Ik heb geen flauw idee waar ik dit zou moeten plaatsen, maar aangezien ik er nu vreselijk tegen aan loop, ben ik wel benieuwd naar hoe jullie hebben gehandeld in deze situatie of hoe jullie anders gehandeld zouden hebben.

Dus laat ik maar beginnen met mijn verhaal,

Ik heb steeds vaker aanvaringen met me moeder om cosplay en elke keer als ik haar maar ook een beetje wil vertellen over mijn hobbie, doet ze net of ik in een soort van faze zit. Ook komt ze vaak aanzetten met het verhaal van 'het is een escape from realitie' of 'alleen als je emotioneel niet goed in elkaar zit doe je dat'. Ik weet dat ze me alleenmaar probeert te beschermen, maar als je je moeder hoort praten over dit soort dingen over jouwn hobbie en selfs weet dat je vader (jammer genoeg overleden) het ook geweldig zou hebben gevonden, steeds dat te horen krijgt. Laatst wou ik dus graag een cosplay item kopen, maar daar was ze echt niet blij mee. Toen ze weer het riedeltje begon op te zeggen, sprak ik haar aan dat ik (niet als velen anderen van mijn leeftijd) dronken op feesten zat en aan druxs deed, en dat dit wel een betere tijd verdrijf is. Ze liet me de cosplay item kopen met waarop ze zij 'het is toch jouwn geld dus...'
Het raakt me toch dat me moeder nog steeds het gevoel heeft dat als je ook maar iets anders doet dan de 'normale mensen' dat er dan iets mis is. Het is misschien wel een escape from realitie, maar waarom zou dat zo slecht zijn?

Zijn er meerdere mensen hier die moeite hebben of hebben gehad met dit? Of mensen die misschien weten hoe ik haar op een (ook maar een lichtelijke) ander idee van deze 'leven als cosplayer en con ganger' kan zien.

Ik zou het echt heel fijn vinden als jullie me kunnen helpen, niet alleen omdag ik hier mee zit, maar ook omdat ik siels veel van haar hou en het liefst gewoon me moeder kan meenemen of laten zien hoe geweldig dit eigenlijk is.

Alvast bedankt en nog een fijne dag verder ♥

Sommige mensen weten niet hoe het is om een hobby te hebben. Velen van hen zullen het ook nooit begrijpen. Wat mij betreft zijn dat de abnormalen.

Mensen met een hobby zijn de mensen die de wereld interessant maken. Zonder hen zou Pinterest niet vol staan met mooie taarten en hippe breisels, en zouden de meeste plaatselijke sportverenigingen niet kunnen bestaan. Ook zouden we veel musea moeten missen (kleine musea ontstaan vaak uit privécollecties), en zouden prominente evenementen nooit van de grond gekomen zijn.

Leid dus gewoon lekker een interessant leven, dat maakt het leven van anderen ook een stukje interessanter.

Toch heeft je moeder ergens wel gelijk. Hobby's kunnen veel tijd en geld kosten, en ja, je interesse kan best een fase zijn. Je ziet vaak genoeg mensen die na 5-10 jaar fan te zijn geweest hun verzameling op Marktplaats aanbieden. Ook is het gewoon mogelijk om door te slaan. Uiteindelijk is het jouw leven en heb je de goedkeuring van je moeder niet nodig, maar het is voor jezelf ook wel zo handig wanneer je je financiën op orde hebt en je werk en/of opleiding niet in de verdrukking komen. Geniet, maar hobby met mate.

Mocht je toch heel graag je moeder in je wereldje willen trekken, dan kun je het beste inhaken op haar interesses. Wat vind ze leuk? Houd ze van lezen? Dan kun je haar misschien eens een manga uit een van haar favoriete genres voorschotelen. Houd ze van breien, haken en ander handwerk? Laat haar dan eens wat amigurumi zien.

Ik vind het eigenlijk een rare en belemmerende gedachtegang om iets een 'fase' te noemen, alsof dat iets slechts zou zijn. Het leven zelf is een aaneenstrengeling van 'fases'. Natuurlijk kun je passies hebben die je je hele leven blijven boeien, maar is het niet ontzettend logisch en fijn dat je ergens 5 jaar zielsveel van kunt genieten, en het daarna genoeg vindt? Het idee dat alles voor eeuwig moet zijn om waarde te hebben is dom.

So what als je later ergens uitgroeit? :)

Fases zijn ook geen ramp, maar het is wel zo handig om geld over te houden voor de volgende fase (en natuurlijk het leven in z'n totaliteit).

Er zat hier op het forum eens iemand die werkelijk koopverslaafd was en maandelijks honderden, zo niet duizenden euro's uitgaf aan luxe verzamelproducten zoals poppen.

