Volgens mij nog niet hier gepost ..

De Tweeling

Heb echt liggen janken tijdens de film, zo triest gewoon.

net naar inception geweest , wauw wat een gave film zeg!

ik vond hem zelfs nog beter dan de matrix

Net terug van Toy Story 3. En ik weet niet of ik het moet zeggen maar....
Toy Story 3 > Inception. There...I have said it.


Begrijp me niet verkeerd. Inception was super goed!
Maar ik liep op wolkjes toen ik van Toy Story 3 kwam. Wat een emotionele ride.



Trouwens....wat wel grappig was, was dat toen ik woensdag naar Inception ging, ze de spaanse versie van You've got a friend in me(theme van Toy Story films) afspeelde voordat de film begon. Ik dacht dus gewoon dat het de spaanstalige versie was van het nummer en vertelde iedereen hoe cool ik dat vond dat ze dat nummer hier afspeelde. Maar toen ik vandaag Toy Story 3 zag, snapte ik waar het nummer vandaan kwam en hoe een spaanstalige versie tot stand is gekomen.

Vandaag sinds lange tijd weer naar de bioscoop geweest, Inception. Iedereen was er enthousiast over en volgens mijn vrienden zou dit wel een film voor mij zijn. Nou moet ik zeggen dat ik bij Inception vooral van de kleinere details heb genoten, maar veel minder van het grotere plot, en het acteerwerk. Waar een film als The Matrix (in welke categorie deze film zich bij voorbaat al plaatst) uitblinkt door het feit dat de makers van deze film uitgaan van een intelligent publiek (vooral #2 en #3; in principe was #1 vrij tam, maar dat werd in #2 en #3 ruimschoots goedgemaakt), gaat Inception (en eigenlijk alle films van deze regisseur) uit van een dom publiek. Nu zijn de meeste mensen waar je dit type films aan voorlegt natuurlijk geen volleerd filosoof of psychoanalyst, maar de mensen die wel een beetje meer hebben gelezen dan Harry Potter en The Da Vinci Code, gaan zich al snel geel en groen ergeren, denk ik. Waar The Matrix net die uitdaging bood om helemaal op te gaan in de geniale dialogen, de enorm out-of-the-box behandeling van eeuwenoude filosofische problemen, doet Inception nauwelijks moeite, maar pretendeert het dit wel te doen. Nu is een bioscoopfilm natuurlijk geen filosofisch magnus opus, maar pretendeer dat dan ook niet te zijn en laat ook al dat geneuzel achterwege, vooral als andere films al enorm goed hebben gedaan (The Matrix dus, maar bijvoorbeeld ook Tarkovsky's "Solaris", waarvan dit, met het dode-vrouw-verbergt-dieper-zoon-vader-relatie-motief, hooguit een mislukte remake is) wat Inception stuntelig voor elkaar probeert te krijgen.

Maar goed, ik ben echt het type 'ouwe zeur' als het op films aankomt. Daarom houd ik het tegenwoordig vooral bij van die J-dramas, dan heb ik het hele probleem niet dat ik meteen weer over alles ga zitten nadenken.

Same here, althans heb nog niet inception gezien maar hoe blij/medelevend je uit de bioscoop loopt nadat je die deel 3 heb gezien. <3
En inderdaad de spaanse you've got a friend in me. Dat stuk was volgens mij het meesterlijkste van heel film. En de.. apart potatoman actie!

EDIT:... waarom is mijn tekst groot? ._. oke.. /care

Inderdaad, je bent een ouwe zeur, maar waarom ik hierop reageer: je maakt films voor jezelf kapot. Ondanks dat enkele punten in je verhaal over Inception wel degelijk kloppen, zit je met veel van je argumenten danig naast wat de film wou bereiken en laat je hiermee zien vooringenomen te zijn. Da's zonde man, ga weer eens genieten van films ofzo =( Je verzuipt op deze manier in zuurkutterij die je behandeld als pseudo-intellectualiteit, waardoor je niet alleen jezelf voor de gek houdt, maar jezelf ook van entertainment onthoudt. Dit is geen negatieve kritiek, eerder een tip, als journalist pleurde ik ook al eens in die valkuil =)

On topic: heb vorige donderdag ook Inception gezien, in IMAX. Also, a.s. donderdag Predators :3

Ik denk dat het toch een kwestie van smaak is.
De matrix heb ik gezien en vond er niks aan, deel 2 net zo en deel 3 heb ik niet eens meer bekeken.

Leuke film de da vinci code dus snap ik de opmerking niet helemaal.

Ontopic.

Clash of the titans en daarna maar meteen de klassieke versie gezien, leuk om de verschillen in techniek te zien.

Frappant dat je dit zegt, aangezien ik laatst nog las dat de grootste kritiek die Christopher Nolan over zich heen krijgt dat hij zijn publiek te hoog inschat.

