Haii, ik had een stukje van een verhaal geschreven en op een andere site gezet.
Maar daar werd mijn verhaal ongeveer niet gelezen -_-
Dus zet ik het hier neer!
Gr. Ghislaine
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Het is al donker buiten.
Maar de volle maan geeft veel licht.
Veel meer dan normaal.
Ik sta op mijn balkon en luister naar de muziek die vanuit mijn huis komt.
Ik zucht en kijk met tranen in mijn ogen naar de volle maan.
Ik kende sinds kort het verhaal van Kaguya-Hime (Prinses Kaguya)
"The Tale of the Bamboo Cutter"
Het was een ontroerende legende.
Ik was er erg door geobsedeerd.
Maar nu... Sinds ik weet dat legendes bestaan, en dat ik krachten heb...
Geloof ik ze ook echt.
Ik zuchtte nog eens.
Mijn keel was droog dus ik nam een slok van het glas water dat naast me stond.
"O Kaguya-Hime... Wat zou het moeilijk zijn geweest voor je..."
Ik zette het glas weer rustig neer.
Ineens hoorde ik de muziek niet meer.
Vanuit mijn ooghoek zag ik het wat uit mijn glas bewegen.
"O... Dat is vast de wind."
Ik keek weer naar de maan.
"Sakura"
Ik keek om me heen.
"Wie was dat? Wie fluisterde mijn naam!?"
Er was niemand.
Natuurlijk was er niemand, die waren binnen feest aan het vieren!
Ik draaide me weer om naar de maan en stak mijn hand omhoog uit naar de maan.
"Waarom doe ik dit? Of er iemand nu ineens mijn hand vastpakt ofzo..."
Ik bleef nog even met mijn arm in de lucht voor het geval dat.
"Sakura, doe je arm omlaag. Of Kaguya-Hime nu in eens mijn hand vastpakt. Of dat ooit zal gebeuren!"
Het water in mijn glas trilde weer.
Opeens werd mijn hand vastgepakt!
Ik schrok me rot maar toch trok ik mijn arm niet terug.
Ik keek omhoog.
Degene die mijn hand vast had, had prachtig zwart lang haar, een paarse jurk (die ze vroeger in Japan droegen) en zag er onmenselijk mooi uit.
Het was Kaguya-Hime!
Ik deed een paar stappen naar achter zodat Kaguya-Hime op de grond kon gaan staan.
Toen ze langzaam op de grond kwam liet ik haar hand voorzichtig los en boog heel ver naar beneden.
"Kaguya-Hime, ik ben Sakura."
Kaguya-Hime keek me vriendelijk aan.
"Dat weet ik toch?"
Ik bloosde.
Serieus! Iemand uit een legende kende MIJ!?
"Sakura-Hime, je moet me helpen..."
Haar blik verstrakte.
"Sakura-Hime? Maar ik ben geen prinses!"
"Dat ben je wel... Kom met me mee naar het maan-koningkrijk, daar vertel ik je alles."
Ik deed een klein stapje achteruit.
"Maar ik kan niet, ik moet hier blijven... Bij mijn vrienden!"
Kaguya-Hime zweefde een stap dichter bij.
"Laten vrienden je buiten alleen staan terwijl zij feest vieren?"
"Ehm... Nee..."
Ik keek naar de grond.
"Weten ze eigenlijk wel dat je weg bent? Het is toch jou feest?"
Ik keek snel weer naar Kaguya-Hime, dadelijk vond ze me onbeleefd...
"Nee, dat weten ze niet... Ja, het is eigenlijk mijn feest..."
"Kom dan mee."
"Maar... Mag ik ze dan misschien wel even gedag zeggen?"
Kaguya-Hime werd een beetje boos.
Maar snel keek ze weer normaal.
"Nee... Maar je mag wel iemand mee nemen."
"Wha?"
Kaguya-Hime kwam van de grond en zweefde 10 centimeter boven de grond.
"Sakura-Hime, als je niet meewilt om me te helpen zeg je het meteen!"
"Ik wil wel helpen! Maar... Ik kom... Maar ik neem niemand mee."
Kaguya-Hime keek weer vriendelijk.
"Kom Sakura-Hime."
Kaguya-Hime stak haar hand naar me uit die ik vervolgens vast pakte.
Mijn voeten kwamen ook los van de grond.
En voor ik het wist zweefde we naar de maan toe.

