Net de Japanse freeware game Armchair Detective Case.1 gespeeld. Dit is het eerste hoofdstuk van wat een vijf hoofdstukken lange game moet worden (de rest wordt geen freeware), en kwam in november uit. Het is simpel gezegd een soort mix tussen Ace Attorney en 428. Je speelt de assistente van een detective en je lost het mysterie op door middel van zgn. "groepsondervragingen". Er zijn vier verdachten die ieder een getuigenis afleggen. De presentatie van deze getuigenissen is zoals bij een sound novel: proza (geschreven in de derde persoon) geprojecteerd op een simpele achtergrond. Sleuteltermen hebben een andere kleur, kan je op klikken voor wat meer informatie, en worden aan een lijst toegevoegd. En net als bij 428 kan je vrij heen en weer zappen tussen deze getuigenissen van de vier verdachten en een flowchart opvragen.

Het gebruik van de sleuteltermen is vergelijkbaar met zowel 428 en Ace Attorney. Soms gaat een getuigenis niet verder omdat de persoon iets is vergeten, of niet wil vertellen: dan gebruik je de relevante sleutelterm om het verhaal verder te laten gaan, zoals de story blocks in 428. Bv. iemand was vergeten waarom hij plots wakker werd en bij een ander persoon krijg je de sleutelterm dat het brandalarm afging. Op andere momenten vind je echt leugens of contradicties en moet je net als bij Ace Attorney die contradicties aanduiden via de sleutelwoorden. De personen wijzigen hun verhaal dan, en zo door totdat je de dader hebt. Het is een beetje alsof je in plaats van één getuigenis loop zoals bij Ace Attorney, nu tegelijkertijd vier van die loops hebt. De getuigenissen kunnen ook best tricky zijn: de getuigen kunnen gewoon keihard liegen in hun getuigenissen met hele secties uit hun duim gezogen of ze slaan expres stukken over. Ze zijn dus allemaal onbetrouwbare vertellers (bewust of onbewust).

Anyway, dit waren een leuke twee uurtjes besteed aan een game waar best veel potentieel in zit, dus ik hoop dat de circle ADVangelist de rest van het spel weet af te maken en het ergens weet uit te brengen.

https://www.freem.ne.jp/win/game/18888

ff hierop terug komen nu ik HW weer erin heb gestopt:

Thanks, de chaos is nu wat duidelijker (Ik blijf vergeten dat - en + ook knoppen zijn, nooit dit spel gepauzeerd).
Vandaag Adventure Mode uitgeprobeerd. Poeh, Staff Link is OP zo vroeg. Of ligt aan de nice drop die ik had gekregen.
Tovert gewoon een mega laser tevoorschijn.

Heb een Fairy Companion unlocked. Kan je nog customizen met kleding en skills ook, haha.

Yay, mijn walvis kan vliegen!

Uh, de walvis in Brave Hero Yuusha EX, dat ik even tussendoor speelde. Wat hebben games toch met vliegende walvissen?

Ik ruik een artikel! Mijn Professor Munakata-skills zouden zeggen, Zeppelin -> Walvis + zee = hemel + zo zie je tenminste het hele dier.

En we zijn nu aangekomen bij Bioshock Infinite: Burial At Sea - episode 1 & 2. Het is erg moeilijk om niet al te veel spoilers rond te gooien als je uitlegt wat je er doet, dus ik hou het wat meer algemeen:

Episode 1 is erg verhaalgedreven met redelijk wat actievolle stukken en gaat verder waar Bioshock Infinite eindigde. Episode 2 is wat meer een combi van stealth en actie, en doet een combinatie van verder gaan waar Episode 1 eindigde, plus het meer verwerven met het verhaal van de eerste Bioshock game. De gameplay van beide episodes is zeer soortgelijke aan Infinite, terwijl de setting en het verhaal meer doet denken aan het eerste spel en gelukkig ook weer erg sterk is. Wel een belangrijke notitie is dat de horror-sfeer die redelijk rondhing in de originele Bioshock hier erg afwezig is, en de overall feel toch wel echt Infinite is (aangezien bij Bioshock fans je deze vaak toch wel kan 'opdelen' in aanhangers van Rapture of Columbia). Beide episodes samen zijn ongeveer 8-9 uur aan singeplayer gameplay (met episode 2 opvallend langer dan 1). Wat een erg nette tijd is, aangezien dat ongeveer een krappe singleplayer-game z'n speeltijd is met de episodes geprijs op 15 euro per stuk en regelmatig in de aanbieding voor 50% korting.

