net gehoord dat ik terug naar 1ste jaar van apothekersassistente das natuurljjk geen reason to be happy, maar heb in ieder geval al mn aantekeningen en inleveropdrachten nog haha, das danweer wel een reason to be happy...

Twee leuke dagen op het Le Guess Who? festival, en een paar leuke nieuwe bands leren kennen. Verder mijn nichtjes geholpen met hun sinterklaassurprise, dus dit was weer een geslaagd weekend.

Volgens mijn telefoon wordt het morgen bijna subtropisch

gisteren met de serie breaking bad gestart en nu al het eerste seizoen afgekeken.
Op aanraden van vrienden en familie ben ik het gaan kijken en ik vind de serie heel spanned en awesome!

Na door een vriendin van me terug de boekhandel in gesleept te worden, heb ik toch maar gevraagd of ik er kon werken of gewoon helpen.
Aangezien ik op zaterdag al werk hadden ze helaas nu geen plekje, maar ik moest toch maar wel mijn email en telefoonnummer achterlaten zodat ze contact met me op kunnen nemen als ze toch een gaatje vinden. Plus, ik mag komen helpen en meedenken over de Young Adult Boekenweek die daar georganiseerd wordt~
Ik ben helemaal blij c:

Ik heb de afgelopen week een behoorlijke dip gehad. Ik had nergens zin in, niks vrolijkte me op, ik had last van uitstelgedrag en zat in een negatieve spiraal. Het was heel moeilijk om eruit te komen en ik lag vaak te huilen. Hoe dit komt? Gewoon door alle stress van de afgelopen maanden, er is veel chaos en onduidelijkheden geweest op school en ik voel me ook niet zo lekker in mijn klas. Ik word niet gepest ofzo, maar het is meer, dat ik geen vast maatje heb en ik het gevoel heb dat ik niet gezien wordt. In de zin van: dat ik het gevoel heb dat mensen een beeld van me hebben die totaal niet klopt bij wie ik echt ben. Je voelt het wel aan. En soms zijn het ook van die kleine dingetjes, zoals iemand die me zonder goede reden 2x niet geloofde terwijl ik uiteindelijk wel gelijk had(wat ik ook direct wel wist) of dat ik met een tweetal naar het station wilde lopen en ze zo snel gingen lopen dat ik ze niet bij kon houden. En dan kijken ze ook niet achterom. Maar goed, het is een heel lang verhaal. Al die spanningen kwamen er de afgelopen week dus uit.

Ik kreeg ook te horen dat mijn beroepshouding onvoldoende was, maar dat wist ik eigenlijk al. Ik moet echt aan mijn houding(niet alleen lichamelijk, maar ook in de zin van: meer samenwerken met klasgenoten, wat nu niet helemaal lekker loopt, ik hou me wat meer op de achtergrond omdat ik me niet fijn voel en ze moeilijk in kan schatten. Ik kan wel samenwerken, daar ligt het niet aan, maar als ik me niet op mijn gemak voel wordt het toch minder) en aan mijn stem gaan werken.(ik heb een te zachte stem en spreek soms ook onduidelijk)

Het was heel moeilijk om mezelf te motiveren. Maar ik heb mezelf toch een schop onder de kont gegeven. Maandag gebeld met de huisarts, kon dinsdag op gesprek. Verwijsbrief voor de logopediste meegekregen en het advies contact op te nemen met de schoolpsycholoog. Thuis meteen gebeld, kon vanochtend op intake komen bij de logopediste. Oa. een stemonderzoek gedaan, volgende week resultaten bespreken.

Er zit eindelijk schot in de zaak en ik voel me al veel beter! Ik probeer ondertussen wel gewoon contact te houden met klasgenoten en me niet teveel af te zonderen. Je moet toch nog een halfjaar met elkaar optrekken. En ze doen over het algemeen wel leuk hoor, daar niet van, maar ja ik voel me er nog niet fijn. Verder ben ik van plan om te kijken of er een studievereniging is die bij me past. Ik heb er al een op het oog. Nu ben ik echt afhankelijk van mijn klas zeg maar, daarbuiten ken ik maar een paar mensen oppervlakkig, die ik wel groet of een kort gesprek mee heb. Het zal me ook sterken als ik straks andere mensen ken in de stad waar ik studeer, waar ik een beetje op kan terugvallen. En ik ga natuurlijk ook wel achter de schoolpsycholoog aan.

