Volledige naam: Accel World, アクセル・ワールド
Genre: Aktie, Komedie, Drama
Studio: Sunrise
Jaar Uitgave: 2012
Afleveringen: 24
Gebaseerd op novel van: Reki Kawahara
Cast:
Aki Toyosaki als Chiyuri
Sachika Misawa als Kuroyukihime
Shintarō Asanuma als Takumu
Yuuki Kaji als Haruyuki

Korte Samenvatting:
In het jaar 2046 hebben mensen via een Neurolinker toegang tot een virtueel netwerk, dat tevens dient voor telefonie, internet en laptop. De student Arita Haruyuki is vanwege zijn postuur onzeker en terug gegetrokken, maar daardoor een erg actieve gamer op zijn eigen lokale netwerk. Op een dag wordt hij benadert door de populairste meisje van school, Kuroyukihime. Nadat hij helemaal verbaast is waarom zij hem benadert, geeft ze hem de keuze om een onbekend programma te installeren, namelijk Brain Burst. Deze mogelijkheid verandert Haruyuki zijn complete leven...

Screenshots:





Accel World was voor mij toen deze werd aangekondigd geen onbekende. De manga van deze serie had me al direct bij het lezen van de eerste chapter in zijn greep. Ik was dan ook bij het zien van de eerste afleveringen benieuwd hoe trouw de anime aan de manga was. Maar opmerkelijk genoeg is dit bijna gelijk aan elkaar. De eerste aflevering van de anime gaf me gelijk dezelfde vibe als dat ik die had bij het lezen van de manga. De sfeer zit er goed in en de karakters zijn erg passend. De stijl die de manga hanteert is ook opvallend goed in de anime aanwezig. Tot nu toe heb ik de eerste 9 afleveringen gezien en ik moet zeggen dat ik erg benieuwd ben hoe de anime zich gaat ontwikkelen.

De combinatie van humor, aktie en de nodige drama momenten zijn in de anime goed aanwezig en worden goed afgewisseld. Daarnaast is de animatie van een hoog niveau en ziet alles er fris en kleurrijk uit. Al moet ik wel opmerken dat Sunrise de CG goed maar niet duidelijk aantoonbaar gebruikt. De opening is gedaan door May'n en is weer een lekker aanstekelijk nummer geworden. Ik ben niets anders dan positief over deze serie...

Binnenkort beschikbaar op: Bluray en DVD, Gelicenseerd door Viz Media

Toen ik de eerste aflevering keek, was ik zeer enthousiast over de technologie in deze serie. Ik ben een groot fan van Augmented Reality, dat in deze serie via "neuro-synchronisatie" een virtuele laag over de echte wereld is. Het deed mij denken aan Dennou Coil, een serie die ook dieper ingaat op deze virtuele laag. En hé, als we Google mogen geloven is dit geen toekomstmuziek meer.

Dit in combinatie met het programma "Brain Burst", een programma dat de hersengolven versnelt waardoor de tijd stil lijkt te staan. Geweldig! En er zit ook nog een real-life MMORPG aan vast. Voor mij was dit het beste concept van alle 40+ series die deze lente uitkwamen. Helaas is dit enthousiasme inmiddels sterk afgekoeld. Dat heeft twee oorzaken.

Allereerst hebben we hoofdpersoon Haruyuki, een kleine, dikke jongen met nul zelfvertrouwen, die ook nog eens gepest wordt op school. Wanneer ik zo'n Shinji-karakter zie, denk ik weer "O nee, niet nog zo een". Het gaat me niet om zijn postuur, het gaat me om zijn persoonlijkheid. Zeker in een actieserie als deze wil ik een sterke hoofdpersoon, die vecht voor zijn idealen. Eureka Seven AO bijvoorbeeld heeft dit beter begrepen.
Gezien de characterdesign van Haru willen ze overduidelijk een zelfde setting als in Gurren Lagann neerzetten. Alleen zie ik na 10 afleveringen nog weinig groei in zijn personage. Het is dan ook zeer ongeloofwaardig dat er twee meiden om deze zielige persoon vechten.

En ten tweede het verhaal. Het is zeker niet slecht, maar er zit totaal geen spanning in de gevechten. Wat als je verliest? Je raakt gewoon wat punten kwijt in het spel. Wat als je al je punten kwijtraakt? O, dan kun je alleen het spel niet meer spelen. Niet precies de drive die ik zoek in een actieserie. Dat maakt de gevechten echter nog niet onaardig om naar te kijken. Door de vele unieke avatars zijn deze zeer leuk om te zien. Het laat me alleen niet uitkijken naar de volgende aflevering.

Accel World is dus niet wat ik ervan gehoopt had, maar het is nog steeds een leuke actieserie die ik ook komend seizoen zal blijven volgen.

Accel World is een van mijn favoriete series dit seizoen. Ik vind de technologie en de hele Accel World zelf fascinerend, de gevechten en personages zijn tof en er zit doorgaans nog redelijk veel vaart in het verhaal. De opening en ending zijn ook erg catchy en de serie heeft eigenlijk weinig dingen waar ik het sterk op afreken.

