En de goede series beginnen op gang te komen!

Dr Stone was een van die grote nieuwe Shonen Jump series waar ik van gehoord had, maar niet echt veel in verdiept had - tot nu. En ik kan gelijk zien waarom het al een redelijk goede reputatie had opgebouwd. De wereld die ze neerzetten in deze serie spreekt namelijk gelijk al tot de verbeelding, de twee hoofdpersonages hebben veel chemie met elkaar en de serie heeft een kenmerkende eigen stijl. De eerste aflevering smaakt ook gelijk naar meer en ik vraag me af hoe dit verder zal verlopen. Yup, dit is er eentje die gelijk in de kijklijst belandt.

En Kanata no Astra weet eveneens indruk te wekken. Ik ben een sucker voor survival-series (dit is ook de tweede al dit seizoen) en als je het ook nog eens in de ruimte zet, waar de hoofdpersonages meerdere onbewoonde planeten moeten afzwerven om te overleven? Hooked! Hoewel de personages niet altijd even snugger overkomen en het hele concept wat gammel is (tieners op een onbewoonde planeet dumpen lijkt me een recept voor rechtszaken) zit ik wel al vooruit te kijken naar de rest. Subnautica X Lord of the Flies, here we gooo!

Edit: Al hebben we met Granbelm al weer een misser te pakken. De opzet is zo generiek dat ik niet eens de moeite wil doen om het uit te leggen, dus vul zelf de puntjes maar in: meisje wordt andere dimensie ingesleurd - koters bevechten elkaar daar om infodump-reden - hoofdpersoon blijkt talent en speciale krachten te hebben - badguys gaan neer, mysterieus meisje dat haar hielp gaat naar haar school. Daar. Je kunt je ook wel de rest van de serie indenken nu. Evenals talloze andere. Meeeh.

Edit 2: En Enen no Shouboutai lijkt gelukkig een vermakelijk actievehikel te worden. Fantasy-wereld met badass brandweermannen,- en vrouwen met speciale krachten die vuurmonsters bestrijden? Sign me up! Het ziet er bovendien goed uit, de personages zijn levendig en het komt van dezelfde studio als Jojo, dus ik heb er vertrouwen in. Het moer raar lopen als ik dit niet blijf kijken.

Edit 3: Natuurlijk was ook geen seizoen compleet behalve een paar schoolmeisjes-series.

Wasteful Days of High School Girls was best amusant. Het is weer een serie die de draak steekt met het typische ideaalbeeld van de middelbare school en het draait hier om een stel schoolmeisjes die idiote nietsnutten zijn en waarvan eentje droomt een vriendje te hebben die zo uit een shoujo-manga lijkt weggelopen te zijn (wat natuurlijk never nooit zal gebeuren). Dat ook terwijl ze op een meisjesschool zitten. Het is nog bij lange na niet zo gestoord als iets als Asobi Asobase, maar het gebakkelei is nog leuk genoeg dat ik het nog een aflevering of twee geef.

O Maidens In Your Savage Season is echter, zoals Homer Simpson het zou zeggen, 'boooorring.' Het gaat simpel gezegd over een literatuurclubje vol meisjes die het nieuwe concept van 'sex' proberen te doorgronden. Oh nee! En dit gaat uiteraard gepaard met een hoop melodrama, beschamende situaties en romantische verwikkelingen. An sich zit de serie niet zo heel slecht in elkaar en bonuspunten dat het tenminste iets realistischer probeert te zijn dan het kuise gedoe van sommige andere series, maar man is dit niet mijn ding. Sowieso, ik heb dit gezever jaren aan moeten horen op de middelbare school (daar ik de enige jongen was in een klas vol meiden). Geen zin om dat nog eens te ervaren.

Ik helemaal happy dat DanMachi weer terug was, blijkt het nu nog slechts een recap van het eerste seizoen. Maar eerlijk is eerlijk, na een onderbreking van 4 jaar kon dat geen kwaad, en sowieso had Sword Oratoria m'n herinneringen aan de serie toch ook wel wat door elkaar gehusseld. Nog maar een weekje geduld tot de echte start....

En goed om te zien dat er toch nog iemand is die net zo over O Maidens In Your Savage Season dacht. Ik zag alweer een reeks aan zeer positieve previews op ANN, en dan ga je je toch afvragen of ik nu echt met zulke andere ogen had zitten kijken. Niet per se slecht, maar domweg niet interessant.

En magical girls met mecha? Zou best leuk kunnen zijn als het wat beter was uitgevoerd dan Granbelm. Nu wekt het vooral hoofdpijn op.

Wasteful Days of High School Girls was daarentegen best vermakelijk. Niet hilarisch, maar best leuk.

