vol. 68 heb ik nu ook binnen.

Maar had het al ooit een keer online gelezen dus heb hem gewoon in me kast gezet :p
Geen idee meer echt waar het allemaal om ging.


Hopenlijk is die nieuwe film dan beter dan de vorige ^^
Ik ben benieuwt!

Conan 52
Het eerste verhaaltje uit dit album is enorm schattig. Pro-actief detectivetje spelen is nog zoveel leuker dan steeds maar lijken oprapen. Ik hoop dat ze volgend jaar drie kaartjes kopen.

Daarna volgen een ingewikkelde trouw en een eenvoudige moord, en een romantische verhaal over rode zakdoeken. In het laatste stuk wanen we ons even in een vechtshonen, wanneer Conans team in ware DragonBall-stijl een heel legertje goons wegmaait.

Maar ze zijn wel lief, de jongens in deze serie. Alhoewel, drie dagen van de wereld verdwijnen omdat je te beschaamd bent om een vraag te stellen komt misschien dichter in de buurt van idiotie. Maar toch lief.

Heh, andere vrouwelijke lezers van Conan hoor ik eigenlijk meer zeuren over de jongens in de serie, aangezien ze zo egoistisch zijn.



Las je Yaiba al? Yaiba is gewoon Dragon Ball. En behoorlijk leuk! Een van de weinige series die ik in een keer heb uitgelezen omdat het de hele tijd zo leuk was.

Die gast heeft drie dagen in een tentje zitten wachten om zeker op tijd te zijn voor de afspraak met zijn vriendinnetje. Hoezo egoïstisch?

Alhoewel hij het wel enigszins verpestte door meteen daarna weg te lopen voor een vechtkampioenschap. Maar hij scoort punten voor moeite.



Nee, dat leek mij eerder iets voor kinderen.

Lijkt het op de vroege of de latere Dragon Ball?

Oh, Kyougoku. Hij is gewoon ongelooflijk onwetend over dat soort dingen. Egoisme ging meer over Kudou en in mindere mate Hattori.


Conan is ook voor kinderen ^_~ En Yaiba lijkt op vroege Dragon Ball, waarbij de eerste paar hoofdstukken wel sterk verschillen van de rest van de serie. Wat begint als een iemand-in-een-andere-omgeving-plaatsen verhaaltje, verandert al snel in een zoektocht over geheel Japan en een strijd om de wereld te redden van onder andere een door de Fuujin bezeten rivaal en een leger aan kwaadaardige konijntjes (nee, niet de Belgische variant).

Conan is ruimschoots gecompliceerd genoeg om ook volwassenen te kunnen boeien. En 'kinderen' zijn bij mij tot 12-14 jaar. ^^

Ik had altijd de indruk dat Yaiba toch voor een minstens 5 jaar jonger publiek was dan Conan.

Ze zijn uiteindelijk bedoeld voor dezelfde doelgroep, zeker het begin van Conan voelt heel erg aan als een direct vervolg op wat Aoyama deed in Yaiba. En Yaiba is gewoon leuk! Questen! Japanse legendes! Humor! Vage links met Magic Kaito en Conan! Mocht je toevallig Dragon Ball leuk vinden (met een jonge Gokuu), dan kan je niet mis gaan met Yaiba (heck, soms lijkt het er te veel op).

Ik vond de latere Dragon Ball leuker. Maar ik ga het toch nog eens beter bekijken nu, ik heb het eigenlijk nog nooit serieus gelezen.

On-topic:

Conan 56
Onze sympathieke Ai vindt het duidelijk leuk om de kinderen bang te maken. Dat is overigens ook meteen het opmerkelijkste in dit album, want voor de rest zijn het 4 heel gewone zaken. Alleen op het einde pikken we nog even de rode draad weer op, wanneer Eisuke nieuwe aanwijzingen verkrijgt omtrent de identiteit van zijn zus.

Een middelijkmatig album, niet slecht maar ook niets bijzonders. Die oplossing van die laatste zaak klonk trouwens bijna als een waarschuwingsspotje tegen oplichters. Zouden ze daar in Japan een plaag van gehad bebben?

Conan 63
Die twee zijn zo leuk samen. Dat prentje aan het begin van het eerste hoofdstuk is schattig.

Maar Conan is toch gegroeid? Ik vind dat hij er echt ouder uitziet, zoals hij daar naast Ran in de auto zat. Of misschien is het de evolutie in stijl. (Het zou wel grappig zijn als hij nu opeens een groeispurt zou krijgen... straks haalt hij zichzelf nog in. )
En zelfs de personages merken op dat Conan de misdaad lijkt aan te trekken. Het wordt er niet minder geloofwaardig door, maar het is wel een leuke bonus.