Ik opende mijn ogen.
Alles was wit en wazig.
Ik voelde dat ik op de grond lag.
Voor me zag ik voeten.
"Gaat het Sakura-Hime?"
Het was de stem van Kaguya-Hime
Het was dus geen droom.
Ik stond langzaam op.
"Kom Sakura-Hime, Sayuka leid je naar je kamer."
"Kamer? Waarom moet ik daar heen?"
"Je moet je omkleden, je krijgt een andere outfit."
Er stapte een meisje in een groen maid-pakje achter Kaguya-Hime vandaan.
Ze had grijs haar tot op haar schouders en had haar haar in los hangen.
"Hallo, Sakura-Hime!"
Ze maakte een buiging.
"Eh... Hallo..."
Kaguya-Hime liep weg zonder iets te zeggen.
"Sakura-Hime, volg mij maar."
Sayuka had een schattige stem.
Ze begon te lopen.
"He, Sayuka! Wacht asjeblieft!"
Ik liep snel naar Sayuka toe.

"Hier is het!"
Sayuka keek heel blij naar me.
"Sayuka, hoe lang hebben we gelopen?"
"O, ik denk 10 minuutjes."
Ze keek nog steeds heel blij.
"Wow! Hoe groot is dit paleis wel niet?"
"U heeft nog lang niet alles gezien."
Sayuka opende de deur en ik liep langzaam naar binnen.
Alles was wit, en er was 1 heel groot raam waardoor je de aarde zag.
Ik liep er langzaam heen en Sayuka sloot achter me de deur.
"De aarde... We zijn echt op de maan! Maar Sayuka..."
"Ik weet niet hoe je zo snel van de aarde naar de maan kan. Dat moet U Kaguya-Hime-Sama maar vragen."
Ik liep naar de kast toe.
Die was ook wit met heel veel gouden maantjes erop.
En de kast was reusachtig.
"Sakura-Hime, want U aan moet doen ligt op het bed. En mag ik U misschien iets vragen?"
"Ja, vraag maar."
"Hoe is het op de aarde?"
Mijn hand gleed over de kast heen.
"Niet zo mooi meer als vroeger... Het gaat steeds slechter met de natuur..."
Ondanks dat Sayuka glimlachte, gleed er een traan over haar wang.
"Sakura-Hime, ik verlaat nu de kamer. Over 30 minuten kom ik terug. Dan breng ik U naar Kaguya-Hime-Sama."
Sayuka liep richting de deur.
"Sayuka! Je hoeft niet perse U en Sakura-Hime te zeggen. Noem me maar gewoon Sakura."
Sayuka draaide haar hoofd om.
Ze glimlachte nog steeds en de traan zat nog steeds op haar wang.
"Het spijt me Sakura-Hime, maar ik mag dat niet zeggen. Ik ben maar gewoon een maid."
Sayuka liep snel weg.


"Ze is maar gewoon een maid? Iedereen is speciaal!"
Ik liep naar het bed toe en keek naar de kleding.
Ik spitste mijn oren.
Ik hoorde iets.
"Kaguya-Hime-Sama, ik smeek U! Doe dat nou niet. Vergeef me!"
"Sayuka... Hoe vaak heb ik je al verteld dat je de aarde moest vergeten?"
"Maar!"
"Niks maar, jij hebt vandaag geen dienst meer. Ga naar je kamer en blijf daar."
"En Sakura-Hime dan?"
"Ik breng haar persoonlijk wel naar de plek toe."
Na de laatste woorden van Kaguya-Hime was er een diepe stilte.
Ik pakte de kleren op.
Het was zo'n jurk zoals Kaguya-Hime droeg.
Alleen dan niet lang maar korter.
Het was eigenlijk een korte kimono.
Een yukata.
De kleur was donker roze, en er stonden goud en zilveren bloemen op.
Ik trok hem snel aan.
Op het kussen lag ook nog een ketting, die deed ik om.
Het koortje was lang en zilver.
Er hing een Yin Yang tekentje aan en 2 halve maantjes erlangs.
Ook stonden er kleine Japanse schoentjes naast het bed.
Ik schopte mijn eigen schoenen uit en deed deze aan.

