Hai!

Ik ben nu Watashi ga Motenai no wa Dou Kangaetemo Omaera ga Warui!/ No matter how you look at it, it's not my foult that i am not populair, aan het kijken 'K vroeg me af of ook meer mensen deze serie kijken/keken! zelf vind ik de anime niet heel denderend en wacht al 7 episodes op een gelukje voor Kuroki...

De serie is vanuit het gezichtspunt van Tomoki zelf, inclusief al haar extreme waanideeën die rauw en ongefilterd worden geserveerd. Ik vind het een vrij unieke serie, maar soms moeilijk om aan te zien omdat zulk gedrag in het echt ook voor kan komen.
Daarom is 1 zo'n episode per week ook eigenlijk net te doen; ik heb episode 1 t/m 8 min of meer achter elkaar gezien en dat valt redelijk zwaar...

Ik ben de serie vanaf de eerste week dat ie uitkwam aan het kijken, en het spreekt mij wel aan. Ik zelf ben net zo erg als haar, alhoewel haar pogingen om popular te worden niet in mijn aard zitten. CX

Het is in essentie wel grappig, maar ik mis enige vooruitgang in de anime...

ik heb gister 8 episodes samen met een vriendin gekeken en ik vond het echt geweldig, bijna nooit zo hard gelachen bij een anime c:

Ik kijk de anime, ik vind het ook echt wel een leuke anime, en hij heeft vaak leuke humor, maar ik begin met elke episode een grotere hekel aan tomoki te krijgen.
Met zo'n attitude die zij heeft vind ik het ook niet gek dat ze zo alleen is... En ik weet dat het allemaal overdreven en extreem is omdat het van uit haar point of view is, maar ik blijf haar onsymphatiek vinden

Is dat ook niet een beetje het punt? Tomoko zit vol tegenstellingen, wat dat betreft. Ze wil populair worden, maar iedereen die dat is doet ze af als 'scumbags and bitches'. Ze wil vrienden hebben, maar haar egoïstische gedrag jaagt iedereen om haar heen weg. Ze lacht om andermans fouten en problemen, maar heeft er zelf ook doorgaans last van. Ze is zo weggekropen in haar waanideeën en zo wanhopig dat enige zelfreflectie compleet mist.

Haar omgeving helpt ook niet mee natuurlijk, aangezien zij prefereren haar gewoon te negeren en er een 'niet-mijn-probleem' houding op nahouden, zoals in het echt ook vaak gebeurt. Het gebrek aan een helpende hand helpt haar alleen maar steeds dieper haar dal in, zeker gezien haar sociale vaardigheden niveau 0,0 zijn. De satire van de serie is er dus ook op gericht om zowel mensen met kenmerken van Tomoko alsook mensen in hum omgeving beiden een duistere spiegel voor te houden.

Ik vind het een redelijk aparte, maar ook erg interessante serie, in ieder geval. De anime weet goed te switchen tussen hilarisch zijn en uitermate depressief op diens donkerste momenten, en als adaptatie is het subliem. Het weet goed de toon te raken, de stem van Tomoko is perfect en de animatie is creatief. Zeker een van de betere series dit seizoen, wat mij betreft (hoe pijnlijk het soms ook kan zijn om te kijken).

Watamote is een indrukwekkend realistische weergave van hoe iemand met een sociale fobie zich voelt. Maar als entertainment - want daar valt anime onder - faalt het in mijn ogen volkomen. "Kijk haar eens gek doen" lijkt de bron van comedy hier te zijn, maar voor háár is het geen grapje. Ik kan goed met haar meeleven, maar zie ook een personage dat diep ongelukkig is. Hoe zou ik daar om kunnen lachen? Net als dat een anime over iemand die problemen ervaart met een fysieke handicap geen comedy zou zijn. Ik zie hier alleen iemand die voortworstelt in de modder, maar constant kopje onder gaat.
Het verhaal mist hoop op verbetering, wat een serie als Welcome to the NHK wél had.

