kotora heeft zich van haar betere kant laten zien.
De serie is idd wat te geforceerd, maar ik heb een paar keer geweldig gelachen, en daar kijk ik het voor. Het verhaal slaat nergens op, nouja, behalve dan op Hiyori.
Ik blijf het wel kijken, maar het is nog niet definitief om door te kijken tot het einde.

Kotoura-san, Kotoura-san overal! De eerste helft van de eerste episode was zo zielig, maar... ik heb hoop op een goede afloop.

Ik moet zeggen dat Amnesia mij fascineert. Amnesie als verhaal mechaniek kan slecht uitpakken, maar hier wordt het goed benut. De serie houd je bij de les en de pacing is goed. Aldus de mannelijke personages erg bishonen zijn, hebben ze wel allemaal een interessante persoonlijkheid. Normaal zijn deze shows niet in mijn alley, maar deze ga ik zeker kijken.

Maoyuu Maou Yuush is zeker een interessante serie. De held en "de schurk" sluiten een pakt om de oorlog tussen mensen en demonen op en vreedzame en duurzame manier te beëindigen. Het romance subplot wordt ook leuk uitgevoerd.

BAKUMATSU GIJINDEN ROMAN is ok een leuke show met een lekkere retro feel. Het doet me denken aan Monkey Punch van de jaren 80. De stijl komt overeen met Lupin III, een personage die ik zeer waardeer in esthetiek en persoonlijkheid. Goemon en Jigen zijn ook gave gasten uit die show. Roman lijkt veel op Lupin, met zijn eigen zwakheden en een goed hart. Ik blijf zeker kijken.

Vividred Operations heeft net zijn quarter mark gehad. De pacing is "hals over kop" wat helaas wel voor plotholes zorgt. In één beweging introduceren ze een nieuw personage (Wakaba Saegusa), creëren een rivaliteit tussen haar en Akane, worden vrienden, Wakaba krijgt haar suit en Vivid Green wordt gevormd door doking. Tall order voor 20 minuten. Action direction was top notch. Het gevecht tussen Akane en Wakaba op het strand was geweldig. Ook de samurai girl Vivid Green zag er geweldig uit en haar finisher is bruut. Ik blijf kijken, want de show geeft me wel steeds redenen om dat te doen (I mean, Kamina Glasses als vermomming, realy?).

Senran Kagura zorgde voor veel vermaak bij mij. Deze show is gewoon té erg. Ninja girls met grote voorgevels en iedere fetish die er maar in Otaku-land te vinden is. Het verhaal is serieus, maar wordt te vaak afgewisseld met boob grabbing en onderbroekenlol. I might end up hatewatching this. De tegenstanders zijn namelijk van een hoog kaliber wat mijn interesse wekte. Ik heb echter het gevoel dat ik af ga haken.

Ik neem de rest van het seizoen nog even door (zal ik wel moeten. I have my reasons...). Reporting back later!

En de laatste trits impressies.

Sasami-san@Ganbaranai ep. 3
Welp, het hele plot wordt hier in sneltreinvaart uit de doeken gedaan. De meeste mysteries zijn opgelost, we weten wie de personages echt zijn, de weirdness is verklaard en de grote problemen opgelost. Uh, ok, dat was snel. Geen idee waar ze nu heen gaan, om eerlijk te zijn; veel plot zal er waarschijnlijk niet meer te verwachten zijn, maar er zijn nog genoeg bouwstenen over om hier een amusant verhaal van te maken. Ik denk niet dat dit een echte topper zal worden, maar het is wel een leuk tussendoortje van Shaft tot ze de rest van de Monogatari-serie animeren.