Na 10 minuten voor de spiegel te hebben gestaan werd er op de deur geklopt.
"Binnen."
Kaguya-Hime deed de deur open.
Op dat moment kwam er een roze speer door het raam recht op Kaguya-Hime af.
De speer had een gouden punt met allemaal maantjes eromheen.
"Kaguya-Hime!"
Kaguya-Hime stopte de speer net op tijd met een 'energiebal'.
"Ichigo... Je leert het ook nooit he."
Ineens stond een meisje in de kamer.
Ze had lang stijl haar tot op haar enkels.
De kleur van haar haar was roze.
Ze had felrode ogen en een rood steentje die gloeide op haar voorhoofd.
Ze droeg een lichtroze lolita jurkje met in haar haar ook nog een lichtroze bloem.
"Kaguya, mag ik mijn paraplu terug?"
De speer die op Kaguya-Hime was afgekomen was weer verandert in een paraplu.
De paraplu werd naar Ichigo gezogen.
"Hey!"
Ik was verbaasd van mezelf dat ik iets had gezegd.
"Wat moet je?"
Ichigo draaide haar hoofd naar Sakura toe.
"Het is Kaguya-Hime! Niet gewoon Kaguya!"
Ichigo kreeg een grote glimlach op haar gezicht.
"Dus Sakura-Hime... We ontmoeten elkaar weer eens..."


"Ik ken jou niet!"
Mijn stem trilde.
"Och, ben je me vergeten."
Ichigo deed een paar stappen in mijn richting.
In de hand van Kaguya-Hime verscheen een tak met heel veel kleine belletjes eraan.
"Ga weg Ichigo."
"Kaguya... Je gaat toch niet dreigen met dat dingetje?"
Kaguya-Hime deed boos een stapje in de richting van Ichigo.
"Ichigo, je weet wat er met je gebeurt als ik de belletjes laat rinkelen."
Ichigo werd een beetje boos.
"Luister Kaguya, als je ze laat rinkelen en je doet nog 1 stap dichter bij... Gaat dit mensje eraan."
Ichigo deed nog een paar stappen naar mij en wou me aanraken.
"Ga weg! Laat ons met rust!"
Ik stak mijn handen vooruit.
Voor ik het wist kwam er een straal uit die van kleur veranderde.
Hij blies Ichigo uit de kamer.
Toen Ichigo uit het raam werd geblazen klapte ze snel haar paraplu open.
"Ik krijg je nog wel!"
Ichigo hield de paraplu voor zich en voor ik het wist was ze weg.
Met paraplu en al.
"Wie en wat was dat?"
Mijn stem trilde nog steeds.
Kaguya-Hime keek nog uit het raam.
Ik stond langzaam op en liep naar het raam.
"Het is kappot..."
Kaguya-Hime draaide zich om.
"Ik breng je wel naar een andere kamer."
"Nee hoeft niet."
Kaguya-Hime keek naar het raam.
Ik hief mijn handen op in de richting van het raam en deed mijn ogen dicht.
Ik mompelde iets waarvan ik zelf niet eens wist wat het was!
Toen ik mijn ogen weer opende kwamen alle scherven naar het raam toe.
Het raam herstelde zich.
"Hoe, heb ik dat gedaan!?"
Ik keek naar mijn handen en hield ze toen snel van me vandaan.
"Ik had gehoopt dat het zou werken, maar niet gedacht dat het zou werken!"
Ik liep snel naar Kaguya-Hime toe.
"Waar gaan we eigenlijk heen?"
Kaguya liep de deur uit, en ik volgde haar.
"We gaan naar de bibliotheek."
"Ow..."

