch, maar geloof me, je leert ervan! Ik heb maar 1 vriendin waar ik alles, maar dan ook echt alles mee deel, dat is mijn mama! ^_^ Verder heb ik genoeg vriendinnen, maar geen bff's zoals ze dat tegenwoordig noemen! Zet t van je af en t komt echt goed! Sterkte!

Ps: je moet eens kijken op hooggevoelig.nl

Kijk dan is het wat anders natuurlijk, als je zelf ook moeite en berichtjes stuurt en die anderen doen bijna geen moeite. Het lijkt heel rot nu maar met dat soort mensen kun je maar beter geen contact meer hebben. Ik heb laatst ook het contact met iemand verbroken die zo was omdat ik het gewoon zat was, ik vroeg heel vaak naar haar maar zelf liet ze amper wat horen.

Dat van die fietstochten is wel een goed idee, je kunt altijd wel iemand vinden als je gelijke interesses heb.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het me niet goed kan voorstellen dat je je te klote voelt om dingen te gaan doen, maar dat komt omdat ik heel vaak tegen mijn zin alleen zit en ik een gat in de lucht spring als iemand tijd voor me heeft ik kan het me dus niet goed voorstellen maar aan de andere kant als ik het van jouw kant probeer te bekijken snap ik het een beetje

geeft niks hoor als ik het zelf niet had meegemaakt en het was iemand anders die dit geschreven had, had ik het ook zo gezien het is wel klote dat het zo gelopen is, maar het helpt me wel om dat hoofdstuk af te sluiten. ik probeer me gewoon te richten op het maken van nieuwe vrienden, contact houden met mensen die het wel waarderen, en ik probeer mezelf voor te bereiden op de havo waarmee ik in september ga beginnen.

bedankt voor je berichtje! ik zal kijken op de site die je me hebt meegegeven, bedankt voor je tip!

update: heb E. net gevraagd of ze iets leuks met mij wil doen, wacht nu op antwoord

edit: E. was erg enthousiast en we gaan nog eens iets doen samen in de vakantie! E. sprak L. vanmiddag nog, en L. zou het heel leuk vinden als E. en ik nog eens bij haar thuis zouden komen.(L. is verhuisd) Dus dat gaan we ook nog doen. Tjakka! Gelukkig heb ik vrienden waar ik wel op kan rekenen, eerste stap is gezet.

You go girl!!! ^_^

dankjewel!

Kan me ook heel erg vinden in de verhalen over kwijtgeraakte vriendschappen en het gevoel dat je geen vrienden meer hebt. Zeker nadat mijn vriendin onze erg lange relatie had verbroken kwam ik erachter dat ik niet veel vrienden meer had. Vooral door mijzelf eigenlijk.

Helaas wouden sommigen geen contact meer maar heb wel gewoon een heel erg goede vriend en een aantal vrienden van vroeger waarvan ik nu weer weet dat die er ook nog voor me zijn. Dit forum en die van cons hebben me echter ook heel erg gesteund omdat ik dan lekker met mensen kan praten. Zou ook graag nog veel mensen van dit forum willen ontmoeten.

Verder gewoon vrienden maken waar kan

Vindt het geweldig om te horen dat je vriendinnen weer contact willen
Verder zo positief mogelijk blijven! Dan komt alles ook sneller goed

Je hebt er 18 jaar opzitten en begon met niks, misschien je familie, maar die mag je niet zelf kiezen. Wat je nu hebt is al meer dan waar je begon. De vraag is: wil JIJ verder met vrienden maken.

Statements als “ze zullen het wel druk hebben”, “had ik meer m’n best moeten doen” het zijn allemaal aannemingen die waar of niet waar kunnen zijn. Maar je kunt de onbewuste gedachtegang van je vrienden dan ook niet beïnvloeden. Wat je wel kunt doen is je ervaringen van hoe met mensen te communiceren gebruiken met wat jij zelf denkt wat je écht bent, en wat je écht in het leven wilt bereiken (dus ook qua vriendenkring).