Problem Children yaddayadda ep. 3
Het valt me op dat het verhaal, de wereld en het gedrag van de personages van Problem Children in feite erg vergelijkbaar zijn met een videogame, en dat het wat mij betreft dat gevoel sterker weet neer te zetten dan series die zich ook echt in een game afspelen (y hello thar, SAO). De communities zijn net guilds, er zijn allerlei soorten evenementen waarin vanalles gewonnen kan worden, ze zijn overal gebonden aan zekere regels en de drie hoofdpersonages gedragen zich ook als je typische spelers. Oftewel ze hebben de neiging van de rails af te gaan en gewoon wat rond te kloten, ze nemen niet alles te serieus, spreken sarcastisch over de bewoners van de wereld (net als hoe je normaal NPC's in de zeik neemt) en gebruiken de gevechten e.d. als manieren om hun eigen verveeldheid te bevechten/zichzelf uit te dagen of gewoon om te zien waar dit heen gaat. Het trekt mij wel, om eerlijk te zeggen, dus ik blijf het volgen.

Haganai's disfunctionele personages zijn nog steeds grappig en Vividred Operation is nog steeds glorieus stupide, dus niets nieuws daar.

Uiteindelijk is de uitslag dus;
Volgen: Sasami-san@Ganbaranai/ Haganai Next/ Kotoura-san/ Problem Children/ Vividred Operation/ The Unlimited/ Maoyu/ Tamako Market en wat shorts.
Dropped: Hakkenden: Eight Dogs of the East

Plus de 8 shows uit de herfst, waarvan Zetsuen no Tempest nog steeds de sterkste is.

Jeez, ze zijn al bijna een maand bezig. Tijd gaat snel.

Anatomisch-incorrecte-boobs-rage all over the place. Deze serie heeft inderdaad het niveau van 3 keer niets. Daarbij dat we na 4 afleveringen vaker de inhoud van bh loze shirtjes hebben mogen aanschouwen dan daadwerkelijk inhoudelijk verhaal.. Hatewatch indeed.

Er zat in het eerste deel van K-on nog wel iets van verhaal mee richting het coming-of-age genre. Hoewel er bar weinig mee gedaan werd kan ik me voorstellen dan in het begin je nog wel wil weten hoe het eindigt. Als echter steeds meer naar voren komt in de serie dat er geen 'pay-out' zal zijn, hield het voor mij snel op. Niet voor de fans helaas, die het idd om de 'cute girls' keken. Nu heeft KyoAni in de tussentijd ook niet stil gezeten en heeft zijn shows meer substantie proberen mee te geven. Dat lijkt mij het geval bij Tamako Market eerlijk gezegd, cute girls, een mascotte en ergens diep verstopt, een plot. Goed dat is wat kort door de bocht maar ik vrees dat er hier ook amper een 'pay-out' zal zijn. Ik hoop dat ik het mis heb. En zeuren is een groot woord, bedoelde meer om argumenten te hebben tegen de mensen die ongetwijfeld aan het einde van deze serie zullen opstaan om te zeggen dat het de beste anime ooit is.




Wat ik prettig aan The Unlimited vind is dat het een actieserie is zonder al te veel pretenties, maar misschien komt dat juist doordat het een spin-off is. Gewoon simpel verhaaltje waar de details weinig te zake doen. Ik bedoel ze sloopte praktisch heel Venetië in de laatst aflevering
Ook zijn er geen uitgebreide uiteenzettingen over wat er allemaal aan de hand zou moeten zijn zoals bij Vividred Operation maar komt het verhaal 'natuurlijk' tot de kijker. Dat het de geforceerde fanservice momenten mist scheelt ook heel wat hehe.

Tja qua die retro-anime kan ik niet zoveel mee eerlijk gezegd. Ik heb al die series niet in hun hoogtijdagen meegemaakt, daar ligt denk ik de crux. Zo probeer op zijn tijd wel klassiekers mee te pakken maar er is toch wereld van verschil waar ik me moeilijk overheen zet. Daardoor doen ook zelfs de betere remakes/revamps mij misschien niet zo veel.




Op naar dit seizoen, de laatste reeks dan toch nog.

Kotoura-san Ep.3
Wauw, deze serie doet weinig aan opbouw. De slinger gaat bijna constant van het ene extreem naar het ander extreem. En hoewel ik dat doorgaans maar bloedje irritant vind kan het me hier minder deren. Ja, de verhaalsopbouw is wat matig maar de originaliteit en flair maakt een hoop goed. Het is moeilijk om binnen een platgewalst genre als romantische komedie nog iets nieuws te introduceren maar Kotoura-san doet het wat mij betreft.

