Mensen die het originele bericht hebben gemist:

http://www.muit.eu/ik-ben-een-jaar-en-h ... ulp-nodig/

Dat is niet met elkaar te vergelijken. Van dit meisje moeten we maar aannemen dat het echt zo slecht gaat want er is geen hard bewijs. Bij alles wat je nu noemt hoef je de TV maar aan te zetten en zag je dat ze daadwerkelijk hulp nodig hadden. Hoe je garanties krijgt? Bij Japan was duidelijk te zien dat Nederlandse hulp organisaties daadwerkelijk aan het helpen waren want dat was op TV en dergelijke.

Leeft ze nog wel eigenlijk aangezien in april die tumoren ontdekt zijn. Ik heb 3x kanker van redelijk dichtbij meegemaakt. De eerste heeft jaren strijd gevoerd en verloren, de 2de overleed na anderhalf jaar en nummer 3 ging voor iets heel anders naar het ziekenhuis, bleek kanker in een vergevorderd stadium wat niet meer te behandelen was en is binnen een half jaar overleden.

Zoals je kan zien is het originele bericht ongeveer een week geleden gepost op die website. Ploep.

Aha.. vind deze discussie eigenlijk ook best interessant want er komen zoveel van dit soort mailtjes..

En om nog even hierop te reageren:


Dat is per geval verschillend. Kijk als al blijkt dat het kind voor 90% zal eindigen als kasplantje okee dan zou ik zoiets hebben van misschien is het toch beter voor het kind om het niet te redden. Maar als een leven nog zin kan hebben zou ik zeggen redden. Ik bedoel doof of blind kun je mee leven, hersenafwijkingen kun je ook prima mee leven. Ik ken mensen in de laatste categorie en daarbij zie je echt niet meteen dat ze iets mankeren of dat ze er echt last van hebben. Hangt er maar net vanaf wat er precies afwijkt/beschadigd is etc. Ik bedoel het kan goed zijn dat iemand bijvoorbeeld door een beschadiging alleen wat moeite heeft met dingen onthouden, moeite met emoties kunnen plaatsen of iets dergelijks. Niet kunnen praten lijkt me wat lastiger maar er zijn genoeg gehandicapten die toch heel gelukkig zijn ook al kunnen ze dan niet zo heel veel.

Ik doel meer op een combinatie van die dingen, kijk doof, blind en niet kunnen praten enzo.
Ik ben het met je eens dat je met alleen doof of blindheid prima kan leven. (al zou ik het persoonlijk afschuwelijk vinden om doof te zijn, mijn passie voor muziek is veel te groot)

En k beredeneer ook een beetje vanuit mezelf. Ik ben dolgelukkig dat mijn handicap niet zo erg is dat ik bijv. niet naar het toilet kan of mezelf kan verzorgen, en gewoon zelfstandig kan eten. Maar daarintegen kan ik bijv wel heel depri worden als ik iets niet kan of heel moeilijk kan door de spasticiteit in me handen. Met die in mijn benen heb ik nu wel leren leven, ondanks pijnaanvallen. Maar mijn handen vind ik nog steeds verschrikkelijk.
Ik zou er dan zelf voor kiezen dat stel dat ik zwanger zou zijn en mijn kind had mijn handicap, dan zou ik het dat niet aandoen.

Ik ging vroeger altijd met een sportkamp mee voor gehandicapten en daar zaten idd ook mensen die zwaar gehandicapt waren en als je zag wat een lol die hadden, hadden ze ook best wel kwaliteit van leven, maar er was bijv 1 meisje die was zwaar spastisch, kon niet praten en moest overal hulp bij. Maar ze was harstikke intelligent en lief. En dan vond ik het toch altijd rot voor haar dat haar lichaam een soort gevangenis was, al leek ze er zelf prima mee te leven.

Het klinkt allemaal erg treurig, de vraag of het echt is of niet houd ik even in het midden, maar aangezien dit nou niet echt op het forum past gooi ik er een slotje op.