Een aantal komende projecten leken even roet in het eten te gaan gooien, maar ik heb toch formeel toestemming gekregen voor drie weekjes vakantie in februari. Uiteraard weer naar Japan. Zoals het er nu uitziet wordt dat eerst twee weekjes koukleumen op de winterfestivals van Hokkaido, tussendoor nog even een autoshow in Osaka meepikken, om dan tot slot weer te ontdooien op Okinawa. Nu alleen nog even leuk geprijsde vluchten daarvoor zien te vinden...

Klink herkenbaar. Houdt vol, het wordt beter! Het is vooral belangrijk dat je een plek vind waar je je op je gemak voelt, en ik denk dat je wel aan je eigen gedrag kan merken dat dat nu niet zo is. Misschien is dat voor jou anders, maar ik kan heel stil en verlegen zijn als ik me niet op mijn gemak voel (wat op de middelbare zo was) maar heel uitgelaten en gemotiveerd als ik op de juiste plek zit. Goed dat je wat hulp vraagt, soms kun je het even niet alleen:). Good luck!

Ja zo gaat het bij mij ook. Vorig schooljaar was ik echt wat mondiger dan nu, dat heeft inderdaad te maken dat ik me vorig jaar veel meer op mijn gemak voelde. Ik ga nu gewoon even lekker aan mezelf werken, en op zoek naar mensen bij wie ik me wel fijn voel, en dan komt de rest vanzelf

Herkenbaar!!!! Ik had het eerste jaar van mijn opleiding een hele leuke klas. Ik kwam in jaar twee vervolgens echt in een klas waarvan de sfeer vreselijk was. Echt van die mensen dat je denkt: Ohhh dus jij zit zo in elkaar? (Als in vals.) Voor mijn studie moesten we regelmatig voor de klas om vaardigheden te laten zien. (Ik studeer fysiotherapie) Dat waren dus ook momenten waarop ik geroddel hoorde (van een bepaald groepje meiden) over hoe ik, en andere leerlingen het deden. (Het grappige was dat ze zelf nou ook geen uitzonderlijk talent hadden in die tijd. Wat ook logisch is want je leert nog.) Dat geroddel hielp ook niet echt omdat ik ook behoorlijk last van faalangst had. (Volgde een training via school)

Ik kende gelukkig nog iemand van mijn oude klas waarmee ik in dezelfde klas was beland. (Onze klas was opgedeeld omdat er heel veel afvallers waren.) Daarbij zag ik op een dag bij een "nieuwe" klasgenoot dat hij een BRS wallpaper op zijn laptop had. (like yay!)
Ik begon een gesprek met hem vroeg of hij anime keek enz. en die persoon is nu een goede vriend van me! =D (Samen met die jongen uit mijn oude klas en nog iemand die er uiteindelijk bij kwam.)
Ik zit nu in het laatste jaar en de sfeer is gelukkig veranderd. Ik was niet de enige die zich aan het groepje valse mensen ergerde. Vorig jaar zijn er vertragers bij onze klas gekomen en toen was er ook even spanning. Maar nu kan iedereen het opzich wel met elkaar vinden.

The point is, soms moet je even eerst je eigen groepje met mensen vinden die ook niet aansluit bij de rest, dan merk je ineens dat je een aantal vaste mensen hebt waar je het dus gewoon wel goed mee kan vinden. Meestal wordt de klas dan uiteindelijk vanzelf hechter. (en dan heb je toch je eigen groepje vrienden.)

Ohhh nog even iets om blij te zijn zodat ik niet teveel off topic ga: Mijn paardje was super braaf tijdens de buitenrit vandaag! ^

Nog 1 dagje werken en dan lekker een weekje (verplicht) vakantie

Nog 3 weken werken hier, maar dan ben ik wel vrij tijdens de kerst en oud en nieuw weken.

Nog een klein uurtje en dan wil ik de eerste versie van mijn Master-scriptie af hebben! Alleen nog conclusie en discussie schrijven, maar dat is eigenlijk nog het makkelijkste van alles

EDIT 65 minuten later: DONE Weekend!

Mijn vader heeft vanavond voor ons een eitje gekookt, echt heel lekker!

Heel leuk jaarlijks weekend gehad met ouders, vrieden van ouders en hun kinderen. de ouders huren al 25 jaar elk jaar een huisje voor het weekend. We kennen elkaar dus al sinds onze geboorte en het is elk jaar weer top!

Vandaag voor de eerste keer van iemand (waarmee ik al 1,5 jaar in de klas zit maar nooit heb gesproken) gehoord dat ik in positieve zin veranderd ben. Ik heb erg mijn best gedaan om wat socialer te zijn en een gelukkiger leven te lijden en dan is het heel fijn als iemand het opmerkt. Maakt de moeite al helemaal waard!