Hadden we een tijdje geleden nog een lading huurmoordenaars om Hakata en z'n lokale specialiteiten te promoten, Hakata Mentai! Pirikarako-chan gaat toch voor de meer gebruikelijke methode: een overdosis schattigheid in de vorm van een Mentaiko-fee. Oké, het is allemaal erg kinderlijk en ik heb niet de illusie dat dit een grensverleggende supershort gaat worden, maar het is alvast niet zo bloedirritant als de Nagoya-promotie van afgelopen seizoen. Zie ik mezelf nog wel die paar minuten aan spenderen, ik blijf nu eenmaal een sucker voor dergelijke Japan-promotie...

Re:Stage! Dream Days wist me welgeteld zo'n 25 seconden te boeien. Mooie plaatjes van Takao-san, waarbij ik het dan nog steeds niet kan laten om te proberen elk shot in Google Maps terug te vinden. Daarna blijkt het echter (zoals de titel reeds deed vermoeden) gewoon een 23-in-een-dozijn idol-serie te zijn. Skip.

Ensemble Stars! laat z'n kijkers gelukkig niet zo lang in spanning en maakt z'n ware aard nog wat sneller duidelijk. Skip.

Nakanohito Genome [Jikkyouchuu] wekt op het eerste gezicht de indruk de zoveelste generieke isekai te zijn, maar weet daar toch al snel een wat eigenaardige draai aan te geven. De personages zijn blijkbaar allemaal game-youtubers, die in een Battle Royale-achtige setting onder aanvoering van een kerel met alpaca-masker opdrachten moeten uitvoeren om zo aan 100 miljoen views te komen. Het doet me ergens ook denken aan Gatchaman Crowds, met ook hier een overdreven positief ingesteld hoofdpersonage dat steevast voor de minder voor de hand liggende oplossingen kiest. Ik moet nog zien of het een blijvertje wordt, maar de eerste indruk is beter dan verwacht.

To the Abandoned Sacred Beasts was best leuk, om eerlijk te zijn. Hoewel het plot van de serie inderdaad dertien-in-een-dozijn aanvoelt, was de uitvoering zo slecht nog niet en de actiescenes en de designs van de monstermensen zaten ook nog best aardig in elkaar. Nu overvloeit dit seizoen al van de gelijksoortige series en weet het niet zo'n indruk te maken als, zeg, Fire Force, maar in de gaten doe ik het op het moment zeker nog.

En Vinland Saga zie ik mijzelf ook volgen. Niet alleen is het een setting en plek die we niet zo heel vaak zien (vroege IJslandse Middeleeuwen), maar het plot is veelbelovend en de manga prijkt ook op een hoop favorieten-lijstjes. Tijd om dus te kijken waar al dat lof vandaan komt.

De idolseries sla ik wel op voorbaat al over, en Hakata Mentai! Pirikarako-chan was ook een makkelijk skipbare short.

Edit: Nakanohito Genome [Jikkyouchuu] deed me afvragen waarom het zo lang duurde voordat we verhalen over streamers en dergelijke een grote rol zouden zien spelen, de nieuwe mediafiguren van dit moment! Enfin, ditmaal worden ze samen in weer zo'n maffe escape room-achtige situatie vol puzzels gegooid door een dude met een lama-hoofd in een andere wereld. En het ziet er nog low-budget uit ook. Hmm. Ik moet zeggen dat mijn verwachtingen hiervan niet al te groot zijn, maar wellicht dat ik het nog een tweede blik gun.

Als liefhebber van mentaiko en oud-inwoner van Fukuoka ben ik nou wel benieuwd naar die serie...

Waarom kan je hier nou geen mentaiko kopen? :( Ik mis m’n mentaiko stokbroodjes van de bakker...

Dat vraag ik me nu ook weleens af. Ik bedoel, je zou er zelfs een Italiaan mee kunnen overtuigen dat mentaiko pasta beter is dan welke originele Italiaanse pasta-variant dan ook

Mentaiko op brood ken ik dan nog niet, al zal dat vast ook deels komen omdat ik in Japan niet zo vaak brood eet. En dat terwijl Japanse bakkertjes een belevenis op zich zijn. Maar als ik in een hotel exclusief ontbijt zit zoek ik meestal een Yoshinoya of vergelijkbaar op, en dan gewoon een ontbijtmenu met rijst en mentaiko, meer heb je 's ochtends niet nodig....

OT:

Van Vinland Saga heb ik nog alleen de eerste van de drie beschikbare afleveringen gezien, maar wat ik zag stemde ook mij zeer positief. De combinatie van (schijnbaar) sterk bronmateriaal en een goede technische uitvoering lijkt dan toch haast een garantie voor een sterke serie.