[WARNING : SPOILERS AHEAD]

Ik dacht eigenlijk dat het wel meeviel met de pretenties in deze film. De vergelijking met The Matrix is snel gemaakt natuurlijk, maar ik vond Inception toch van een wat andere aard. Een recensist kwam wel tot de conclusie dat de film een allegorie kan zijn voor het maken van een film. Wellicht dat dat wat pretentieus is, maar het is wel leuk uitgewerkt. Zo zou Cobb de regisseur zijn, Arthur de producer, Kaito de geldschieter & Ariadne de scriptschrijfster. De personen (of "NPCs") in de verschillende dromen zouden het publiek voorstellen. Zodra er namelijk iets "raars" gebeurd in de droom dan reageren zij hierop.. net als het publiek zou reageren als je een rare plottwist in de film stopt.
De acteerprestaties vielen mij ook niet verkeerd. Michael Caine, Ken Watanabe & DiCaprio vond ik weer goed op dreef, maar wie mij echt verraste was Joseph Gordon-Levitt die ik heel overtuigend vond spelen.
Waar ik de film wel te kort in vind schieten is dat Nolan er meer van had kunnen maken. Zoals een vriendin van me al zei was Limbo niet bepaald spectaculair.. daar hadden ze meer los mee kunnen gaan. Bovendien blijft het bij dromen allemaal, het is jammer dat ze niets met nachtmerries hebben gedaan.
Ook moet je uitgaan van een aantal zaken die ze vantevoren vaststellen, het gezamelijk kunnen dromen of een droom binnen een droom binnen een droom.. hoe dit mogelijk is wordt nooit echt uitgelegd of verklaard.
Desalniettemin vond ik het wel een origineel idee en zaten er hier en daar wat herkenbare situaties in waar ik me bijzonder mee vermaakt hebt.

Oh, maak je maar niet druk, hoor. Want waar ik Inception dan naast de boot vind vallen, vind ik bijvoorbeeld een of andere Disneyfilm net zo snel enorm boeiend en onverwacht veel diepgang hebben. Alleen het type film waarvan dan de regisseur probeert er iets dieps van te maken, daar ga ik dan ook wel gronding naar kijken of het het label 'diep' wel waard is. Bij Inception is dat naar mijn idee niet zo. Neemt niet weg dat het best een vermakelijke film was, maar voor de rest met dus niet meer inhoud dan bijvoorbeeld Bambi.



Ja, ik merk inmiddels ook dat ik hierin nogal alleen sta geloof ik. Andere mensen waar ik mij heb gesproken verlieten stomverbaasd de bioscoop zonder er ook maar iets van te vatten. Ik denk dat ik mijn verwachtingen iets te hoog heb gelegd.
Toch blijf ik erbij dat, als je een beetje belezen bent, je gewoon bij deze film heel snel vastloopt op dommigheden. En dat is jammer, want dit is een film die erom roept serieus genomen te worden. Althans, zo komt hij op mij over!

Maar ach, ik ben mijn eigen grootste probleem.

Dan moet je eerst je definitie van 'belezen' uitleggen, want ik reken mezelf tot die groep en heb een andere mening :p

Net terug van Inception.
Ik vond hem fan-tas-tisch!

En ik snapte 'm, dat was ook weer leuk. ^^
(Ik was bang dat dit niet het geval zou zijn).

Geniale film inderdaad, Inception.

In dit geval werken die direct invloed lijken te hebben gehad op het plot en de achterliggende gedachte van de film (lijkt me althansniet dat de regisseur onafhankelijk van grote denkers precies dezelfde gedachten heeft gehad en op dezelfde manier heeft benoemed...). Ik denk dat, naast overduidelijk doorwerking van Aristoteles(Catharsis)/Plato (maar bij welke film is dat niet, zou je zeggen) 'Interrogating the real' van Zizek zeker wel zeer veel te melden heeft over deze film, maar daar gaat het bij Zizek niet om. Bij hem gaat het om de herleving van Lacan in recente tijden waarvan Inception zeker wel een belangrijke mijlpijl lijkt te zijn. Alles van Lacan is dus ook actueel bij deze film. Daarnaast denk ik dat, zelfs bij deze film nog, de invloed van Baudrillard's "Simulacra and Simulation" doorwerkt, een werk en een auteur met invloed op The Matrix. Maar zeker is ook wel dat zowel de makers van The Matrix als Inception weinig van Baudrillard lijken te snappen. Van belang is vooral zijn in dat boek gepresenteerde theorie over de vier fasen van het beeld (ik zou zelf zeggen, leg die vier fasen van het beeld eens naast de vier niveau's van de droom in Inception en merk de overeenkomsten op. Dit impliceert natuurlijk geenzins een direct relatie maar is denk ik wel een mogelijke manier om Inception te interpreteren). Naast deze boeken raad ik ook Tarkovsky's Solaris aan, kijk die eens, en kijk dan nog eens Inception. Merk de parallellen op.

The karate kid gezien.

Leuk en simpel verhaal om je een avondje mee te vermaken.
Maar waarom heet het "karate" kid terwijl ze kung-fu doen??

in de originele film (heel oud) leerde dat hoofdpersonage karate i.p.v. kung fu, en in deze film kent het kind al wat karate en leert dan kung fu

wel een van de meer realistische films over kung fu, gelukkig.

heb als laatste star wars episode 3 gezien... had nog eens zin om anakin vs. obi one te kijken (en ik snap nog steeds niks van de kwestie van boba fett die word onthoofd in de 2e film maar ook weer niet omdat het een leeg pak is?!? weet iemand wat met hem is gebeurt?)