Gundam 00 staat sinds kort op Crunchyroll. Die is leuk en voelt, ondanks dat de serie al weer tien jaar oud is, best wel actueel (strubbelingen in het Midden-Oosten en dat soort dingen vormen de basis). Het heeft wel meer een superrobotgevoel dan de gemiddelde Gundam-serie.

Het origineel en de oude vervolgen (metname Zeta en Char's Counterattack) zijn interessant omdat ze de ruggengraat van zowel de UC-tijdlijn als de Gundam-franchise vormen, maar de kijkbaarheid verschilt. Mobile Suit Gundam anime is duidelijk gedateerd en onafgewerkt, en als het een optie is, zou ik in plaats daarvan de manga Mobile Suit Gundam: The Origin lezen. Maar het leukste aan de UC-tijdlijn zijn misschien toch wel de verhalen met een kleinere schaal, zoals The 8th MS Team en Thunderbolt. Die zijn overigens prima zonder voorkennis te kijken (en lezen, in het geval van Thunderbolt).

Thunderbolt had ik al gezien, inderdaad prima op zichzelf te kijken en sowieso een aanrader.

Ik had ook al wel de eerste twee Origins-delen in anime-vorm gekeken, maar dat voelt toch vooral als een prequel op iets wat ik nog niet ken, en ergens klopt dat toch niet. Alsof je de Star Wars prequel-trilogie kijkt zonder te weten wie Darth Vader is...

Ik begreep dat er van de oorspronkelijke anime ook een film-versie is die (mede doordat ie uiteraard flink ingedikt is) veel kijkbaarder is dan de serie, wellicht zou dat ook een goede start zijn?

Ik zat meer te denken aan 'de zon ontploft en knalt het hele zonnestelsel uit elkaar' maar jouw einde klinkt ook wel redelijk...en vooruit, er waren nog een zeer klein aantal sympathieke personages (zoals Lemrina, inderdaad) voor wie dat een beter eind zou wezen.

Op de Inaho ship na. Hij mag niet happy wezen, branden zal hij.

Zelf heb ik eigenlijk niets anders dan Gundam gevolgd (wel, Gundam Wing vroeger, dat ik ruk vond, en Gundam Build Fighters) maar misschien kan ik Thunderbolt ook wel eens een keer een kans geven. Als ik ooit de tijd ervoor vind, dat is, zeker met de games die de laatste tijd uitkomen...

Een filmtrilogie eigenlijk. Gezien het een compilatie is is veel van de 'meat' er wel uitgehaald (al zijn er weer andere scènes aan toegevoegd), ik zou toch eerst de serie kijken. Zoveel minder gedateerd zijn de films toch niet.

Hé, voor wat het waard is: de dampkring deed een moedige poging.

(Zelf zie ik Inaho vooral als een personage dat nooit werd wat hij had kunnen zijn. Op een gegeven moment lag de focus te erg op hoe geweldig en slim en geweldig slim hij wel niet was, en dat ging ten koste van zijn persoonlijke ontwikkeling en interactie met andere personages. *kuch* En daarom vind ik het idee van Inaho/Slaine wel interessant, want die twee hebben veel gemeen maar zijn tegelijk elkaars tegenpolen. *kuch*

... Maar dat haalt niet weg dat ik kom soms toch echt een optater had willen verkopen. Hij heeft geluk dat alles hem zo meezit in het tweede seizoen, en moeilijk goed te praten acties daar geen negatieve consequenties hebben...)



Thunderbolt bestaat uit seizoenen van vier afleveringen. Dat is gelukkig niet echt tijdrovend.

(Dat geldt ook voor twee andere UC-hoogtepunten: The 8th MS team bestaat uit 12 afleveringen, en War in the Pocket telt er slechts 6.)

Net Gundam IBO afgekeken, en... tja...



Maar wel een mooi einde. Ook fijn dat de meest gehate personages nog even snel aan een lachwekkend einde kwamen.

Wat willekeurige opmerkingen over de laatste afleveringen:

-Ik waardeer echt hoe ze de finale toch een soort van kleinschalig hebben gehouden. Tekkadan was logischerwijs nooit voorbestemd voor iets groters. Het was een legertje van kinderen dat tot bijna het einde is uitgebuit door volwassenen, maar altijd heeft gevochten om zich staande te houden binnen een wereld die ze slecht gezind was. Het einde dat ze kregen is, hoe tragisch het ook tot stand kwam, het beste wat ze konden krijgen.

-Het is trouwens niet de conclusie die ik van een grote Gundam-serie had verwacht (eerder van een OVA). Meestal is de finale veel en veel grootser; wordt er bijna iets op aarde gepleurd of beuken 4+ facties op elkaar in of beide. Maar dat is natuurlijk ook wat Gundam zo leuk maakt. Er zijn veel elementen die steeds weer terugkeren, maar ook elke serie heeft z'n eigen toon, stijl en wendingen. (Maar na IBO ben ik wel weer toe aan een serie met schattige Haro's.)

-Wat ik ook heel erg kon waarderen, vooral na het herkijken van Wing, is dat de meeste personages lekker pragmatisch en egoïstisch konden zijn. Heel menselijk. Geen eindeloos gezemel over ondoordachte idealen, geen bizarre opzetten om de grote spelers in duels te duwen. Gewoon mensen die hun doelen proberen te bereiken met de middelen die ze hebben. En ja, oké, Iok was niet zo, maar we weten hoe het met hem is afgelopen.

-Meestal is het best wel ongeloofwaardig wanneer zo'n piepjong personage politicus/-ca wordt, maar van Kudelia kon ik het geloven. Ze heeft door de serie heen een grote groei doorgemaakt en daar werd ook heel mooi op teruggeblikt in dat laatste gesprek met Orga.