Daarnaast: te lang nadenken over negatieve ervaringen werkt negatief (duh!) omdat je nieuwe vrienden al gaat benaderen met een bepaalde gedachtengang die louter en alleen door communicatie met andere mensen hebt verkregen. Het zijn maar mensen! Draai die gedachten om, haal het positieve eruit, en vergeet de rest

En uiteindelijk zul je jezelf erbij moeten neerleggen dat, om echte vrienden te krijgen jezelf in de praktijk moet brengen. Het is nou eenmaal niet anders. Maar zolang je geniet van de dingen die je al hebt, en negatieve ervaringen omdraait én vergeet wordt je zelf een persoon die tegelijkertijd naar anderen en zichzelf weet te luisteren.=

Doordat ik een "afwijking heb in het autistische specturm" heb ik mijn hele leven al moeite met sociale interactie. Toch heb ik een kleine vriendenkring, waar ik mee om ga. Ik heb ook hyves (nog geen facebook). Maar echt veel behoefte aan veel vrienden heb ik niet. Soms is het gewoon een kwestie van "time to move on". Wat ik uit jouw lange verhaal opmaak is dat jij bang bent om vriendschappen kwijt te raken. Maar waarom eigenlijk? In je leven ontmoet je zoveel verschillende mensen tijdens het opgroeien. Logisch dat je niet iedereen meer zult houden in je vriendenkring. Echte vrienden en vrienden voor het leven zijn vaak op 1 hand te tellen. Verschillende interesses en keuzes in je leven bepalen voor een groot deel wie je als vriend of vriendin zult houden. Ik heb leren leven met weinig vrienden en vind het soms jammer om niet meer om te gaan met vrienden van vroeger, maar soms is het niet anders. Leer er mee leven zou ik zeggen. Maar natuurlijk moet je wel je best doen om vriendschappen te onderhouden en niet te verwaarlozen. Dus zolang je vrienden wilt blijven en de ander wil dat ook, moet je voor elkaar klaarstaan.

Ik heb ook vrienden die eigenlijk meer kennissen zijn en waarvan ik me afvraag of het echt vrienden zijn. Ik was vorige week in Groningen met een "echte buddie" en ik heb ook een vriend die werkt in de stationsfietsenstalling. Kom ik aanfietsen in de stalling terwijl de wind door mijn haar blies, roept die "vriend" keihard: "Hé Mikel wat zit je haar raar, op de plekken waar je niet kaal bent staat je haar rechtovereind". Terwijl er andere mensen in de stalling waren.

Nu heb ik nooit een weelderige haardos gehad, maar ik ben zeker nog niet kaal (heb alleen een Duits kapsel zoals mijn vrienden dat noemen, opgeschoren en bovenop een laag haar dat dus rechtovereind stond door de wind). Maar dat is nou eenmaal mijn stijl en het woei behoorlijk.

Mijn maat zei: J. spoort niet, lullige opmerking, gewoon negeren. Toch ga ik het wel tegen J. zeggen en als ie dan weer lullig doet, dan is ie inderdaad zelf een lulhannes. Zeg ik tegen hem, je moet dat kussen onder je poloshirt weghalen, o nee dat gaat niet want dat is je pens. Kijk, ik kan ook lullig doen.

Moraal van dit verhaal is dat een echte vriend zo'n opmerking niet zou maken. J. is dus een kennis en geen echte buddie.

klopt, echte vrienden zouden zulke grapjes/opmerkingen niet maken!

Dat betwijfel ik. Het kan goed zijn dat hij liep te dollen. Mijn vrienden en ik maken regelmatig zulke opmerkingen en ik heb het ook opgemerkt in andere vriendenkringen.

Nee, dat zie je in mijn humble opinion verkeerd. Het gaat erom dat een echte vriend het überhaupt niet zou doen omdat ie weet hoe ik erop reageer. Sowieso had J. het niet in het bijzijn van een hoop andere mensen (klanten) moeten doen. Daarom zei mijn kameraad ook dat ie een lul de behanger is om zoiets te flikken. Mijn buddie had dat dus never nooit niet gedaan zei ie. Als J. het had gezegd in het reparatiehok of in het kantoortje dan had ik het minder erg gevonden. Maar je hebt gelijk dat J. wel vaker loopt te dollen, maar we noemen hem niet voor niets botte B. Waar ie dan niet zo goed tegen kan is als we iets over hem zeggen. Zet je aan het denken waarom ie dan zo'n opmerking maakt

ik denk dat het een erg vervelend karaktertrekje is sommige mensen moeten gewoon met de neus op de feiten gedrukt worden, vooral in zulke gevallen, want ik vond het inderdaad niet zo leuk voor jou dat ie dat zo deed