Cop Craft was vooraf onder mijn radar doorgeglipt, maar beviel mij ook wonderwel. Een lekker oldschool hard boiled politieserie met een bovennatuurlijke/buitenaardse twist, what's not to like? Nadat z'n partner tijdens een deal voor z'n ogen de nek wordt omgedraaid moet agent Kei tegen wil en dank samen met schattige (en badass...) alien Tilarna op zoek naar de verantwoordelijken alsmede de fee waar de hele deal om draaide. Het voelt eigenlijk als een serie die ergens twintig jaar op de plank heeft gelegen, maar dat is in dit geval eerder een pluspunt.

Het begint zo onderhand toch best wel een sterk seizoen te lijken....

EDIT: uiteraard kan niet alles goed zijn, zo bewijst Kawaikereba Hentai demo Suki ni Natte Kuremasu ka? oftewel Hensuki. een harem over een knul die nadat ze de onwaarschijnlijke puinhoop in clubruimte van de kalligrafieclub hebben opgeruimd een anonieme liefdesverklaring aantreft. Plus een slipje. En dan volgt uiteraard een speurtocht naar de afzender. Dat alle meiden op school een oogje op onze protagosist lijken te hebben ontgaat hem uiteraard totaal, het draait om "Cinderella". En dan lijkt de gimmick te zijn dat de meiden in kwestie zo hun eigen kinky geheimpjes hebben. Maar als dat nu al tamelijk saai uitpakt, hoe moet dit dan in vredesnaam een heel seizoen leuk blijven....
(maar hé, ik kon me wel weer even uitleven met Google Earth: Hirosaki!)

Hensuki was inderdaad een hoop rotzooi. Met een concept als 'dude probeert zijn Assepoester te vinden via een stuk ondergoed' verwacht je al niets hoogwaardigs, maar kom op, je kunt op zijn minst met over-de-top leipheid komen. Dat een van de meiden een masochist is niet genoeg, zeker aangezien de opbouw ernaartoe stomvervelend suf is. De eerste aflevering kroop in ieder geval voorbij, en deze troep kan daarna dus gelijk opzouten.

Arifureta Shokugyou de Sekai Saikyou is ook geen hoogvlieger. De serie is zo'n kerkerkruiper-anime (isekai ook, denk ik), waarbij de hoofddude ditmaal de zwakste en dus het lulletje van zijn klas is. Maar tijdens een gevecht tegen een afgrijselijk geanimeerde CGI-draak weet hij toch iedereen te redden met zijn alchemisten-krachten, al wordt ie dan zelf de afgrond ingeschoten door een hufter uit de klas. Eenmaal beneden gaat ie bijna dood, maar dan vreet ie zelf een monster op en wordt hij opeens een of andere witharige edgy eikel die op wraak belust is. Cue superpowers yadda yadda.

Hier verwacht ik weinig van, om eerlijk te zijn. Het ziet er goedkoop uit, het schrijfwerk is weinig subtiel en ik hoorde ook dat het later richting overpowerde power fantasy onzin gaat en al snel welke goede elementen die het ook heeft vergooit. Meh, ik kan wel betere fantasy/isekai vinden dit seizoen.

Arifureta Shokugyou de Sekai Saikyou lijkt het hele principe van "show, don't tell" niet helemaal goed te hebben begrepen. Er wordt nagenoeg niks van de omstandigheden waarin het verhaal zich afspeelt uitgelegd, in plaats daarvan hebben we een jammerende zwakkeling die plotseling onoverwinnelijk wordt. Ondertussen brabbelt hij er lustig op los, maar om nu te zeggen dat het nu voor duidelijkheid zorgt waarom dingen gaan zoals ze gaan, nou nee. En dan daar bovenop inderdaad die rampzalige CG. Nee, dat gaat hem niet worden. Eigenlijk gaat het al mis op het moment dat hij denkt dat een konijntje ongevaarlijk is....



Bij Kochoki - Wakaki Nobunaga ben ik maar tot de helft gekomen. Jippie, weer een serie over Oda Nobunaga. Wat ik me toch begin af te vragen: is hij altijd zo populair geweest in anime, of is dat toch iets van de afgelopen paar jaar? Maar goed, deze keer gaat het dus over zijn jonge jaren. Vast niet heel erg historisch correct. En bovenal niet heel erg interessant. Even fast forward verder skippend lijjkt het naar het einde toe wel wat serieuzer te worden, maar ik kon me er toch niet toe zetten het helemaal te kijken.

Volgens mij is Nobunaga altijd al zo populair geweest - ik kom hem in ieder geval al 15+ jaar in series tegen. Enfin, ik heb bij Kochoki - Wakaki Nobunaga wel het eind gehaald (omdat ik toch wat anders zat te doen) maar boeiender werd het er niet op. Want in feite is dit gewoon een Nobunage: Shirtless Bishonen editie, en als ik al een serie moet kijken over Nobunaga dan staat dit wel het laagste op mijn lijst.

