Had laatst een gesprek met een vriend. Over ouders. Ik vind mijn moeder bijvoorbeeld hartstikke lief, maar ik zou niet zomaar 7 dagen per week met mijn moeder in één huis kunnen wonen. Daarvoor was ik niet iets te snel volwassen. En waar ik mijzelf ordelijk vind, is mijn moeder weer chaotisch in mijn ogen.

Maar ik vond het wel een heel interessant gesprek, want nu had ik het dan over mijn moeder, de vaders blijven bijvoorbeeld een beetje buiten beeld.

Wie schaamt zich altijd voor zijn vader? Hetzij dat je een vader hebt ontzettende politieke ideeën, of heel racistisch. Of je vader of moeder die erg ziek is en je toch liever niet mee gezien wilt worden. Zag laatst bij verslaafd een vader die ernstig verslaafd was, dat maakt toch wel impact op een leven.


What's the deal with your parents. Vreemde vogels in de bijt of lieve mensen waar je het liefst 24/7 omheen dwarrelt?

Sobstory Alert!

Mijn ouders doen heel erg hard hun best, maar het leven zit niet mee. Altijd problemen gehad met alles: geld, gezondheid, depressie etc. Nooit iets waar ze zelf iets aan konden doen, maar het is geen prettige situatie. Ik ben al jaren het huis uit en ik merk dat het een zeer giftige omgeving is. Elke keer als ik langer dan een paar dagen daar ben dan ben ik uitgeput en geirriteerd.
Beide ouders zijn nu chronisch ziek, mijn vader zelfs terminaal. Ik houd heel erg van mijn ouders en ze hebben me altijd gesteund zo goed als ze konden en ik probeer hen nu te steunen zo goed als ik kan, maar ik moet oppassen dat er niet zelf aan onderuit.

Ik merk af en toe wel dat mijn ouders oude mensen zijn hoor. Ze zeggen dat ze super accepting zijn over alles, maar wow wat komt er af en toe toch racistische, homofobische en transfobische zooi uit hun monden. Zeker in privé, s'avonds als ze tv kijken.

Ik ben inmiddels 27 en niet meer zo sterk 'gelinked' aan m'n ouders. Maar ik heb wel mijn momenten dat ik ze niet kan uitstaan, grotendeels omdat ik er nooit tussen kan komen. Mijn moeder wil nooit ongelijk hebben (vaak onbewust) en m'n vader kan totaal niet tegen kritiek. Probeer dan maar eens gelijk te krijgen.

Buiten dat kan ik het prima met mijn moeder vinden. Ze is een schat en ik zeg dat niet vaak genoeg. We maakten zelfs cosplays samen toen ik de eerste keren naar conventies ging en we delen veel interesses. Ze doet veel voor mijn broers en ik.
Mijn pa is voornamelijk wat onverschillig en af en toe een beetje narcistisch. Hij is een pessimist en ik een optimist en dat clashed nog wel eens. Toch heeft hij veel voor mij en m'n broers over, ook al zegt hij het niet. Het is een goede man. Hij laat het alleen niet altijd zien.

Als ik kijk naar de zoveelste persoon die gescheiden ouders heeft of al een vader of moeder kwijt is, dan ben ik erg blij dat ze er zijn! Toen mijn vader vorig jaar een ingrijpende operatie moest ondergaan was ik erg geschrokken en ben erg opgelucht dat hij nu weer hersteld is. Dat opent je ogen echt. Dus ja, de titel klopt voor mij helemaal.


Klinkt erg bekend.

Ik respecteer mijn ouders. En waardeer ze. Soms maken ze me blij en soms boos of verdrietig. Maar ik houd van ze allebei evenveel.

Ik heb zelf een afwijking in het autistische spectrum en ben niet makkelijk in de omgang. Toch hebben ze maar mooi door mijn schooltijd heen geloodst en gezorgd dat ik naar de universiteit kon waardoor ik nu een goed betaalde baan heb. Logisch dat ik ze financieel steun indien nodig.

Wat zijn overigens racistische opvattingen? We leven in een vrij land en iedereen heeft recht op zijn of haar mening. Dat mijn moeder anders denkt over migranten dan ik, dat is gewoon nou eenmaal zo (zij zegt dat iedereen hier welkom is, ik heb een andere mening).

Ik ben wel opgevoed met een geloofsachtergrond, maar geaardheid is nooit een issue geweest bij ons thuis. Ik heb nog nooit een opmerking gehad over mijn yaoi manga's (ik ben een man by the way).

Mijn hobby is ook een onderwerp van verhitte discussie zo nu en dan. Maar dat accepteer ik.