Dus als je van de originele Bioshock en/of Infinite hield, heb je hier zowat een extra singleplayer game om er aan te plakken die regelmatig aan te schaffen is voor 15 euro totaal. Geen slechte deal vindt ik.

Ondertussen heb ik ook weer veel het onderdeel 21 van de RE7 DLC gespeeld, die ik vorige week kort had besproken. Inmiddels heb ik alle challenges behaald behalve Survival+ uitspelen zonder enige schade op te lopen (verste tot nu toe is dat ik bij de 8e ben gekomen). Ik ben nog wel gemotiveerd om het nog een tijdje te proberen, maar of het me gaat lukken...oef!

Nog in stadium van langzaam ff deze stapel games uit te proberen.

Van de week Attack on Titan 2 binnen gekregen; nadat Smashen vandaag niet echt lekker ging. Dus die maar is opengemaakt en gestart.

Story mode ben je dus je eigen OC; kan alleen kiezen tussen 6 ofzo presets per geslacht.
Zijn ook niet echt fraaie presets imo, dus ik ging gewoon met de generic AF gozer :V
Stemmen gingen tot 9 ofzo - vooral energieke (aka: Bro character. Volgens mij klonk 1 ook naar Katsu Anri), zware (a la Sugita) of.. echt oude stemmen, met al die tiener presets ~_~
Edit: Schrap dat; net ontdekt dat er een klerenkast in je prive kamer is, waar je een wat uitgebreidere character customization krijgt.

Rondvliegen in 3D Gear is de Poor Man's Spiderman. Combat.. Wat iffy voor mij zover.
Ledematen richt je met de R-stick camera, en soms wilt die niet echt helemaal op de nek mikken van waar je bent.
Daarnaast nog de town-segmenten, wat een beetje Koreaans MMO-achtig voelt qua sfeer :p
Las dat je in deze segmenten ook vriendschappen met de OG Cast kan maken om uiteindelijk betere skills te krijgen. Social Link, go! :V

Het heeft dus ook een online mode; ben benieuwd of dat nog actief is.


Let's Go prefereer ik nu ook echt op handheld. Mikken ben ik nu meer gewend. Wel irritant als ze helemaal naar links of rechts gaan...
Maar geez, Chansey in Mt. Moon al |D
Misschien toch is zo'n Grip case voor handheld kopen. Iemand hier die een voorkeur heeft? Ik leun op Skull & Co, want ook al zeggen vele dat ze de Satisfye Grip het beste vinden, vind ik de rechterkant er wat ongemakkelijk uit zien. Het is dan ook vooral zo gemaakt om beter bij de R-stick te kunnen, maar als ik handheld, dan zijn het voor spellen die die niet gebruiken (Ik gebruik de Switch vooral als een Home Docked Console).. Dus verder weg van ABXY lijkt mij niet prettig.

Ook eindelijk aan VC4 begonnen. Vind het wel wat hebben, alleen had ik bijna al mijn Beweeg-tijd verspeeld door tegen een piepklein heuveltje te rijden met mijn tank, en eromheen gaan vrat dan ook veel ervan. Maja, tutorial.

Shantae ook wat gespeeld. Volgende keer ff terug naar het stadje gaan om uh.. Dodges/Blocks te kopen? Had ik gelezen?
Want die zeemeerminnen zijn best irritant met die AoE en ik wist niet dat je zulke basis dingen moet kopen :V

Tja, wat heb ik nog ingepakt voor de Switch..
Dark Souls, Fate/Extella, Gal Gun 2, Okami HD, Starlink en TWEWY. Geen haast met de laatste, al op de DS gespeeld.
Dark Souls kan je niet echt in korte sessies spelen, of wel? F/E wacht nog tot ik ff de laatste ronde in Extra uitspeel. Okami heeft een lange intro hoorde ik (Of kan je wel ertussen door saven?).
Volgend weekend misschien is GG2 en Starlink starten als het dak niet weer meer lekt :|

Zodra ik alles een beetje heb ingespeeld, toch ff op een paar focussen.
Want paar weken zonder Smash en ik ben van Gaat Wel Goed weer naar Prut :V
Wel eindelijk alle Fighters unlocked - Everyone is here!

