Terug van weggeweest! De traditie van het terugkijken naar het afgelopen jaar vlak voor het nieuwe jaar bestond ook in den ouden tijden van het manga subforum, maar och, als het anime subforum een topic heeft, waarom hier dan ook niet? Wat was de beste, of de slechtste manga die je dit afgelopen jaar heb gelezen? En belangrijker, waarom? Fantastisch verhaal? Betoverende tekenstijl? Eindelijk nou eens dat laatste deel van die lange serie? Prachtige hardcover? Iets dat juist enorm tegenviel ondanks hoge verwachtingen? (En: wat heb ik dit jaar gemist, maar had ik wel naar moeten kijken?)

In tegenstelling tot wat ze bij het anime subforum doen, gaat het hier om wat je hebt gelezen in 2015. Het hoeft dus niet per se in 2015 uitgegeven te zijn!

Ik koop niet zoveel willekeurige manga meer als vroeger, dus gelukkig heb ik niets slechts gelezen dit jaar. En wel heel veel goeds. Ook relatief veel Engels dit jaar (voornamelijk one-shots)! Zo was Fragments of Horror (Junji Ito) een prachtige hardcover uitgave met een leuke en diverse verzameling van Ito's griezelwerk. Voor meer rillingen lazen we voor de BOOKMan-club ook Lychee Light Club, wat best verontrustend was. Qua educatieve historische avonturenmanga was Professor Munakata's British Museum Adventure alles wat ik ervan had verwacht en echt heel leuk.

Qua Japanse manga koop ik altijd om de drie maanden Detective Conan en The Kindaichi Case Files R, maar die waren dit jaar niet bijzonder memorabel. Verder was Chio-chan no Tsugakuro verrassend grappig, maar die staat al in de AniWay. Ramen Daisuki Koizumi-san wist m'n lust naar gourmetmanga beter te vullen dan Not Love But Delicious Foods Make Me So Happy. Oh, ik heb ook eindelijk Rose of Versailles uitgelezen, wat echt een leuke klassieker is over het Franse hofleven vlak voor de revolutie. En in de reeks manga-gerelateerd was The Kouga Ninja Scrolls erg vermakelijk.

Maar goed, wat waren jouw leukste (of saaiste) leesherinneringen dit jaar?

Lastig...

Favoriete nieuwe serie: The Ancient Magus' Bride
Altijd fijn wanneer wanneer manga lekker hun eigen weg gaan. Chise Hatori's ellendige leven neemt een verrassende wending wanneer ze in handen komt van een eeuwenoude tovenaar die haar tot zijn leerling - en bruid! - benoemd, en haar verwelkomt in een wereld vol feeën, draken en de andere verloren gewaande mythische wezens van de Britse eilanden en omstreken. Chise's situatie (vooral het bruid gedeelte) zou in veel andere gevallen alarmbellen doen afgaan, maar de tovenaar heeft gelukkig geen kwade bedoelingen en zijn vrienden roepen direct dat mensen kopen echt niet oké is!

Grootste miskoop onder de Duitstalige manga die ik heb gekocht op basis van onverkrijgbaarheid in het Engels: Skydream Song
Het leek me, gebaseerd op de cover en achterflap, wel een geinige shojomanga met een gezonde dosis avontuur. Het begint ook vrij goed: na vele oorlogen is het aardoppervlak onbewoonbaar en mensen hebben zich teruggetrokken in ondergrondse steden. Een meisje is bevriend met een op het eerste gezicht nutteloze androïde. Op een dag wordt haar grootvader vermoord te en de androïde krijgt de schuld. De reden dat ik er niet doorheen kwam, was de symboliek waarmee je hardhandig om de oren wordt geslagen. Er zijn mensen die dolgraag de lucht weer willen zien, en Ciel, zoals de androïde heet, zou de sleutel kunnen zijn. De mangaka grijpt echt elke kans om dat op de meest melodramatische manier duidelijk te maken.

Hmmm. Straks maar eens verder (mentaal) inventariseren wat ik dit jaar zoal heb gelezen. Er is vast veel meer waar ik iets over kan zeggen...

Ik post zoveel mogelijk in het 'welke manga's heb je juist gelezen?' topic juist omdat ik m'n eigen geheugen niet vertrouw ^^' Ik was trouwens wel verbaasd dat ik zo weinig had gelezen dit jaar... Ik word oud!

Als ik naar mijn kasten kijk, weet ik het wel weer. Alleen van de manga die ik digitaal lees, houd ik een lijstje bij.

Ik heb er trouwens weer een paar:

Beste manga die ik genadeloos heb laten vallen: Judge
Als thriller was het geen slechte serie. Goed verteltempo, er lag genoeg in de waagschaal, enzovoorts. Het probleem is meer dat de auteur echt steeds hetzelfde soort verhaal vertelt, maar telkens met net iets andere aankleding. Ik twijfelde even (hah!), maar nu zitten de delen die ik heb in een doos te wachten op een nieuw onderkomen.

Grootste teleurstelling: Coppelion
Ik copypasta mijn bericht uit een ander topic, want ik ben lui. "Ik geef het op. Genetisch gemodificeerde meisjes in schooluniformen die bestand zijn tegen straling? Mensen die al 20 jaar in de radioactieve ruïnes van Tokyo wonen? Oké, goed, allemaal prima. Ik trek echter een grens bij bijna in DBZ-tempo escalerende superkrachten en vergezochte beweegredenen die op geforceerde wijze het plot vooruit duwen. Die schuilplaats in het JAXA-gebouw was van alle, en dan ook absoluut alle, gemakken voorzien. Wat de fuk hebben ze te zoeken in een radio-actief ziekenhuis? Wie de fuk dacht dat het een goed idee was om een hoogzwangere vrouw van hot naar her te sleuren? Sorry, Coppelion, onze lezer-mangarelatie is ten einde."