Beste Aniway mensen,

Al 6 jaar probeer ik zonder enige papieren werkzaam te geraken als formatontwikkelaar. Dat is mij na een lange lijdensweg van vallen en opstaan op een zekere manier gelukt. En ik loop dan ook stage. Laatst hebben wij gebrainstormd over ouders. En na de brainstorm sessie heb ik hier dan ook even een topic aangemaakt om te vragen hoe de sfeer hier was omtrent ouders. Nu zijn we veel verder in het proces en zijn we bezig met casting. Wij zijn geen vulgair bedrijf en willen ook gewoon leuke en mooie programma's te maken. Het berichtje hieronder komt misschien heel plat en cru over, maar het geeft de essentie van de zoektocht neer:

Iedere vader zet zijn kinderen of gezin weleens ‘onbewust’ voor schut. Maar er zijn vaders die alle stations van ‘normaal doen’ zijn gepasseerd.

Hetzij doordat pa:
• (Absurde) Politieke praatjes heeft en die overal waar men oren heeft verteld;
• Super religieus is en ditzelfde geloof ook bij iedereen op de mouw wil spelden;
• Verslaafd is tot op het punt dat de wereld om hem heen hem totaal koud laat;
• Erg racistisch is en geen tolerantie kent jegens andere culturen;
• Nudistische trekjes heeft zonder enige schroom tegenover de buren of de buurt;
• Een liefde heeft voor absurde kleding (bijv. Latex);
• Getekend is door zijn bierbuik en allerlei andere onverzorgde kenmerken;
• Een tatoeage meer of minder niet uit de weg is gegaan en zo (te)veel bekijks heeft;
• Misschien niet is gestopt bij tatoeage, maar ook een hele lijn piercings in zijn lijf heeft laten zetten (en er nog meer wil laten zetten);
• Niet onder ogen wil zien dat hij een midlife crisis heeft en zo misschien zichzelf ernstig voor schut zet.

Heb jij zo'n vader die overeenkomsten toont met één of meerdere punten in de bovenstaande lijst, of is jouw vader gewoon helemaal ontspoord, of gedraagt hij zich op een andere manier schaamteloos, meld je dan nu aan. Samen met een team van specialisten zullen wij je vader helpen met een nieuwe kijk op het leven en zullen wij de band tussen hem en zijn gezin weer laten bloeien. Stuur een e-mail naar William@beeldbrigade.nl en vertel in deze e-mail over jezelf en de situatie met je vader.

Want een vader blijft toch je vader. Zoals Stef Bos ooit eens zong:,, Want papa. Ik lijk steeds meer op jou...''

Tamara, sorry dat ik zo bot in de oproep begon. Als ik nog meer aanpassingen moet doen, dan hoor ik het graag. Ik heb mijn ziel gelukkig nog niet verkocht in medialand, al is het op zijn zachtst gezegd een wonderlijke wereld...

Je mag hier best een oproep plaatsen, maar doe het dan niet op zo'n walgelijk slinkse manier. Leg gewoon direct uit wat je zoekt en waarom, in plaats van je promopraat midden in het topic te dumpen. Bij deze dus een kans om je post te veranderen. Pas je je post niet aan, dan gaat 'ie in de prullenbak.

Want een vader met tattoos en piercings is natuurlijk compleet ontspoort en moet per direct een interventie hebben, lol.

Wat een *piep* gedoe dit.

Tattoos, piercings, en bierbuiken. O jee, verstop de kinderen...

Ik snap best dat er vaders (en mensen) zijn die hulp nodig hebben, maar dit klinkt nogal dubieus. Wat voor *~team specialisten~*? Wat gebeurt er dan precies? (Nee, ik hoef geen antwoord bij deze vraag, maar eh...ik ben wat sceptisch en dan ben ik nog aardig. Zeker als je het gaat zitten verpakken in een discussietopic.). Ik vind een verslaving, politieke meningen, tattoo/piercing en kleding allemaal onder de noemer "voor schut zetten" gooien eerlijk gezegd ook walgelijk. Net of "voor schut zetten" het ergste is bij een verslaving.

En in de eerste post:



Over walgelijk *piep* gedoe gesproken...

wat een dom gedoe, wie gaat zn vader nou dwingen om te veranderen voor een paar tattoos of omdat ie een andere mening heeft, laat gewoon zitten

Mensen mijn excuses als het een beetje dom overkomt, maar het gaat niet alleen om een tatoeage of een piercing. Mijn verontschuldigingen als het zo overkomt.

Het gaat om een ontspoorde band tussen vader en kind(eren) door schaamte. Dat komt nu eenmaal voor.