@Kam: Okami heeft inderdaad een vrij lange intro, je kan hier en daar saven, sowieso op t moment in de tutorial wanneer ze je leren hoe een savepoint eruit ziet en hoe je daar saved. Volgens mij kan je ook in de eerste town saven waar je wakker wordt, maar t probleem met Okami en saven is dat de cutscenes die er tussendoor vallen erg lang kunnen zijn.

Dus tja, genoeg save opties maar als je besluit te spelen maak dan wel wat tijd er voor vrij.

Vond laatst Dragon Ball FighterZ afgeprijsd voor de Switch, dus die maar opgepikt. Speel eigenlijk nooit "serieuze" fighters, maar ik was benieuwd naar het originele verhaal en gelukkig is de game, tot nu toe dan, ook best speelbaar zonder allerlei moeilijke combo's en cancels en weet ik het uit m'n hoofd te leren. Zat ook te kijken naar wat er verkrijgbaar was aan DLC, maar de season pass voor de DLC personages zou sowieso al duurder zijn dan wat ik voor de game zelf heb betaald :P De anison/BGM pack zag er ook wel interressant uit, maar weer nogal prijzig, dus ik wacht wel tot er een actie is of zo.

En ik main op dit moment Yamcha :D

Ik speel ook Ise-Shima Mystery Annai op de Switch. Het is een adventure game die gemaakt in de stijl van Famicom adventures zoals Famicom Detective Club of de adventures van Dragon Quest's Yuji Hori. Het zou oorspronkelijk in 2017 op de 3DS uitkomen, maar daarna enkele keren vertraagd totdat-ie eindelijk vorige week uitkwam. En het speelt echt gewoon als een Famicom adventure! Dat de tekst voornamelijk in hiragana/katakana is geschreven is wel authentiek, maar net als vroeger begint het na een tijdje wel irritant te worden omdat het toch trager leest.

De theme song is trouwens ook heerlijk mid jaren 80 :"): https://www.youtube.com/watch?v=gGImSJWsLc8

En heb ik de DLC van de eerste The Evil Within uit, om specifiek te zijn, de volgende 3 onderdelen:

The Assignment: De eerste DLC verteld ons meer over Juli Kidman, een character die de hoofcharacters van het originele spel regelmatig tegenkwamen en kort mee opreisden. Nu in deze DLC speel je dus de stukken dat ze gescheiden waren van elkaar. Het focust zich meer op stealth en puzzelen dan op actie zoals de hoofdgame, maar het voelt toch erg vertrouwd aan. Verder is het meest bijzondere dat er twee enemies in deze DLC zitten die niet de cut hebben gehaald van de originele game en deze beide enemies zijn echt superinteressant qua design en gameplay die er bij komt kijken. Eén van de twee is een letterlijk 'lamphoofd' die jou niet mag zien en de ander is een blinde vijand die je niet mag horen. Ook is het verhaal achter beide enemies relevant aan Kidman, wat deze DLC toch wel echt een extra stukje verhaal laat toevoegen aan de originele game. Ik speelde deze DLC uit in een krappe 3 uur.

The Consequence: Deze DLC gaat qua verhaal en gameplay direct verder op The Assignment. Daarmee voegt het niet per se veel nieuws toe, maar is het toch zeker leuk om er op verder te gaan. Ook zit in deze DLC een boss-fight die het verhaal van Kidman in deel 1 van het spel dan ook afrond. Opvallend vond ik dat deze boss fight erg makkelijk was en deze DLC geen mogelijkheid gaf voor moeilijkheidsgraden. Verder is deze DLC is iets korter dan de vorige en speelde ik uit in een ruime 2 uur.

The Executioner: Een wat andere modus, je speelt nu zelf The Keeper ('safe-head') en moet in een soort van survival modus de eerdere mansion weer verkennen. Het is leuk om met weer een andere moveset enemies te verslaan en de bossfights vooral zitten leuk in elkaar. Het is wel de meest 'simpele' DLC van ze allemaal. Naar wat ik kon vinden heeft deze modus ook geen moeilijkheidsgraad en is het eerste ruime uur behoorlijk makkelijk. Dan komt de final bossight om de DLC af te maken en die is echt gigantisch moeilijk, ik moest 'm heel vaak overnieuw doen en was lang bezig met mijn tactiek plannen, waardoor ik uiteindelijk een ruime 2 uur over deze DLC heb gedaan. Als je wel wat beter in de game bent dan ik, dan kan je het denk ik in minder dan 1,5 uur uitspelen.