In de eerste (volledige) zaak wordt iemand vergiftigd met sushi. Die uitleg over de lopende band was best nog interessant. Een goed voorbeeld van hoe je nuttige informatie in een verhaal kunt stoppen zonder het saai te maken.
Daarna gaan de Detective Boys de vader van Genta aanmoedigen, die meedoet aan een quiz. Alleen schijnt de selectieprocedure nogal eigenaardig te verlopen. De moordenaar had ik niet geraden, maar Genta's vader wel.
Voor de laatste zaak gaan de grote detective & co op spokenjacht. Ook best cool, vooral toen ze bijna in het ravijn zaten. En dan het einde...

Een heel geslaagd nummer.


PS. Impressies opschrijven terwijl je aan het lezen bent is alleen een goed idee als samenhang niet van belang is.

15-jarig jubileum van de anime/films, dus weer allemaal leuke dingen dit jaar!

- De 15de film: Quarter of Silence
- Kennelijk een derde live action special
- Een nieuwe DS game (Aoki houseki no Rinbukyoku (Rondo)/"Rondo van de Blauwe Edelsteen"). Je had al eerder van die hidden-treasure games van Conan op de DS en een crossover adventure met Kindaichi Shounen, maar dit is volgens mij de eerste DS adventure met alleen Conan.

Maar in elk geval over twee weekjes Conan 71 \O/

Toch nog voor het weekend een momentje gevonden om het zevenendertigste deel te lezen, en de twee langere verhalen waren uitstekend.

Het eerste hoofdstuk bevat de ontknoping van de zaak met de bommenlegger, maar het einde van de zaak eindigde met een sisser in plaats van met een knal. Niet dat ik had verwacht dat Conan zou sterven of zo. Ik had alleen grootser einde verwacht.

Vervolgens een drie hoofdstukken tellende verhaal waarin Kogoro Mori eindelijk zijn reputatie eer aan doet door zelf te schitteren als detective, en zelfs Conan op een punt weet te overtreffen. Maar dat had dan ook meer met levens ervaring te maken. ^_~

Wat mij trouwens opviel, mede door het stukje waar Ash recentelijk nog over blogde, is hoe Aoyama de aandacht van de echte dader probeerde af te leiden, door een bekende trope naar voor te schuiven.

SPOILER, selecteer of klik CTRL+A:


Het laatste verhaal concentreert zich eerst op een vermiste programmeur van computer spelletjes, die connecties lijkt te hebben met de BO, maar de vermissing verandert als snel in een moord, die vrij snel door Conan word opgelost door de stervensboodschap, in braille uitgespeld op een Go bord, juist te interpreteren. Daarna volgt hij gelijk spoor naar de BO wat hem uiteindelijk leidt naar een stel voortvluchtige juwelendieven.

Heh, dat verhaal (met de programmeur) is, samen met het ⊿口＋Ｏ verhaal, het allereerste Conan verhaal dat ik heb gelezen! In de tijd van 56k6 modems en wazige scans! Toen 1 t/m 10 waren gescanlated in het Engels en daarna enkel belangrijke verhalen!

Om de flashback helemaal compleet te maken, daarna kwam ik erachter dat er een Duitse versie van Conan bestond en heb ik, met dank aan Tamara, een boekhandel gevonden waar ik Duitse manga kon bestellen. Wat het begin was van een groots avontuur en...

Belangrijk is relatief, natuurlijk. Horen we ooit nog iets van dat spel?

Spel?



Zou Conan eigenlijk weer eens vanaf deel 1 moeten lezen! ^_~

Dat ben ik ook al een tijdje verplan en denk dat ik daar dit jaar zowaar aan toe gaat komen, aangezien een hoop van de series die ik volg op hun einde lopen (Hikaru no Go, Hoshin Engi en Spiral).

Wat me trouwens nog opviel aan het laatste deel, en waar ik me eerlijk gezegd een beetje aan heb zitten ergeren, is hoe belachelijk de situatie is geworden rondom de Conan/Ran relatie. Er zijn inmiddels, volgens de tijdlijn van de serie, bijna twee jaren verstreken en nog mag ze niets weten? In het begin kon ik dat nog wel begrijpen, maar nu begint het toch wel een behoorlijk zwak punt in het doorlopende verhaallijn te worden.

Ik snap dat het belangrijk is voor de interactie enzo, maar het is gewoon idioot dat zijn ouders, Heiji, Prof, Ai (ex-BO lid) en zelfs KID (in het film universum) op de hoogste zijn van zijn identiteit maar niet de belangrijkste persoon in zijn leven. Op dit punt in de serie zou het gewoon zoveel interessanter zijn als Ran op de hoogte was dat Conan eigenlijk Shinichi is (en dat hoeft Conan dan zelf niet eens te weten, wat gerand zal staan voor zowel komische als spannende momenten).