Persoonlijk ben ik het daar niet mee eens. Nu heb ik al een hogere tolerantie voor dat soort personages (op Ouma Shu na dan) dus ik kan begrijpen dat het sommige mensen irriteert, maar ik had een typische shonen actieheld als een minpunt gezien bij deze serie. Ao past in Eureka Seven omdat de wereld bedreigd wordt en dergelijke, maar in Accel World? Accel World is een competitie, een spel. Daarin zit ik veel liever een underdog te volgen die zich langzaam maar zeker opklimt naar de top dan een saaie hot blooded held die alles met zijn speciale talent maar eventjes oplost. Dat soort helden infesteren de meeste series met competities (zie: de meeste sportseries) en dat is ook waarom ik die series mijd, want ik kan me er totaal niet mee identificeren en ze zijn voorspelbaar en saai.

Ik vind anders dat hij nog best wat ontwikkeling heeft doorgemaakt. Hij is niet zo whiny meer als in zijn eerste gevechten, meer gedetermineerd in het volgen van zijn doelen en zijn zelfvertrouwen is wat gegroeid. Het zijn bitjes en beetjes, maar sinds er pas 10 eps zijn geweest heeft de serie nog zat tijd om het verder uit te werken.


Hou in gedachten dat dit niet zomaar een spel is. De mogelijkheid de tijd te stoppen en andere functies van het acceleraten geven gebruikers krachten die van grote invloed kunnen zijn op hun dagelijkse leven. De krachten kunnen genoeg zijn om je speciaal en succesvol te maken in het 'echte leven' (zie Takumu), dus het verlies ervan is voor velen angstaanjagend. Sowieso is het voor sommige Burst Linkers het geval dat de grote Accel World (die we in ep 10 zagen) de meer belangrijke wereld wordt en de plaats inneemt van de 'echte'. Zoals Yuniko al zegt over de fanatieke spelers; 'real life become just an afterthought' (en gezien hoe groot de virtuele wereld is, heeft ze daar wel een punt). In de Accel World zijn ze alles, de heersers van hele landen, in het echte leven een nul, dus ze willen hun positie en aanwezigheid zelve koste wat kost behouden in een wereld waar iedereen elkaar opjaagt. Dat geeft ze toch een behoorlijke drive lijkt mij.

Daarbij merk je dat de er best aardig wat terminologie wordt gebruikt die voor mensen die wat weten van netwerken en computers bekend in de oren klinken. Hierbij vind ik wel dat er best wat uitleg over had worden gedaan, niet dat ik de termen niet ken. Maar voor velen is het niets meer dan abrakadabra... al moet ik zeggen dat het met wat logisch nadenken allemaal wel in grote lijnen begrijpbaar is.

Tja, ik vind dat ze bij Haruyuki weer net te ver zijn gegaan. Hierdoor kan ik totaal geen sympathie voor hem opbrengen.

Het verliezen van Brain Burst mag voor de spelers dan wel verschrikkelijk zijn, als kijker voel ik niet dezelfde spanning. Om maar weer een vergelijking met E7 AO te maken: het vechten tegen reusachtige alien-achtige wezens die alles om zich heen vernietigen is een stuk spannender. Niet origineel, maar ik voel als kijker wel meer de consequenties van wat deze vijanden kunnen aanrichten.

Wat ik mij ook afgevraagd heb: waar komen toch al die punten vandaan? Het gebruiken van Burst Link kost punten en verliezen in een wedstrijd kost punten. Je kan wel punten winnen in een wedstrijd, maar het netto punten in het spel verandert daar niet door. Er zou een grote toestroom van nieuwe spelers moeten zijn om de punten in het spel aan te vullen die alle spelers opmaken door Burst Link te gebruiken, maar iedere speler kan maar één nieuwe speler uitnodigen. Mis ik hier iets?

Daar dacht ik laatst ook aan, het spel is leuk bedacht, maar in de logica en de regels die worden verteld in combinatie met de beelden erbij is het totaal niet logisch. Maar het lijkt erop dat in de serie de persoonlijke relaties van de karakters belangrijker zijn dan het spel. Terwijl dit eigenlijk weer op de eerste plaats zou moeten komen, zo lijkt het me vanuit de standpunt van de makers.

Ik denk als het spel vitale gevolgen had voor de spelers zelf en het leven van ze erdoor in gevaar kwam, dat het voor de kijker veel spannender zou worden. Een leven zou met dat spel Brain Burst zou niet veel verschillend zijn als zonder, maar het lijkt erop dat de karakters die BB hebben er nogal afhankelijk van worden en het meer gaan zien als een extensie van zichzelf en niet gewoon als een game...

Maar goed het lijkt erop in de recentere episodes dat het wat serieuzer gaat worden, dus ik zou zeggen kom maar op met de komende episodes.