Isekai Cheat Magician...wel, de titel vertelt al alles wat je over de serie moet weten, niet? Er is werkelijk geen greintje originaliteit te vinden hier, en het weet het ook niet te verpakken in humor, een goed plot of sterke productiewaarden. Het is gewoon...in de grote wereld van isekai, waarom zou je dit ooit kijken? Enfin, laat maar.

Lord El Melloi II Case Files was dan interessanter dan ik verwacht had. Fates spinoffs zijn altijd een beetje hit or miss, maar dit blijkt vooralsnog een van de hits. Het gaat hier om het leven van Waver na de gebeurtenissen uit Fate/Zero, en doet dat in dezelfde stijl en productiewaarden, en weet daarom vooralsnog de juiste sfeer weer op te roepen. De eerste aflevering weet al goed te vermaken, in ieder geval, en dit zie ik mijzelf wel kijken. Vooruit dan maar weer.

Is die Lord El Melloi ook zonder voorkennis te kijken, of zou ik dan toch eerst Fate/Zero moeten kijken?

Isekai Cheat Magician sla ik maar eens gewoon over, klinkt in ieder geval niet of ik er iets aan ga missen. En Maou-sama, Retry! ga ik toch definitief geen vervolg geven. Met de doorlopers van vorig seizoen erbij zit ik inmiddels toch alweer aan 13 volwaardige series plus een stel (semi)shorts...

Nee, Lord El-Melloi is echt een soort semi-vervolg op Fate/Zero. De serie verwacht dat je weet wat er precies gebeurd is, en spoilt het verloop ervan zelfs. F/Z is wel een aanrader, overigens (en die kun je wel zonder voorkennis van de rest van de franchise kijken).

Ik zit zelf nu op 12 volle series en 2 semi-shorts, en er zijn nog steeds een paar series in aankomst. Zeker al een veelbelovender seizoen dan het vorige, inderdaad.

Mooi, dat scheelt weer een serie. Fate/Zero staat eigenlijk al wel sinds F/SN UBW op mijn (veel te lange) kijklijst, maar ik blijf steeds teveel tijd spenderen aan middelmatige nieuwe series

Overigens nog iets wat me de laatste tijd opviel: ik heb het afsluiten van een aflevering met つづく ("To be continued") toch altijd vooral met Evangelion geassocieerd. Dat zal uiteraard zeker niet de eerste en al helemaal niet de enige serie zijn geweest die dat deed, maar het was daar wel heel prominent op een manier die je bij andere series niet zag. Die hadden gewoon een ending theme en eventueel een preview in enige vorm voor de volgende aflevering. Maar de laatste paar seizoenen lijk het toch weer steeds vaker te zien.

つづく zag je vroeger (zeg, tot de mid-90s) inderdaad echt super vaak in anime. Ik denk dat series als Doraemon en Chibi Maruko-chan het nog steeds gebruiken. Recentelijk denk ik dat JoJo's <[To be continued] me het meeste bijstaat?

Tot de mid-90s? Laat Evangelion nu net de enige serie uit die periode zijn die ik gezien heb

OT: Machikado Mazoku gaat over een meisje die na een vreemde droom 's ochtends wakker wordt met hoorns op haar hoofd en een duivelsstaart. Wat blijkt: ze behoort tot een familie van demonen, die dankzij een vloek hun krachten kwijt zijn en in armoede leven. Hoe de vloek opheffen? Gewoon, met wat bloed van een magical girl op een heilig demonisch beeldje. En laat er in de buurt nu net zo'n magical girl rondlopen. Het zou volgens mij grappig bedoeld moeten zijn, maar na een minuut of tien heb ik de moed opgegeven.

Ja, Machikado Mazoku heeft een concept wat in principe nog best leuk uit zou kunnen pakken, maar de uitvoering faalt volledig. Voor een komedie-serie is het maar zelden echt grappig; de animatie is niet levendig, de personages weten de punchlines niet goed te brengen en de meeste humor zakt gewoon in elkaar. Het lijkt ook al snel door diens ideeën heen te zijn. Jammer maar helaas, dit gaat hem niet worden.

Cop Craft was gelukkig wel een leuke. De 'buddy cop' opzet hier is zo oud als de weg naar Kralingen, maar de serie weet het nog leuk te brengen en het hele alien-aspect gekruisd met de normale wereld doet me denken aan series als Blood Blockade Battlefront. Deze zal ik waarschijnlijk ook wel kunnen meepakken.

Het design van het meisje herkende ik overigens ook gelijk, en ja hoor, Range Murata. Die heb ik ook al lange tijd niet gezien. Oh, en het is ook serieus een serie uit 2009, dus het heeft blijkbaar 'maar' een decennium op de plank gelegen.