Deze DLC zijn allemaal 5 euro los, of voor 5 euro extra koop je ze bij de volledige game of als je de volledige game al hebt is er een season pass van een 10tje, die regelmatig voor 25-40% korting gaat. Als je het spel koopt is voor 5 euro deze extra content er bij het zeker waard, en als je het spel al hebt en gaat voor de season pass die regelmatig ~7 euro is, dan zeker ook! Zeker met The Assignment + The Consequence gooit het er behoorlijk meer extra gameplay tegenaan!

Wel een nadeel van deze DLC is dat ik 99% zeker ben dat meerdere van de originele voice actors zijn vervangen, waarschijnlijk voor goedkopere versies, ondanks dat de credits de originele cast beweerd. Het meest opvallende is dat Jackie Earle Haley die origineel Ruvik hoort te zijn, ontbreekt. Hij heeft zo'n opvallende en goede stem en toen Ruvik voor het eerst praatte in de DLC zat ik meteen 'meh, ze hebben 'm vervangen'.

Dat brengt me eigenlijk wel tot een punt die over veel van de DLC gaat die ik in de afgelopen weken heb gespeeld: Ookal geven ze allemaal een leuk aantal uren extra gameplay, vaak is het toch wel merkbaar dat op een lager budget ze worden gemaakt. Veel hergebruik van omgevingen, cutscenes/dialoog zijn bij sommige minimaal en voor de meesten is de prijs/kwaliteit niet in verhouding tot de prijs/kwaliteit van de originele game. Daarom zal ik dus wel altijd een persoon blijven die DLC of een season pass in de aanbieding koopt en verder voornamelijk Game of the Year editions probeert te halen.

Verder kwam mijn Resident Evil 2 REmake binnen een paar dagen geleden, die ik al redelijk wat gespeeld heb. Denk dat ik 'm volgende week wel uit zal hebben en zal dan weer een mini-reviewtje er voor achterlaten~

Ik ben redelijk ver in de story mode van Dragon Ball FighterZ (begonnen aan de laatste saga) en ik vind het verhaal op zich ook wel leuk (de banter is prachtig!), maar man, het is echt uitgerekt. Je hebt steeds eerst vijf of zes gevechten tegen dezelfde saaie kloonpersonages (die niets zeggen) voordat je de interessante filmpjes krijgt. Ik snap dat de story mode je ook een beetje de ruimte moet geven om de personages onder de knie te krijgen, maar het gaat nu wel erg ver met filler gevechten!

En gisteravond Ise-Shima Mystery Annai uitgespeeld! Een adventure op de Switch, maar gemaakt in de stijl van oude Famicom adventure games. De opzet lijkt erg op Okhotsk ni Kiyu (van Dragon Quest's Yuji Horii), met een moord die wordt ontdekt in Tokyo, en waar het spoor al snel leidt naar een toeristische locatie in Japan (in dit geval Ise-Shima en haar parels). En ook compleet met irritante (maar gelukkig niet al te grote) 3D doolhoven zoals in de eerste twee Famicom Detective Clubs en Portopia Renzoku Satsujin Jiken. Maar in z'n geheel een prachtige homage aan die oude detective adventure games. De sprites zien er top uit en de muziek is echt prachtig (sowieso zijn de personages ontworpen door Kiyokazu Arai, die ook de ontwerpen deed voor de Famicom versie van Okhotsk ni Kiyu) Ook erg leuk is dat je in het aparte overlay menu een ouderwetse handleiding kan vinden, compleet met die lege bladzijdes waarin je memo's kan opschrijven!

Hebben mensen hier eigenlijk ooit echt die memo-bladzijdes in de handleidingen van vroeger gebruikt? :D

De story mode van Dragon Ball FighterZ uitgespeeld. Ik vind Android 21 op zich een leuk personage (vooral voor de transformatie) en op zich heeft het verhaal ook z'n goede punten, maar het is zoals gezegd best uitgerekt met nutteloze gevechten tegen standaardklonen, en je moet ook nog eens drie verschillende scenario's doorspelen die erg op elkaar lijken. Qua presentatie ziet het er wel echt goed uit, maar misschien had Android 21 beter in een ander soort spel geintroduceerd kunnen worden.