Sasami@Ganbaranai Ep.3
Toch een beetje een tegenvaller deze derde aflevering. De serie probeert iets teveel excentriek te zijn, althans het komt wat geforceerd op mij over wat alleen maar verergerd wordt door de typische SHAFT-shots. Halverwege de episode had ik nog de theorie dat haar broer een proxy is van haar (goddelijke) krachten en wellicht niet eens bestond in eerste instantie, maar daar lijkt tegen het einde van de aflevering weinig kans meer op te zijn. Met ronduit lelijk geplaatste militaire CG gaan de afgelopen 3 afleveringen in de vuilnisbak en wordt de setting ingeruild voor een vertrouwde high-school omgeving. Hmm, ik moet het nog zien.

Boku wa Tomodachi ga Sukunai Next Ep.3
Wel, het blijft een guilty pleasure maar desondanks weet deze sequel me toch nog te vermaken, al was ik niet zo in mijn nopjes met de loli fanservice. De serie blijft onderhoudend en weet het tempo goed vast te houden. De interactie tussen de personages blijft op hetzelfde niveau.

Mondajitachi ga Isekai Kara Kuru Sou Desu you Ep.3
Nou, dit is toch de laatste aflevering geworden voor deze serie. Toegegeven, deze derde episode was beter dan de vorige maar toch weet de anime me niet te interesseren in de karakters, het gilde of die hele op de spelen gebaseerde samenleving. Er kwam weer een mysterieus karakter opdagen die ergens aanschouwend rondvloog en schijnbaar ex-demonlord oid is. Ah goed, het zal allemaal wel.

Chihayafuru II Ep.3
Zo, er komt weer wat vaart in het hoofdverhaal. Arata komt weer in beeld en ook de Queen blijkt hem te kennen. Verder worden de nieuwe leden geïntegreerd in het team en is iedereen weer warm en gelukkig. Dat is ook het probleem met de serie dat weer af en toe opduikt, het mist de dreiging (of de illusie van dreiging) van echt drama omdat het toch wel goed zal aflopen. Desondanks heeft de serie wel genoeg suspense om me ook weer dit tweede seizoen te doen kijken.



Dit seizoen worden het de volgende anime plus de vijf van het vorige seizoen die nog doorlopen. Misschien dat ik ook nog een paar shorts mee pak aan het einde van het seizoen als ze compleet zijn, maar daar kan ik nu nog niets over zeggen. Ingedeeld in de alleszeggende categorieën die nu volgen:

Ja: Maoyuu Maou Yuusha, ZKC The Unlimited: Hyoubu Kyousuke, Sasami@Ganbaranai, Boku wa Tomodachi ga Sukunai Next, Kotoura-san, Chihayafuru II
Jah~:Hakkenden: Touhou Hakken Ibun, Tamako Market
Nope:Cuticle Tantei Inaba, Ore no Kanojo ga Osananajimi ga Shuraba Sugiru, Senran Kagura, Amnesia, Bakumatsu Gijinden Roman,GJ-bu, Vividred Operation, Mondajitachi ga Isekai Kara Kuru Sou Desu you

Al met al redelijk wat gedropped, maar ook van de series die ik wel oppak zou ik in een beter seizoen wellicht een aantal laten zitten (zowel uit ja als jah~). Het lijken me in elk geval geen series waar men volgend jaar nog steeds over praat. Prima vermaak, maar weinig meer.

Zo, er hebben bij mij toch wel een aantal verschuivingen plaatsgevonden afgelopen week.

Mijn favoriet op dit moment is Psycho-Pass, die echt het tempo heeft opgepakt in de tweede helft. Eindelijk begint het team in te zien dat er iets niet deugd met het Sibyl System. Ik heb wel een idee hoe dit gaat eindigen, maar ik ben benieuwd hoe ze het probleem gaan oplossen.

Ook From the New World is dit seizoen een stuk beter geworden. Eindelijk is de strijd losgebarsten tussen mensen en monsterratten. Dit brengt de intensiteit waar ze al maanden naar hinten. Het is alleen jammer dat het zo veel rondzwervingen heeft geduurd voordat we bij de kern van het verhaal aankwamen. Ik denk dat dit echt een fantastische serie geweest had kunnen zijn als ze het verhaal in 13 afleveringen hadden verteld.

