Het boek dankt zijn klassieke status vooral aan de locked room lecture van Fell, die inderdaad veel te kort is, en in andere boeken en artikelen word vaak met te veel enthousiasme naar het boek verwezen, waardoor je meer verwacht dan je uiteindelijk krijgt.

Zelf hou ik wel van de smoke en mirror variant, hoewel ik bij de uiteindelijke oplossing toch wat vraagtekens plaatste, vond ik het boek alles behalve teleurstellend.

Als je de novels hebt gelezen, en je besluit veder te gaan met Carr, dan kan ik je He Who Whispers en She Died a Lady aanraden. Goede impossible crime verhalen, zonder mechanieken, smoke en mirrors.

Gisteren nog even een detective van mijn nog-te-lezen stapeltje gepakt, Case for Three Detectives van Leo Bruce. Het verhaal is een grote knipoog naar het detective genre, waarin drie briljante amateur detectives (parodieën op Lord Wimsey, Hercule Poirot en Father Brown) op geheel eigenwijzen een moord, natuurlijk onder onmogelijke omstandigheden, proberen op te lossen. Ondertussen zit Sergeant Beef (Bruce’s detective) op de achtergrond te brommen dat hij weet wie het heeft gedaan, en dat die amateurs de hele zaak onnodig gecompliceerd maken, maar niemand luistert naar die arme Beef. ^__^

Go read "House of Leaves"

Inderdaad! Ik heb altijd Carr geassocieerd met The Hollow Man, omdat ze bijna altijd samen werden genoemd. En het is zeker geen slecht boek, maar je verwacht zo veel meer...

Heb onderhand The Men Who Explained Miracles uit. De novellete van Merrivale was wel aardig door de sfeer en op zich was de locked room puzzel wel leuk. Het is toch wel wat in de locked room lecture wordt verteld: achteraf valt de oplossing van een locked room altijd tegen omdat de magie weg is ^_~

En nu begonnen met The Plague Court Murders. Nog niemand dood, maar de ogenschijnlijk dysfunctionele familie is onderhand wel geïntroduceerd

Nieuwe aanraders:

(van mijn vader)
I never promised you a rose garden (Ik heb je nooit een rozentuin beloofd) van Hannah Green.
Het verhaal gaat over een meisje (Deborah Blau, 16) die leid aan schizofrenie. Je krijgt een kijkje in haar leven vanaf het moment dat ze wordt opgenomen in een psychiatrische ziekenhuis t/m het ontslag.

(uit mijn boekenkast)
Het is wel jeugdliteratuur, maar ik blijf het een mooi verhaal vinden.
Kerosine (Vuur) van Chris Wooding.
Dit verhaal gaat over Cal (Calhoun) Sampson (16) die mensenschuw is. Hij vind rust in de vlammen van een simpel klein vuurtje als een brandende lucifer. Totdat twee meiden van zijn school het op hem voorzien hebben. Tot overmaat van ramp raakt zijn enigste vriend ook nog in de problemen, waardoor hijzelf verstrikt raakt in het web van pyromanie.

Indien je van verhalen als TLotR houdt:
The Language of Stones (De Taal der Stenen) ~trilogie~ van Robert Carter.
Dit verhaal neemt je mee in het leven, van puber tot volwassen jonge man, van Will (Willand) die de derde reïncarnatie van Koning Arthur is, in de vorm van magiër (in de wording). Het is zijn taak om, samen met Gwydion (Merlijn), de wereld zoals die is, moet worden en wij nu kennen te reden van chaos en anarchie.

The Plague Court Murders uitgelezen. Het is een leuke locked room murder, dat zeker. En ook de sfeer is treffend. Waar Christie je bij deze misdaad je een neppe verdachte in de schoot gooit, wordt dit à la Chesterton op een meer bovennatuurlijke manier uitgewerkt. Wellicht meer zelfs als Leroux' Mystery of the Yellow Room, waarin je de aanwezigheid van een persoon voelt die er nooit kan zijn.

Maar toch kan ik niet zeggen dat het boek me een Carr fan heeft gemaakt. Ik ben nu bezig met Carr's The Judas Window en ik vind deze een stuk beter lopen. Meteen in het eerste hoofdstuk de moord. Zal wel aan mij liggen, ik wil bij impossible crimes (locked room/gestolen voorwerpen en zo) zo snel mogelijk het probleem voorgeschoteld krijgen, vandaar dat ik de short story het beste medium vind voor dit soort puzzels.

Hm, ik denk dat sfeer voor mij belangrijker is dan voor jou, wat dan wel de reden zal zijn waarom ik enthousiaste ben over The Plague Court Murders en The Three Coffins, dan ik bijvoorbeeld was over The Judas Window. Het boek dat je nu aan het lezen bent is best goed, het is een van Carr’s meest geloofwaardige locked rooms, maar ik heb mijn impossible crimes het liefst met een suggestie van het bovennatuurlijke.