Haten jullie het trouwens het ook als de laatste baas/level van een game plots compleet andere regels handhaaft dan al het voorgaande? Sommige games doen het wel slim door het bijvoorbeeld anders aan te kleden, maar waar alles wat je eerder hebt geleerd gewoon toe te passen valt, maar soms heb je van die games waar ze plots alle regels omgooien. (FighterZ gaat de hele tijd over het slim in en uit taggen van je teamgenoten en gebruik maken van assists... en dan kan je dat allemaal niet doen in het laatste gevecht?? >_>)

De Resident Evil 2 REmake zojuist uitgespeeld, een pre-order die ik al een geruime tijd had en echt naar uit keek!

Grafisch is het spel echt top. Het is in dezelfde engine gemaakt als RE7, wat te merken is aan de effecten en interface, en dat is juist op een positieve manier. Verder heb ik ook nog nooit in een game zo'n uitgebreid customization menu gezien voor de grafische opties. Het laad in wat de kracht van je PC is en laat je dan uit tientallen opties allerlei dingetjes tweaken zodat je zeker weet dat de performance goed is. Ook geeft het de optie voor mensen met een 'zwakker' systeem om zelf prioriteiten te kiezen van wat je er het beste uit wilt laten zien.

Het spel is duidelijk gemoderniseerd tegenover de originele RE2, zo is er meer sturing in het spel (in plaats van dat je door aan dichte deuren te rammelen er achter moet komen welke kant je op moet), is er meer hulp beschikbaar voor puzzels en is de actie uitgebreider. Qua soepelheid en camera speelt het zoals RE4. Ik ben wel echt heeeeeel blij dat er tenminste nog wel vast wordt gehouden aan dat savepunten op statische plekken staan, want anders werd het wel heel erg 'Resident Evil Easy Mode'. Maargoed, aan de andere kant, ik ben nostalgisch naar de oude (en soms een beetje knuddig spelende) delen, je kan met de huidige markt niet zoiets uitbrengen tegenwoordig.

Ik ben erg blij dat er in de puzzels niet al te veel gesneden is (in games als RE7 is het verdrietig hoe weinig en hoe makkelijke puzzels zitten in een verder goed in elkaar zittend spel). Wat wel zo is, is dat het spel je veel meer bij het handje houdt om deze puzzels op te lossen in verhouding tot vroeger. Ik merkte dat ik voor mezelf de puzzels 'moeilijker' kon maken door niet/weinig notes op te pakken in dezelfde kamer als een puzzel is, aangezien veel notes de puzzel al half voor je verklappen.

In het begin vond ik het spel een beetje sfeerloos voelen in verhouding tot het origineel, dat was vooral omdat het wel af en toe 'eng' was, maar dat echt opgejaagde gevoel ontbrak een beetje voor mij...totdat...het eerste moment met de Tyrant kwam, wow! Zijn AI is gigantisch goed; hij weet je altijd te vinden, die geluiden van dat gestomp op de gang (waardoor je ongeveer kan gokken hoe ver weg hij is), super indrukwekkend en opjagend! Ineens voelde ik me opgejaagd om snel in kamers bepaalde puzzels op te lossen of voorwerpen mee te grijpen en weer door te rennen. Yesss, dit zijn de gevoelens die ik wil bij Resident Evil games! Het is wel opvallend hoe het eerste gedeelte van het spel dan eigenlijk 'zwakker' is, maar aan de andere kant als ze die Tyrant al veel eerder lieten verschijnen zou je nooit goed kunnen exploreren en dat blijft toch ook altijd een belangrijk ding in de formule.

Het spel geeft je een volledige singleplayer van Leon en Claire (die minimale verschillen van elkaar hebben, vooral de cutscènes zijn anders en een paar locaties zijn uniek per character) en er is ook een 2nd playthrough gameversie waar je ook beide characters kunt spelen, voor 4 versies totaal. De eerste playthrough is het meest uitgebreid, maar het is ook zeker leuk om de 2e met het andere character dan dat je eerst speelde door te lopen. Mijn eerste playthrough kostte me een ruime 7 uur, en ik ben echt een slooome onderzoeker/rondkijker, dus de gemiddelde persoon doet er waarschijnlijk eerder 5-6 uur over (dit deel stond altijd al bekend om één van de kortere in de franchise te zijn). De playthough van de 2e versie deed ik een krappe 5 uur over en deed ik wel wat sneller aangezien ik het meeste al uitgebreid bekeken had in mijn eerste playthrough.