Daartegenover is Blast of Tempest tot een stilstand gekomen sinds het begin van de tweede helft. Ik verveel me niet, maar alle intensiteit uit de eerste helft is weggevallen. Ze blijven maar zeuren en zeuren over Aika, en de confrontatie tussen Yoshino en Mahiro was op zijn zachtst gezegd teleurstellend. Wel, het lijkt dat de volgende aflevering weer het tempo oppakt, dus ik heb nog hoop op een leuk einde.

The Unlimited is een vrij standaard verhaal over mensen met superkrachten, alleen jammer dat ze regelmatig verwijzen naar de mindere Psychic Squad. Ze hebben op een ongelukkig moment gekozen voor een lange flashback, maar het is nog onduidelijk of dit filler is of uiteindelijk nog een doel heeft.

Dan heb ik nog de doorlopende series Chihayafuru 2 (karuta gaat nooit vervelend, wat vreemd), Bakuman 3 (deze serie mag wel eens eindigen en het lijkt zowaar naar een einde toe te gaan) en Space Brothers (traaaaaaag... maar de personages maken veel goed).

Enkele middelmatige series die me weinig doen zijn JoJo's Bizarre Adventure, Magi: The Labyrinth of Magic, Maoyu en Senyuu. Ik kijk de seizoenen af, maar daarna heb ik wel genoeg gezien.

Tegenvallers zijn Robotics;Notes, waar totaal niks gebeurt (Op hol slaande robots? Daar geven wij niks om, we gaan gewoon verder werken aan onze robot die al iemand verwond heeft!), en Encouragement of Climb, waar bergen beklimmen is verkleind tot de plaatselijke heuvel.

Ik ben weer helemaal bij met Sasami-san@ganbaranai.
Ik vind de serie echt heel erg leuk. Het is mijn favoriete van dit seizoen.

Verder kijk ik nog mangirl, maar dat is eigenlijk helemaal niks aan en kotoura-san, waar de laatste aflevering tot nu toe echt de beste is met Mori en haar giftige eten. De serie is weinig nieuws, maar is wel heel erg leuk met leuke grappen. De verhaallijnen zijn dan wel weer niks aan, maar daar kijk ik het niet voor.

Robotic Notes keek ik nog van het vorige seizoen, en ze hebben voor de verkeerde kant van het verhaal gekozen. Wie maakt die slome robots nou uit? Wauw, ze maken een robot, wauw. Nobody cares! Het hoort een thriller te zijn, daar kijk ik het voor, maar er gebeurt niks in dit slice of life.
Boehoe, de wereld haat gunvarrel. over 6 afleveringen gaan ze met hun robot de wereld redden en dan is iedereen 'joepie, gunvarrel' en dan is Kona-chan (enige leuke character) blij dat haar moeders werk wordt erkend.
Makers van Steins;Gate, jullie hebben bewezen goeie verhalen te kunnen schrijver, stel ons dan niet hiermee teleur.
De serie had beter 12 afleveringen kunnen krijgen met al die robot zooi geschrapt.

Ik zou zeggen dat de confrontatie van Yoshino en Mahiro laat zien hoe ze als personages gegroeid zijn. Eerder in de serie zou het een groot gevecht veroorzaakt hebben, maar nu accepteren beiden wat er gebeurd is en blijven ze er kalmer onder, wat een stuk meer volwassen is. En de focus op Aika is niet zo vreemd; zij is de spil van het hele verhaal, en alles in het tweede seizoen zover is opbouw voor later (nu hopen dat dat einde ook echt gaat knallen). Hoewel de focus van het verhaal iets is verzet, blijft Zetsuen no Tempest wat mij betreft toch de beste serie die nu draait.

Voor de rest...