Ik ben het met de meesten eens... dat het gewoon sneu is voor Tomoko. Eerst vond ik het grappig maar daarna bleek het gewoon heel sneu te zijn, ook heb ik 2 afleveringen overgeslagen omdat er gewoon geen verbetering in zat :s hoop dat het nu wel wat beter gaat nadat ze de middle-schoolers was tegengekomen!

Ik ben bang dat het inderdaad wel realistisch is, maar ik zelf vind het ook niet leuk om te kijken eigenlijk. Het is zo zielig...

idd eerst dacht ik...oh wat grappig (en sommigge dingen waren ook wel herkenbaar )maar het is gewoon niet leuk meer om telkens weer elende van Kuroki te zien zonder dat er ook maar iets leuks voor haar gebeurt :s

Sinds vol 2 geloof ik van de manga ging de ellende alleen maar omhoog.

Ik snap het punt van de anime en manga ook wel, maar ik ben het er mee eens dat het soms gewoon niet leuk is om naar te kijken.
Dingen die ik zelf bijvoorbeeld gewoon pijnlijk vond was die aflevering waar ze "lastig vallen" door mannen in de eerste instantie als iets positief zag. Ik ben zelf niet knap ofzo maar ik heb ook meegemaakt dat mensen mij lastig vielen, ongewild aanraken enzo, en het is gewoon heel eng, en ik kon er niet bij dat ze dat in de eerste instantie als iets goeds zag.
Wat dat betreft had ze iets beter naar haar vriendin mogen luisteren..

En ik weet niet of haar omgeving een "niet-mijn-probleem" houding heeft. Haar vriendin Yuu lijkt echt veel om haar te geven. Maar zij wil niet van het beeld af dat ze alleen maar een domme bimbo is. (Terwijl Yuu heeft toegegeven dat ze ook onzeker is, ook af en toe niet weet hoe of wat en dat ze blij is dat ze Tomoki heeft)
Een wildvreemde jongen heeft ook een keer een paraplu voor haar neergelegd. Maar door haar eigen gedachten en onzekerheden ziet ze dat niet, of wil ze het niet zien, en gebruikt ze het alleen maar om de situatie nog "erger" te maken.

Anyway, de anime is inderdaad soms pijnlijk om naar te kijken. Een vriendin van mij zei ook al "It's like watching a trainwreck but you can't look away"
En nou ben ik zelf ook niet de makkelijkste op sociaal gebied en vind k het ook moeilijk maar dit is wel heel erg.

Soms heeft ze echter nog wel overwinningen. Kleine, maar toch. Ik vraag me af of ze de serie gaan eindigen met een van die chapters.

Dat zijn de personen die ze zelf wegjaagt, maar ik doelde meer op haar moeder of haar leraren. Haar moeder lijkt niet echt te weten wat ze met haar aanmoet, en besluit haar daarom het zelf maar te laten uitzoeken. En haar leraren negeren haar meestal, of later, beginnen haar aan de kop te zeuren waarom ze nooit in groepjes rondhangt - niet omdat ze willen dat ze vrienden heeft, maar omdat ze nu 'vreemd' is en afwijkt van wat 'normale' mensen doen, en dat moet ze maar lekker corrigeren. De volwassenen in deze serie zijn dus waardeloos voor haar.

En hoewel de anime soms pijnlijk is om te kijken, zijn er nog genoeg grappige momenten te vinden om het te balanceren wat mij betreft. Soms zijn haar fouten wel hilarisch (haar creepo gedrag rond de voice actor), zijn de interacties met haar broer steevast een lichtpuntje en brengen haar innerlijke opmerkingen ook een komische noot (de persoon die ze creërde als haatfiguur toen ze dacht dat haar paraplu gejat was, dat doen we allemaal wel eens lijkt mij).

Ik kijk graag naar deze animé en lach er ook om. Ik heb echter nooit het gevoel dat ik het hoofdpersonage Tomoko uitlach. Het is meer lachen om de tragische gebeurtenissen en de herkenbaarheid hiervan. Lachen door de tranen heen als het ware....