In conclusie geeft dit spel je een modernere ervaring van een klassiek deel. Ik heb me er gigantisch in vermaakt, maar ben persoonlijk toch wel meer nostalgisch naar het origineel, waarbij voor mij het horror/sfeer-gevoel hoger lag door de moeilijkere combat en de verplichte camerahoeken. Toch zijn er meerdere moderne technieken (zoals de zeer goed werkende Tyrant), die dit toch wel tillen naar meer dan alleen een remake. Een aanrader voor de oude fans, maar misschien nog wel leuker voor mensen nieuw in de franchise.

---
Nadat ik het zelf had gespeeld en bovenstaande tekst had geschreven stond ik mezelf toe wat rond te kijken naar andere reviewers en pffoe, er zijn er toch wel echt veel die als minpunten opschrijven 'moeilijke inventarismanagement', 'veel backtracken' en daar de game ook lager op scoren. Die 2 systemen zijn al gi-gan-tisch versimpelt tegenover het originele deel 2 en met logisch nadenken loop je hier bijna nooit tegenaan. Verder, is het nou echt zo erg om de game te loaden of een stukje terug te lopen als je aan het onderzoeken bent en je je realiseert dat je vergeten bent een bepaalde sleutel mee te nemen? Moeten games tegenwoordig ZO voorgekauwd worden? Moet je een pop-up krijgen die zegt 'vergeet niet de clubs key mee te nemen!'. :/ Dit kan even m'n nostalgie zijn die opkruipt, maar ik stoorde me er echt aan om in meerdere reviews score-punten-aftrek te zien voor gameplay-elementen die gigantisch versimpeld zijn tegenover het origineel. Ik hoop eigenlijk dat Capcom niet zich daar heel erg op aangesproken voelt en de remake van deel 3 nog meer gaan versimpelen.



Nee, man! M'n verzamelwaarde! Bij al mijn boekjes leeg, haha!

Wat ik wel vaak deed is op losse notitiepagina's schrijven en die dan in de doosjes van de games duwen nadat ik de game uit had. Heel veel oudere games in mijn collectie hebben meerdere vergeelde blaadjes 2/4/6-maal dubbelgevouwen (afhankelijk van hoe groot het doosje was) inzitten. Ah, nostalgie, ik kan het niet aan ze weg te gooien.

Over Dragon Ball FighterZ trouwens, wel jammer om dat zo te lezen over de gameplay. Van de filmpjes die ik heb gezien zag het er grafisch wel echt top uit met het 3D dat heel goed 2D lijkt. Voelt het ook zo soepel en redelijk 'echt' 2D als je het speelt?

Ik heb de originele REmake (GameCube) al echt jaren hier liggen, maar nog steeds niet uitgespeeld. Het survival horror genre ligt me toch niet echt. Ik pik dan wel via via wel steeds stukjes van het RE verhaal op, maar ik moet denk ik gewoon een manier vinden om "de sfeer" op een andere manier op te nemen. Boeken of zo Waren de Darkside Chronicles ook niet gewoon de originele verhalen, maar dan als lightgun shooter? ^_~


Ik ruimde laatst een la op en qua een hoopje pagina's tegen met guides voor Animal Crossing (GameCube) geprint van GameFAQs XD



Gameplay (vechten) zelf is wel echt gaaf en heel toegankelijk (ben helemaal niet van de serieuze fighters), het is echt alleen dat de story-mode veel langer is dan zou moeten. Maar qua presentatie ziet het er inderdaad echt SUPER uit. Je vergeet vaak echt dat het 3D models zijn (ook in de cut-scenes in de story mode merk je dat nauwelijks, dan heb je soms zelfs het gevoel da tje gewoon naar 'gewone' animatie zit te kijken (dat doen ze ook slim door een lagere frame-rate in de filmpjes, zodat het meer op de anime lijkt.

Al een paar maanden geen ranked gespeeld in Splatoon 2, maar eergister weer Rainmaker opgepikt (S+6). Vijf uit negen wedstrijden verloren betekende drie barsten in de meter EN een waarschuwing nog voordat ik voorbij de OK! lijn kwam. Ik hoefde dus maar 1 wedstrijd te verliezen om weer terug naar het begin van S+6 gegooid te worden... maar toen wist ik gisteravond weer de resterende vijf wedstrijden allemaal te winnen en sta nu weer veilig aan de start van S+7 >_>

Wat een knotsgekke game blijft dit.

Geen last gehad van dit?
https://www.reddit.com/r/NintendoSwitch ... s_attacks/