"Hier is het."
Kaguya-Hime straalde toen ze de houten deur open duwde.
Langzaam liepen we naar binnen.
Het was eigenlijk een lange gang.
Er stonden overal tafels op een rij.
En er waren wel 16 reusachtige kasten die super lang waren.
Aan de buitenkant leek het een klein kamertje.
Nee dus!
Alles glansde, alleen was er een houten deurtje dat niet glansde.
"Wat zit er achter die deur?"
Ik wees er voorzichtig naar.
"Dat is niks..."
Kaguya-Hime's gezicht was alweer wat verstreken.
Sinds we in het paleis waren keek Kaguya-Hime niet meer zo blij.
Ik liep naar een boek toe dat gloeide.
"Ow, je hebt het boek gevonden."
Kaguya-Hime kwam in mijn richting en pakte het boek uit de boekenkast.
Ik kon niet lezen wat de titel was.
"Wat staat er in dat boek?"
"Jou verleden..."


"Kaguya-Hime-Samaaaaaaaa!"
De stem kwam vanuit de gang.
Kaguya-Hime schoot overeind en rende naar de deur toe.
"Kyaaa!"
Even was het stil.
De gil die achter de deur vandaan kwam deunde door mijn hoofd.
Na 10 seconden stilte trok Kaguya-Hime de deur open en stormde naar buiten.
Daar lag ze...
Daar lag Sayuka, besmeurd met bloed...
"Sakuya!"
Kaguya-Hime liet zich op haar kniëen vallen.
"Sa... Sakuya...?"
Het drong nog niet tot me door dat er iets gebeurde.
Kaguya-Hime pakte de hand van Sayuka vast.
Pas toen ik dat zag begreep ik wat er aan de hand was.
Sayuka was dood...
Dood...
"Sayuka...?"
Ik rende naar Kaguya-Hime en Sayuka toe.
Ik liet me naast Kaguya-Hime op mijn kniëen vallen.
"Sayuka... Zeg eens wat..."
Mijn ogen stroomde vol met tranen.
Sayuka was zo aardig tegen me geweest.
Ze verdient het niet om te sterven!
"Sayuka... Toe nou..."
Ik gaf de moet niet op.
"Sayuka! Sayuka! Sayu.... Ka..."
"Het heeft geen nut Sakura-Hime... Sayuka is dood..."
Mijn handen zaten vol bloed dat op de grond lag.
"Wacht eens! Kaguya-Hime, vandaag met het raam. Kan ik dat misschien ook bij Sayuka doen?"
"Nee, dan word het nog erger..."
"Dus ze is niet meer te redden..."
"Nee... Ze is dood..."
Mijn ademhaling stopte even.
Na een paar keer Kaguya-Hime's worden te herhalen in mijn hoofd, begon ik te huilen.
Heel hard...
In de schaduw zag ik iets bewegen.
"Och och... Huil niet Sakura-Hime... Daar kan ik niet tegen."
De stem was speels.
Ik werd bang.
Ik dacht dat het Ichigo was.
Er stapte een klein meisje uit de schaduw.
Ze had een jurk aan zoals Kaguya-Hime, alleen dan licht-blauw.
Ze had een pop in haar handen die niet zoveel kleiner was dan het meisje zelf.
Haar haar was heel lang, zo lang dat ze het over de grond moest mee slepen.
Het haar was ongeveer 2,5 meter, en blond.
"Hallo, Sakura-Hime. Leuk je te ontmoeten."
"En wie ben jij dan!?"
Mijn stem klonk boos.
Maar moest ik wel boos zijn!?
"Ik? Wie ik ben?"
Het meisje hield een hand achter haar rug.
"Ik ben Maki-Hime..."
Kaguya-Hime was stil...
"Ehm... Zeg eens Maki-Hime... Ehm... Wat heb je achter je rug als ik het mag weten?"
Mijn stem was nogsteeds boos.
Maar ik moet toch helemaal niet boos zijn!?
"Wil je het echt weten? Kijk maar!"
Maki-Hime hield haar hand achter haar rug vandaan.
In haar hand had ze een mes...
Een mes met bloed.
Het bloed van Sayuka...