Er zijn mensen die daar last van kunnen hebben en die dat willen verhelpen. Dit is geen 'Hotter Than My Daughter' variant, maar een gewoon hulp programma. Mijn laatste post kwam niet zo mooi uit de verf, mede door mijn cynische manier van schrijven.

Oké, die post is beter. Zo hebben forumleden een beter idee van wat en waarom.

Als je een oproep plaats voor zoiets en wilt dat mensen het idee hebben dat het juist niet om een 'Hotter Than My Daughter' variant gaat waarbij de deelnemers voor schut worden gezet terwijl ze worden 'geholpen', dan zou ik toch 3x nadenken over hoe je zo'n post precies verwoordt. Laat het proeflezen door de mensen op je stage? Zorg ervoor dat je juist niet cynisch overkomt? Zeker niet als er zaken spelen zoals verslaving, ziekte, politieke meningen, etc wat best gevoelige zaken zijn. Het is niet bepaald dezelfde categorie issues als een tattoo of piercing 'te veel' of iemand die een snelle auto wil door zijn midlife crisis.

Een ontspoorde band tussen ouder en kind, of het nou door schaamte is of niet, is een serieus iets. Als het al niet lukt om een wervingspost subtiel te brengen, zet ik persoonlijk mijn twijfels of zo'n team dat wel kan en of er wel zo respectvol met de deelnemers wordt omgegaan. Sorry als dat niet leuk is om te lezen en dat misschien niet de bedoeling is van jouw wervingsactie, maar als je niet de verkeerde indruk wilt wekken zul je goed na moeten denken over hoe zoiets overkomt. Dit gaf nou niet bepaald de goede indruk.

Mijn 2 cent.

Ik geef je helemaal gelijk Chronicvillainy.

Slightly off-topic: Dit doet me denken aan een vriendin van mij die benaderd werd of ze mee wilde doen met een omgekeerde "Hotter than my daughter" omdat ze er zo "apart" uit zag en ze de verwachting hadden dat haar ouders haar in een make-over programma wilden.

Mijn punt was: Een ouder die een beetje anders/apart is, is niet meteen iemand die een verbetering/make-over moet. Heck, ik ben zelfs blij dat mijn vader een beetje een vreemde hobby heeft. Ik verzamel dan wel hele andere dingen, maar het is leuk om te praten over onze collecties en dingen die ons bezighouden.

Ik heb de originele post van William niet gelezen, maar ook met de huidige versie klinkt het meer als een sensatieprogramma dan een hulpprogramma ("Schaam jij je ook voor je ouder(s) en zou je willen dat heel Nederland het ziet? Doe mee!"). Dus als het echt een hulpprogramma gaat zijn zoals je eronder beweert, kan je beter het nog een keer herschrijven.

Het is moeilijk om goed te kunnen zeggen wat iedereen nu denkt en voelt, maar zelf bekijk ik het altijd zo.
Als je ouders altijd te horen hebben gekregen dat er bijvoorbeeld een god bestaat die alles regelt, dan is de kans groot dat ze veel van deze kennis weer over zullen geven aan hun kinderen. Als we het nu dan in de cosplay topic zetten kom je dus op, dat hun vaak hebben gehoort dat je 'normaal' moet wezen om rond te kunnen komen in deze wereld. Het is dus raar in hun ogen, maar wanneer je ze laat zien dat het helemaal niet raar is, iedereen kan dan van gedachtes verranderen.

En over het ouders die iets hebben of iets waarvoor je je schaamt, waarom zou je je schamen? het zijn je ouders!
Al vroeg in mijn leven (ik was rond de 1) is mijn vader overleden en later mijn stiefvader ook, hierdoor had ik al snel door dat het leven te kort is om je ergens voor te schamen, maar ook dat elke dag je laatste kan zijn. Je ouders kunnen misschien wel raar zijn of dat je ze echt even niet kan uitstaan, bedenkt dan wel, als jij nu naar bed zou gaan en ze de volgende dag niet meer zou kunnen spreken doordat ze zijn overleden, dan leef je dus elke dag met de druk van "ik heb ze laten heengaan met mijn slechte woorden" en geen "Pap/Mam, ik hou van je". Het is misschien moeilijk om soms dingen te kunnen zien of doen, maar zorg dat je voornamelijk iedereen zo veel mogelijk liefde kan geven, dit vooral als een van je ouders, vrienden of familie is. You will never know when it is your last day.

Mijn tip: probeer zoveel mogelijk het van iemand anders zijn perspectief te bekijken en leef je leven alsof elke dag je laatste kan zijn !