Als shorts kijk ik nog steeds Yama no Susume (best leuk, maar is meer slice-of-life dan draaiend om bergbeklimmen), Boku no Imouto wa Osaka-okan (geen idee waarom ik dit kijk, misschien ben ik levensmoe) en Senyuu (best grappig). En dan nog Wooser no Sono Higurashi, maar die komt technisch gezien uit het vorige seizoen. Geen van allen iets bijzonders, maar ach, ze zijn toch elk maar een paar minuten.

Het tweede seizoen van Haganai is wat mij betreft nog amusanter dan het eerste; meerdere personages worden verder uitgewerkt (vooral Rika) waardoor ze beter afspelen van de rest van de cast, anderen hebben karakterontwikkeling ondergaan die ze beter te pruimen maakt (Yozora) en de nieuwe personages (Kate) passen ook goed bij de rest. Het is nog steeds een idioot plot (het feit dat ze niet realiseren dat ze een vriendengroep zijn is echt...urgh..), maar de serie kan me hard laten lachen en krijgt nooit de neiging er serieus drama in te proppen, waardoor ik het graag kijk.

Jojo's Bizarre Adventure gaat nu over een maffe yank, een paar Italianen en een cyborg nazi die samen Zuid-Amerikaanse vampieren genaamd Wham, Cars en ACDC moeten bevechten, dus het doet in ieder geval diens naam eer aan. De serie blijft aanstekelijk en weet de gevechten erg vermakelijk te maken, waardoor het een van de betere shonen series is die nu draait (al is dat niet al te moeilijk).

Kotoura-san heeft het drama de laatste tijd links laten liggen en is gewoon voor de humor gegaan, wat de serie beter maakt, Tamako Market is nog steeds geen hoogvlieger maar functioneert nog steeds als luchtig vermaak, The Unlimited blijft een vermakelijke actieserie en Vividred Operation is intens stupide en kent meer gaten in het plot dan Zwitserse kaas. Maoyuu Mao Yuusha blijft een vermakelijk jonger (minder getalenteerd) broertje van Spice & Wolf, waardoor ik me er nog steeds goed mee vermaak, en Sasami-san@Ganbaranai springt van de hak op te tak, maar kent veel creativiteit en het blijft tenminste onvoorspelbaar.

Robotics;Notes weet nog steeds de twee delen van de serie niet goed te balanceren en ik betwijfel ook of dat ooit zal gebeuren; het is uiteindelijk gewoon een middelmatige serie. Een grotere focus op het een of het ander zou het beter gemaakt hebben, en bovendien erger ik me aan sommige personages. Magi is er ook op achteruit gegaan; de vorige arc duurde veel te lang en bovendien is het budget naar het nulpunt gedropt, wat hele scenes kan vernielen. Sakurasou no Pet no Kanojo is helaas ook slachtoffer geworden van een mindere tweede helft: nadat in de eerste helft de serie snel verliep met personages die je snel in het hart sloot, heeft de schrijver blijkbaar geld geroken en lopen ze nu dingen te rekken (om zoveel mogelijk LN's te verkopen, waarschijnlijk) en gedragen de personages zich meerdere malen als idioten. Jammer, jammer. Het is nog steeds een leuke serie, maar het heeft het van de speciale status gehaald.

Aan de andere kant is er weer Psycho:Pass, wiens tweede helft een stuk sterker is. De situatie begint uit de klauwen te lopen, het plot wordt sterker, de twee kanten zijn minder zwart en wit en de personages zijn verder uitgewerkt. Het mist echter nog wel wat speciaals; het is nog steeds voorspelbaar en het plot voelt minder sterk en grippend dat Urobuchi's andere werken. Little Busters! is ook sterker geworden; de persoonlijke verhalen zijn naar de voorgrond gekomen, ze maken karakterontwikkeling door en op momenten weet het het niveau te bereiken van de oudere Key-series als Clannad en Kanon (al bereikt het over het algemeen nog niet dat niveau). Shin Sekai Yori heeft zich ook ontpopt tot een spannende en duistere serie, waardoor het eindelijk mijn aandacht echt weet vast te houden. Jammer dat het zo lang moest duren (ik krijg er Shiki flashbacks door).

