Uhu het probleem:
samenwonen komt ook aan de orde...

Ga je bij jouw woonplaats wonen..
Voordeel: jij bij jouw vrienden en familie
Nadeel: hij niet bij zijn vrienden en familie

Ga je bij zijn woonplaats wonen..
Voordeel: hij bij zijn vrienden en familie
nadeel: jij niet bij jouw familie en vrienden

ook heel lastig..
( mensen die hier ervaring mee hebben??)

dan ga je precies in het midden wonen?

^ dan maak 'ie 't alleen maar erger ^_^;

Deze relaties kunnen denk ik wel werken, maar bij een heel sterk beperkt aantal mensen. Bij de kleinste twijfel stort het kaartenhuis al in, zoals als hierboven genoemd bijvoorbeeld vrienden en familie of het bekende wantrouwen, of verlangens. Kan je iemand maar 1 keer per jaar zien? Geen probleem lijkt me, àls je geschikt bent voor dit soort relaties. Vertrouwen en waar van toepassing geduld moet je willen en kunnen verdragen en ook de gok dat je partner net zo geschikt (serieus) is als jij, is niet makkelijk.

Het is absoluut een uitkomst voor mensen die in hun eigen leefomgeving niemand geschikt vinden.

Nogal moeilijk als de ander in Amerika woont.

En als de ouders van degene die je leuk vindt, nou eens tussenbeide willen komen en het heel zaakje willen afsluiten.
Dat gebeurt wel in andere culturen waar ze soms buitenlanders ook niet altijd leuk vinden als die met hun zoon/dochter een
relatie willen beginnen.

als je een lange afstandrelatie aan kan, dan moet je niet moeilijk gaan doen over je familie / vrienden =/ ....
je zit toch nu met het probleem dat hij ver weg woont? en dadelijk woont je familie ver weg, zie dat probleem dan ook niet?^^

^ nee dat klopt ,maar er zijn genoeg culturen waarbij ze zelfs hun eigen kinderen
gaan bedreigen dat ze dan maar niet meer thuis mogen komen ofzo.
Ik heb genoeg keren gehad dat ik een vriendin aan de telefoon kreeg
en vervolgens over ging dat ze haar huis niet in mocht zolang ze haar toenmalige vriend
nog zou blijven zien. (daarbij is ze gewoon Nederlands, dus hoeft niet eens cultuur te zijn
hoeft ook alleen maar gewoon hoe de ouders denken)
Dan als je weet dat je vader/moeder/verzorger het meent durf je ook minder ook al vind je
diegene echt leuk.

Mijn vrienden zijn wel bereid te reizen, dus zou me niks uitmaken als ik ergens anders woon(doe ik al XD eigenlijk, meeste vrienden wonen half uur van mij af). En mijn woonplaats verlaten .. OH JA, dat wil ik al zo lang. Is een kleine gemeenschap en geroddel is het "gesprek van de dag". Nee dankje.

Binnen Nederland ist toch niet zo'n probleem voor familie/vrienden?
Familie hebben auto's en anders heb je nog altijd het OV.

Als vrienden niet willen reizen voor jou...tsja..wat heb jij voor hun over?

Grote kans dat ik bij mijn vriend ga wonen dus moeten helaas mijn familie en vrienden beetje moeite doen
om mij te zien en te spreken. Ik doe ook moeite dan om hun te kunnen zien.

Zulke relaties zijn vaak gebaseerd op vertrouwen en geduld. Als je dat moeilijk vind, is zo'n relatie al snel gedoemd tot falen.
Dus ben het eens met personen boven mij: Je moet het kunnen en willen en je bent geschikt voor zo'n relatie of niet.

Wat betreft relaties over zee en waar te wonen, rekening houdend met families: Praat eens met ze erover. Mss vinden ze het niet eens
erg om te reizen voor jou en willen ze stiekem ook wel een keer een reisje naar Amerika (bijvoorbeeld) maken.

Kwestie van geven en nemen. Geld voor elke soort relatie.

maja wat ik soms ook wel vaag vind zijn van die 12-14jarige kinderen die zeggen van "ik heb verkering met jongen/meisje uit <vul verre land als amerika en japan in>
en ze nooit eerder heeft gezien.

dan zeggen ze dat ze zo verliefd zijn enzo terwijl ze eigenlijk niet eens snappen wie het zou kunnen zijn.

zelfde met mijn nichtje die beweert vriendje te hebben in Korea maar na een maandje of 2 krijg je alweer te horen van "I got a girlfriend here!" alsof ze nooit een "relatie" gehad hebben.
Nou zij helemaal in de dip enzo ookal heeft ze hem nooit gezien en alleen paar foto's van hem heeft gezien.
daarom noem ik dat persoonlijk gezegd niet echt een "lange afstandrelatie" (das wat ik erover denk he)

^

klopt, en daar irriteer ik me soms ook aan.. dat mensen helemaal "verliefd" zijn op iemand die ze niet kennen...
en vooral als het dan uit gaat! zijn ze niet meer te troosten... en waarom? door een internet liefde =/

ik ben zelf ook zo dom geweest hoor dat ik relatie's had met mensen die ik niet eens ken. maar gelukig weet ik nu beter.

ik dacht dat na 1 keer dat ik nu ook wel beter wist.
Maar nu heb ik het toch op m'n hals gehaald >__<
'k durf het eigenlijk niet zeggen tegen haar, maar ik haaaaat die aanhaligheid. (ze wel wel leuk en aardig etc, maja voelen voor iemand is wel iets anders) begin te denken dat de enige meiden die ik kan krijgen, juist de type's zijn maar ik me zwaar aan irriteer ... T__T

idd, uiteindelijk zijn ze daarom ook in de wolken door alleen een beeldscherm te knuffelen.
Maar soms ook dat ze gaan beloven van "we will see each other" of "i will visit you" en al dat, en natuurlijk voordat dat ook ooit plaats kan vinden, is het natuurlijk weer uit.
maar irritante is ook dat ze gaan huilen als ze "vreemdgaan" alsof je niet anders kan verwachten ofzo

alom een bekende situatie

met als aanvulling: en dan zie je elkaar eindelijk irl en dan blijkt het vies tegen te vallen