Is er iets wat schattige meisjes tegenwoordig niet kunnen? Girls' Last Tour streept in elk geval 'rondtoeren door een post-apocalyptische wereld en af en toe stilstaan en nadenken over de zin van het leven' van de alsmaar korter wordende lijst. Over gevoelens gesproken, mocht je er meer willen voelen, het thema van de Tien van dit nummer is 'anime die rake emotionele klappen uitdelen'. Nog niet genoeg gevoeld? We bespreken onder andere ook het bedrieglijk mooie Land of the Lustrous en yuri-visual-novel Seabed.



Voel je je even niet zo sentimenteel, dan hebben we bijvoorbeeld ook:
– een achtergrondartikel over het ontstaan van de battlemanga;
– heel veel Monster Hunter;
– een nieuwe rubriek waarin redactieleden elkaar verbaal in elkaar slaan;
– en een herinnering dat komedie-anime Anime-Gataris bestaat en het kijken waard is.

AniWay 51 verschijnt op donderdag 1 maart

PS - voor alle vragen betreffende niet ontvangen nummers, prijsvragen, verhuisberichten of andere berichtgevingen, kun je terecht bij ons contactformulier. AniWay wordt echter volledig gerund door vrijwilligers, dus mocht het antwoord even duren: we doen ons best! Let op: alleen meldingen van een niet-ontvangen AniWay 51 na dinsdag 13 maart worden als geldig gezien en verwerkt.

Rick en ik leveren in dit nummer inderdaad een ware strijd op leven en dood! Komt dat zien, step right up, wie komt er heelhuids uit deze anime cagefight?!

Dit nummer was vorige week al bezorgd hoor.
Komend weekend maar eens lezen.

Oei, ik merk dat de AniWay's bij mij bij het postkantoor zijn bezorgd omdat ik meteen een paar dozen krijg. Zal de datum even aanpassen!

Is dit de plaats om een kant van de strijd te kiezen? Dan kies ik voor het kamp van Rick. Dit verhaal had twee, hooguit drie afleveringen moeten zijn.

Maar wat lees ik nu? Zijn jullie allebei tegen The Sigh of Haruhi Suzumiya? Dan splits ik me af in een nieuwe fractie die tegen Endless Eight en voor het verhaal over het maken van de film is! Aflevering 0 was een gewaagde keuze en het betreurt me dat ik destijds nog geen anime keek. Ik had graag de reacties willen zien op deze aflevering. "The Sigh" geeft antwoord op de vraag hoe het zover heeft kunnen komen en de constante strijd op de achtergrond om Haruhi's kracht te bedwingen vond ik erg grappig. Als ik me goed herinner is dit ook de enige keer dat Kyon echt boos wordt op Haruhi en zegt: nu ga je te ver. Het werd tijd dat hij toch een beetje ruggengraat liet zien.

Die eerste aflevering was inderdaad briljant, en toentertijd wist het gelijk de aandacht naar de serie toe te trekken. Mijn probleem is echter dat de arc daarmee gelijk gepiekt is - die ene aflevering vertelt eigenlijk het grootste deel van het hele verhaal al. Want hoewel Sigh een paar scenes heeft die op goede wijze opvallen (zoals degene die jij beschrijft, waar Kyon echt tegen Haruhi opstaat) voelt het grootste deel als een herhalingsoefening en een langdradige versie van die eerste aflevering. Een soort expositie die eigenlijk niet nodig was, wat het een van de zwakkere arcs (het zou de zwakste zijn als Endless Eight niet bestond) van de serie maakt. Op dat punt was er ook al genoeg materiaal verder in de serie beschikbaar, dus vind ik het vreemd dat ze deze niet gewoon skipten (zeker aangezien latere verhalen veel populairder waren).

Interessant: ik heb de serie voor het eerst op Crunchy gekeken, en daar staat hij in de 'juiste' (??) volgorde. Het resultaat van 'Sigh' komt helemaal op het eind pas. Je hebt dus geen idee waarom dit gebeurt, en het vooral wat saaiig en procedureel.

In tegenstelling tot Endless Eight, die was AWESOME en procedureel.

Ik kan me voorstellen dat deze arc minder leuk is als je aflevering 0 nog niet hebt gezien. Ik ben een fan van de broadcast volgorde, deze is de eerste keer wat moeilijker te volgen maar de hoogtepunten van de serie komen wel op de juiste momenten.

Mocht je ooit weer een stukje willen schrijven dan zou je zo in het twistpunt mee kunnen stappen