hallo! ik ben nieuw hier dus ik hoop hier veel vrienden te kunnen maken! maar aangezien ik graag ook wat afvroeg

ik heb bij abunai toen een jongen ontmoet en ik vind hem ook heel erg leuk maar jammer genoeg woont hij bijna 125 km van mij af en daar ben ik natuurlijk niet zo blij mee... wel ben ik achter gekomen dat we elkaar leuk vinden en dat we wel iets kunnen beginnen maar ik twijfel nogal
hebben enkele mensen hier ervaring mee? en heeft het ooit goede resultaten geleverd?
ik zou het erg waarderen deze hulp
(ik ben 15 trouwens)

byebye, Lisa~

Dit laat je toch niet afhangen van ervaringen van anderen? Als jullie elkaar echt heel leuk vinden dan ga je er gewoon voor, de afstand maakt dan niet uit.

Volgens mij komt er ook nog wel een slotje op dit topic ;D ik zou mod moeten worden!

^ Als je mod was, zou je weten dat je niet dubbel moet posten.

Voor een langdurige relatie is zoiets natuurlijk niet gemakkelijk, maar wie niet waagt, wie niet wint. Ik zou zeggen, probeer het gewoon en je ziet wel wat het wordt. Wat heb je te verliezen?

Bull, doen genoeg mensen.

Lisa, als je echt goed advies wilt (ik ben in een goede bui vandaag en mijn adviezen zijn écht goed!1):

Ga op het gebied van liefde puur op je gevoel af, doe waar JIJ een goed gevoel bij hebt. Jij moet je op je gemak voelen bij degene waarmee je samen wilt zijn. Wat anderen vinden of ervaringen van anderen zijn niet van belang. Ervaring doe je zelf wel op door een relatie aan te gaan. Misschien loop je een keer een blauwtje op, of kom je erachter dat ie ondertussen vreemdgaat. Dat soort dingen gebeuren nou eenmaal in het leven en door dat te ervaren word je alleen maar sterker van.

Haha!

Aan jouw leeftijd (ik was 16) heb ik ook nog een lange afstandsrelatie gehad. Hij woonde bijna 100 km verder. Het moeilijkste toen was gewoon bij hem geraken en hem de hele week lang missen Gelukkig had ik ouders die me nu en dan voerden en vanaf mijn 17 mocht ik dan in mijn eentje gaan met de trein.
Het is niet makkelijk, en je moet er tegen kunnen dat je hem niet veel zal zien. Maar ik zou toch wel zeggen: ga ervoor! Ik heb nooit spijt gehad van die relatie.

De kortste afstand relatie die ik ooit gehad heb is die waar ik nu in zit; maar 102 kilometertjes van elkaar af.

Daarvoor een relatie gehad met iemand in Amerika... nou, nooit meer, want je weet echt geen reet van elkaar.

Mijn motto; als er de mogelijkheid bestaat om elkaar een keer per week te zien zonder een rib uit je lijf te betalen en je voelt een connectie, doen. Slecht aflopen kan het altijd, maar de kans op een goede afloop is des te zeldzamer.

125km!? Dat is wel ver. Ik ken wel wat mensen rond de 20 die zoiets doen of hebben gedaan, dat gaat soms wel goed, maar dat zijn wel studenten. Ze zijn gewend om door het land te reizen. Toen ik 15 was had ik nog nooit zelfstandig gereisd, en naast school enzo ook weinig tijd om even heen en weer te gaan. Waarschijnlijk zou je 'm alleen in het weekend kunnen zien.

Maar goed, de nadelen ken je waarschijnlijk al :p. Als je echt verliefd bent zou ik het op zijn minst proberen. Je krijgt er wel heel veel levenservaring van xD.

Wat een geweldige advies van Zoloft zeg . Hij zou een geweldige moddereter zijn .

Ik heb net een lange afstand relatie achter de rug van 4 maanden
het ging niet meer door de afstand

Hm, das een aardige afstand. Dit betekend dus dat je elkaar waarschijnlijk niet vaak zal zien, omdat je ook nog vrij jong bent. Het is je eigen keuze, maar mij lijkt het vrij lastig :3

Ik heb wel vaker een lange afstands relatie gehad en mijn persoonlijke ervaringen daarin zijn niet echt heel positief.
Op het moment zelf dat je verliefd bent lijkt liefde alles te kunnen overwinnen, blijf je elkaar trouw, spreek je vasten tijden af om te internetten/bellen, enz... maar in de praktijk gaat dat vaak heel anders.
Dingen als jaloezie, wantrouw en het gevoel van verwaarlozing gaan al heel snel een rol krijgen ook al verschilt dat van persoon tot persoon.

Zeker als je nog zo jong als 15 bent en je bent afhankelijk van je ouders of het openbaar vervoer als je daar geld voor hebt om je vriendje te kunnen zien. En omdat het zo ver weg is zul je ook moeten blijven slapen als je heb langers als een dag wilt zien. Tenzij je een stel go with the flow hippie ouders hebt die alles prima en goed vinden denk ik niet dat ze hun 15 jarige dochter snel bij een jongen laten slapen dus dat is nog een probleem waar je tegen op kijkt. En daarnaast, en je zult dit waarschijnlijk niet graag horen. je bent jong zoals ik al zei. Dan gieren de hormonen door je lijf en de kans is veel groter dat een van jullie twee daar aan toegeeft en het dichter bij zoekt ^^;;

Daarnaast moet ik zeggen dat ik ook veel goede eindes heb gehoord van anderen en ik persoonlijk ook fijne herrineringen over heb gehouden aan lange afstands relaties.
Als ik bijvoorbeeld in de trein Maastricht/Amsterdam zit of op schiphol kom krijg ik nog steeds vaak een snellere hartklopping en word ik nogstalgisch omdat ik dan er aan herrinered word. Ergens was het ookheel spannend!

De eenige tip die ik je wil mee geven is ga op je gevoel af, je kunt er niks aan doen of je iemand leuk vind net zo min als je er wat aan kunt doen dat die persoon ver weg woond.
Uiteindelijk merk je vanzelf wel of het “ment to be” was en je groeit alleen maar van de ervaring

Als jullie het zelf niet erger vinden dat die afstand er is, waarom niet? Er zijn tegenwoordig genoeg manieren om met elkaar te communiceren. Bellen, mailen, chatten, ouderwets brieven schrijven...

Mijn ouders woonden 173 km van elkaar. Die schreven elkaar brieven en als het kon gingen ze in het weekend naar elkaar toe. Ze zijn nu nog bij elkaar, dus dat is goed gegaan

Dank je schat!

Mijn vader woonde aan de andere kant van de wereld terwijl mijn moeder in nederland woonde.
Later is hij in nl komen wonen en zijn ze een aantal jaren getrouwd geweest.
uiteindelijk zijn ze wel gescheiden .

Mijn advies is ook ga op ej gevoel af maar loop niet te hard van stapel,zeker niet omdat je nog zo jong bent.