-Ik geloof niet dat ik ooit zo hard heb gehoopt dat een tienermeisje zwanger zou zijn, of dat een potentieel haremeinde werkelijkheid zou worden.

Bijna perfect slot inderdaad, en ja, vooral zee bevredigend hoe twee zekere iemanden nog even lullig aan hun einde kwamen...

Het enige waar ik moeite mee had was <lichte spoiler>hoe Rustal er vanaf kwam. Op zich denk ik niet dat een onmogelijke wending was die haaks op zijn idealen stond, het waren meer zijn volstrekt meedogenloze methodes waarbij eer of wet nooit een beletsel waren die hem tot een bad guy maakten. En op zich heeft Kudelia zich altijd diplomatiek genoeg getoond om over zulke dingen heen te kunnen stappen. Maar nu kwam het wel heel erg over als vergeven en vergeten. Ja, er is het verdriet om het verlies, maar geen moment had ik de indruk dat Kudelia hem persoonlijk iets verweet, terwijl zijn rol in het geheel toch zeer essentieel was. Ze heeft het wel over een eervolle dood, maar je kan er toch niet omheen dat bij de dood van zo'n beetje alle belangrijke personages vuil spel een grote rol speelde. Alleen bij beide secondanten zat duidelijk wel wat onderling wantrouwen, terwijl Julieta als het goed is geen weet heeft van het verleden van Eugene</lichte spoiler>.

Tamara's laatste theorie was de juiste inderdaad, maar het was wel erg goed uitgevoerd. Vooral omdat er ook ruimschoots tijd werd genomen voor een 'where are they now' einde.

Klopt. Zeker nu de cast zo uitgedund was, was het een goed idee dat men het einde zo persoonlijk hield. Iedereen kreeg hier zijn kans om te schijnen, en nog een laatste keer te laten zien waar ze voor vechten. Het grote conflict hadden ze hier toch immers al verloren, dus een focus daarop zou een foute stap zijn geweest.

In de meeste anime zouden ze ook blijven steken op het punt waarop Kudelia begon, maar de serie liet echt goed zien hoe ze met hulp van Tekkadan uitgroeide tot serieuze politica (en ze lieten er tenminste ook een paar jaar overheen gaan). De show doet wat dat betreft ook goed aan 'show, don't tell' - we zien haar vaak genoeg passievolle speeches houden of belangrijke zaken regelen, speeches die ook niet enkel het geblaat van idealen zijn maar echt plannen voor de toekomst bevatten.

Een hoop anime kunnen wat betreft haar soort personage hier een voorbeeld aan nemen, wat mij betreft.



Ik zou zeggen dat het feit dat Kudelia Tekkadan überhaupt opbrengt in hun gesprek al genoeg zegt. Immers, Gallarhorn staat wat de historie betreft aan de 'juiste kant' terwijl Tekkadan de boeken ingaan als een groep tuig. En als 'juiste kant' kun je met een hoop wegkomen (zoals we ook vaak genoeg zien in onze historie). Maar Kudelia weigert ze te veroordelen en maakt duidelijk ze altijd te blijven steunen, recht tegen het gezicht van een van de machtigste mannen op aarde. Op politiek niveau blijft dat dus beleefd, maar is het wel een redelijke middelvinger richting hem toe.

Niet dat ik het erg had gevonden als hij het niet had overleefd, maar eh, je kan niet alles hebben. Ik was al blij dat Iok zo gruwelijk aan zijn einde kwam. Lang geleden dat zo heb staan juichen toen een personage het loodje legde. En niemand herinnert hem überhaupt in de epiloog, om het helemaal af te maken

En om hier nog op te reageren, ik zag hem vooral als een gefaalde poging om Lelouch na te bootsen. Maar waar Lelouch nog vaak genoeg de consequenties onderging van zijn acties, gaat Inaho de complete Kirito kant op en wordt hij een totaal saaie overpowerde held wie geen strobreed in de weg wordt gelegd en waarbij de hele cast enkel bestaat om zijn fanboy te zijn. Oftewel een tekstboek voorbeeld van een Gary Stu.

Enfin, ik denk dat ik het eerste seizoen uiteindelijk nog wel het sterkere vond (vooral omdat deze erg langzaam op gang kwam) maar als totaalpakket is dit toch wel een erg sterk duo series, en dus ben ik ook meer geneigd om meer Gundam spul in de toekomst in de gaten te houden. Vraag me af of de serie voor andere ook op die manier als gateway-serie dient.

8/10 dus (want ik heb geen zin om een volledige review te schrijven).

Precies. Kudelia is een realist wat dat betreft.



Waarschijnlijk wel. Ik vermoed dat het succes van IBO een van de redenen is waarom Crunchy de afgelopen tijd meerdere Gundamseries heeft bemachtigd.

Maar laat duidelijk zijn dat dat echt nitpicking is, want als geheel had ik me haast geen beter slot voor kunnen stellen. Dat het deze kant op ging was zeker geen verrassing, maar doe het dan ook maar eens zo goed. Ik vind het dan ook lastig te bepalen welk seizoen ik beter vond, het eerste was in mijn herinnering constanter van niveau waar dit tweede toch soms steekjes liet vallen. Maar dit einde alsook de hele route daarnaartoe compenseren dat wat mij betreft toch grotendeels wel. Maar hoe je het ook bekijkt, er zijn maar bar weinig series die 50 afleveringen lang een dusdanig hoog niveau halen. Dit was zonder meer een van de beste anime-series die ik tot nu toe gezien heb. E dat is toch iets wat ik, toen ik destijds voor het eerst aan een Gundam-serie begon, nooit had kunnen vermoeden. Want Gundam, dat was toch een beetje Japan's tegenhanger van Transformers? Yeah, right....