Net The Judas Window uitgelezen en ik moet bekennen dat ik dit boek het beste vind van wat ik van Carr heb gelezen en gewoon erg goed. Het heeft door haar opzet wel enkele minpunten (zoals dat H.M. van tevoren alles weet en je dus maar een beetje meelift op het verhaal), maar het werkt voor mij. Ik denk dat de mensen die Phoenix Wright - Ace Attorney leuk vinden, zeker eens een kijkje moeten naar The Judas Window

Suggesties van bovennatuurlijke krachten werken natuurlijk wel in detectives. Je komt het onder andere veel tegen bij Japanse detectives. Maar het moet werken in het verhaal en bij The Hollow Man werkte het niet voor mij. Ik vind dan The Egyptian Cross Mystery van E.Q., wat een gelijksoortig verhaal heeft, een stuk beter werken met haar wat meer realistischere aanpak (dus geen suggestie van bovennatuurlijkheid). Bij The Plague Court Murders kwam het er al een stuk beter uit.

Storm Front van Jim Butcher.
Avonturen van Harry "Blackstone Copperfield" Dresden, Chicago's eerste (en enige) Wizard P.I.
Erg leuke serie. In totaal zijn er nu 9 delen verschenen. En ook te zien op tv. Aanrader.

Als je van Fantasy houdt, moet je zeker de reeks 'Verboden en Verbannen' van James Clemens lezen.
Het is een reeks van 5 boeken:

Het boek van Vuur
Het boek der stormen
Het boek van Wraak
Het boek der poorten
Het boek der Sterren.

Deze boeken slepen je echt me in het verhaal. Als je eenmaal begint, lees je door.
Elk boek heeft min of meer 500 of meer pagina's. Maar het leest echt snel.

Bloodhounds

Op aanraden van TomCat geprobeerd. Best leuk boek, waarin een clubje van detective-lezers (ieder met hun eigen specialiteit) betrokken raakt bij een moord. De locked room was op zich wel op te lossen, maar de moordenaar was teleurstellend. Misschien verwachtte ik teveel een EQ-achtige manipulator, maar de identiteit van de dader viel écht tegen. Enerzijds omdat ik hem niet echt in het vizier had, maar ook omdat hij bar weinig in 't boek voorkwam.

Een klassieker in de evolutiebiologie: The Naked Ape van Desmond Morris. Een studie van de belangrijkste eigenschappen van het menselijke ras, bekeken vanuit het oogpunt van een bioloog die ons als een dierlijk ras beschouwt. Brutally honest, confronterend en heerlijk ironisch: lees De Naakte Aap en kom erachter waarom we vechten, eten, sex hebben en onze kinderen opvoeden zoals we dat doen!

Tsk, tsk, Ash! Je kan van een moderne schrijver toch niet verwachten dat hij én een goede, geloofwaardige en fair-play locked room mysterie bedenkt én een dader creëert die zo uit een EQ verhaal geplukt kan zijn (kwam het door de postzegel dat je aan EQ moest denken?). Dat mag je alleen van de oude maestro’s verwachten. ^__~

Je hebt gelijk. De dader en het motief zijn een teleurstelling, waardoor een leuk boek iets wat onbevredigend eindigt, maar ik vind dat we het de schrijver in dit geval mogen vergeven. Het is tot de ontknoping een erg leuk boek, vooral als je een echte detectivefan bent. Als een schrijver creativiteit en/of originaliteit laat zien, wil ik nog wel eens iets door de vingers zien.

Zelf ben ik op het moment in de sfeer van de Oosterse whodunits. Twee Kindaichi’s gelezen en mijn tweede Rechter Tie-mysterie voor deze week ligt klaar om gelezen te worden.

Het EQ-achtige zat natuurlijk ook wel in de dubbele 'oplossingen'. Ik beschouw The Greek Coffin Mystery nog altijd als EQ's beste lange novel ^^ Maar de hele sfeer van postzegels tot het verzamelen van detective novels had natuurlijk een EQ-sfeer

Maar je hebt gelijk: tot de ontknoping is het een leuk boek en ik heb het boek op tijden echt opzij moeten leggen om ook van Barcelona te kunnen genieten

Hoe kan ik de dubbele oplossing vergeten! Daar is EQ natuurlijk ook bekend om geworden en The Greek Coffin Mystery is idd EQ’s meesterwerk en een van de hoogtepunten uit het klassieke detective genre. Ik heb ooit ergens een recensie gelezen waarin het boek werd beschreven als een van Zeven Wonderen uit de Golgen Age of Detective Fiction. Betere beschrijving kan ik niet bedenken.

Maar herkende je ook iets van jezelf in de bloodhounds?

Heh. Ik denk dat het voor mensen als ons moeilijk is om jezelf er niet in te herkennen Vooral de gesprekken aan het begin waren erg vermakelijk.