Hey,

Ik las net dit artikel op NU.nl

http://www.nu.nl/binnenland/3504510/nederlanders-leiden-steeds-soberder-leven.html

Nu vraag ik me af of dit ook voor jullie geldt. Geef je nu bijvoorbeeld minder uit aan je hobby's, kleding en uitgaan, vakanties en dergelijke of juist niet?

Ik geef zelf wel minder uit, maar aan kleding geef ik bijvoorbeeld nu meer uit dan een aantal jaren geleden. Eigenlijk kan ik zeggen dat ik nog best wel veel uitgeef aan mijn hobby's. Voor vakanties en uitgaan geldt dat niet, want daar heb ik nooit veel geld aan uitgegeven.

Echt soberder ben ik zelf niet gaan leven, wel geef ik tegenwoordig wat minder uit aan mijn hobby's maar de economie is hier niet direct de reden van.

Meer het feit dat ik aan het sparen ben voor mijn vakantie over een maand.

Bij mij is meer kwestie van geen tijd om het uit te geven

Ik leef al vanaf dat ik ben afgestudeerd sober.
Dit is al iets meer dan 1 jaar geleden.
Bij mij komt het wel door de crisis aangezien ik nog steeds geen baan kan vinden die goed verdient.

Tijdens deze periode is bij mij ook nog Cosplayen bij gekomen en dat vind mijn bankrekening niet zo leuk...
Dus let ik op de koopjes en hou ik me in om meer personages te cosplayen.
Uitgaan deed ik al zeer weinig.

Dus ja, ik val hier wel onder.
Zou minder somber worden als ik een baan heb en op mezelf kan wonen.

Ik ben niet soberder gaan leven, maar ik ben wel meer op de prijzen van producten en diensten gaan kijken. Heeft niets met de crisis te maken, meer met persoonlijke ontwikkeling en meer financieel bewustzijn. Als tiener kocht ik nog weleens heel impulsief dingen zonder naar de prijs te kijken, nu weeg ik verschillende opties tegen elkaar af en neem de prijs-kwaliteit-kwantiteit verhoudingen daarin mee.

Voor mij is er niet veel veranderd, voornamelijk omdat ik al sober leefde. Voor de crisis was ik ook al het type dat de bus nemen een luxe vond en geen enkel probleem had met tweedehands kleding, om maar iets te noemen. Het gevolg hiervan is dat ik ondanks met onindrukwekkende inkomen toch comfortabel leef en ik redelijk wat aan mijn hobby's uit kan geven.

Het is een trend die voor mij al jaren geldt: weg met het vele bezitten. Enorme delen van mijn collectie heb ik verkocht en ik koop nauwelijks meer bij. Boeken, films en games heb ik liever digitaal dan fysiek.

Noem het sober, als je wilt. Het past bij de tijd, maar de redenen gaan dieper dan een lege portemonnee. De holheid van het consument-zijn begint steeds harder te knagen. Hoe wil je als mens gedefinieerd worden: als iemand die zijn hele leven werkt om producten te kopen? Op alle fronten staan omwentelingen om de hoek: willen we nog wel naar grote energiebedrijven luisteren, of gaan we onze eigen stroom opwekken? En hoe zit het met banken en pensioenen? En koopwaar? Liever geen massaproducten meer, maar toegespitste craftmanship met een eerlijke en groene achtergrond. Liever een paar dure, persoonlijke dingen dan een heel pakhuis hebben aan goedkope prullen. Spullen moeten goéd en lúxe zijn, maar het mag in kwantiteit een stuk minder.

En we gaan het samen doen. Het verzamelen van fysieke objecten en bezit is niet langer de maatstaf van een goed leven, menselijke relaties worden belangrijker. Ik merk het overal; mensen willen contact maken, weg met het egoïsme. Werk dient persoonlijke voldoening te geven, een dik salaris is optioneel en niet langer de drijfveer. We willen iets uitmaken als méns, en die zoektocht is zowel boeiend als belangrijk.

Zie ook deze aflevering van Tegenlicht. Deze trend staat niet op zichzelf, maar is een integrale verandering in onze samenleving.
http://embed.vpro.nl/player/?urn=urn:vpro:media:program:23602397&profile=tegenlicht

En dat was mijn rant :)

Hoewel ik het grotendeels eens ben met je rant heb ik in het geval van mediadragers (boeken, dvd/bluray, games) juist liever wel een fysiek exemplaar. Zo wil ik na aankoop van het product niet meer (of in ieder geval een stuk minder) afhankelijk zijn van de luimen van een of ander bedrijf. Een DVD of boek kan ik altijd zonder problemen kijken of lezen zonder daarvoor toestemming te vragen. En als een bedrijf failliet gaat of de rechten kwijtraakt voor een serie heb ik altijd nog een exemplaar van het product. Digitaal is dat een stuk minder vanzelfsprekend. Stel je voor dat een uitgeverij voor boeken failliet gaat. Het zou absurd zijn dat de boeken in omloop (in boekenkasten bij mensen thuis en bibliotheken) dan allemaal direct vernietigd/verwijderd zouden worden. Dit kan echter wel gebeuren bij digitale bestanden (vooral als deze zich 'in the cloud' bevinden).

Schijfjes en boeken zal ik voorlopig dus nog blijven 'hoarden'.