Ja, het is handiger als je pas serieuze knaken uit gaat geven als je echt weet wat de langetermijnhobbies zijn. Zoals Lego +____+

Ik was er op de middelbare school van overtuigd dat ik zangeres zou worden: ik had zangles, zat in bandjes, koren, etc. Ik heb veel tijd en geld daarin gestoken. Nadat ik er op harde wijze achter kwam dat je naast je studie wel meer moest doen dan met middelbare scholieren in een kroeg spelen tussen 8 en 11 `s avonds om je cv te boosten, bleek zingen niet meer echt in mijn leven te passen. En dat was oké. Ik kreeg zelf ook steeds minder positieve energie van bandrepetities en optredens.

Ja, dat zingen was dus een fase van mij, maar ik heb er veel van geleerd (bijv. contact gelegd met zaaleigenaren) en destijds heel veel leuke uren aan beleefd. Dat maakte het de moeite waard. Ik kan voor jou niet beoordelen of cosplay en cons voor jou een fase zullen zijn, of dat het je hobby for life wordt, maar ik zou zeggen dat je ook van cosplay en cons dingen kunt leren die je mogelijk later nog van pas zullen komen. Als je daar je moeder van kunt overtuigen, ben je waarschijnlijk op de goede weg haar te laten zien wat de waarde van cosplay en cons is. Bijvoorbeeld, stel dat je later zelf je haar moet knippen omdat je geen geld hebt voor de kapper: mooi dat jij als cosplayer al verschillende pruiken (of je eigen haar) hebt gestyled! Als je je kleding later zelf wilt verstellen of maken, komt je naai-ervaring van cosplay van pas. Bij cons kun je workshops volgen en contact leggen met andere mensen. Allemaal belangrijke dingen waar je later gemak van kunt hebben, ongeacht of het cosplay/conbezoek een fase is of niet. En anders heb je er altijd nog op het moment zelf plezier aan beleefd en positieve energie uit gehaald, en dat is ook belangrijk

Ja, dan is het einde zoek. Ik moet bekennen dat ik dat in het verleden ook wel heb gedaan. Nu let ik beter op de uitgaven. Maar daardoor heb ik dan wel weer een hele uitgebreide collectie opgebouwd

Probleem bij mij is dat ik meer verzamelingen heb: anime, televisieseries, films, hoorspelen, manga, krantenstrips, comics. En dan nog in mindere mate merchandise en muziek (voorbespeelde casettebandjes en af en toe CD's).

Dus als je dat allemaal moet bijhouden kost je dat kapitalen. Het devies luidt dan ook: denk eerst na wat je echt wil en ga uit van hooguit twee dingen per maand!

Wellicht dat ik niet de uitgewezen persoon ben om hier iets over te vertellen, maar ik zal het proberen! Ik heb in mijn tienerjaren een soortgelijk probleem gehad.

Bij mij was mijn passie niet cosplay, maar gaming! Nou had dit deels te maken met het feit dat mijn middelbare school niet bepaald een "gezonde" omgeving was, maar ik vondt het ook gewoon leuk en mijn ouders hadden ook grote bezwaren tegen mijn hobbie. Zij vondt het ook een "escape van reality" en een fase.

Uiteindelijk zijn wij er samen wel uitgekomen. Hoe dit probleem zich voor mij oploste had te maken met mijn ANDERE hobbie: Reizen!

Ik begon op een gegeven moment alleen op reis te gaan, zo rond mijn 15e jaar ging ik voor het eerst naar Denemarken. En dit gebeurde steeds vaker. Uiteindelijk ben ik op 17 jaar 5 weken lang op studeervakantiegegaan...In Japan! En ik merkte vooral na die laatste reis dat mijn moeder geen bezwaar meer had tegen mijn hobbie.

Zij vertelde mij toendertijd dat dit kwam omdat zij dacht dat ik mij afsloot van de realiteit, maar als ik alleen op reis kon gaan dan kon ik duidelijk best voor mijzelf zorgen en was mijn hobbie mischien niet zo'n groot probleem als gedacht.

Ik weet niet of dit jou per sé helpt. Wat voor mij uitendelijk belangrijk was, was dat mijn ouders moesten kunnen zien dat ik best kon functioneren in de wereld. Ik haalde goede cijfers en ging alleen op reis en bewees zo zelfstandigheid. Maar dit zou je natuurlijk op allerlei manieren kunnen bewijzen.

Uiteindelijk moet het ook van hun komen, denk ik. Niet iedereen zal cosplay kunnen waarderen, en voor sommige zal het altijd een beetje raar blijven. Mischien dat dit mettertijd minder wordt, maar ik denk zowiezo dat acceptatie makkelijker is als ze kunnen zien dat je verder gewoon goed voor jezelf kan zorgen.

Daarna kun je haar heel mischien naar een con toe nemen, maar daar moet zij ook klaar voor zijn, neem ik aan.

Makkelijk is het niet. Dat is het nooit als ouders een hobby niet goed kunnen begrijpen, maar met tijd komen jullie er hopelijk wel uit.

Ik wens je in elk geval heel veel sterkte.