"Jij hebt... Jij hebt!"
Ik wees met een trillende vinger naar Maki-Hime.
"Wat ben jij!?"
"Ik? Ik ben ook maar gewoon een mensje van de maan."
Wat had Sayuka ook alweer toen gezegd?
Ik ben ook maar gewoon een maid...
Maki liet het mes vallen en liep naar Kaguya-Hime.
"Kaguya-Hime... Sakura-Hime doet zo gemeen tegen me... Doe er iets aan..."
Maki-Hime omarmde Kaguya-Hime.
Kaguya-Hime tilde Maki-Hime op met een arm.
Kaguya-Hime was onder controle van Maki-Hime.
Ze was zichzelf niet meer.
Ik wist niet hoe snel ik het boek moest pakken en wegrennen.
Maar ik wou Sayuka niet alleen daar laten.
Ook al is ze dood!
Ik rende een rondje door een stukje van het paleis want ik wist dat Kaguya-Hime me achtervolgde.
Alleen rende ze niet zo snel...
Toen Kaguya-Hime me uit het oog was verloren, greep ik mijn kans en rende ik naar Sayuka toe.
Met mijn krachten liet ik Sayuka zweven.
Ik rende en rende nog harder naar mijn kamer.
Toen ik daar eindelijk was, sloot ik mezelf op in mijn kamer...

Wat was dat!?
Ik legde Sayuka op mijn bed en liep naar het raam.
Waarom ben ik mee gegaan.
Op de plank boven het bureautje stonden heel veel boeken.
"Niks leuks om te lezen..."
Ik was even vergeten dat ik mijn eigen boek nog in mijn armen had.
"Mijn eigen boek! Oja!"
Ik ging snel zitten en sloeg het open.
De bladzijde lag op inhoud.
"Toekomst. Nee laat maar dat ontdek ik liever zelf en niet via een boek."
Ik las verder in de inhoud.
"Verleden, heb ik daar nu iets aan? Nee."
Stond er dan niks in het boek dat ik kon gebruiken!?
Mijn oog viel op het woordje "krachten".
Ik zocht direct de pagina op.
Misschien kan ik Sayuka toch weer tot leven brengen!
"Transformatie, krachtvelden, genezen, vliegen... Genezen! Dat is het!"
Ik keek over mijn schouder naar Sayuka.
"Sayuka... Nog even geduld."

Genezen
Wat: Genezen, mensen laten genezen van een ziektes of wond. Of eventueel ook mensen tot leven brengen die net dood zijn gegaan.
Wonden nodig: Je hebt water nodig en je moet het water kunnen laten zweven met 1 hand.
Wonden hoe: Laat het water op de wond zweven en zeg de volgende woorden: "Mizu no kaze"
Wonden gebeurt: Het water word rood, en als het bloedrood is verandert het bloedwater in lucht.
Ziekte nodig: Je hebt magische kruiden nodig. Meer niet.
Ziekte hoe: Stamp de magische kruiden plat en laat de patient dat eten en fluister (zonder dat iemand het kan horen) "Akai akai no kaze"
Ziekt gebeurt: Als het goed gaat komt rode rook van je patient af wat opgaat in de lucht.
Dood waarschuwing: Dit kan mis gaan! Als het mis gaat kunt U uw eigen leven verliezen.
Dood nodig: Je hebt een YinYang voorwerp, zelfvertrouwen en je goede gedachte aan dit persoon nodig.
Dood hoe: Leg het YinYang voorwerp op de patient, verzamel de goede gedachte en zeg "Shinjiteru"
Dood gebeurt: Je patient schiet overeind en schreeuwt even. Daarna valt het uitgeput neer, stoor je patient niet in zijn/haar slaap.

"Dat lukt vast wel! Maar waar haal ik een YinYang voorwerp vandaan?"
Ik liep naar de spiegel toe.
De ketting! Dat was er ook een!
Ik rende naar Sayuka en deed haar mijn ketting om.
Ik dacht aan alle fijne herinneringen die ik had van Sayuka.
Ik concentreerde me er goed op.
"Shinjiteru!"
Sayuka begon licht te geven.
"Onee! Het gaat fout!"
Op dat moment werd de deur open geduwd.
En Maki-Hime kwam binnen.
Ik had het niet door, want al mijn energie ging weg...
Weg... Alles...
Ik ging dood...