Ik ben niet persé soberder gaan leven. Wel probeer ik tegenwoordig meer te sparen, te wachten op aanbiedingen/koopjes of mijn geld te besteden aan meer "nuttige" dingen; ik probeer er wat bewuster mee om te gaan dan het met bakken uit te geven om na een paar jaar te concluderen dat ik eigenlijk wel uitgekeken ben op al die meuk die ik gekocht heb een aantal jaar terug. Ik denk niet dat dit zozeer met de crisis te maken heeft, maar meer met mijn persoonlijke ontwikkeling en verantwoordelijkheidsgevoel, het feit dat ik minder impulsaankopen doe, en dat mijn interesses beginnen te verschuiven.

Aflevering niet gekeken, maar klinkt mij in de oren als een soort minimalisme/simple living (ook heel populair in de Engelstalige blogwereld op dit moment... lees ik best wel wat blogs over, en kom de laatste tijd ook steeds meer Nederlandstalige blogs over dit onderwerp tegen ).

Digitale boeken/films/muziek/games vind ik ook wel handig, neemt minder ruimte in (al zijn digitale boeken van dat rijtje wel de dingen waar ik veel meer papieren versies van heb dan digitale). Maar ik wil ook alleen de boeken houden die ik echt nog een keer wil lezen, zodat mijn kast niet gevuld wordt door boeken die ik niet meer wil lezen. Ik ben sowieso bezig aan een (grote) opruiming zodat ik straks enkel dingen overhoud die ik ook echt leuk vind en (veel) gebruik. Zal ook wel schelen in de hoeveelheid spullen die ik bij de volgende verhuizing in moet pakken Dat is voor mij een belangrijkere reden dan de crisis...
Veel erbij kopen doe ik niet, maar als ik iets wil/nodig heb dan koop ik het zo mogelijk 2e-hands, of ik maak het zelf. Is ook veel leuker
En Pokemonspellen (als je wilt kunnen ruilen met andere mensen) wil ik ook wel voor echt in de gameboy Maar die kun je ook zat 2e-hands vinden.

Mijn digitale spul zet ik trouwens NIET in de cloud (maar ik maak wel mijn eigen back-ups), en ik heb ook veel zelf-gedigitaliseerde muziek/films/etc, en ik wil ook geen e-books met DRM (gelukkig zijn er best wel wat boeken (legaal) gratis online te vinden die al uit het copyright zijn, en er zijn ook auteurs die hun boeken gratis aanbieden enzo).

Ik ben sinds wat jaren geleden wel bewuster gaan leven. Ik geef veel minder geld uit aan niet noodzakelijke dingen en spulen waar ik op uit ben gekeken verkoop ik. Kleding koop ik sowieso niet zoveel, gewoon af en toe. Dankzij m'n hobby en de bijbehorende commissies die ik doe (dat langzamerhand mijn werk wordt) heb ik al snel een extra zakcentje voor iets leuks. Hiermee kan ik me bijv. conventies + hotel, materialen voor cosplays en dingen voor m'n persoonlijke verzameling veroorloven terwijl mijn bankrekening en gewone inkomen niet zo hoeven te lijden. Daarmee kan ik dan de maandelijkse vaste lasten betalen. Maar omdat ik waarschijnlijk in februari een HBO opleiding ga doen en daarvoor een eigen woonruimte wil tijdens m'n studie, wordt ook dat extra geld grotendeels hiervoor opzij gezet.

Sparen is in deze tijden belangrijk. Er worden zoveel banen geschrapt en veel bedrijven gaan failliet dus er is altijd een kleine onzekerheid of je je recente baan wel behoudt tot volgend jaar. Lenen van de bank vermijdt ik liever dus een buffer opbouwen is the thing to do. Mijn ouders zijn noch rijk, noch arm maar ik betaal liever mijn eigen kosten omdat ze al zoveel voor me doen. c: Trouwens ben ik ook oud genoeg om eigen verantwoordelijkheid te nemen voor zoiets.

Ik betaal tegenwoordig juist wat meer voor kwaliteit. Liever een paar laarzen van €100 die ik tien jaar kan dragen dan elk jaar een nieuw paar moeten kopen voor €20. Oké, niet dat ik €100 voor de laarzen betaal, ik koop ze echt wel in de uitverkoop voor €25-30, maar mijn punt staat: kwaliteit is belangrijk ^_^

Bovendien is het verbazingwekkend hoeveel goede tweedehandsspullen in goede staat voor een habbekrats verkocht worden. Mijn kledingbudget is misschien €200 per jaar, maar ik draag merkkleding die gemaakt is in Italië XD

Ik ben wel minder aan stappen uitgegeven, maar dat komt niet door de crisis, maar omdat ik er minder zin in heb op het moment (heb het wel eventjes gezien).
Verder leef ik gewoon normaal en gebruik ik het geld wat ik nu dus "over houd" om een paar daagjes extra op vakantie te gaan!

Ik geef juist meer uit dan een paar jaar hiervoor.
Ik ga wel naar de schoenmaker als mijn hakken op zijn, en als ik iets in de uitverkoop bij de Appie kan halen, doe ik dat ook en vries ik het in. Maar dit is ook meer een soort hobby van me, koopjes jagen.
Voor kleding dan weer niet, ik heb gewoon geen overzicht in die balen met stofjes, kan ik niet tegen.
Vakanties mogen ook nog steeds, en aangezien mijn salaris (gelukkig!) met mij mee is gegroeid, blijf ik dat ook uitgebreid nog even doen.
De hele maand september zit ik in Japan en Hong Kong, hiephoi!