Beste domste vermaak: Fort Apocalypse
Zombiemanga waarin de jongens in een jeugdgevangenis tot de laatste overlevenden behoren. Zotte twists, alsmaar escalerende bedreigingen, een personage dat zoveel plotarmour heeft dat hij net zo goed onsterfelijk kan zijn... Dit was een mooie tegenhanger voor een andere serie die ik afgelopen jaar veel heb gelezen: The Walking Dead.

Ik kijk eigenlijk meer anime, dan dat ik manga lees, maar hierbij toch mijn terugblik op 2015. Volgend jaar heb ik meer ruimte tot mijn beschikking, dan kan ik tenminste mijn manga verzameling uitbreiden . Vaak koop ik mangaseries waarvan ik eerst de anime heb gezien en vervolgens meer van het verhaal wil weten of ik ben gewoon nieuwsgierig naar het verloop van de manga.

Het afgelopen jaar heb ik gelukkig geen slechte manga gelezen of miskopen gedaan. Een serie die wel iets teleurstelt is Kuroneko Oreimo, de spin-off van Oreimo. Ik heb er pas twee volumes van gelezen, tot nu toe is de hoofdserie een stuk leuker om te lezen. Een andere serie waaraan ik ben begonnen, maar op pauze heb gezet is Loveless.

Een mangaserie waarvan ik in 2015 het laatste deel heb gelezen is Neon Genesis Evangelion. De adaptatie van End of Evangelion door Sadamoto is top en ik heb de laatste volume met een tevreden gevoel uitgelezen. Een mooie serie qua tekenstijl waaraan ik ben begonnen is A Bride’s Story. De manga heeft een mooie hardcover, de omslag is weliswaar een losse kartonnen flap, maar toch. De serie is mooi om te lezen en vaak in detail geïllustreerd.

De beste actieserie die ik nog aan het lezen ben is Deadman Wonderland. Hiervan heb ik eerst de anime van gezien, maar vanwege het teleurstellende open einde, ben ik overgestapt naar de manga. Het tekenwerk ziet er zeer mooi uit, hetzelfde geldt voor de covers. De serie leest lekker vlot weg en er is genoeg actie en bloedvergieten, letterlijk.

Een tweetal grappige moé slice-of-life series die nog onderhanden zijn; Non Non Biyori en Hidamari Sketch. Veel romances heb ik niet gelezen, eigenlijk alleen maar de eerste twee bundels van Whispered Words, een leuke down-to-earth shoujo-ai. Ik heb het afgelopen jaar ook een aantal (light) novels gelezen waarvan de SF Usurper of the Sun het meest is bijgebleven.

Eerder dit jaar merkte ik al eens op dat ik dit jaar beter was in het kopen dan het lezen van manga. Toch als ik zo terugkijk valt het nog wel enigszins mee.

Allereerst de langlopende series: One Piece blijft simpelweg briljant, al mag er wat mij betreft na de chaos van Dressrosa wel even een (relatief) rustmomentje komen. Attack on Titan heeft dit jaar reuzenstappen gemaakt in het verhaal, en lijkt zo langzaam aan toch naar een einde toe te gaan werken. Neon Genesis Evangelion is nu eindelijk ook in mangavorm-ten einde gekomen, met een slot wat naar mijn idee beter werkte dan zowel de oorspronkelijke serie en EoE. Tussendoor hobbelde Barakamon ook nog mee, zeker zo geslaagd als de anime, maar anders dan de bovenstaande series is dat er niet eentje waarvan ik elk nieuw volume als het even kan dezelfde avond nog uitlees.

Eerder was ik ook al aan Bokurano, Hellsing, Genshiken, Yotsuba&! en Gangsta begonnen, maar die staan toch op een laag pitje. Parasyte en Monster liggen zelfs volledig stil. Wel weer gestart met The Drifting Classroom, Assassination Classroom en pas ook One Punch Man, maar ondanks dat de eerste volumes daarvan allerminst tegenvielen ben ik daar nog niet aan verdergegaan. Durarara!! was dan toch een witte raaf in de zin dat ik tenminste de eerste reeks heb afgerond, maar de Saika Arc ligt nog ongelezen te wachten.

Daarnaast nog een paar op zichzelf staande manga: Fragments of Horror, Lychee Light Club en Not Love But Delicious Foods Make Me So Happy, alleen die laatste viel me wat tegen. Ook heb ik me dit jaar voor eerst aan een Duitstalige manga gewaagd: The Gourmet. Da's toch even wennen, waar ik Engels zonder erbij na te denken weglees is Duits toch net even anders.

Eén titel heb ik tot nu toe nog buiten beschouwing gelaten, en dat is wat mij betreft absoluut dé ontdekking van 2015: Dorohedoro. Nadat volume 1 bijna een jaar ongelezen op de plank heeft gestaan toch maar eens geprobeerd, inmiddels alweer bij volume 10 aanbeland, en ik kan wel zeggen dat dit is uitgegroeid tot een van mijn favoriete series. Er is stukje bij beetje een prachtige wereld opgebouwd vol geweldige karakters, waarbij de scheidslijn tussen goed en kwaad praktisch non-existent is. Het weet moeiteloos de meest ranzige gruwelijkheden te combineren met een heerlijke dosis humor. Een van de meest fantasierijke series die ik tot nu toe gelezen heb.