De grote npc monsters die in de Accel World rondbanjeren geven ook punten. Aangezien mensen lange tijd in de wereld kunnen spenderen met Unlimited Burst (en het ze dus geen punten kost na de eerste entree), zijn ze daarmee vaak weken/maanden zoet met het neerhalen daarvan. Ze worden ook altijd neergehaald in groepen, dus nieuwe punten worden zo ook uitgespreid.

Maar toch, er moet denk toch wel een limiet op zitten hoe lang je het geestelijk kan uithouden. We hebben immers nog steeds te maken met de geest die in het spel rond dwaalt (om zo kort door de bocht te noemen). Ze spenderen er soms jaren zoals er wordt gezegd, de geest veroudert maar het lichaam niet. Dan vraag ik me af of er nog bekend gemaakt gaat worden wat op langdurig gebruik de gevaren gaan worden.

Wat dat betreft heb ik meer hoop voor Sword Art Online, een anime die over enkele weken begint en gebaseerd is op een werk van dezelfde schrijver als van Accel World. In dat verhaal geraken ook enkele tieners vast in een online spel, maar daarin betekent doodgaan ook overlijden in de echte wereld. Dat is het soort spanning dat ik in deze serie mis.



A ja, dat was ik even vergeten. Maar dan begrijp ik niet waarom alle spelers zich niet gewoon op die npc's richten. Zo hoeft er niemand zonder punten te komen.

Ik las erover op Aniday, het klinkt in een zekere zin wel interessanter omdat er zwaarder wegende factoren bij betrokken zijn.

Aangezien je in die wereld gewoon je leven kunt leiden, lijkt het me niet dat je er moe van kunt worden. Ja, je wordt mentaal ouder, maar het is niet anders dan in het echte leven (het enige verschil is dat het lichaam niet mee veroudert. De enige limiet is je lichaam in de echte wereld blijven onderhouden; je moet toch een keer eten.

Wat betreft gevolgen over langere periodes, geen idee.



Omdat spelers tien keer zoveel punten opleveren. En voor mensen die in level en aanzien willen stijgen is die allure groot.

Wel leuk op zich, al heb ik maar 2 afleveringen gekeken. Ben vervolgens gestopt, omdat ik het nogal druk had toen (examens, sigh). Wel een punt van kritiek is: waarom is die bolle main character zo lelijk? Houd er niet zo van als personages afwijken van de tekenstijl van andere personages.

Naast Medaka Box mijn favoriet van het seizoen. Ik hou wel van het hoofdpersonage zijn karakter, omdat hij niet zoals vergelijkbare characters zich meteen mee laat slepen zodra het nieuwe meisje in zijn leven kwam. Het is zo goed als altijd zo dat het hoofdpersonage dan meteen verliefd wordt, maar Haru verbied dat op het begin voor zichzelf.
Spoiler:
En nu Kuroyukihime haar liefde voor Haru heeft bekend zie ik verder nog niet bijster veel initiatief van Haru uit. Ik ben dus benieuwd hoe dat verder gaat lopen, ik hoop persoonlijk niet te gemakkelijk.

Ik ben ook benieuwd naar Sword Art Online, alleen vind van wat ik heb gezien in PV's de animatie er vrij belabberd uit zien. Een stuk minder goed dan Accel World in elk geval. Hoop dat het er in de serie wat vloeiender uit ziet, maar denk het niet.

Heb de eerste 10 afleveringen gezien en ik moet zeggen dat het me best bevalt, het is niet spectaculair vernieuwend maar net fris genoeg om mijn aandacht te trekken. De relaties onderling, het spel, de characters en de anime die visueel er gewoon netjes uitziet. Toch heb ook ik een aantal critische puntjes. Het biggetje wat Arita moet voorstellen vind ik niet om aan te zien, zeker niet met de emoties (en dan vooral het huilen) die hij toont vind ik weinig passen bij de rest van de setting en zelfs bij de rest van de characters in 'Burst Link.' Ook vind ik dat Arita inderdaad nog wat crybaby-achtig overkomt maar misschien dat dat weggaat naarmate de serie vordert.

Grote pluspunten zijn dan wel de setting die mij inderdaad ook aan Gurenn Lagann doet denken, een vergelijking die in mijn ogen correct werd getrokken. Ook verschillende personages komen lichtelijk overeen. Ook een pluspunt, wat eigenlijk ook een regelrechte dooddoener kan zijn, is dat het verhaal met het grote virtuele realiteits gehalte alle kanten op kan. Niks is te gek natuurlijk, en je kan nu maar levelen tot level 10, en niet doodgaan. Allemaal dingen die ze kunnen veranderen om de spanning er in te houden. Ik volg de manga niet, dus weet niet of dat ook zo is.

Ik blijf Accel World wel volgen, ik ben wel benieuwd naar de relatie tussen Arita en Kuroyukihime. Tempo van de afleveringen leggen ook redelijk hoog, met een aardige dosis humor. Dus elke week een episode kijken is voor mij geen straf...

*Novel. Tenminste, ik neem aan dat de manga ook niet meer dan een adaptie van de Novels is.