Als je alleen al de godin vervangt met de Phoenix kom je al een heel eind, volgens mij. En qua verhaal van een eeuwig reincarnerend persoon die voor eeuwig moet lijden, dat is helaas ook het lot van semi-hoofdrolspeler Saruta in de Phoenix serie.

Maar je had alleen het eerste deel gelezen, toch? Mjah, dan merk je er echt nog niets van, je moet toch wel meer lezen om het waarschijnlijk te zien. Dus ga verder Phoenix lezen >:)

Eigenlijk vond ik Apollo's song tegenvallen, en Ode to Kirihito ook. Te langdradig en ik had het idee dat Tezuka niet echt wist waar hij naar toe wou met die verhalen.
Ik ben nu halverwege MW (voor het eerst een Tezuka verhaal niet in een keer uitgelezen) en merk dat Tezuka in dit verhaal ook weer doelloos aan het zoeken is naar substantie.
Ik denk dat ik maar weer eens Adolf ga lezen.

Hmm, MW heb ik juist zo goed als niet kunnen neerleggen. MW is wel wat meer pulp dan Ode to Kirihito, maar het is zo anti-Tezuka dat het Tezuka is. Het verloopt zeker niet als een Phoenix, maar het gaat eigenlijk alleen maar op Yuki en hoe kwaadaardig hij is.

Ik ben nu juist bezig met Adolf, nu aangekomen bij het vierde deel en daar heb ik juist het gevoel dat het tempo daar te wisselvallig is, soms lijkt het langdradig, soms juist veel te kort. Dan vind ik de latere verhalen wat beter lopen.

Voordat mensen het vergeten: Phoenix 12: The Early Years komt later deze maand uit! Dit deel bevat een hele vroege versie van Phoenix en is naar mijn weten nooit buiten Japan uitgebracht.

En mensen die nog geen Phoenix hebben gelezen: doen! De verhalen kan je door elkaar lezen, dus ik raad als beste beginpunten deel 2 (Future) en 4 (Karma) aan (naar aanleiding van enkele PM's die ik ook hierover heb gekregen).

Ik weet niet hoe het in de Franse versie is, maar in de US versie zit tegen het eind van elk deel ook een heel handig schema van waar alle Phoenix verhaal chronologisch horen tezamen met een korte samenvatting. Je kan heel handig met behulp daarmee andere Phoenix verhalen uitkiezen (zo was ik meer van de verhalen die zich in het verleden afspelen, dus heb ik die zoveel mogelijk eerst gekocht).

Hé, ik zie dat ik nog helemaal niet gereageerd heb op dit topic, terwijl het één van mijn lievelingsseries is!

Phoenix is echt een meesterwerk: een aantal jaren terug vond ik voor 8 euro bij Henk de oude druk van deel 2, die heb ik als eerste gelezen. Het heeft me ontzettend geraakt.

Wat ik zo mooi vind aan de serie is dat deze continu verschuift in de tijd, dat je zowel historische als SF-verhalen leest, maar altijd die ultieme levensvragen de strekking blijven, waar elk personage weer mee te kampen heeft. De drama's hebben me menig tranen bezorgd, waarbij het één zijn van alle levende wezens troost en rust kan bieden. Tot en met deel 8 heb ik het nu uit, maar deel 2 ben altijd het mooiste blijven vinden. De moopies, en de evolutie waar Masato doorheen gaat, de slakjesmaatschappij, en die prachtige phoenix, ach, 't is gewoon episch en op geestelijk hoog niveau.