Hoi allemaal,
post hieronder wat jullie het mooiste gedicht vinden die je ooit hebt gelezen, met tekst erbij graag!
Ik vind dit gedicht heel erg mooi, het komt uit de Nederlandse jeugdfilm: De Groeten van Mike! Het gedicht raakt me (Ik heb de film ook gezien) ik kreeg er echt tranen van in mijn ogen.



Het was een doodgewone dag.
Een beurt bij Frans, mijn lunch vergeten.
De stelling van Pythagoras geleerd.
Met voetbal op de bank gezeten...
Ik weet nog dat ik, op weg naar huis,
op de fiets en zonder jas,
bij het stoplicht stond te denken
aan een meisje uit mijn klas.
Het licht was groen, ik fietste door.
Een vrachtwagen die mij niet zag.
Het was een doodgewone dag.
De laatste doodgewone dag.
De vriendjes die ik toen had,
met wie ik altijd ging spelen -
ze kwamen steeds minder op bezoek
en het kon me steeds minder schelen.
Het is zo anders dan het was.
En ik weet niet wat er gaat gebeuren.
Maar één ding staat vast:
Het helpt niet om te zeuren.
Ik heb verloren en gewonnen.
Ik vecht me er wel overheen.
En ik ben hier niet alleen.