Ik heb de indruk dat de doelgroep van vloggers zich vooral richt op kinderen en jongeren in de laatste groepen van de basisschool en de middelbare school. Althans, dat krijg ik mee. Zelf ben ik 22, dus val ik ver buiten de meerderheid van de doelgroep. Maar stiekem volg ik zelf wel een paar vloggers. Dit zijn eigenlijk alleen Vaeltax en Smoare. StukTV een beetje half half, ik kijk alleen als een video mij interessant of grappig lijkt. Lig eigenlijk altijd wel in een deuk. Verder een paar Amerikaanse kanalen die verlaten gebouwen binnen gaan.

Ik volg deze kanalen graag, maar merk wel dat ik er anders mee omga dan de jongere kinderen. Die zien een vlogger al sneller als een rolmodel. Ik zie deze mensen juist niet als rolmodel voor mezelf, niet respectloos bedoelt, ik denk dat het meer te maken heeft met mijn leeftijd. Ik ben al wat ouder, en ik merk dat ik me dan iets minder snel laat beinvloeden dan vroeger, toen ik 13 was. Stuktv en ik denk Smoare ook zijn van mijn eigen leeftijd, Vaeltax zelfs jonger. Dan kijk je toch anders tegen hen aan dan wanneer ze veel ouder waren geweest. Minder snel als rolmodel.

Let's Plays kijk ik redelijk vaak. Ik heb het concept leren kennen via Game Center CX/Retro Game Master (een Japans TV progamma), waardoor ik het concept van LPs ook niet per se als een 'internet-ding' ervaar; het is gewoon een soort programma. Ik moet wel zeggen dat ik voornamelijk Japanse LPs (実況プレイ動画) kijk op NicoNico Douga: met name het comment-systeem geeft het kijken toch een ander gevoel. Als je op een spannend of grappig moment vele comments tegelijkertijd ziet verschijnen op het scherm, krijg je toch meer het 'collectief kijken' gevoel zoals je hebt in de bios, of als je met vrienden thuis games zit te spelen (waarvan een speelt, en de rest toekijkt).

Maar goed, een LP is natuurlijk ook alleen leuk om te zien als er goed editing-werk is/een goede 'presentator'/etc. Dat iedereen makkelijk een LP kan maken, betekent natuurlijk niet dat iedereen een goede LP kan maken. De eerste LP die ik keek was Namufon's Kamaitachi no Yoru 2 (een Japanse sound novel), en die was echt heel goed: net als een goede radio-DJ had ze een goede leesstem en kon ze fantastisch ad-libben en behoorlijk goed verschillende stemmen doen (en haar 'eigen' stem lijkt op die van Detective Conan!). Gisteravond weer voor het eerst in vier, vijf jaar naar deze LP gekeken, maar het is nog steeds een hele goede LP. Wat dat betreft denk ik dat een goed programma een goed programma is, of het nou een game LP is of niet.

Over Let's Plays gesproken, het soort waar ik het best bekend mee ben, is de geschreven LP. Vroegah, toen snelle internetverbindingen nog niet gewoon waren, zag je veel Let's Plays die bestonden uit screenshots en commentaar van de speler. Ze bestaan trouwens nog steeds. Geen idee hoe lang deze (totaal niet serieuze) Xenogears-LP al loopt, maar wacht gerust nog jaren op het einde.

Omg, dat doet me herinneren aan de keer dat ik ook zoiets wou maken, maar dan van link's awakening op de gameboy (toen hadden we dacht ik zelfs nog geen internet aansluiting thuis).
Maar dat al snel opgegeven omdat ik toen 0.5jaar lang niet het eerste level kon vinden...

En nu we toch een beetje die kant op gaan: op Twitch.tv zit ik ook vaak te kijken. Voorkeur gaat wel vaak uit naar grote evenementen of toernooien.
Maar soms ook kleinere streams van games die ik vaak al ken om zo wat interactie te hebben met de speler/chat.
Alhoewel 'vlog' materiaal verboden is op twitch zijn er wel degelijk (populaire) kanalen waar vooral 13 jarige naar toe gaan (of tenminste zo gedragen ze zich).
Wat dat betreft moet ik wel 'blij' zijn dat die doelgroep er is want zij zijn toch deels verantwoordelijk voor het succes van online beeldmateriaal.

Ah ja, Twitch voor grote Pokemon en Yugioh toernooien kijken is wel vet. Verder vergeet ik te zeggen dat ik graag draw with me's en livestreams mee kijk en zelf ook doe! Elke donderdag avond op Twitch ben ik bezig aan een illustratie die men mee kan kijken. Ik kan met livestreams goed analyseren hoe andere mensen lichamen opbouwen, uitschetsen, met het programma werken etc. Voor mij echt een educatief onderdeel. MAar er zijn ook zat livestreams waar ik knetter van wordt door de muziek of het gepraat of het enorm langzaam en veel offtopic (off drawing?) tijdens zo'n stream.

Geschreven LP's zijn in principe nog alom aanwezig, ja, ook al kan het soms een tijdje duren voordat ze updaten. Vooral de Pokemon LP's van RedChocobo en de verschillende Dwarf Fortress LP's zijn goed leesvermaak. Ze zijn ook doorgaans afkomstig van forums als Something Awful, waardoor fanart en forum-reacties ook vaak de LP's aanvullen.


Ik zit zelf vaak Hearthstone te kijken op Twitch (voornamelijk Trump en Kripparian), het is eveneens goed achtergrondvermaak. Leerzaam ook, het heeft me een stuk betere Hearthstone speler gemaakt. En voor de rest kijk ik soms streams van nieuwe games op Pixelcake en dergelijke; deels vanwege die interactie, deels omdat de games-reviewer op die manier zelf makkelijk zijn plus,- en minpunten uit een review kan bijlichten.

Wat dat betreft heeft het echt de plek van televisie ingenomen, dat kijk ik tegenwoordig nooit meer.

Haha wat een leuk artikel! Erg grappig hoe tijden zo kunnen veranderen.
Over geschreven Let's Plays gesproken, dat doet me denken aan hoe ik op de middelbare school een heel verhaal schreef over mijn Sims en daar screenshots bij plaatste. Werd erg veel gedaan toen maar tegenwoordig zal dat ook wel voornamelijk via video's gaan.

Oh geschreven let's plays. Die ken ik ook nog ja. :')

Gaat er iemand van jullie zaterdagag naar Veed?
Ik ga wel.