Ten slotte nog Mondaiji-tachi ga Isekai kara Kuru Sou Desu yo?, dat het voor elkaar gekregen heeft een van mijn favoriete series te worden onder de nieuwelingen. Het is een serie die gewoon vol zit met pure fun. De rebelse personages zijn erg amusant, de wereld is kleurrijk en levendig, de serie neemt zichzelf nooit serieus en als gamer zijnde doet het me denken aan hoe een leven in een MMORPG echt zou werken. Het ontwijkt ook veel valkuilen, zoals geforceerd drama en harem-elementen (grappig hoe een gebrek daaraan tegenwoordig zowaar verfrissend is) waardoor het me ook nooit irriteert. Jammer alleen dat dit net de kortste serie is die draait...

Nu hopen dat geen van de series nog gaan crashen in de tweede helft van dit seizoen, dat zou zonde zijn (op Vividred Operation na; in dat geval zou het hilarische bagger worden).

Een mid-seizoen review, toch wel leuk om te lezen wat anderen ervan vinden als de series wat verder zijn gevorderd. My two cents: Series dit seizoen vallen toch wat tegen, eigenlijk zijn de 2cour series van vorige seizoen toch nog de beste.

Van de anime van dit seizoen kijk ik Maoyuu met plezier. Begon wat onevenwichtig maar nu het verhaal op gang is en de politieke relaties duidelijk, loopt de serie als een zonnetje. Haganai 2 kijk ik ook meestal direct maar dat is meer een guilty pleasure. Ze weten het iig verrassend te houden, waar genoeg andere series in het genre al moeite mee hebben in het eerste seizoen.
Tja, de rest schiet toch een beetje te kort. Kotoura is wel aardig maar is zijn originele glans verloren en blijft meestal liggen tot in het weekend. Met Sasami schiet Shaft teveel door naar excentriek doen óm het excentriek doen. Nu er een soort van plot is kan het me eigenlijk bar weinig schelen wat er met de karakters gebeurd. Tamako Market heeft het geluk op woensdag uit te komen anders was het al gedropped. En de ZKC telg The Unlimited is een prima shounen maar is niet memorabel, ik betrap mezelf er zelfs op dat ik soms even de aflevering ervoor moet doornemen. Chihayafuru 2 is wel aardig maar heeft nu eenmaal niet zoveel impact door het simpele character-design en Hakkenden blijft tevens een beetje hangen in mooie plaatjes zonder al teveel substantie à la fillermateriaal van Inuyasha.

Nee dan liever de wat langere series, alhoewel Sakurasou ook wat meer problemen kent in het tweede deel alsof de makers het eigenlijk niet verwacht hadden dat ze 26 afleveringen kregen. Aflevering 19 was daar een voorbeeld van omdat het eigenlijk een overbodig lange versie van de eerste OP was. Psycho-Pass is gelukkig eindelijk haar geheimen aan het prijs geven en dat maakt de serie beter. Goed, er waren wat problemen met de visuals maar daar kan ik me makkelijk overheen zetten aangezien het niet is alsof die niet gefixt zullen worden voor de DVD's. Zetsuen no Tempest heeft ook af-en-toe last van droevige visuals (scene van hoofd tussen tetten had waarschijnlijk aandacht af moeten leiden van de achtergrond animatie). Tweede helft is wat luchtiger dan het eerste deel, een richting die niet direct problemen lijkt op te leveren. En dan hebben we nog Robotic Notes, dat me toch heeft teleurgesteld en ik als 'niet meer te redden' heb afgeschreven. Waar ik eerst dacht (of hoopte) dat ze enkel wat moeite hadden om het verhaal goed op te zetten maar wanneer het balletje zou beginnen met rollen, het het meer dan waard zou zijn, blijft de serie van de hak op de tak springen zonder besef wat het wil bereiken. Zonde, want er had meer in gezeten. Shin Sekai Yori blijft nog fenomenaal. Hoe het in twintig afleveringen een volkomen vreemde wereld begrijpelijk heeft weten scheppen en er ook nog een climax aan weet te schrijven heb ik alleen maar lof voor.

De shorts van dit seizoen kijk ik misschien wel af als ze klaar zijn. Nu vind ik ze de moeite nog niet.